φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο Κύριος τείνει προς την πίκρα και τη ξινίλα, αυτές είναι οι γεύσεις του, ο Υποτελής προς τη γλύκα και το αλμυρό – σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει, το κοινοποιώ για να δω αν και που κάνω λάθος. Κι ενώ ο Κύριος δεν αποφεύγει το γλυκό και το αλμυρό, ο Υποτελής αποστρέφεται το πικρό και το ξινό. Μιας και οι δύο διαθέτουν στόμα και αδένες  και γεύση που δεν διαφέρουν, εικάζω ότι οι παραπάνω προτιμήσεις και αποστροφές θα πρέπει να εξηγηθούν κοινωνικά ή, καλύτερα,  κοινωνικοψυχολογικά. Να μπορούμε άραγε να εξηγήσουμε την προτίμηση αυτών των γεύσεων εστιάζοντας την προσοχή μας στις μεταξύ τους σχέσεις;

Ο Κύριος είναι πικρός και ξινός, ο Υποτελής είναι γλυκός και αλμυρός. Εάν τρώγαμε το κρέας τους, βέβαια, δεν θα παρατηρούσαμε κάποια διαφορά, μιας και ο οργανισμός μεταβολίζει τα συστατικά που προκαλούν τις γεύσεις με τον ίδιο τρόπο. Ο Κύριος είναι πικρός και ξινός κοινωνικά και ψυχικά· ο Υποτελής είναι γλυκός και αλμυρός κοινωνικά και ψυχικά. Στον Κύριο πίκρα και ξινίλα χαρίζει η ήττα. Διεξάγει τον κοινωνικό πόλεμο ως εξής: απαγορεύεται η ήττα. Αυτό σημαίνει ότι είναι ο νικητής. Το γεγονός όμως ότι την απαγορεύει σημαίνει ότι και την έχει γευθεί και φοβάται μην την ξαναγευθεί – η γεύση της ήττας είναι πικρή. Τη λέξη ήττα δεν θέλουν ούτε να την ακούν,  λένε οι Κορίνθιοι για τους Αθηναίους σε μια δημηγορία του Θουκυδίδη. Τον ενοχλεί τόσο πολύ η ήττα, ώστε η δυσάρεστη πίκρα τον βοηθάει να μην ξεχνά ποτέ την απαγόρευση. Η ήττα του προκαλεί ξινίλα στο στομάχι. Ο Κύριος υποφέρει πάντα από το στομάχι του, δεν μπορεί να χωνέψει την ήττα, δεν μπορεί να χωνέψει την φυσική και κοινωνική πραγματικότητα, δεν μπορεί να χωνέψει το γεγονός ότι οφείλει την ύπαρξή του στην ύπαρξη των Υποτελών. Αυτό είναι μια διαρκής, οντολογική, ανθρωπολογική ήττα – αυτός είναι ένας από τους λόγους που τείνει προς την πίκρα και την ξινίλα.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΑ τελευταία είκοσι χρόνια διαβάζω πολύ συχνά σε νοσοκομεία και εμπορικά καταστήματα άλλοτε τη λέξη ορθοπεδική (ορθοπεδικά) και άλλοτε ορθοπαιδική (ορθοπαιδικά). Ήμουν βέβαιος, πολύ βέβαιος,  ότι το σωστό είναι  ορθοπεδική. Μια μέρα λοιπόν, στις Σέρρες, διαβάζω σε φαρμακείο τη γραφή ορθοπαιδικά και ρωτάω τον φαρμακοποιό, γιατί με αι και όχι με ε, ποιο είναι το σωστό;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ αναγκάζονταν, θα αντιμετώπιζαν το δίλημμα, να φάνε άνθρωπο ή να πεθάνουν από την πείνα. Γιατί όμως να αναγκάζονταν; Σε μια τέτοια περίπτωση, τι θα προτιμούσαν, να πεθάνουν από την πείνα ή να φάνε άνθρωπο;

