φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σε λίγες μέρες θα ξεσπάσει ο πόλεμος ανάμεσα στους φοιτητές και τη κυβέρνηση, το Κράτος, τον Κύριο. Μπορούμε να διατυπώσουμε μια απάντηση στο ερώτημα, ποιος θα νικήσει; Δεν μπορούμε να πούμε ποιος θα νικήσει αλλά τι πρέπει να κάνει για να νικήσει. Το ερώτημα θα μπορούσε να διατυπωθεί και αλλιώς: πως πρέπει να πολεμήσουν οι φοιτητές για να ηττηθούν; Η απάντηση είναι κάτι παραπάνω από σαφής: να πολεμήσουν μόνοι τους, χωρίς συμμάχους, ξεκομμένοι από τους άλλους υποτελείς Παραγωγούς, και μάλιστα τους εκτός παραγωγής (ανέργους,  μαθητές, συνταξιούχους, νοικοκυρές. . .). Εάν οι φοιτητές δεν συνδέσουν την απόσυρση του νόμου του Κυρίου Διαμαντοπούλου με το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα, την ανεργία, και δεν προτείνουν την  καθιέρωση επιδόματος σε όλους και όλες,  χωρίς προϋποθέσεις και χρονικούς περιορισμούς, εάν φοιτητές και μαθητές-άνεργοι-εργαζόμενοι δεν μπλοκάρουν τη λειτουργία του Κράτους, οι καταλήψεις θα εκφυλιστούν και η ήττα θα είναι όλη δική μας.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο Κύριος λατρεύει το σχέδιο, τον σχεδιασμό. Το σχέδιο είναι ένας από τους βασικούς τρόπους ελέγχου, αποίκισης, κατάκτησης  του μέλλοντος – δηλαδή ένας από τους βασικούς τρόπους παραγωγής της νίκης, της εγκαθίδρυσης, της επιβολής και της διαιώνισης/ενίσχυσης της Κυριαρχίας, της διαταγής και της αρπαγής/καταστροφής του κοινωνικού πλούτου και των υποτελών Παραγωγών.  Το σχέδιο είναι ένα corpus επιθυμιών, επιδιώξεων και προσδοκιών του Κυρίου, ένας τρόπος υλοποίησης των αποφάσεών του. Η πυρηνική, η κομβική δηλαδή επιθυμία του Κυρίου είναι η πραγματικότητα να είναι η εκπλήρωση των επιθυμιών Του – αυτός είναι ο λόγος που επαναλαμβάνει συνεχώς   τη φράση αυτή είναι η πραγματικότητα (ή, αυτή είναι η αλήθεια, ή, αυτή είναι η αλήθεια της πραγματικότητας). Εάν δεν το έχετε προσέξει ή επισημάνει, ακούστε προσεκτικά τι λένε τα τσιράκια του Κυρίου, οι πολιτικοί Του.

Η αποκάλυψη του σχεδίου, των σχεδίων του Κυρίου είναι ένα από τα βασικά μελήματα όχι μόνο της Κακιάς Σχολής αλλά και πολλών άλλων, δημοσιογράφων, πολιτικών, ιστοσελίδων, κλπ. Η δραστηριότητα αυτή είναι πάρα πολύ σημαντική: μας βοηθάει να προετοιμαστούμε τόσο πολιτικά όσο και πρακτικά, τόσο σε επίπεδο πολιτικής όσο και σε επίπεδο καθημερινής ζωής. Ο Κύριος είναι πολεμιστής, δεν πολεμά ποτέ χωρίς σχέδιο, χωρίς επιδιώξεις/αποφάσεις και η αποκάλυψη των σχεδίων Του είναι μια πολυ σημαντική πτυχή της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, σε κεντρικό αλλά και σε μοριακό επίπεδο (καθημερινή ζωή). Τη σημαντικότητα της αποκάλυψης των σχεδίων του εχθρού την έχει διατυπώσει απλά και σύντομα ο Σουν Τζου εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια: Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα (ακόμη και) εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη.

Continue reading →

μάνα, γλυκιά μου μάνα, το γράμμα που σου γράφω δεν θα φτάσει εκεί που είσαι. Μα κι αν φτάσει, δε θα το διαβάσεις, μάνα, αφού μόνο τα ονόματα των φιλενάδων σου στο χωριό μπορούσες να διαβάσεις και τα τηλέφωνά τους. Και μόνο κεφαλαία. ΒΑΝΚΕΛΙΟ 92181.  Μάνα,  δεν μπορώ να ανοίξω μαγαζάκι, δεν μπορώ να σπουδάσω, και να σπουδάσω άνεργος θα είμαι, δημόσιος υπάλληλος δεν μπορώ να γίνω, τι θα κάνω; Μάνα, ούτε στα καράβια μπορώ να πάω.

Μάνα, θα γίνω εργάτης, θα γίνω υπάλληλος, τίποτα άλλο δε μπορώ να κάνω τώρα πια. Τα μαγαζάκια κλείνουν, 220.000 μικρές επιχειρήσεις θα βάλουν λουκέτο μέσα στο 2011, μέχρι το 2013 θα έχουμε 200.000 λιγότερους δημόσιους υπαλλήλους, οι πτυχιούχοι σχηματίζουν στρατιές ανέργων. Μάνα, τέρμα τα μεγαλεία, τέρμα τα καλά αυτοκίνητα και τα ελληνάδικα, τέρμα τα εξοχικά, μάνα, θα σκεφτόμαστε τι θα αγοράζουμε, θα τα γράφουμε σε χαρτάκι, θα πάρουμε ποδήλατο, θα πηγαίνουμε, μάνα,  τα παντελόνια στη ράφτρα να τα μεταποιήσουμε, δεν θα αγοράζουμε τρεις εφημερίδες την Κυριακή, μία και την απλή έκδοση, 2 εβρά, έχει και τα προγράμματα της τηλεόρασης, όλης της βδομάδας.

