in Πανταχού Απουσία, θεωρία επανάστασης, κοινωνικός πόλεμος, εικοσάωρο και μισθός για όλους

κρίση νομιμοποίησης: κοινωνική αναταραχή, πολιτική αποσταθεροποίηση, ιδεολογική αποσύνθεση

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Η καπιταλιστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένα σύστημα αντιπροσώπευσης των κοινωνικών τάξων σε πολιτικό επίπεδο,  το οποίο έχει ένα πολύ αδύναμο σημείο, πάσχει από ένα αθεράπευτο εγγενές ελάττωμα: καταγράφει και ενσωματώνει τις κοινωνικές αντιφάσεις στο Κράτος.  Αυτό το κάνει για να τις ελέγχει και να τις αντιμετωπίζει προληπτικά, για να αναπαράγεται και να ενισχύεται η καπιταλιστική Κυριαρχία. Αυτό το αδύναμο σημείο, το εγγενές ελάττωμα δεν φαίνεται όταν ο κοινωνικός πόλεμος ατονεί, όταν η απόσπαση της υπακοής και της αφοσίωσης διαιωνίζεται ανεμπόδιστα. Όλα πάνε καλά όταν οι Υπήκοοι Υποτελείς αποφασίζουν για το ποιοι θα αποφασίζουν: για να είμαστε ακριβείς, το πολίτευμα δεν είναι καπιταλιστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αλλά καπιταλιστική δημοκρατική ολιγαρχία.

     Τι γίνεται όταν οι Υπήκοοι Υποτελείς δεν αποφασίζουν για το ποιοι θα αποφασίζουν; Η πολιτική αυτή συμπεριφορά είναι στιγμιαία ή διαρκής, προσωρινή ή μεγάλης διάρκειας; Ποια θα είναι η κατάληξή της;  Γιατί συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο; Συμβαίνει κάτι  τέτοιο στις μέρες μας εδώ στο Ελλάντα; Τι μας συμφέρει, εμάς τους Υποτελείς της μισθωτής δουλείας, πότε θα βελτιωθεί η κατάστασή μας, όταν θα ρίξουμε νερό ή λάδι στη φωτιά του κοινωνικού πολέμου;  Δημιουργούνται συνθήκες και προϋποθέσεις για την εμφάνιση μιας επαναστατικής κατάστασης, της προβολής και εγκατάστασης των δυνατοτήτων της εποχής μας στο κέντρο της πολιτικής σύγκρουσης, της αναγωγής των δυνατοτήτων της εποχής μας σε διακύβευμα του κοινωνικού πολέμου;

     Λάδι, πολύ λάδι, βυτία λάδι!   

 

    Είναι πολλά τα ερωτήματα, δεν θα μπορέσουμε να σκεφτούμε επί όλων αυτών, το κοτέτσι πρέπει να τελειώσει, όσο δεν βρέχει.  Τι κάνουν οι Υποτελείς όταν δεν αποφασίζουν για το ποιοι θα αποφασίζουν; Ή δεν ψηφίζουν καθόλου (αποχή)  είτε  ψηφίζουν κάποιον που δεν υπάρχει περίπτωση να εκλεγεί. Αυτές τις επιλογές θα τις λέγαμε   κοινοβουλευτικό σαμποτάζ, κοινοβουλευτική δολιοφθορά – ασφαλώς υπάρχει δόλος, (κοινωνικός) πόλεμος χωρίς δόλο δεν υπάρχει!   Αυτές οι δύο τάσεις είναι σαφείς στις μέρες μας και από δω και πέρα θα επεκτείνεται διαρκώς, θα γενικεύεται ανεμποδίστως, θα κλιμακώνεται επικινδύνως.  Είναι όψεις και στιγμές του διάχυτου αδιόρατου κοινωνικού πολέμου, είναι κοινωνικοπολιτικό αντάρτικο – δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν μετεξελιχθεί σε ανοιχτό κοινωνικό πόλεμο.