Η πιθανότητα να αντιμετωπίσουν αυτό το δίλημμα είναι πολύ μικρή αλλά δεν είναι ανύπαρκτη. Θα θυμάστε την περίπτωση των επιβατών του αεροπλάνου που έπεσε πριν πολλά χρόνια στις Άνδεις και επέζησαν τρώγοντας τους νεκρούς. Οι φυτοφάγοι/ες δεν αποφεύγουν τις αεροπορικές πτήσεις και κάθε πτήση είναι ένα δυνάμει ατύχημα. Δεν θυμάμαι, εάν μαγείρευαν το κρέας, που, όπως έχω διαβάσει, μοιάζει πολύ με το χοιρινό, ή εάν το έτρωγαν ωμό. Ας εκλάβουμε την πιθανότητα αυτή ως υπόθεση εργασίας μάλλον παρά ως ενδεχόμενο. Και τι θα έκαναν; Νομίζω, για να μη πω ότι είναι βέβαιο, πως θα έτρωγαν άνθρωπο και δεν θα πέθαιναν από την πείνα. Μετά, ας ζούσαν κι ας μην ξανάτρωγαν κρέας.

ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ μήπως η φυτοφαγία είναι μια άμυνα μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο. Μιας όμως κι αυτή η πιθανότητα είναι σχεδόν μηδενική, είμαι υποχρεωμένος να  δεχτώ ότι αυτή μου η σκέψη είναι άστοχη. Θα επιμείνω όμως ότι είναι άμυνα. Το θέμα είναι τι άμυνα είναι!

Continue reading →

 

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο φίλος αναγνώστης Νάσος Κοντονάτσιος διάβασε το χθεσινό σημείωμα για τον Βαρουφάκη και έγραψε στο fb ότι συμφωνεί απόλυτα και διαφωνεί απόλυτα με όσα υποστηρίζω και αναρωτήθηκε εάν  έχει συμβεί και σε μας αυτό. Η γνώμη του ακούγεται παράδοξη, με άρεσε πολύ όπως την εξέφρασε, και με το σημερινό σημείωμα, το οποίο και του το αφιερώνω, θα εκθέσω  κάποιες σκέψεις με αντικείμενο τον μεταβατικό χαρακτήρα της εποχής μας, τη διαδικασία μετάβασης από ένα υφιστάμενο τρόπο σκέψης προς ένα νέο σκέπτεσθαι. Και θα δείξω, με τον δικό μου τρόπο,  ότι είναι παντελώς αδύνατον να μην υπάρχει, με οποιονδήποτε τρόπο,  το παλιό μέσα στο νέο, όποιο κι αν είναι αυτό. 

ΣΠΕΥΔΩ  να σχολιάσω τη γνώμη, τη σκέψη του Νάσου γιατί αυτές τις μέρες, αυτές τις βδομάδες, κι αυτό θα συμβαίνει και τις επόμενες εβδομάδες, διακατέχομαι από αυτό το συναίσθημα. Διαβάζω την Παρακμή της Δύσης του Όσβαλντ Σπένγκλερ και ενώ συμφωνώ απόλυτα με τις καταπληκτικές σκέψεις και παρατηρήσεις του συγγραφέα πάνω σε κοινωνικά και πολιτισμικά φαινόμενα, διαφωνώ απόλυτα με την ερμηνεία που δίνει. Ας σημειώσω ότι ο Σπένγκλερ συνάντησε μία φορά τον Χίτλερ, από το 1933 όμως το βιβλίο απαγορεύτηκε από τους Ναζί! Ντρέπομαι, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα μπορούσαμε να αντιπαραβάλλουμε την Παρακμή της Δύσης με τον Αγώνα μου, ένα από τα πλέον πανάθλια βιβλία που έχουν γραφεί.

