κοινωνικός πόλεμος
There are 223 posts filed in κοινωνικός πόλεμος (this is page 17 of 23).
το δημοψήφισμα ως απάτη και ως βλακεία: ποιος τον γαμάει τον λαό! ας προετοιμαστούμε για χρεοκοπία
Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια προς την γκιλοτίνα, λέγεται ότι ο Λουδοβίκος ΙΣΤ’ είπε:
Όλα τούτα διαφαίνονταν εδώ και δέκα χρόνια. Τι με οδήγησε στον εφησυχασμό;
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Υπάρχουν πολλές οργανώσεις και δεξαμενές σκέψης που το βασικό τους έργο είναι η παρακολούθηση της εξέλιξης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι το πιο γνωστό και το πιο σημαντικό διότι παίρνει αποφάσεις και τις εκτελεί, επιχειρεί δηλαδή να επεμβαίνει με κατευθυντήρια γραμμή όχι μόνο την εξέλιξη του παγκόσμιου καπιταλισμού αλλά έχοντας διαμορφώσει και μια στρατηγική. Ως προς την εξέλιξη του παγκόσμιου καπιταλισμού, τα νέα δεν είναι καθόλου μα καθόλου ευχάριστα:από το 1975 ο ρυθμός ανάπτυξης του Παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος μειώνεται συνεχώς, όταν από το 1945 μέχρι το 1975 ήταν αυξητικός σε ποσοστό 5% ετησίως! Τώρα βαίνουμε ολοταχώς προς μια παγκόσμια ύφεση, η οποία θα διαρκέσει πολλές δεκαετίες, κατάσταση που μας επιτρέπει να διατυπώνουμε τη θέση της συρρίκνωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
Ως προς τη στρατηγική: αν και ο ρυθμός ανάπτυξης του παγκόσμιου κοινωνικού πλούτου μειώνεται συνεχώς, δεν παύει και δεν θα παύσει να είναι τεράστιος, τόσο τεράστιος που φτάνει και περισσεύει όχι μόνο να ζήσουμε όλοι και όλες καλύπτοντας τις βασικές μας ανάγκες αλλά και να επιλύσουμε τα χρόνια και οξυμένα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα. Αυτές είναι τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας. Οι δυνατότητες αυτές πρέπει και να αποσιωπηθούν αλλά και να καταστραφούν. Αυτός είναι ο νεοφιλελευθερισμός, η προληπτική αντεπανάσταστη σε μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση που θα μπορούσε να συμβεί και να γενικευτεί. Εάν δεν αναμενόταν, προς τι η προληπτική αντεπανάσταση;
χρεοκοπία του Κράτους, κλειστές τράπεζες; τετραήμερο αργίας μακράς διάρκειας σε χωριά και εξοχικά και μικρές επαρχιακές (κωμο)πόλεις!
ναι, φίλες και φίλοι, μόνο έτσι μπορούμε να νικήσουμε
η χρεοκοπία ως σαρωτική (ταχεία, βίαιη) εκκαθάριση
Κύριος: νίκη, ή αυτοκτονία· Υποτελείς: νίκη, ή υποδούλωση
εμμενής κοινωνικός πόλεμος: υπάρχουν κοινωνικοί επαναστάτες σήμερα – ποιοι είναι;
στρατιωτική δικτατορία (1967-1974) και κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (2015-;): επιβράδυνση ή επιτάχυνση της επίθεσης επέκτασης του καπιταλισμού;
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Στο σημερινό σημείωμα θα υποστηρίξω ότι αυτό που έκανε η στρατιωτική δικτατορία (1967-1974), να συμβάλει στην ευρεία και ταχεία επέκταση του καπιταλισμού και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της, γιατί η κοινοβουλευτική δημοκρατία και ανήμπορη ήταν και αναποτελεσματική, θα το κάνει σήμερα και αύριο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία από την ανακατανομή του εισοδήματος πέρασε στην υιοθέτηση της στρατηγικής της ανάπτυξης, την επέκτασης δηλαδή του καπιταλισμού. Τώρα η κοινοβουλευτική δημοκρατία και ικανή είναι και αποτελεσματική και την εργολαβία να αναλάβει και τις συνέπειες να αντιμετωπίσει – και θα δούμε γιατί.
