τίνος Κυρίου καπιταλιστή είναι υπηρέτης ο πρωθυπουργός;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πολλοί χαρακτηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης αποτυχημένη. Εγώ δεν βλέπω καμιά αποτυχία! Η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, προχωράει από επιτυχία σε επιτυχία: εξασφάλισε την φοροασυλία των καπιταλιστών, αύξησε την ανεργία, μείωσε μισθούς, κλείνει τους μικρούς (βιομηχάνους, βιοτέχνες και μαγαζιά)  και τώρα ετοιμάζεται για το πιο μεγάλο βήμα: να απολύσει κρατικούς και δημόσιους υπαλλήλους, να καταργήσει τη μονιμότητα, να μειώσει τους μισθούς των κρατικών υπαλλήλων, να ιδιωτικοποιήσει όλες τις ΔΕΚΟ.

Ποιος θα μπορέσει να την σταματήσει και πως; Οι μικροί βιομήχανοι και οι αυταπασχολούμενοι; Αποκλείεται, δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα.  Νομίζουν ότι οι παλιές ένδοξες μέρες θα επιστρέψουν. Αμ δε! Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κλείσουν το μαγαζάκι τους και ή θα βγούν στην ανεργία ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνουν εργάτες και υπάλληλοι. Πολιτικά, ή θα ξεσπάσουν εναντίον αθώων (ακροδεξιά, φασισμός) ή θα  πάνε με το μέρος των υποτελών Παραγωγών.

Οι άνεργοι; Οι συνταξιούχοι; Οι αγανακτισμένοι; Μπορούν αυτοί να σταματήσουν την κυβέρνηση; Όχι, κατά κανένα τρόπο!  Δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα.

Οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν την κυβέρνηση είναι οι υποτελείς Παραγωγοί. Σήμερα, λόγω της ανεργίας,  είναι φοβισμένοι. Αυτοί οι οποίοι μπορούν να την σταματήσουν είναι οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ.

Εάν κοιτάξουν μόνο την πάρτη τους, θα ηττηθούν και αυτοί και όλοι οι άλλοι. Εάν δεν κοιτάξουν την πάρτη τους αλλά λάβουν υπόψη τους και τους άλλους,  θα συμπαρασύρουν όλους τους εργαζόμενους του κρατικού/δημόσιου και ιδωτικού τομέα.

Πως μπορεί να γίνει αυτό; Να προτείνουν μια λύση που να ικανοποιεί και αυταπασχολούμενους και ανέργους και εργαζόμενους:

να προτείνουν μείωση του χρόνου εργασίας και εξασφαλισμένο εισόδημα για όλους και όλες. Για να εργαζόμαστε όλοι και όλες, για να πάψουμε πια να ζούμε μέσα στο άγχος, τη στέρηση  και την ανασφάλεια.

Εάν ξεκινήσουν μια απεργία διαρκείας, μέσα σε λίγες μέρες θα σταματήσουν τα πάντα!

Τι θα κάνουμε τις μέρες της απεργίας; Ας κάνει ο καθένας και η καθεμιά ό, τι θέλει. Ας ξεκουραστεί, ας γαμήσει, ας παίξει με τα παιδιά, ας περπατήσει, ας διαβάσει, ας ζωγραφίσει, ας σκάψει στο κήπο, ας παίξει μουσική με άλλους κι ας ξεφαντώσει.

Μόνο ένα να μην κάνουμε: να μην συγκεντρώθούμε, να μην διαδηλώσουμε, να αχρηστεύσουμε με αυτόν τον τρόπο τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του Κράτους.

Continue reading

υπάρχει το ενδεχόμενο να εγκαταλειφθεί η Αθήνα μέσα σε λίγες μέρες;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

επανέρχομαι στο ζήτημα της φυγής διότι, όπως αντιλαμβάνεστε, μας απασχολεί καθημερινά και θα μας απασχολήσει ακόμα πιο συχνά και ακόμα πιο έντονα στο μέλλον. Η φυγή και η πάλη είναι ίδιον της ύπαρξης και της ζωής, όπως η συνεργασία και η σύγκρουση, όπως η δημιουργία και η καταστροφή. Αυτά τα τρία δίπολα συγκροτούν την ύπαρξη και τη ζωή σε όλες τους τις εκφάνσεις, από το σύμπαν μέχρι την ατομική μας ύπαρξη και αυτός είναι ο λόγος που η Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών εστιάζει την προσοχή της σε αυτά.