ΤΟ ερώτημα του τίτλου θα σας φανεί παράξενο διότι αγγίζει και προβληματικοποεί ένα αυτονόητο. Τα αυτονόητα είναι παγιώσεις ενός ισχύοντος τρόπου σκέψης και θέασης και, όταν εμφανίζεται, αδρά έστω, ένα νέο σκέπτεσθαι, πλήττονται και αναθεωρούνται. Η Κακιά Σχολή ρέπει προς την πλήξη των αυτονόητων· η προσβολή τους συμβάλλει στον εμπλουτισμό του νέου σκέπτεσθαι και είναι πολύ φυσικό να αναστατώνει. Η αναστάτωση, η πνευματικοψυχικοσυναισθηματική   περιπέτεια, είναι μια σαφής και άκρως συνειδητή επιδίωξη της Σχολής αφού επιλογή της είναι η έκθεση της έκπληξης που χαρακτηρίζει την αέναη και πανταχού παρούσα και διαρκώς καταχωνιασμένη κοινωνική επανάσταση. Κοινωνικός πόλεμος είναι αυτός, δεν μπορεί να μην υπάρχουν εκπλήξεις.

ΘΑ θέσω το εξής ερωτήματα:  το μη τυπωμένο μέρος μιας σελίδας, τα περιθώρια, τα marginalia, που περιβάλλει το τυπωμένο κείμενο,  είναι άχρηστο ή χρήσιμο; Εάν είναι άχρηστο, γιατί δεν καταργείται ώστε να έχουμε όλη τη σελίδα τυπωμένη, γιατί να σπαταλιέται χαρτί χωρίς να χρησιμοποιείται; Δεν είναι παράλογο; Εάν είναι χρήσιμο, ποια είναι η χρησιμότητά του; Χρησιμοποιείται από τον αναγνώστη και πώς; Ποια είναι η προέλευσή του; Είναι δυνατόν τα περιθώρια να είναι και άχρηστα και χρήσιμα –  και πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΝΑΙ, θα μας πουν οι φιλόζωοι, άνθρωπος είναι και ο καπιταλιστής, γιατί να μην μπορεί να αγαπήσει (τη) γάτα (του);  Αν κι εγώ είμαι φιλόζωος  (είναι δυνατόν να φας χοιρινό κότσι σε ξυλόφουρνο ή αρνίσια παϊδάκια στα κάρβουνα και να μην είσαι φιλόζωος;), θεωρώ, κι αυτό θα δείξω σήμερα,  ότι ο καπιταλιστής δεν μπορεί να αγαπήσει τη γάτα του.  Μια άλλη μέρα θα εξετάσουμε κάτω από ποιες συνθήκες ένας φιλόζωος και τη γάτα του θα έτρωγε και το σκύλο του θα έτρωγε  και τον/την  φίλο/η του/της θα έτρωγε. Με αρέσει πάρα πολύ που το τον/την κάποιοι, κάποιες το γράφουν ως τ@ν! Θα γράψω ένα πρωινό γι΄ αυτήν την εξαίσια επινόηση!

Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

      Δεν γνωρίζουμε και ίσως να μην το μάθουμε ποτέ, όπως και πολλά άλλα.  Δεν γνωρίζουμε, σε αυτήν την περίπτωση,  σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια γενικά αποδεκτή θεωρία, από τις δύο που έχουν προταθεί. Δύο γνωρίζω εγώ· το ότι υπάρχουν κι άλλες είμαι υπερβέβαιος, κι αν κάποιος φίλος, φίλη  γνωρίζει κάποια ή κάποιες άλλες θα του/της είμαστε ευγνώμονες που θα μας την/τις μάθει.  Δεν είμαι ειδικός, ούτε ανθρωπολόγος ούτε ηθολόγος, θα  τολμήσω όμως να εκθέσω τη δική μου γνώμη, με τον κίνδυνο, λόγω άγνοιας, να έχει ήδη διατυπωθεί. Έχω το δικαίωμα και την κάβλα να το κάνω και θα το κάνω.

