φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εάν συσχετίζουμε την οδήγηση με τις εκλογές, ο λόγος δεν είναι μόνο η εμμονή μας να συγκρίνουμε και να εξετάζουμε φαινόμενα που φαινομενικά δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Από τη στιγμή που οι λέξεις που δηλώνουν τον αρχηγό σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες αρχικά δήλωναν τον οδηγό, νομίζω πως μας επιτρέπεται να διερευνήσουμε τα υπό εξέταση ζητήματα του τίτλου. O Führer (ο leader, o duce, o αγός) είναι ο οδηγός που έγινε αρχηγός, με εκλογές ή χωρίς.  Ως οδηγός  οδηγούσε τα ποίμνια στη βοσκή και τους πολεμιστές στη μάχη, ως οδηγός-αρχηγός οδηγεί τους υποτελείς στο μέλλον (την ευημερία, την ανάπτυξη, την έξοδο από την κρίση, κλπ).

Εάν δούμε την οδήγηση από τη σκοπιά του πεζοπορούντος ανθρώπου που μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια με τα πόδια έφτασε σε όλες τα κατοικήσιμα σημεία του πλανήτη, εάν δούμε την καθιστική ζωή ως μία απανθρωπία, ανθρωπολογικά μιλώντας, τότε η οδήγηση δεν είναι παρά μια διαστροφή και μια αναπηρία πρώτου μεγέθους. Είναι διαστροφή, διότι ταυτίζουμε την εργασία με την απόλαυση. Όταν οδηγάμε, εργαζόμαστε: χειριζόμαστε με τα δύο πόδια, με τα δυο χέρια, με τα μάτια και τ΄αφτιά μια κινητήρια μηχανή και ένα σύστημα κατεύθυνσης του οχήματος που επινοήθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα. Όταν οδηγάμε, γινόμαστε βιομηχανικοί προλετάριοι του 19ου αιώνα, τόσο χαμηλά πέφτουμε!

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εάν ζούσαμε το 1937, σε οποιαδήποτε πόλη ή χωριό της Ευρώπης, οι περισσότεροι θα αναρωτιόμασταν εάν θα γίνει πόλεμος. Κάποιοι άλλοι, πολύ λίγοι, θα ήταν βέβαιοι για το τι μας επεφύλασσε το μέλλον. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1943, κάτι άλλο θα απασχολούσε όλη σχεδόν την ανθρωπότητα: πότε θα τελειώσει ο πόλεμος, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε τα ερωτήματα αυτά και ως εξής: θα πεθάνουν πολλοί νέοι στα πεδία των μαχών, πολύς άμαχος πληθυσμός; θα εντατικοποιηθεί η καταστροφή των πόλεων, των εργοστασίων, των πρώτων υλών, της ενέργειας; Και (1943), πότε θα τελειώσει η καταστροφή και η σφαγή;

Υπάρχει κάποια επιστήμη που να δίνει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα; Δεν νομίζω πως η Φιλολογία ή η Ιατρική, παραδείγματος χάριν, θέτει παρόμοια ερωτήματα και δίνει κάποιες απαντήσεις. Μήπως κάποια άλλη; Πολύ αμφιβάλλω εάν υπάρχει. Δεν σας φαίνεται όμως περίεργο; Το πιο σημαντικό ερώτημα που διατυπώνουν πολύ συχνά οι άνθρωποι, κυρίως σε εποχές πολέμων, ‘φυσικών’ καταστροφών, οικονομικής κρίσης (κι από δω και πέρα, μάλλον καθημερινά. . .), ποιο είναι το μέλλον της καταστροφής της κοινωνίας και της φύσης, στερείται (επιστημονικής) πατρότητας  και μητρότητας!  Ποια πνευματική δραστηριότητα  το διατυπώνει, ποια δίνει απαντήσεις σε αυτό το κομβικό ερώτημα; Στο ερώτημα στο οποίο όλα τα άλλα εκβάλλουν και από το οποίο όλα τα άλλα απορρέουν;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρα σας

