φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ, έπαθα, όταν είδα πρώτη φορά κ υ λ ι ό μ ε ν ε ς σκάλες, στην Ομόνοια, το 1970, 12 χρονών, και μετά στο ΜΙΝΙΟΝ, στο πολυκατάστημα της Πατησίων, κοντά στην Ομόνοια, που έκαψαν κάποιοι επαναστάτες για να επιταχύνουν την κατάρρευση του καπιταλισμού – τώρα, εάν ζουν, θα τρώνε τα νύχια τους. Πώς είναι δυνατόν να ανεβαίνεις σκάλες α κ ί ν η τ ο ς ; Μα δεν τις ανεβαίνεις, δεν περπατάς, αφού είσαι ακίνητος! Οι κυλιόμενες σκάλες δεν είναι σκάλες! Εάν σταματήσουν, τότε, ναι, είναι σκάλες! Πήρα πολλή δουλειά για το σπίτι. Βέβαια, χρόνια πριν, είχα πάρει πολύ περισσότερη. Το 1964, όταν πήγα στο Δημοτικό και κάθισα α κ ί ν η τ ο ς στο θρανίο για ώρες πολλές. Φρίκαρα! Με α κ ι ν η τ ο π ο ί η σ α ν ! Τι βασανιστήριο! Και λίγους μήνες μετά, μας πήγαν στην Εκκλησία όπου κι εκεί φρίκαρα και πάλι: ό ρ θ ι ο ς και α κ ί ν η τ ο ς δύο ώρες! Τι μαρτύριο! Με ακινητοποίησαν ξανά! Και μετά από χρόνια είδα κάποιον να περπατάει κι άλλον να τρέχει αλλά να μένουν στο ίδιο σημείο! Στον κυλιόμενο τάπητα, στον διάδρομο γυμναστηρίου! Και μετά είδα ότι τους πουλάνε κιόλας, για το σπίτι, για να περπατάς και να τρέχεις αλλά να βρίσκεσαι πάντα στο ίδιο σημείο. Κουνιέσαι αλλά δεν κινείσαι, δεν μετακινείσαι. Αργότερα, διαβάζοντας Αριστοτέλη και μελετώντας Ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία διαπίστωσα ότι το βασικό, το κομβικό ενδιαφέρον του φιλοσόφου ήταν η κίνηση και η ακινησία, ενώ το λεξιλόγιο των κίνησης όλων των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών είναι τόσο πλούσιο που δεν γίνεται να μην αναρωτηθείς: ποια είναι η προέλευση του ζωηρότατου ενδιαφέροντος για την κίνηση και την ακινησία – και την κινητοποίηση και την ακινητοποίηση. Ποια πολιτισμική παράδοση ενσωματώνουν οι κυλιόμενες σκάλες;