    Ξέρετε τι κάνουν τα σκουλήκια, τα οποία συμπαθώ γιατί το καθένα από αυτά έχει και πολλά αρσενικά όργανα αναπαραγωγής και πολλά θηλυκά – δεν κάνω πλάκα, όταν πέφτει πάνω τους φως; Σαλτάρουν, προσπαθούν να το αποφύγουν, να χωθούν μέσα στο χώμα, κινούνται πρόσω ολοταχώς – δεν γουστάρουν καθόλου φως. Όταν σκάβω και βγαίνει στην επιφάνεια κάποιο, σπεύδω αμέσως να το χώσω μέσα στη γη ή να το σκεπάσω με χώμα, χώμα χωρίς σκουλήκια δεν είναι χώμα, τόσο χρήσιμα είναι. Ας με συγχωρέσουν λοιπόν γι΄ αυτό που θα πω!  Στη θέση των σκουληκιών βάλτε το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό του Κυρίου ημών και στη θέση του φωτός το κοινωνικοπολιτικό αντάρτικο, τον αδιόρατο κοινωνικό πόλεμο. Ας δούμε ένα ένα το σκουλήκια πως αντιδρούν.

   Ας δούμε πρώτα τον σκουληκοΒενιζέλο και το σκουληκοΠαΣοΚ διότι το κόμμα αυτό είναι ένα από τα κλειδιά για να κατανοήσουμε τις εξελίξεις και να διατυπώσουμε κάποιες προβλέψεις: ένα άλλο κλειδί είναι ο ΣυΡιζΑ. Εάν δεν γίνονταν ευρωεκλογές και συνέχιζε να κάνει αυτά που κάνει, κι αν γίνονταν εκλογές το 2016, θα έπαιρνε πάνω από 3%, θα έμπαινε στη Βουλή των Κυρίων;  Όχι, βέβαια!  Το γνωρίζει αυτό ο διορατικός Βενιζέλος και τα άλλα σκουλήκια του ΠαΣοΚ; Μα και βέβαια!  Τι θα κάνουμε λοιπόν; ΟΙ μισοί βουλευτές του ΠαΣοΚ θέλουν να διαλυθεί και οι άλλοι όχι!  Ο Βενιζέλος θεωρεί ότι μπορεί το ΠαΣοΚ να ανακάμψει και να αναστηθεί στις προσεχείς, όποτε γίνουν βουλευτικές εκλογές και υπάρχει μόνο ένας τρόπος να γίνει αυτό: να φύγει από την κυβέρνηση, να προκαλέσει εκλογές. Εάν δεν το κάνει, θα υποθέσω ότι του τηλεφώνησε ο Βαρδινογιάνης, μόνος του ή με τον Μπόμπολα και τον Αλαφούζο και τον εἰπαν ότι έχουν καβλώσει κι ότι θέλουν να του γαμήσουν το κωλαράκι.  Θα το κάνει όμως γιατί θα πει η πόρνη στους νταβατζλήδες της: θα το κάνω αυτό για να ξανακάνω κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία. Και θα ψάξουν να βρουν άλλον Υπηρέτη να γαμήσουν.

     Θα φύγει λοιπόν το ΠαΣοΚ από την κυβέρνηση αλλά αυτό σημαίνει ότι θα γίνουν εκλογές!  Κατά κανάνα τρόπο!   Η διεξαγωγή των εκλογών θα είναι η μία διέξοδος· η  άλλη θα είναι ο σχηματισμός μιας νέας κυβέρνησης από τη σημερινή Βουλή με άλλον πρωθυπουργό και με τη συμμετοχή της ΔημΑρ. Και οι δύο διέξοδοι είναι αδιέξοδα αφού και στις δύο περιπτώσεις πάλι θα συμμετέχει σε κυβέρνηση – ο κίνδυνος της εξαφάνισης του ΠαΣοΚ δεν εξαλείφεται. Ο μόνος τρόπος να εξαλειφθεί είναι να σηκώσει ο Βενιζέλος το λάβαρο της ανταρσίας! Να επιδιώξει δηλαδή και η πίτα να είναι ολόκληρη και το σκυλί χορτάτο. Αμ δε γίνεται! Ό,τι και να κάνει , ό,τι και να πει χαρτοπετσέτα θα σηκώσει, όχι λάβαρο!  Το ΠαΣοΚ είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί από προσώπου κοινωνίας μέσα στους επόμενους μήνες ή στα επόμενα δύο χρόνια το αργότερο – ο Γιώργος Παπανδρέου το έχει αντιληφθεί: το μισό ΠαΣοΚ θα πάει στη ΔημΑρ.,  το άλλο μισό στη Νεα Δημοκρατία, εκεί από όπου ήρθε.  Αφού ο Γιωργάκης θα πάει στη ΔημΑρ., ο Βενιζέλος θα πάει ή  στο σπίτι του ή στη Νέα Δημοκρατία.

