φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΜΟΛΟΓΩ ότι μεταχειρίζομαι τον όρο Αριστερά με μισή καρδιά αλλά δεν μπορώ να επινοήσω κάποιον άλλον που θα τον αντικαθιστούσε. Με μισή καρδιά τον δέχομαι, με μισή καρδιά τον απορρίπτω. Τον δέχομαι γιατί δεν είμαι αχάριστος και αγνώμων, γιατί δεν ξεχνώ την Ιστορία, δεν ξεχνώ ότι, εάν στο παρελθόν ο κομμουνισμός του παρόντος διευρύνθηκε, εάν το δεκατετράωρο έγινε οχτάωρο, εάν μερικές φορές νικήσαμε, ήταν η Αριστερά αυτή που συντόνισε τον κοινωνικό πόλεμο και άλλαξε τον συσχετισμό ισχύος υπέρ των Υποτελών και σε  βάρος του  Κυρίου καπιταλιστή. Τον απορρίπτω γιατί ανήκει στο παρελθόν, γιατί δεν μπορούμε πια να πολεμήσουμε όπως πολεμούσαμε, γιατί είναι συνώνυμη με απάτες, αυταρχικότητα, στενομυαλιά, βλακεία, προδοσία, δειλία και άλλα πολλά και σε τέτοιο βαθμό που ο όρος έχει αποκτήσει μια πολύ αρνητική σημασιολογικά χροιά, όπως άλλωστε και άλλοι πολλοί.

ΚΑΠΟΙΟΙ και κάποιες θεωρούν την Αριστερά μια ακόμα έκφανση του φιλελευθερισμού, της ιδεολογίας της προόδου, του κρατισμού. Βεβαίως και θα συμφωνήσω, θεωρώ όμως ότι η διαπίστωση αυτή δεν αφορά όλη  την Αριστερά, μιας και δεν υπήρξε μία Αριστερά αλλά πολλές, πάρα πολλές. Οι περισσότερες από αυτές τις Αριστερές έχουν αποχωρήσει ή αποχωρούν από το κοινωνικό, πνευματικό και πολιτικό προσκήνιο. Υπάρχουν όμως και Αριστερές που όχι μόνο δεν αποχωρούν αλλά, αν και καταχωνιασμένες δεκαετίες και αιώνες, τώρα θα αναζωογονηθούν και θ΄ ανθίσουν και θα καρποφορήσουν καρπούς γλυκούς.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο αόρατος, ανεπαίσθητος, πανταχού παρών και  πάντα τα κοινωνικά πεδία  πληρών κοινωνικός πόλεμος γίνεται ορατός. Γίνεται ορατός γιατί οξύνεται και γενικεύεται. Ο κοινωνικός διχασμός είναι έκφανσή του, ορατό αποτέλεσμά του. Όσο και να προσπαθεί ο Κύριος να τον αποκρύψει, να τον εξαφανίσει,  δεν θα καταφέρει απολύτως τίποτα. Είναι νομοτελειακή αναγκαιότητα η κλιμάκωση της οποιασδήποτε σύγκρουσης και η κατάληξή της. Η δε διάρκεια προσδιορίζεται από τον αριθμό των συμμετεχόντων, από την διαθέσιμη ισχύ και από την βαρύτητα, την σημαντικότητα του επίδικου αντικειμένου της σύγκρουσης: σε μικροκοινωνικό επίπεδο, ένας καυγάς ανάμεσα σε ζευγάρι ερωτευμένων, παντρεμένων, ανάμεσα σε δύο φίλους, ανάμεσα σε δύο γειτόνους, σε δύο οδηγούς στον δρόμο, σε δύο συνεργάτες, σε δύο συνεταίρους, αρχίζει, κλιμακώνεται, και λήγει μέσα σε λίγα λεπτά ή ώρες ή μέρες. Η κατάληξη θα είναι ή χωρισμός ή ειλικρινέστερη και ανετότερη επικοινωνία, συμβίωση, συνεργασία. Σε μακροκοινωνικό επίπεδο όμως, η μεταξύ κοινωνικών τάξεων, στρωμάτων, κατηγοριών, ομάδων, πολιτισμικών αντιλήψεων, πρακτικών και ιδεών σύγκρουση είναι πολυσύνθετη και πολύπλοκη και ομιχλώδης ενώ η διάρκεια της όξυνσης είναι μεγάλη – χρόνια και δεκαετίες και μάλιστα πολλές.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλό σας βράδυ

ΕΝΤΕΚΑ και πέντε. Έστριψα ένα γαράκι – φύλλα, τρίμματα και πασπάλια έχουν μείνει – και λέω να γράψω. Έρχονται αύριο φίλοι, ένας από Αθήνα και τρεις από Θεσσαλονίκη. Έβγαλα από την κατάψυξη μισό κατσικάκι και μισό κόκκορα, θα τα κάνω με βότανα στη γάστρα, στο φούρνο. Σε λίγο θα αναπιάσω το προζύμι, θα το κάνω περισσότερο, αύριο στις πέντε το πρωί θα ζυμώσω. Τώρα περιμένω να κατέβει το γάλα στους 35 για να ρίξω τη τυρομαγιά, σε μια ώρα θα πήξει, θα το κόψω και θα το βάλω στις τσαντίλες να στραγγίξει. Φίλος τσομπάνης μας φέρνει μια μέρα είκοσι λίτρα αγελαδινό και κατσικίσιο γάλα, μια μέρα δώδεκα λίτρα κατσικίσιο, φτιάχνουμε εμείς το τυρί και το μοιραζόμαστε.

