φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΑΠΟ το 1975 μέχρι τώρα εντείνεται διαρκώς μια αίσθηση κρίσης στους κόλπους και των τριών κοινωνικών κατηγοριών του πληθυσμού των αναπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνιών, μια αίσθηση ότι τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Το ”και τόσο καλά” είναι ευφημισμός – δεν πάνε καθόλου καλά. Κάθε τόσο μια επί μέρους κρίση έρχεται για να ενδυναμώσει και να διασπείρει την αίσθηση κρίσης. Οι τρεις αυτές κοινωνικές κατηγορίες είναι η πλειονότητα των αέργων και χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων (70-80%), η μεσαία τάξη (20-25%) και η κοινωνική ομάδα πολύ πλούσιων και ισχυρών καπιταλιστών της παραγωγής και του χρήματος – συν τους καλά αμειβόμενους υπηρέτες τους (σύμβουλοι, πολιτικοί, δημιογράφοι, επιστήμονες κ.α.). Η πρώτη κατηγορία πένεται, τη βγάζει δύσκολα· η δεύτερη ζει την κοινωνική κάθοδο, ενώ μεγάλο μέρος της περιμένει απλά να μετακομίσει εντός ημερών στα κοινωνικά Τάρταρα· η ανείπωτη δυστυχία (αίσθηση κρίσης) της τρίτης κατηγορίας είναι ότι δεν μπορούν τα 40 ή 25 ή 10 ή 2 δις δολάρια που έχουν να τα κάνουν 50, 30, 25, 5. Σήμερα, θα τους κάνουμε κάποιες προτάσεις, τις οποίες, εάν τις εφαρμόσουν, θα δουν τα κέρδη τους να αυξάνονται κατακόρυφα. Τόσο κατακόρυφα που δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο να μην πέσουν και σπάσουν τη κεφάλα τους.