Το δικαίωμα του εκλέγειν (και του εκλέγεσθαι) θα μπορούσαμε να το δούμε και ως απαίτηση, αξίωση του υπηκόου που έχει εκπληρωθεί αλλά και ως επιβολή του Κυρίου. Το απαίτησαν, το αξίωσαν οι υπήκοοι, το εκπλήρωσε ο Κύριος. Τι αξίωσαν όμως, τι απαίτησαν; Απαίτησαν να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους στο Κοινοβούλιο όπως τους εκλέγουν και οι Κύριοι. Στην αρχή τον δικαίωμα αυτό το είχαν μόνο οι Κύριοι, μετά οι άνδρες με περιουσία, μετά οι μικροαστοί, μετά οι άνδρες εργάτες, μετά και οι γυναίκες. (Αύριο θα συγκρίνουμε την επέκταση του δικαιώματος του εκλέγειν με την επέκταση της κατοχής και χρήσης του αυτοκινήτου). Μας διαφεύγουν όμως δυο πράγματα. Πρώτον: τι είναι το Κοινοβούλιο, η Βουλή; Δεύτερον: η καθολική ψηφοφορία είναι η τελική στιγμή μιας μακράς διάρκειας διαδικασία, την αρχή της οποίας δεν (θέλουμε να) ανακαλούμε, δεν σκεφτόμαστε.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Κάθε φορά που μεταχειρίζομαι τον όρο Καταστροφική, το μυαλό μου πάει στις πυραμίδες της Αιγύπτου. Δε λέω, είναι εντυπωσιακές και άξιες θαυμασμού. Πως όμως κατασκευάστηκαν και γιατί; Εάν απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, θα σχηματίσουμε μια πολύ ευκρινή εικόνα της Καταστροφικής Τέχνης και Επιστήμης του Κυρίου.

Οι πυραμίδες δεν είναι απλά τάφοι των Φαραώ αλλά αρχιτεκτονικά σύμβολα ισχύος, όπως ήταν  ο Παρθενών, το Κολοσσαίο, οι μεσαιωνικοί πύργοι και οι καθεδρικοί ναοί, όπως είναι σήμερα ο πύργος του Άιφελ, οι ουρανοξύστες, τα στάδια. Μερικά από αυτά τα κτίσματα είχαν και έχουν κάποια χρησιμότητα, αλλά μερικά όχι, είναι καθαρά σύμβολα ισχύος, μορφές επίδειξης αυτής της ισχύος. Το πως χτίστηκαν οι πυραμίδες το γνωρίζουμε: με αίμα, ιδρώτα και κλάμμα δεκάδων χιλιάδων υποτελών Παραγωγών για πολλά χρόνια.  Για να χτιστούν απαιτήθηκε πολλή εργασία, πολύς πλούτος, πολλή οργάνωση, πολύ βία – δεν νομίζω η έγερση αυτών των κτισμάτων να ήταν το αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας και της επιθυμίας των υποτελών γεωργών των αγροτικών κοινοτήτων. Απαιτήθηκε λοιπόν αρπαγή κοινωνικού πλούτου και διαταγή (οργάνωση βασισμένη στη βία).  Απομένει να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί κτίστηκαν.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

γιατί η λέξη investment σημαίνει επένδυση κεφαλαίου αλλά και πολιορκία; Μιας και η πολιορκία προηγείται ιστορικά της επένδυσης, για ποιο λόγο υιοθετήθηκε ο  στρατιωτικής προέλευσης όρος investment για να δηλώσει την πρακτική της τοποθέτησης χρημάτων με σκοπό το κέρδος, την επένδυση κεφαλαίου; Ποιους, τι πολιορκεί η επένδυση; Το χρήμα, σε αυτή την περίπτωση, είναι μέσον πολιορκίας; Εάν ο σκοπός της επένδυσης είναι η λεία, η αρπαγή κοινωνικού πλούτου, τότε, αυτός δεν θα πρέπει να είναι, λογικά σκεπτόμενοι, και  ο σκοπός της επένδυσης; Εάν είναι έτσι, τότε, όσο πιο μεγάλες και πολλές είναι οι επενδύσεις τόσο πιο αποτελεσματική και επικερδής δεν θα είναι και η πολιορκία; Κι αν η καταστροφή και η εξόντωση είναι επιδιωκόμενες (αναμενόμενες) ή προκύπτουσες συνέπειες της πολιορκίας, τότε αυτές δεν θα είναι και οι επιδιωκόμενες ή προκύπτουσες συνέπειες της  επένδυσης  κεφαλαίου;

Εάν η ανάκαμψη γίνεται μόνο με επενδύσεις, με πολιορκία, τότε δεν μπορεί παρά η ανάκαμψη να είναι ταυτόσημη με την αρπαγή του κοινωνικού πλούτου, την καταστροφή του, την καταστροφή και εξόντωση των παραγωγών αυτού του πλούτου. Ή όχι;

Μήπως η επένδυση κεφαλαίου, ο καπιταλισμός, είναι μια διαρκής κατάσταση πολιορκίας;