Φεύγουμε, απουσιάζουμε θα έλεγα, καθημερινά, ατομικά, συλλογικά, συνεχώς. Ο πολύς ύπνος είναι μια μορφή φυγής από μια κοινωνικοπροσωπική πραγματικότητα που δεν είναι και πολύ ευχάριστη αλλά δεν είναι ο μόνος:  η ηρωίνη και άλλα νόμιμα και παράνομα παυσίπονα και ευφορικά, η μαστούρα του χασισιού, η κοπάνα από τη δουλείά και το σχολείο, οι διακοπές, η εκδρομή, η ονειροπόληση, η αφηρημάδα, το χάσιμο (υπαρξιακό κενό ολίγων δευτερολέπτων ή κλασμάτων δευτερολέπτου), το ιερό (φυγή από το άτομο και ενότητα με την κοινότητα και τη φύση), η τρέλα,   όλα αυτά και πολλά άλλα είναι τρόποι φυγής.  Ευχάριστοι, δυσάρεστοι, λιγότερο ή περισσότερο οδυνηροί. Πάνω από όλα αναγκαίοι.

Η φυγή όμως παρατηρείται και σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Εάν εκτιμήσεις ότι δεν μπορείς να δώσεις μια μάχη, φεύγεις. Όπως τα ζώα. Εάν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση, φεύγεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο. Εάν κατοικείς κοντά σε πυρηνικό εργοστάσιο που έχει καταστραφεί, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φύγεις. Εάν δεν βρίσκεις φαγητό και δουλειά στον τόπο σου, θα φύγεις και θα πας εκεί που υπάρχει.

Και μετά από αυτά, θέτω το ερώτημα που με απασχολεί: μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι κάτοικοι της Αθήνας-Αττικής να εγκαταλείψουν μαζικά την πόλη τους μέσα σε λίγες μέρες και να φύγουν όσο πιο γρήγορα μπορέσουν; Απαντώ κατηγορηματικότατα: ΟΧΙ.

Continue reading

το στομάχι την εποχή της Κρίσης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα. Χριστίνα Αμαρυλλίς, καλή σου μέρα.

Σήμερα θα καταπιαστούμε με το στομάχι (άρα, και με τον εγκέφαλο) την εποχή της Κρίσης. Το δικό μας στομάχι, τον δικό μας εγκέφαλο, όχι του ένοπλου ζητιάνου, του Κυρίου ημών.  Θα λάβουμε προηγουμένως υπόψη μας ότι Κρίση σημαίνει Απόφαση – οπότε η Κρίση είναι ο τόπος συνάντησης δυο Αποφάσεων: του Κυρίου (καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος) και του υποτελούς Παραγωγού του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, τόσο τεράστιου που φτάνει και περισσεύει να ζούμε όλοι και όλες αξιοπρέπεσταστα, δηλαδή χωρίς ένδεια, ικανοποιώντας όλες τις βασικές μας ανάγκες (τροφή, στέγη, περίθαλψη, γνώση, επικοινωνία, μετακίνηση). Η Απόφαση του Κυρίου καταγράφεται στην εκπλήρωση των προθέσεων της αρπαγής και της καταστροφής του κοινωνικού πλούτου αλλά και της καταστροφής και της  εξόντωσης του υποτελούς Παραγωγού.

Θα λάβουμε ακόμα υπόψη μας ότι η ανάπτυξη της ψυχής μας, δηλαδή των ιστορικά διαμορφωμένων σωματικών, γνωσιακών, συναισθηματικών, εκφραστικών κοινωνικών ικανοτήτων (αυτή είναι η ψυχή. . .)  είναι δυνατή μόνο με την ενεργητική καθημερινή αλληλεπίδραση του ενός με τον άλλον.  Αυτή είναι η ευτυχία για μένα. Αυτή η ευτυχία μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε τα βάσανα της ζωής και το μέγα άγχος του θανάτου. Καμιά κοινωνία δεν θα τα εξαλείψει, θα τα περιορίσει ίσως, αλλά δεν τα εξαλείψει. Ένα από τα βασικά μελήματα του Κυρίου είναι να σταματήσει, να αποτρέψει, να καταστρέψει αυτή την ενεργητική αλληλεπίδραση. Και το μόνο μέσο είναι η ενίσχυση του ανταγωνισμού και του κτητικού ατομικισμού, με άλλα λόγια, η καταστροφή και η διάλυση της πρωτογενούς συμβιωτικής ομάδας.

Continue reading