Μάνα, εδώ στην Αλεξανδρούπολη θα ανοίξει ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο και θα προσλάβουν 350 άτομα. Θα με πάρουν, μάνα; Να δεις,  μάνα,  πόσα μαγαζιά έκλεισαν στη Λεωφόρο Δημοκρατίας! Το ένα δίπλα στο άλλο! Γιατί το κάνουν αυτό μάνα; Θα γίνουμε όλοι εργάτες και υπάλληλοι; Μάνα, γνώρισα ένα τύπο, και μου είπε ότι οι μεγάλες εξαγωγικές εταιρείες , οι ελληνικές πολυεθνικές και οι τράπεζες κάνουν κουμάντο. Αυτοί έχουν βάλει στο μάτι τα λεφτά που βγάζαμε από τα μαγαζιά μας, τα ταξιά μας και τα φορτηγά μας. Και τώρα με τη κρίση, βρήκαν, λέει, ευκαιρία, να μας τα φάνε και να μας κάνουν υπαλλήλους τους και εργάτες τους. Και μόλις μας τα φάνε, μόλις μας κάνουν εργάτες που θα δουλεύουμε για ένα πιάτο φαΐ για δέκα ώρες, χωρίς δώρα και πληρωμένη άδεια, τότε, μάνα, θα αρχίσει η ανάπτυξη, τότε, λέει,  θα αυξηθούν τα κέρδη τους και θα γίνουμε και πάλι μια ισχυρή χώρα.

Μάνα, ο τύπος που γνώρισα που είπε, χαμογελώντας,  ότι ακούει τον επιθανάτιο ρόγχο των μικροαστών, θέλουμε δε θέλουμε, θα πάψουμε να σκεφτόμαστε σα μικροαστοί, μεγάλη συμφορά,  μάνα, θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σαν εργάτες, μου  ‘ρθε να του χώσω μία αλλά το μετάνιωσα.

Μάνα, ήθελες να με δεις με μαγαζί, με περίπτερο, με ουζερί, μα ταξί, με δουλειά δικιά μου, ήθελες να με δεις καθηγητή, γιατρό, να βγάζω 700 εβρά τη μέρα, να γίνω μόνιμος δημόσιος υπάλληλος, να έχω ήσυχο το κεφαλάκι μου, μάνα, τίποτα από αυτά δε μπορώ να κάνω. Αύριο θα πάω να ρωτήσω για οδηγός ταξί και θα κάνω αίτηση στο εμπορικό κατάστημα.

Μάνα, μη στεναχωριέσαι, κάθε εμπόδιο για καλό. Τι να κάνουμε, έτσι ήρθαν τα πράγματα.

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω: εάν σας έδιναν τα λεφτά που βγάζετε τώρα από τη δουλείά σας χωρίς να δουλεύετε, θα πηγαίνατε στη δουλείά;

Εγώ δεν θα πήγαινα. Και τι θα έκανες όλη τη μέρα, θα έξυνες τ’ αρχίδια σου; Θα σας πω τι θα έκανα: από τη χαρά μου δεν θα προλάβαινα τι να πρωτοκάνω. Να καλλιεργήσω το λαχανόκηπο, το αμπέλι, να βγάλω κρασί και τσίπουρο, να μαζέψω χόρτα, βότανα και ξύλα από το βουνό, κρίταμα και μύδια από τη θάλασσα, να αλέσω σιτάρι, να ζυμώσω και να ψήσω το ψωμί, να φτιάξω γιαούρτι και ψωμί, να παίξω με τα παιδιά, να τους πω παραμύθια το βράδυ, να πάμε στο ποτάμι για μπάνιο, να περπατήσουμε, να μαγειρέψω για τους φίλους, να πλύνω πιάτα, να ταξιδέψω και να επισκεφτώ φίλους,  να διαβάσω, να μελετήσω, να γράψω, να συζητήσω με τους φίλους,να ξεκουραστώ, να σεργιανίσω στο κέντρο της πόλης, να σουλατσάρω έτσι χαζεύοντας, χωρίς λόγο, χωρίς σκοπό. . .

Μια Κυριακή, ένας γείτονάς μου, έπλυνε πρωί πρωί το αυτοκίνητο. Μετά από δυο ώρες, το ξανάπλυνε. Περνώντας να πάω να πάρω εφημερίδα, πιάσαμε κουβέντα. Το ξαναπλένω γιατί δεν έχω τι να κάνω, μου είπε. Αυτός και πολλοί άλλοι, θα πήγαιναν στην δουλείά γιατί η δουλείά τους έχει καταστρέψει, όπως καταστρέφει η πρέζα. Η δουλείά  η δουλική εργασία, είναι εξαρτησιογόνος κατάσταση. Τώρα που η κοινωνία της εργασίας καταρρέει, θα δούμε πολλά δράματα. Θα θέλουνε να εργαστούνε και δεν θα υπάρχει δουλείά! Μη ανησυχείτε όμως! Η Παπαρήγα, ο Τσίπρας και ο Αλαβάνος θα δημιουργήσουν πολλές θέσεις εργασίας με τη σοσιαλιστική οικονομία.  Πόσο αναχρονιστική, πόσο ανυπόφορη και βαρετή είναι αυτη η ιστορική Αριστερά! Πόσο άχρηστη και επικίνδυνη! Σαν τον Κύριο!

Continue reading →