φἰλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μέχρι το 1919 είχαν εγκατασταθεί στην Παλαιστίνη 90.000 Εβραίοι· δεν γνωρίζω πόσοι Παλαιστίνιοι Άραβες ζούσαν εκεί αλλά είναι βέβαιο ότι οι Εβραίοι ήταν μια μικρή μειονότητα. Μέχρι το 1939 είχαν εγκατασταθεί άλλοι 350.000. Σήμερα, ο πληθυσμός του Ισραήλ ξεπερνάει τα 7 εκ., πολύ περισσότερος από αυτόν των Παλαιστινίων. Ο πληθυσμός του Ισραήλ αυξἀνει διαρκώς, μιας και η εγκατάσταση Εβραίων δεν έχει σταματήσει ποτέ, ενώ των Παλαιστινίων μειώνεται διαρκώς, με εκατοντάδες χιλιάδες να έχουν φύγει από τους τόπους που γεννήθηκαν και έχουν διασπαρεί σε πολλές αραβικές χώρες, στην Ευρώπη και η Β. Αμερική. Εάν αυτές οι τάσεις συνεχιστούν σε είκοσι, τριάντα χρόνια ο πληθυσμός του Ισραήλ θα είναι πολύ μεγαλύτερος και των Παλαιστινἰων πολύ μικρότερος.

   Ίσως και πολύ νωρίτερα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διατείνεται ότι το 2020 η λωρίδα της Γάζας, όπου ζουν 1,8 εκ. Παλαιστίνιοι, θα είναι μη κατοικήσιμη, μιας και οι κάτοικοι δεν θα έχουν ρεύμα, νερό, φάρμακα και πιθανότατα και τροφή, μιας και το 90% της καλλιεργήσιμης γης ανήκει στο Ισραήλ.  Το ισραηλινό Κράτος έχει πολιορκήσει τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, βομβαρδίζει υδραγωγεία, μονάδες παραγωγής ρεύματος, η Αίγυπτος δεν επιτρέπει γιατρούς, φάρμακα και ανθρωπιστική βοήθεια να περάσουν στην Γάζα, ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει και ισοπεδώνει ανελλιπώς και ανηλεώς πυκνοκατοικημένες περιοχές, σχολεία, τζαμιά, παιδικές χαρές, αγορές, νοσοκομεία.

   Εάν ρίξουμε ένα βλέφαρο στην ιστορία της περιοχής από το 1850 περίπου, όταν έσκασε,  στην Ευρώπη,  μύτη η σκέψη για εγκατάσταση Εβραίων στην Παλαιστίνη, με την στρατηγική της αργής διείσδυσης να επικρατεί μεταξύ των σιωνιστών στις αρχές του 20ού αιώνα, μέχρι σήμερα, 2014, θα διαπιστώσουμε την επικράτηση άλλοτε της στρατηγικής της συνύπαρξης, με τους όρους του Ισραήλ, δηλαδή της καθυπόταξης των Παλαιστινίων και την υπαγωγής τους στην κατάσταση του δούλου, κι άλλοτε της στρατηγικής της εκδίωξης/εξόντωσής τους.  Το ποια στρατηγική επικρατούσε καθορίζονταν από το διεθνές οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον. Με την διεθνή επικράτηση του νεοφιλευθερισμού, της καταστροφής δηλαδή των δυνατοτήτων της εποχής μας, ήτοι της προετοιμασίας  για την συρρίκνωση του καπιταλισμού, ήτοι της εξόντωσης άχρηστων, περιττών και επικίνδυνων πληθυσμών, με την εξασφάλιση της συντριπτικής οπλικής υπεροχής των Κρατών, με την ήττα της εργατικής τάξης, η στρατηγική της εκδίωξης/εξόντωσης επανακάμπτει για να πραγματοποιηθεί ο τελικός σκοπός: η εκδίωξη και η εξόντωση όλων των Παλαιστινἰων στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.  