ΑΥΡΙΟ έχουμε γλέντι. Θα φάμε, θα πιούμε,  θα θυμηθούμε ιστορίες, η ζωή είναι ό,τι θυμάται κανείς, θα συζητήσουμε, θα διαφωνήσουμε, θα συγκρουστούμε, θα σκεφτούμε, θα γελάσουμε, θα κάνουμε πλάκα. Θα γίνουμε, θα είμαστε μαθητές, δάσκαλοι, θεράποντες  και καλλιτέχνες της σύγκρουσης, αυτής της έξοχης τέχνης του ξεκαθαρίσματος: ή θα χωρίσουμε ή η επικοινωνία μας, η συμβίωση και η συνεργασία μας, θα ανέβουν σε ένα ανώτερο επίπεδο, δηλαδή θα είμαστε πιο ειλικρινείς μεταξύ μας, δηλαδή πιο άνετοι – το λέω με τη βεβαιότητα ότι και η ειλικρίνεια και η άνεση σας ενδιαφέρει. Δεν υπήρξε, δεν υπάρχει δεν θα υπάρξει κοινωνία χωρίς διεκδίκηση, με την ανθρωπολογική σημασία του όρου, και χωρίς σύγκρουση. Αυτό στις προκυριαρχικές κοινωνίες – υπήρξαν μη κυριαρχικές κοινωνίες. Στις κυριαρχικές,  εκτός από τη μεταξύ των ανθρώπων και ομάδων σύγκρουση, υπάρχει και άλλη μία, μετεξέλιξη της ανθρωπολογικής: ο κοινωνικός πόλεμος μεταξύ του Κυρίου και των Υποτελών, ο οποίος, αν και ελάχιστες φορές εμφανίζεται στην καθαρή του μορφή, είναι καθημερινός αλλά νοθευμένος, διαστρεβλωμένος, παραμορφωμένος.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΛΕΓΑ χθες γραπτώς ότι δεν γνωρίζουμε εάν τα νέα μέτρα, το νέο πρόγραμμα διάσωσης, το νέο μνημόνιο, η νέα συμφωνία, η τρίτη  επίθεση του Κυρίου καπιταλιστή για την επέκταση του καπιταλισμού γίνει βιαίως και ταχέως ή σταδιακά και μακροπρόθεσμα, εάν θα την πραγματοποιήσει η Δεξιά ή η Αριστερά ή και οι δύο μαζί. Θα δούμε. Η επίθεση αυτή, το πρόγραμμα διάσωσης είναι μια βεβαιότητα, η οποία μας επιτρέπει να διατυπώνουμε προγνώσεις (μακροπρόθεσμα αποτελέσματα υπαρκτής τάσης) και προβλέψεις (βραχυπρόθεσμα και άμεσα συγκεκριμένα γεγονότα και συμβάντα).

ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ αρκετές βεβαιότητες. Η σοφία, η επίγνωση της συγκυρίας, έχει σχέση με βεβαιότητες, όχι με αβεβαιότητες. Κινδυνεύουμε ασφαλώς να χαρακτηριστούμε δογματικοί και ξεροκέφαλοι αλλά αυτό δεν μας ενοχλεί από τη στιγμή που οι βεβαιότητες είναι αντικείμενο διαρκούς επανεξέτασης και κριτικής και επεξεργασίας. Να μια άλλη βεβαιότητα, την οποία έχω επεξεργαστεί διεξοδικά και την επαναλαμβάνω άλλη μια φορά: τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κυβερνητικά και κομματικά, είναι μικροαστοί που δια της πολιτικής οδού επιδιώκουν να γίνουν πιο ισχυροί υπηρετούντες τον Κύριο και επικαλούμενοι τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις της τάξης τους ή της τάξης των εργαζόμενων της εκτέλεσης, αυτών που η εργασία τους είναι η εκτέλεση διαταγής, άρα υφίστανται την αρπαγή του κοινωνικού πλούτου που παράγουν (Υποτελείς). Η δομική, εγγενής αυτή αντίφαση μου επιτρέπει να τους χαρακτηρίσω χαζοχαρούμενους απατεώνες και βλάκες. Αυτή είναι μία βεβαιότητα την οποία ελέγχουμε καθημερινά. Κάθε τι που κάνει ο απατεώνας και βλάκας δεν μπορεί παρά να είναι απατεωνιά, δεν μπορεί παρά να είναι βλακεία.