   Ας δούμε τώρα το άλλο σκουλήκι, τον Κουβέλη και τη ΔημΑρ. Ο οποίος και η οποία έφυγαν από την κυβέρνηση, αφού μας τον έχωσαν λιγάκι, μόνο και μόνο για να επιβιώσει ο κομματικός μηχανισμός. Διότι εάν δεν έφευγαν , στις προσεχείς εθνικές εκλογές δεν θα έπαιρνε πάνω από κάνα δυο τα εκατό. Διότι εάν δεν επιβιώσει, οι επαγγελματίες της πολιτικής, τα στελέχη της, ηγετικά και μη, τι θα κάνουν, ποιο θα είναι το μέλλον τους; Ή θα πάνε σπίτια τους ή θα πάνε σε κάποιον άλλον μηχανισμό. Σε ποιον;  Άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ κι άλλοι στη Νέα Δημοκρατία. Ή θα ενωθούν με το μισό ΠαΣοΚ. Αλλά δύο σκατά μαζί δεν παύουν να είναι σκατά! Η πλάκα είναι ότι και τώρα που έφυγαν την εξαφάνιση δεν την αποφεύγουν τον Θεό μπάρμπα να έχουν. Και να ενωθούν με το μισό ΠαΣοΚ πάλι δεν τηναποφεύγουν!  

   Για το ΚΚΕ  το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι περπατάει τον δικό του δρόμο προς τον χαμό. Είναι σαν την αντιλόπη που έχει καρφωθεί στο σώμα της ένα βέλος, χάνει αίμα και παρ΄ όλα αυτά τρέχει για να σωθεί – κι όσο τρέχει τόσο πιο πολύ χάνει δυνάμεις, τόσο πιο πολύ εξαντλείται· είναι ζήτημα χρόνου να απολαύσουμε ένα βράδυ, σε δύο χρόνια, σε πέντε, σε δέκα το πολύ,  το εξής εκλογικό αποτέλεσμα: ΚΚΕ: 2, 37%. Ο τάφος είναι ανοιχτός, οι  νεκροθάφτες περιμένουν, πίνοντας τσίπουρο, κρασί, μπύρες, χασἰσι, διαβάζοντας Μαρξ και Κροπότκιν.

       Πολύ σύντομα λοιπόν ΠαΣοΚ και ΔημΑρ δεν θα υπάρχουν. Και τώρα, φίλες και φίλοι,  ας απολαύσουμε το μεγαλειώδες δράμα του ΣΥΡΙΖΑ.  Ο οποίος, το λέω άλλη μια φορά, δεν θέλει να κυβερνήσει διότι εάν κυβερνήσει θα διασπαστεί και θα διαλυθεί. Εάν δεν κυβερνήσει,  η πολιτική σταδιοδρομία της συμμορίας των επαγγελματικών στελεχών του θα έχει άδοξο τέλος αφού βέβαια πρώτα φούσκωσαν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς – η Βαλαβάνη έχει πάνω από 1 εκ, και 23 ακίνητα, ο Τσουκαλάς πάνω από 1 εκ. επίσης και η γλίτσα ο Παπαδημούλης πάνω από 1,5 εκ. – και ποιος ξέρει τι άλλο έχουν και ποιοι άλλοι. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες αφελείς πουτάνες, σαν τον Γιάννη Μηλιό, κάτι μαοϊκοί και τροτσκιστές που νομίζουν ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργήσει ως  σασμάν, θα θέσει σε κίνηση τις μάζες, θα οξύνει τον κοινωνικό ανταγωνισμό, θα εκκινήσει μια διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού, κατά την οποία οι μάζες θα κινούνται κι αυτοί με τη γνώση που διαθέτουν για την παραγωγή, το χρήμα, τη διοίκηση θα τις βοηθήσουν. 