Όταν φτιάχτηκε το αυτοκίνητο, λόγω της ταχύτητας του, οι άνθρωποι το ονόμασαν car, που δήλωνε το ιππήλατο δίτροχο άρμα. Χρησιμοποίησαν μια λέξη υπάρχουσα για να δηλώνουν ένα νέο αντικείμενο. Το ίδιο συνέβη και με τον όρο investment; Χρησιμοποίησαν έναν στρατιωτικό όρο του παρελθόντος και του παρόντος (investment, πολιορκία)  για να δηλώσουν μια καινοφανή πρακτική, την επένδυση χρήματος (κεφαλαίου); Μήπως η πολιτική οικονομία είναι κοινωνικός πόλεμος;

Μήπως το  invest a town closely είναι το πρότυπο της έκφρασης invest money in a business;

Μήπως είμαστε μονίμως και διαρκώς πολιορκημένοι; Ελεύθεροι πολιορκημένοι μήπως;

Σάββατο σήμερα, δεν έχει δουλείά, πάω στο κήπο να φυτέψω όψιμα λάχανα, κουνουπίδια και μπρόκολα. Safe invesτment! Good investment! Investment stock! Investment credit! Employee investment in the garden!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πολλοί χαρακτηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης αποτυχημένη. Εγώ δεν βλέπω καμιά αποτυχία! Η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, προχωράει από επιτυχία σε επιτυχία: εξασφάλισε την φοροασυλία των καπιταλιστών, αύξησε την ανεργία, μείωσε μισθούς, κλείνει τους μικρούς (βιομηχάνους, βιοτέχνες και μαγαζιά)  και τώρα ετοιμάζεται για το πιο μεγάλο βήμα: να απολύσει κρατικούς και δημόσιους υπαλλήλους, να καταργήσει τη μονιμότητα, να μειώσει τους μισθούς των κρατικών υπαλλήλων, να ιδιωτικοποιήσει όλες τις ΔΕΚΟ.

Ποιος θα μπορέσει να την σταματήσει και πως; Οι μικροί βιομήχανοι και οι αυταπασχολούμενοι; Αποκλείεται, δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα.  Νομίζουν ότι οι παλιές ένδοξες μέρες θα επιστρέψουν. Αμ δε! Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κλείσουν το μαγαζάκι τους και ή θα βγούν στην ανεργία ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνουν εργάτες και υπάλληλοι. Πολιτικά, ή θα ξεσπάσουν εναντίον αθώων (ακροδεξιά, φασισμός) ή θα  πάνε με το μέρος των υποτελών Παραγωγών.

Οι άνεργοι; Οι συνταξιούχοι; Οι αγανακτισμένοι; Μπορούν αυτοί να σταματήσουν την κυβέρνηση; Όχι, κατά κανένα τρόπο!  Δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα.

Οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν την κυβέρνηση είναι οι υποτελείς Παραγωγοί. Σήμερα, λόγω της ανεργίας,  είναι φοβισμένοι. Αυτοί οι οποίοι μπορούν να την σταματήσουν είναι οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ.

Εάν κοιτάξουν μόνο την πάρτη τους, θα ηττηθούν και αυτοί και όλοι οι άλλοι. Εάν δεν κοιτάξουν την πάρτη τους αλλά λάβουν υπόψη τους και τους άλλους,  θα συμπαρασύρουν όλους τους εργαζόμενους του κρατικού/δημόσιου και ιδωτικού τομέα.

Πως μπορεί να γίνει αυτό; Να προτείνουν μια λύση που να ικανοποιεί και αυταπασχολούμενους και ανέργους και εργαζόμενους:

να προτείνουν μείωση του χρόνου εργασίας και εξασφαλισμένο εισόδημα για όλους και όλες. Για να εργαζόμαστε όλοι και όλες, για να πάψουμε πια να ζούμε μέσα στο άγχος, τη στέρηση  και την ανασφάλεια.

Εάν ξεκινήσουν μια απεργία διαρκείας, μέσα σε λίγες μέρες θα σταματήσουν τα πάντα!

Τι θα κάνουμε τις μέρες της απεργίας; Ας κάνει ο καθένας και η καθεμιά ό, τι θέλει. Ας ξεκουραστεί, ας γαμήσει, ας παίξει με τα παιδιά, ας περπατήσει, ας διαβάσει, ας ζωγραφίσει, ας σκάψει στο κήπο, ας παίξει μουσική με άλλους κι ας ξεφαντώσει.

Μόνο ένα να μην κάνουμε: να μην συγκεντρώθούμε, να μην διαδηλώσουμε, να αχρηστεύσουμε με αυτόν τον τρόπο τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του Κράτους.

Continue reading →