Continue reading →

   φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Δύο (θα) είναι οι πρωταρχικές δραστηριότητες της Αριστεράς του μέλλοντος, που διαμορφώνεται σιωπηλά και θα εμφανιστεί όταν και τα τελευταία απομεινάρια της ιστορικής Αριστεράς αποτύχουν, αποδείξουν την απροθυμία τους και την ανικανότητά τους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων της εποχής της συρρίκνωσης του καπιταλισμού, σε λίγα χρόνια: η ανάδειξη των δυνατοτήτων της εποχής μας, με βασική αυτήν της  παραγωγής  του αναγκαίου κοινωνικού πλούτου από όλους, με άλλους τρόπους και με εργασία που δεν θα ξεπερνάει, αρχικά,  τους δύο με τέσσερις μήνες το χρόνο και η προετοιμασία για την αντιμετώπιση των δεινών που έρχονται στα πρσεχή χρόνια του 21ου αιώνα, μιας και ο Κύριος όχι μόνο θέλει αλλά επιχειρεί ήδη να εξαλείψει τις δυνατότητες της εποχής μας με την προληπτική αντεπανάσταση (νεοφιλελευθερισμός)  που έχει εξαπολύσει εδώ και δεκαετίες και θα εντείνει όσο θα πλησιάζει και θα αρχίζει και θα επικρατεί και θα γενικεύεται η συρρίκνωση του καπιταλισμού. Δεινά που δεν θα πέσουν από τον ουρανό αλλά θα προκαλέσει συνειδητά και οργανωμένα και προγραμματισμένα ο αδίστακτος και αμείλικτος Κύριος καπιταλιστής, ο Κύριος και Αυθέντης του κόσμου τούτου, προκειμένου να αντιμετωπίσει την αποσύνθεση και την παρακμή της καπιταλιστικής Κυριαρχίας.

     Προετοιμασία για την αντιμετώπιση των δεινών σημαίνει συνειδητοποίηση και υπέρβαση των ποικίλων και παντοίων αυταπατών, της φάκας που στήνει ο Κύριος για να μας πιάσει ανυποψίαστους, αφελείς, αποβλακωμένους, αδύναμους, ανίκανους, αδέξιους. Η βασική αυταπάτη, η ολέθρια αφέλεια είναι να έχουμε σχηματίσει, να σχηματίζουμε την πεποίθηση, την πίστη, την εντύπωση, τη βεβαιότητα  ότι ο Κύριος, οι Υπηρέτες Του, το Κράτος Του, είναι καλός και αγαθός και φιλάνθρωπος και άγιος και άρα δεν καταστρέψει, δεν θα εξοντώσει. Εάν αυτή η αυταπάτη δεν εξοβελιστεί, εάν δεν συνειδητοποίησουμε ότι ο Κύριος είναι αδίστακτος, ανηλεής, αιμοβόρος, πολεμοχαρής, φιλοπόλεμος άρπαγας, καταστροφέας και εξοντωτής, τότε θα ήταν καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί – τόσο δύσκολα χρόνια έρχονται, τόσο αποτρόπαια θα είναι τα έργα του Κυρίου ημών.

    Ο Κύριος όμως είναι πρώτα από όλα σχιζοφρενής και η Κυριαρχία του είναι σχιζοφρένεια.

Continue reading →

η αγριοπαπχια (της Αποστολίας)

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα    

     Μπορείτε άραγε να φανταστείτε τι νιώθω και τι σκέφτομαι όταν αγοράζω νερό;  Νιώθετε την απέραντη θλίψη μου; Συμμερίζεστε τη σκέψη μου πως, εάν κάποτε δικάζαμε τον Κύριο καπιταλιστή, που δεν θα το κάνουμε διότι δεν  μπορούμε να τον τιμωρήσουμε μιας και δεν μπορούμε να τον συγχωρέσουμε, εάν λοιπόν δικάζαμε τον Κύριο η πρώτη κατηγορία θα ήταν αυτή του εγκληματία της κοινωνίας και ως πρώτο έγκλημα θα επικαλούμασταν την εμπορευματοποίηση του νερού.  Εάν και το νερό έγινε εμπόρευμα, μέσο αρπαγής και καταστροφής και εξόντωσης,  τί δεν μπορεί να γίνει εμπόρευμα; Τίποτα, φίλες και φίλοι, τίποτα, δηλαδή τα πάντα, κάθε πράγμα και κάθε σχέση. Και όταν όλα θα έχουν γίνει εμπορεύματα, τίποτα δεν θα απομείνει πχια να γίνει εμπόρευμα. 