   Θα εκθέσω εικασία, την οποία όμως θα επιχειρήσω να στηρίξω σε κάποιες βεβαιότητες, γνωρίζοντας ότι περνώντας από βεβαιότητα σε βεβαιότητα δεν καταλήγουμε πάντα σε μια άλλη βεβαιότητα, πολύ συχνά όμως καταλήγουμε. Η πρώτη βεβαιότητα: η υπερανάπτυξη του πέους του άνδρα δεν είναι μια ιδιοτροπία της φύσης, μια ιδιαιτερότητα ή μια τυχαιότητα –  έγινε τόσο μεγάλο για κάποιο λόγο, τον οποίο και αναζητούμε.

     Ας διασαφηνίσουμε ότι το ανθρώπινο αρσενικό διαθέτει το μεγαλύτερο πέος σε σύγκριση με τα άλλα πρωτεύοντα όχι με όλα τα άλλα θηλαστικά. Ας δούμε όμως πρώτα τις διακυμάνσεις του μεγέθους του πέους και τις δύο θεωρές που γνωρίζω και μετά θα εκθέσω την άποψή μου.

Continue reading →

     Την απάντηση στο ερώτημα αυτό, φίλες και φίλοι,  τη γνωρίζουν οι φοιτητές της Ιατρικής και οι γιατροί· εμείς όμως δεν είμαστε ούτε φοιτητές Ιατρικής ούτε γιατροί, άρα δεν γνωρίζουμε. Λάθος!  Γνωρίζουμε αλλά δεν γνωρίζουμε ότι γνωρίζουμε.    

    Πώς γίνεται να γνωρίζουμε χωρίς να γνωρίζουμε ότι γνωρίζουμε; Εάν σας πω την απάντηση, θα αναφωνήσετε, ναι, ναι, αυτό είναι το χρώμα της ανθρώπινης σάρκας. Δεν θα σας τη πω όμως· το θέμα είναι να ψάξουμε μαζί να τη βρούμε – η αλήθεια, η αναζήτηση της γνώσης  δεν είναι απόφανση, είναι διαδικασία – απλά χρειάζεται κάποιος συντονισμός, τον οποίο στη προκειμένη περίπτωση αναλαμβάνω εγώ. Θα μου πείτε, μα γιατί να μας ενδιαφέρει το χρώμα της σάρκας μας; Μα από περιέργεια!  Όχι μόνο αυτό. Κατά τη διαδικασία αναζήτησης θα προκύψουν κι άλλα ερωτήματα κι άλλες γνώσεις, χρήσιμες και χρησιμοποιήσιμες – και μη. Το περιττό, φίλες και φίλοι, δεν είναι άχρηστο. Τα περιττώματα των χορτοφάγων ζώων είναι περιττά γι αυτά αλλά τι νόστιμες ντομάτες που τρώμε! Μιας και ζούμε τον κομμουνισμό, δεν μπορεί να μην φέρουμε στην επιφάνεια το περιττό – ο κομμουνισμός είναι η επικράτεια του φαινομενικώς περιττού.  Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ναι, φίλες και φίλοι, μας επιτρέπεται να φανταστούμε τον άνθρωπο ως είδος χωρίς δόντια. Σε αυτό το συμπἐρασμα θα καταλήξω σήμερα· κι αν με ρωτήσετε, πότε θα γίνει, αν γίνει, αυτό, θα σας απαντήσω: μετά από πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Το σημερινό ερώτημα προστίθεται σε αυτά που έχουμε ήδη διατυπώσει κατά το παρελθόν, ερωτήματα τα οποία αποκαλώ σπουδαιογελοία (λόγου χάριν, έχει ο ουρανός αρχίδια; γιατί τον Έκτορα δεν τον έφαγαν τα σκυλιά και οι γύπες; θα κλάνουμε όταν θα είμαστε αθάνατοι;κλπ. ) και πρόκειται να διατυπώσουμε και άλλα στο μέλλον· λέω μάλιστα να ετοιμάσω και μια συλλογή με τίτλο σπουδαιογελοία ερωτήματα.

Continue reading →