ΑΣΦΑΛΩΣ και μας επιτρέπεται να πούμε ότι η γερμανική κοινωνία είναι (2015) πιο καπιταλιστική από την ελληνική και η ελληνική πιο καπιταλιστική από την αλβανική ή τη βουλγαρική· κατά τον ίδιο τρόπο μας επιτρέπεται να πούμε ότι η σημερινή ελληνική κοινωνία είναι πιο καπιταλιστική από την ελληνική κοινωνία της δεκαετίας του ΄60 κι αυτή πιο καπιταλιστική από την κοινωνία της δεκαετίας του ΄30. Η συγκριτική φράση ‘ πιο καπιταλιστική’ δηλώνει ότι ο βαθμός επέκτασης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε μια κοινωνία ή μια φάση αυτής της κοινωνίας είναι μεγαλύτερος σε σύγκριση με άλλη κοινωνία ή με άλλη προηγούμενη φάση αυτής της κοινωνίας. Η διαδικασία επέκτασης και γενίκευσης του καπιταλισμού είναι μια μακροχρόνια διαδικασία: ο καπιταλισμός εγκαθιδρύεται με κάποιο τρόπο σε μια κοινωνία, στην οποία επικρατούν προκαπιταλιστικοί τρόποι παραγωγής, τους οποίους και περιθωριοποιεί και εξαφανίζει επεκτεινόμενος άλλοτε με βραδύ κι άλλοτε με ταχύ ρυθμό. Το εύρος και η ταχύτητα επέκτασης αντιμετωπίζει δύο εμπόδια – την ιστορία, δηλαδή τους προηγούμενους τρόπους παραγωγής, ιδεολογίας, τρόπου σκέψης και άλλα, και το κλίμα, την γεωγραφία. Στην τροπική ζώνη, για παράδειγμα, τα όρια επέκτασης είναι σαφή.
ΘΕΤΩ τα παρακάτω ερωτήματα – ο Κύριος καπιταλιστής, Έλλην ή Ευρωπαίος, και οι Υπηρέτες Του, τα θέτουν και διατυπώνουν απαντήσεις, εγώ απλώς τα επαναλαμβάνω. Μπορεί, πρέπει η ελληνική κοινωνία να γίνει πιο καπιταλιστική; Πόσο καπιταλιστική μπορεί, πρέπει να γίνει; Πρέπει να γίνει με αργό ή με ταχύ ρυθμό; Είναι δυνατόν η επέκταση του καπιταλισμού να γίνει χωρίς το Κράτος και την Πολιτική; Συμφέρει στους Έλληνες καπιταλιστές του χρήματος και της παραγωγής, συμφέρει στην ολλανδική ή γερμανική κοινωνία να γίνει πιο καπιταλιστική η ελληνική κοινωνία; Ας δούμε, φίλες και φίλοι, τις απαντήσεις που διατυπώνονται.
η αναβολή ως μαύρος καπνός
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΜΙΑ οποιαδήποτε σύγκρουση (έρωτας, πολιτική, οικονομική διαπραγμάτευση, αθλητικός αγώνας, πόλεμος) είναι μια διαδικασία κάποιας διάρκειας, άλλοτε μικρής και άλλοτε μεγάλης, η οποία όμως σπανιότατα, για να μη πω ουδέποτε, εξελίσσεται ομαλά. Θα δούμε γιατί. Η σύγκρουση αρχίζει και κάποτε τελειώνει. Πότε και γιατί αρχίζει, πότε και πώς τελειώνει, πόσο διαρκεί;
ΓΙΑ να υπάρξει σύγκρουση πρέπει να υπάρχει ένας ήδη υπάρχων συσχετισμός ισχύος, μια ήδη υπάρχουσα αποδεκτή κατανομή ισχύος. Ο συσχετισμός αυτός είναι το αποτέλεσμα μιας προηγούμενης σύγκρουσης κι αυτός που θα υπάρξει μέλλει να είναι προσωρινός· κάθε συσχετισμός λοιπόν είναι θνησιγενής, εμφανίζεται, γεννιέται με την υπόσχεση του θανάτου του, όπως και η ζωή μας – γεννιόμαστε με την υπόσχεση του θανάτου. Γιατί όμως κάθε συσχετισμός ισχύος είναι καταδικασμένος να ανατραπεί, γιατί κάθε συσχετισμός ισχύος εγκαθιδρύεται με την υπόσχεση μια μέλλουσας αναπόφευκτης σύγκρουσης η οποία θα συμπήξει έναν νέο και πάντα προσωρινό συσχετισμό ισχύος;
χρεοκοπία του Κράτους και ακινητοποίηση
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΑ μέτρα θα περάσουν, δήλα δή η συνειδητή και οργανωμένη επίθεση του Κυρίου καπιταλιστή κατά των εργαζομένων και των μικροαστών και μη ανταγωνιστικών επιχειρήσεων θα συνεχιστεί μέχρι να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα αφενός της αύξησης της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων μέσω της εξόντωσης των αντιπάλων και αφετέρου της συρρίκνωσης του Κράτους και του δραστικού περιορισμού των δαπανών του. Θα περάσουν διότι ο Κύριος καπιταλιστής έχει ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια του: το χρήμα. Ο μόνος τρόπος να εξουδετερωθεί αυτό το όπλο είναι η ικανότητα των Υποτελών να ζήσουν, να ζουν χωρίς χρήμα. Επειδή όμως αυτή η ικανότητα σε μια καπιταλιστική κοινωνία, σε μια κοινωνία όπου ο πλούτος είναι ένας μεγάλος σωρός εμπορευμάτων, όπου κυριαρχεί η ανταλλακτική αξία, δεν υπάρχει, οι Υποτελείς είναι ευάλωτοι, ανίσχυροι, άοπλοι. Αναπόφευκτα θα ηττηθούν.
