φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Σήμερα, με αφορμή τον φόρο επί του λίπους που επέβαλε το Κράτος της Δανίας, θα ασχοληθούμε με τη λατρεία του λίπους. Η λατρεία αυτή υπήρχε σε όλους τους ινδοευρωπαϊκούς ποιμενικούς λαούς, από τους οποίους κατάγονται και όλοι σχεδόν οι σημερινοί ευρωπαϊκοί πληθυσμοί, εμείς όμως θα εστιάσουμε την προσοχή μας στη λατρεία του λίπους στην αρχαία ελληνική κοινωνία, από τη μυκηναϊκή μέχρι και τις αρχές της ελληνιστικής εποχής (τέλη του 4ου π. Χ. αιώνα).
Το γεγονός ότι πολλοί Δανοί καταναλωτές άδειασαν τα ράφια με τις πλούσιες σε ζωικό λίπος τροφές για να προλάβουν την εφαρμογή του νόμου για τη φορολόγηση του λίπους σημαίνει ότι η λατρεία αυτή επιβιώνει μέχρι και τις μέρες μας. Επιβιώνει μάλιστα και στην κατανάλωση των τροφών από τις οποίες έχει αφαιρεθεί ένα μέρος, μικρό ή μεγάλο, του λίπους (χαμηλά λιπαρά). Το λίπος είναι λίπος, είτε είναι πολύ είτε είναι λίγο. Το δε αναγραφόμενο 0% σε λιπαρά όχι μόνο παραπέμπει σε μια καταπιεσμένη επιθυμία να καταναλώσεις ζωικό λίπος αλλά συνιστά και διαιώνιση αυτής της επιθυμίας, της λατρείας του λίπους.
Μέχρι και τις τελευταίες μέρες των ευρωπαϊκών αγροτικών κοινοτήτων, πριν δηλαδή την επέλαση του καπιταλισμού, το αποθηκευμένο λίπος ήταν μια ένδειξη πλούτου και ευημερίας. Πλούσιος ήταν αυτός που διέθετε πολλά πήλινα τσουκάλια γεμάτα με λίπος – για την Ελλάδα μιλάω. Το να έχεις πολύ λίπος σήμαινε ότι μπορούσες να σφάξεις πολλά ζώα, άρα είχες πολλά ζώα: το λίπος είναι αυτό που μένει (λείπω -λίπος) από το ζώο και μπορεί να συντηρηθεί κατά τη διάρκεια του χειμώνα τουλάχιστον. Κατά συνέπεια, ο φόρος επί του λίπους, σε συμβολικό επίπεδο, είναι μια επίθεση κατά της ευημερίας, ένα ακόμα βήμα για την ολοκλήρωση της εν εξελίξει διαδικασίας δουλοποίησης των υποτελών Παραγωγών. Οι άνεργοι είναι ήδη ελεύθεροι δούλοι – οι ελεύθεροι δούλοι βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από τους δούλους. Ο δούλος έχει να φάει – ο ελεύθερος δούλος; Επιστρέφουμε ολοταχώς στην εποχή της εγκαθίδρυσης των καπιταλιστικών σχέσεων – μόνο που τότε οι ελεύθεροι, δηλαδή ηττημένοι δουλοπάροικοι ήταν χρήσιμοι και μετατράπηκαν σε προλετάριους. Οι σημερινοί άνεργοι-δούλοι, οι οποίοι σε λίγες δεκαετίες θα αποτελούν την πλειονότητα των υποτελών Παραγωγών, λόγω της τεχνολογίας, είναι παντελώς άχρηστοι και πλεονάζων πληθυσμός. Η συρρίκνωση, κατά συνέπεια η αποσύνθεση του καπιταλισμού έχει ήδη αρχίσει.