     Θυμάστε πως  πίναμε νερό πριν γίνει εμπόρευμα; Τον Ιούνιο του 1969, το τρένο, ο καρβουνιάρης, που μετέφερε τους αγρότες από τον Έβρο και τη Θράκη για να πάνε να δουλέψουν στα εργοστάσια και στην οικοδομή την χρυσή εποχή της επέκτασης του καπιταλισμού στην Ελλάδα, που δεν θα μπορούσε να γίνει παρά μόνο καταλύοντας την καπιταλιστική δημοκρατία, σταμάτησε στην κοιλάδα του Νέστου για να κατέβουν οι μηχανοδηγοί στο ποτάμι και από μια πηγή με γάργαρο, κρυστάλλινο νερό,  που δεν θα το ξεχάσω μέχρι να ψοφήσω, να πιουν και να γεμίσουν τα δοχεία τους. Τους πήρε χαμπάρι ο κόσμος και σε λίγο όλο το τρένο ήταν στίς όχθες του Νέστου. Μείναμε εκεί πάνω από δύο ώρες και ουδέποτε στη ζωή μου το θεώρησα αυτό καθυστέρση και αργοπορία γιατί και τα δύο με αρέσουν εάν ζεις – εάν περιμένεις (να ζήσεις – μαλάκα! μαλάκω! ) είναι βασανιστήριο.

    Το καλοκαίρι του 1988 περπατούσα στην Ιθάκη. Μεσημεράκι, όταν άρχιζε η κάψα του ήλιου, έφτασα σε έναν οικισμό,  που ήταν κτισμένος σε έναν βραχώδη λόφο, και μπήκα στην πρώτη αυλή που είδα να πιω νερό. Στάθηκα στο μέσο της πλακόστρωτης αυλής· τη φωνή μου άρπαξε το βλέμμα μου: σε μια γωνιά, ένας μικρός λαχανόκηπος με λαχανικά όλο ζωή· γύρω από την αυλή λουλούδια, πολλά λουλούδια, να ακούς χρώματα και να βλέπεις μυρωδιές!  Έψαξα να βρω τη βρύση, αλλά βρύση δεν υπήρχε· έψαξα για πηγάδι, πηγάδι δεν υπήρχε. Αίνιγμα!  Μα πού στο καλό βρίσκουν τόσο νερό σε ένα τόσο βραχώδες και άνυδρο μέρος; Φώναξα, θεία! θεία!  έτσι φωνάζαμε στο χωριό, όλες οι γυναίκες μάς ήταν (σα) θείες,  εμφανίστηκε μια γυναίκα, μια μάνα, που μπορεί να είχε κι εγγὀνια, και της ζήτησα νερό. Ήρθε πρόσχαρη με ένα κουβά και ένα ποτήρι· αναρωτήθηκα τι τον ήθελε τον κουβά, πηγάδι δεν υπήρχε, ήμουν βέβαιος. Σήκωσε ένα ξύλινο σκέπασμα σε μια τρύπα στο πλακόστρωτο της αυλής, έρριξε τον κουβά μέσα και άντλησε νερό, μου γέμισε το ποτήρι με δροσερό, πεντανόστιμο και καθαρότατο νερό που δεν θα το ξεχάσω μέχρι να πεθάνω. Μία από τις σημαντικότερες δασκάλες της ζωής μου.

Continue reading →

ΤΟ ΜΑΒΡΟ ΔΑΚΡΙ

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα    

    Ο Κύριος καπιταλιστής της παραγωγής και του χρήματος και οι πιστοί και αφοσιωμένοι Υπηρέτες Του γνωρίζουν ότι η μετάβαση από την επέκταση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής προς την εκκίνηση της αναπόφευκτης και αναπότρεπτης συρρίκνωσής  του βαίνει προς το τέλος της και προετοιμάζονται  – την πολιτική φιλοσοφία που αντιστοιχεί σε αυτήν την προετοιμασία την αποκαλούμε νεοφιλελευθερισμό, ήτοι προληπτική αντεπανάσταση. Οι Υποτελείς δεν το γνωρίζουν και δεν προετοιμάζονται αλλά θα το γνωρίσουν – η επίγνωση αυτή είναι μια στιγμή της παγκόσμιας  πνευματικής επανάστασης,  με την συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων της εποχής μας να είναι το βαθύ περιεχόμενό της και η βασική ένδειξη της έναρξης της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης.     

      Αυτή είναι η εικόνα που έχω σχηματίσει για τον 21ο αιώνα, φίλες και φίλοι. Τα ερωτήματα είναι πολλά και εύλογα και δεν θα αποφύγω να διατυπώσω τις απαντήσεις μου.  Γιατί  θα συρρικνωθεί ο καπιταλισμός, τί είναι αυτή η συρρίκνωση, γιατί είναι αναπόφευκτη και αναπότρεπτη, ποια θα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της, με άλλα λόγια, οι κύριες συνέπειες της, πότε θα αρχίσει;

Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Κάποτε, μέχρι το 600 με 550 π. Χ. περίπου, οι άνδρες αγόραζαν τις γυναίκες για να κάνουν οικογένεια –  τι ακριβώς αγόραζαν θα δούμε παρακάτω. Μετά το 550 π.Χ.,  μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, οι γυναίκες αγόραζαν τους άνδρες, θα δούμε τι αγόραζαν. Σήμερα, η  πρακτική της προίκας  (νομίζω πως) δεν υπαρχει πια.  Κάθε τονισμένη φράση γεννά κι ένα ερώτημα. Γιατί οι άνδρες αγόραζαν τις γυναίκες;  Γιατί μετά αυτό άλλαξε και οι γυναίκες αγόραζαν τους άνδρες;  Γιατί σήμερα δεν αγοράζει ο ένας τον άλλον;  Ή μήπως άλλοτε αγοράζει ο άνδρας κι άλλοτε η γυναίκα;  Πώς γίνεται να αγοράζουμε έναν άνθρωπο;  Δεν λανθάνει κάποια μορφή δουλείας; 

Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Ας υποθέσουμε ότι ένας, μία από εμάς γράφει ένα μυθιστόρημα και μας αφηγείται την ζωή δύο προσώπων τα οποία κάποια στιγμή συναντιούνται, με αποτέλεσμα τα δύο νήματα αφήγησης να κλώθονται σε ένα. Ο συγγραφέας μας δεν θα αργήσει να μας ενημερώσει ότι τα συμβάντα στα οποία εμπλέκονται οι ήρωές του είναι ταυτόχρονα και θα το κάνει γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατον να τα αφηγηθεί ταυτόχρονα. Έχει πολλούς τρόπους στη διάθεσή του να το κάνει, δοκιμασμένους από την δυτική αφηγηματική παράδοση· και θα πρωτοτυπήσει εάν επινοήσει έναν νέο τρόπο. Ξανάπιασα στα χέρια μου τον Τομ Τζόουνς του Φίλντιγκ, τα σατυρικά κείμενα με ενθουσιάζουν, και διαβάζω (xvi, 9), αφορμή για το σημερινό σημείωμα:  Ο αναγνώστης θα έχει ίσως τώρα την καλοσύνη να ξαναγυρίσει μαζί μας στον κ. Τζόουνς.

    Εάν αφηγηθώ ένα επεισόδιο και το κλείσω με την χρονική ένδειξη ότι είναι μεσάνυχτα, 10 Μαρτίου 2014 και με αυτή την ένδειξη κλείσω το επόμενο επεισόδιο ο αναγνώστης θα καταλάβει ότι αφηγούμαι ταυτόχρονα γεγονότα: την ώρα, μεσάνυχτα 10 Μαρτίου 2014,  που ο Γιάννης έγλειφε το μουνί της Μαρίας και  η Μαρία τον πούτσο του Γιάννη, στο ΚΑΤ του Μιχάλη του έκοβαν το πόδι μετά από εμφυλιοπολεμικό τροχαίο ατύχημα, μετά από τσακωμό με τη Μαρία. Με τη φράση την ώρα που δηλώνω ότι το γλειφομούνι και η πίπα είναι ταυτόχρονα γεγονότα (69), τα αφηγούμαι όμως διαδοχικά. 

       Αυτός ο τρόπος αφήγησης μας φαίνεται πολύ λογικός. Τον συναντάμε πολύ συχνά στα μυθιστορήματα που διαβάζουμε και δεν χρειάζεται να κάνουμε παραπομπές. Είναι κοινός αφηγηματικός τόπος της δυτικής λογοτεχνίας. Κι όμως, φίλοι και φίλες!  Η Ιλιάδα τον αγνοεί. Μας φαίνεται παράξενο αλλά έτσι είναι. Και η Οδύσσεια τον αγνοεί, μόνο που εδώ για πρώτη φορά εμφανίζεται με έξοχο τρόπο η δήλωση της περιγραφής ταυτόχρονων γεγονότων. Θα δούμε ποιος είναι ο τρόπος του επιδεξιότατου αφηγητή της Οδύσσειας· πρώτα όμως θα διατυπώσουμε μια απάντηση στο ερώτημα πώς η Ιλιάδα περιγράφει ταυτόχρονα γεγονότα.

   Δεν μπορεί παρά να τα αφηγηθεί διαδοχικά, πολύ ωραία·  τα παριστάνει όμως σαν να έχουν πράγματι συμβεί διαδοχικά!  Μα την Παναγία! Ας δούμε μια περίπτωση.  Στη ραψωδία Ο (στ. 154 και μετά) η Ίρις και ο

Continue reading →