   Μόνο που μάζες έχουν κατανοήσει ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει το βάζο με το μέλι δεν θα το μοιράσει αλλά θα βάλει όχι το δάχτυλο μέσα αλλά τη χούφτα του!   Διότι οι μάζες γνωρίζουν ότι το Κράτος είναι διαχειριστής του κοινωνικού πλούτου προς όφελος του Κυρίου και οφείλει να παραμείνει τέτοιος. Εάν δεν το κάνει, να περιμένει τηλέφωνο από τον Βαρδινογιάννη, τον Μπόμπολα και τον Αλαφούζο και να πλύνει τον κώλο του. Αυτό σημαίνει ότι αυτοδύναμη κυβέρνηση να σχηματίσει ούτε στον ύπνο του. Κι αφού ΠαΣοΚ και ΔημΑρ δεν θα υπάρχουν πια, με ποιους θα συνεργαστεί για να κάνει κυβέρνηση; Κι αν, ο μη γένοιτο,  δεν εξαφανιστούν, θα σχηματίσει μαζί τους κυβέρνηση. Δεν είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα: είναι μπρος φαρδιά λεωφόρος: εάν δεν μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση, θα φταίει ο λαός! Εάν όμως δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει κυβέρνηση, τότε θα επιστρέψει πολύ σύντομα στο 4% και από εκεί στην εξαφάνιση.  Και: εάν η Νέα Δημοκρατία καταφέρει και σχηματίσει κυβέρνηση, έχει καλώς!  Εάν όχι, θα αναγκαστεί να συμμετάσχει και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης  με τη Νέα Δημοκρατία είναι ένα ενδεχόμενο που δεν μας επιτρέπεται απορρίψουμε. Θα έλεγα ότι δεν είναι ενδεχόμενο, είναι βεβαιότητα. Και αυτό βέβαια θα σημάνει την αρχή του τέλους του: ο ΣΥΡΙΖΑ θα συρρικνωθεί και θα εξαφανιστεί είτε συγκροτήσει κυβέρνηση, με άλλους βεβαίως, είτε όχι. Και η επιτυχία (σχηματισμός κυβέρνησης), που είναι αποτυχία, και η αποτυχία, που είναι επιτυχία, οδηγούν στην εξαφάνιση. Δεν θα υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ το 2021.

    Πριν ασχοληθούμε με το μέλλον των κομμάτων της κεντροακροδεξιάς, ας ρίξουμε ένα φευγαλέο βλέφαρο στο Ποτάμι και στον Σταύρο Θεοδωράκη. Το Ποτάμι συγκροτήθηκε με βάση την εκτίμηση ότι το ΠαΣοΚ και η ΔημΑΡ θα εξαφανιστούν. Οι ψηφοφόροι αυτοί πρέπει κάπου να μαντρωθούν. Αφού αυτοδύναμες κυβερνήσεις δεν πρόκειται να υπάρξουν στο άμεσο μέλλον, το Ποτάμι είναι τσόντα, δεκανίκι, ή του ΣΥΡΙΖΑ ή της Νέας Δημοκρατίας. Ή και των δύο ταυτόχρονα. Πολιτική παρτούζα! Παρτουζιάρη, Σταύρο!

   Τελειώνω και πάω να τελειώσω το κοτέτσι. Η στρατηγική του Κυρίου είναι να ενώσει τις κατακερματισμένες πολιτικές του δυνάμεις σε ένα ενιαίο κόμμα (Νέα Ελλάδα). Αυτό θα γίνει μόνο εν όψει ενός πολύ σοβαρού, πραγματικού ή μη, κινδύνου. Δύο θα είναι οι  συνέπειες της επιτυχίας μιας ενοποίησης: οι Ανεξάρτητοι Έλληνες  θα έχουν τη τύχη του ΠαΣοΚ και της ΔημΑρ,  ενώ η Χρυσή Αυγή θα συρρικνωθεί, αφού πρώτα γνωρίσει κάποιες σποραδικές επιτυχίες, αλλά θα επιβιώνει οριακά – εάν ο Κύριος δεν απαγορεύσει την ύπαρξή της.  Η δεύτερη συνέπεια: το ενδεχόμενο της κυβερνητικής αυτοδυναμίας δεν θα έπρεπε να το αποκλείσουμε.

    Αύριο πάλι – για το αναπόφευκτο της στρατιωτικής ρώσικης επέμβασης.

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. Νομίζω πάντως σου διαφεύγει εδώ οτι σημαντικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ στρέφεται προς το ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως μάλιστα να είναι η πρώτη φορά που ο εισοδισμός λειτουργεί πραγματικά .Ελαφρώς αντίστροφα απ’ οτι θα θέλαν οι τροτσκιστές εισοδιστές βέβαια. Τους φαντάζομαι να λένε μα τι δεν κάναμε τόσα χρόνια που έκανε το πασόκ… Αντίστοιχα το ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται προς τους μικροαστούς κάποτε ψηφοφόρους του πασόκ. Δηλαδή τα διάφορα κομμάτια που το 81 θα ψήφιζαν “σοσιαλισμό”. Αυτά τα τελευταία εκτείνονται απο δημάρ μέχρι αναρχία έχω την εντύπωση, αλλά η κύρια βάση είναι εκτιμώ οι ψηφοφόροι του πασόκ.