ΤΟ ζήτημα είναι αν θα περάσουν τα μέτρα με ή χωρίς μικρής διάρκειας εκφοβιστική, κατασταλτική χρεοκοπία του Κράτους. Η γνώμη μου είναι ότι θα περάσουν χωρίς χρεοκοπία του Κράτους. Τα μέτρα θα έρθουν στη Βουλή, θα υπερψηφιστούν αλλά με αντίτιμο την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και με αποτέλεσμα ή τον σχηματισμό μιας νέας κυβερνητικής συμμαχίας που θα σώσει το Έθνος, τη χώρα, την πατρίδα και την οικονομία, δηλαδή την κερδοφορία του καπιταλισμού ή την προκήρυξη εκλογών, εάν η Πασοκονεοδημοκρατία αποφασίσει να περιθωριοποιήσει τον δεξιό ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Το εάν θέλει ο λαός ή δεν θέλει, μας είναι αδιάφορο. Δική μας είναι η δημοκρατία, λέει ο Κύριος, δεν είναι δική σας. Είμαστε, νιώθουμε παντοδύναμοι και τις εκλογές και τα δημοψηφίσματα τα γράφουμε στα μεγαλοπρεπή αρχίδια μας.
Ο Κύριος καπιταλιστής και οι υπηρέτες του (σύμβουλοι, ειδικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι) γνωρίζουν πολύ καλά ότι η χρεοκοπία του Κράτους είναι δίκοπο μαχαίρι. Η χρησιμοποίηση του χρήματος ως μέσον διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου μπορεί να αποβεί άκρως αποτελεσματική, να αποσπάσει δηλαδή την πίστη και την αφοσίωση των Υποτελών, και μάλιστα ταπεινωτικά και εξευτελιστικά, αποκαλύπτει όμως και άλλη μια πτυχή του χρήματος και άλλη μια πλευρά του Κυρίου καπιταλιστή. Η χρήση όμως του χρήματος ως μέσου διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, η μη χρήση του χρήματος ως μέσον πειθάρχησης και καταστολής, είναι αυτοκτονικά και αυτοκαταστροφικά αποτελεσματική.
mind the Greek gap: λάβετε υπόψη σας το ελληνικό χάσμα (μεταξύ Κράτους και κοινωνίας)
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΝΩ γνωρίζουμε καλά τον ιστορικό ανταγωνισμό μεταξύ των ευρωπαϊκών Κρατών, δήλα δή μεταξύ των καπιταλιστικών τάξεων της Ευρώπης, η μεταξύ τους συνεργασία είναι μια επιπλέον αθέατη πλευρά της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής Κυριαρχίας. Η συνεργασία αυτή υπάρχει ως αναγκαία και επαρκής συνθήκη για την ενίσχυση και διαιώνιση της Κυριαρχίας: εάν εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα, πρόβλημα που θα μπορούσε ενδεχομένως να αποδυναμώσει την Κυριαρχία, την αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων (και παραγωγής), οι καπιταλιστές σπεύδουν να το αντιμετωπίσουν συλλογικά και συνεργασιακά. Το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα είναι το πρόβλημα της προϊούσας συρρίκνωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, άρα και του Κράτους, την αντιμετώπιση και λύση του οποίου έχει αναλάβει ο λεγόμενος νεοφιλελευθερισμός.
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι πνευματικό και πολιτικό τέκνο του αγγλικού πουριτανισμού, ιδεολογία του πρώιμου καπιταλισμού, δήλα δή του αγγλικού ατομικισμού: ο καθένας θα κοιτάξει την πάρτη του ανταγωνιζόμενος αγρίως με τους γύρω του. Αυτός είναι ο πουριτανισμός, εάν θέλουμε να μιλάμε απλά και χωρίς να μασάμε τα λόγια μας. Με άλλα λόγια είναι η ιδεολογία που ανταποκρίνεται στην ακάθεκτη επέκταση του καπιταλισμού. Ένας από τους αντιπάλους του είναι ο λαϊκισμός. Ο λαϊκισμός είναι η αντίδραση στην επέκταση του καπιταλισμού. Κάθε κοινωνική κατηγορία, κάθε κοινωνική τάξη του παρελθόντος, δηλαδή των προκαπιταλιστικών τρόπων παραγωγής που προϋπήρξαν και συνυπάρχουν εν πολλοίς με τον καπιταλισμό, που αντιδρά στην επέκταση του καπιταλισμού θεωρείται λαϊκιστική και αντιμετωπίζεται ως εμπόδιο στην πρόοδο, δηλαδή εμπόδιο στη επέκταση του καπιταλισμού.