ΈΡΧΕΤΑΙ μια μέρα, οπωσδήποτε, που ο απατεώνας και βλάκας θα αντιμετωπίσει ένα αξεπέραστο αδιέξοδο και θα αποκαλυφθεί μεγαλοπρεπώς. Προς αυτό το αδιέξοδο, προς αυτή την αποκάλυψη κινείται ολοταχώς ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση και ως κόμμα. Τι κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση; Προσπαθούμε μέσω της εποικοδομητικής κριτικής να τους πείσουμε να αλλάξουν, όπως κάνουν οι δεκάδες και εκατοντάδες φίλα και κριτικά προσκείμενοι προς τον ΣΥΡΙΖΑ καθηγητές πανεπιστημίων και διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, ή ενισχύουμε, ενθαρρύνουμε την απατεωνιά τους και την βλακεία τους ώστε όλα αυτά να αποκαλυφθούν όσο γίνεται πιο γρήγορα και μεγαλοπρεπώς; Απορρίπτω μετά ειδεχθούς  βδελυγμίας την πρώτη στάση: την υιοθετούν όσοι και όσες θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Αριστερά που θα συγκρουστεί και θα διεκδικήσει και άλλα πολλά παρόμοια. Και την υιοθετούν διότι έχουν συμφέροντα και είναι και αυτοί απατεώνες – και στην καλύτερη περίπτωση αφελείς και αθώοι.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΕΝ υπάρχει πιο μεγάλη ανασφάλεια από την υπερσίγουρη ασφάλεια, όσο κι αν όλοι οι άνθρωποι την αναζητούν – το μόνο σίγουρο στη ζωή μας είναι ο θάνατος. Ζώντας συνειδητά μέσα σε μια διαρκή κρίση, η ασφάλειά μου είναι αυτή η κρίση – να ζεις όσο γίνεται μακριά από μεροκάματο και μισθό, μακριά από την κατάρα του επαγγέλματος, με όσο γίνεται λιγότερα εμπορεύματα και χρήματα, με όσο γίνεται περισσότερες φίλες και φίλους, θεωρώ ότι η κρίση, η αναταραχή, η εξέγερση, ο κοινωνικός διχασμός, η επανάσταση, το πέρασμα στην πράξη, η απουσία, η προσφορά, η καθημερινή βίωση του γλεντζέδικου κομμουνισμού είναι πηγή αναζήτησης, αναθεώρησης αυτονόητων, σκέψεων και γνώσεων και πρακτικών, είναι πηγή δημιουργίας και εμένα πάνω απ΄ όλα με ενδιαφέρει η αναζήτηση, η κριτική και η δημιουργία.

ΘΕΩΡΩ ότι ανοίγεται μπροστά μας μια μακράς διάρκειας περίοδος αναταραχής, κοινωνικού διχασμού, κρίσης (λήψης αποφάσεων δηλαδή), αναζήτησης, αναθεώρησης αυτονόητων, κριτικής, μια μακράς διάρκειας δημιουργία. Και όλα αυτά είναι στιγμές του εμμενούς, του γλεντζέδικου κοινωνικού πολέμου,  (της εμμενούς, της  γλεντζέδικης κοινωνικής επανάστασης),  που οξύνεται και γενικεύεται εξ αιτίας (όχι εξ΄, αγάπες, η εκ προήλθε από την εξ, όχι η εξ από την εκ!) της καπιταλιστικής επίθεσης που επιδιώκει την ενίσχυση του συρρικνωνόμενου καπιταλισμού. Κατά τη διάρκεια αυτής της μακροχρόνιας αναταραχής και δημιουργίας υπάρχουν στιγμές κομβικές, στιγμές δηλαδή προς τις οποίες συγκλίνουν, επεξεργάζονται και αποκλίνουν, διασπείρονται στην κοινωνία, σκέψεις, ιδέες, γνώσεις, πρακτικές. Να ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: θα γίνει κοινός τόπος, κοινή κοινωνική πρακτική να μην καταθέτουμε, να μην έχουμε χρήματα στις τράπεζες; Θεωρώ ότι θα γίνει. Θα μας δοθούν πολλές αφορμές και ευκαιρίες για να φέρουμε στο προσκήνιο πολλές παρόμοιες σκέψεις και γνώσεις και πρακτικές. Δεν είμαστε παρά μόνο στην αρχή.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εάν την Κυριακή, 5 Ιουλίου 2015,  οι κάλπες για το δημοψήφισμα ανοίξουν την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος, στις 6.08, εγώ στις 6.09 θα πάω να ψηφίσω ΟΧΙ. Το ομολογώ ευθαρσώς, κατηγορηματικά και με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια. Δύο είναι τα επιχειρήματά μου αλλά θα τα διατυπώσω αύριο το πρωί, μα τη Ζωή και μα τη Σκέψη, δεν προλαβαίνω σήμερα – ξημερώνει και θελωπρέπει να πάω να ποτίσω τα καρπούζια και τα πεπόνια.