φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Αναρωτιέμαι: υπάρχει διαμαρτυρία, ικεσία και εκφοβισμός στη φύση, στα ζώα; Γιατί διατυπώνουμε αυτό το ερώτημα, γιατί να μας ενδιαφέρει εάν αυτές οι συμπεριφορές υπάρχουν στη φύση;

    Στην κοινωνία υπάρχουν. Αυτή όμως δεν είναι απάντηση, είναι μπαρμπούτσαλα. Και είναι μπαρμπούτσαλα γιατί εγκλωβίζεται στα πλαίσια του αυτονόητου. Αυτό το αυτονόητο θα επιχειρήσουμε να πλήξουμε σήμερα, αυτό είναι το μεράκι μας – ούτε δουλειά μας είναι ούτε καθήκον, μεράκι είναι.

   Για να το πλήξουμε θα πρέπει να έχουμε κατά νου έναν ορισμό της κοινωνίας. Κοινωνία είναι οι σχέσεις, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των ανθρώπων και της φύσης. Ιδεοτυπικά (<ιστορικά), μεταξύ των ανθρώπων εγκαθιδρύονται δύο είδη σχέσεων: η σχέση της συνεργασίας και της πρότασης και η σχέση της διαταγής, της υπακοής και της εκτέλεσης της διαταγής. Την πρώτη την ονομάζουμε κομμουνιστική σχέση (εμμενής κομμουνισμός), τη δεύτερη κυριαρχική σχέση (Κυριαρχία). Αυτό που μας ενδιαφέρει και στις δύο είναι ή ίδια η σχέση, η διαδικασία εγκαθίδρυσής της, η διαδικασία αναπαραγωγής της και η διαδικασία κατάλυσής της. Πέρα από την κυριαρχική σχέση και τις σχετικές με αυτήν διαδικασίες μας ενδιαφέρουν  τα μάλα και οι φορείς της σχέσης, ο Κύριος και οι Υποτελείς.

   Όταν λοιπόν ρωτάμε εάν η διαμαρτυρία, η ικεσία και ο εκφοβισμός υπάρχουν στην κοινωνία, εννοούμε εάν οι φορείς των σχέσεων, της κυριαρχικής εν πρώτοις , διαμαρτύρονται, ικετεύουν και εκφοβίζουν.  Είμαστε σε θέση να διατυπώσουμε κάποιες απαντήσεις:

ο Κύριος δεν διαμαρτύρεται

ο Κύριος δεν ικετεύει

ο Κύριος εκφοβίζει

οι Υποτελείς διαμαρτύρονται

οι Υποτελείς ικετεύουν

οι Υποτελείς εκφοβίζουν.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

     Η αγωνία του ανθρώπου να ανακαλύψει την καταγωγή του είναι μια έκφραση της αγωνίας του για το μέλλον του: θέλουμε να εντοπίσουμε το σημείο εκκίνησης και να μάθουμε πως φτάσαμε εδώ γιατί θέλουμε να μάθουμε προς τα που πάμε. Εάν δεν θα μας ενδιέφερε το μέλλον, δεν θα μας ενδιέφερε ούτε το παρελθόν – θα ζούσαμε σε ένα αιώνιο παρόν, όπως τα ζώα, όπως τα μικρά παιδιά, όπως ζούσαμε κάποτε, πριν αποκτήσουμε την επίγνωση του θανάτου, κατά συνέπεια και της διάκρισης του χρόνου σε παρελθόν, παρόν και μέλλον.

     Το  ερώτημα ‘ποιό είναι το μέλλον του ανθρώπου πάνω στη Γη’  τίθεται για πρώτη φορά τώρα, προς τα τέλη του 20ού αιώνα, από μεμονωμένους διανοητές και επιστήμονες, κάποιοι από τους οποίους ήταν . . .  παλαιοντολόγοι (λ.χ. Τεγιάρ ντε Σαρντέν, Αντρέ Λερουά-Γκουράν), ειδικοί δηλαδή της προέλευσης του ανθρώπου, όλα  όμως δείχνουν ότι κατά τον 21ο θα είναι ένα ερώτημα που όλοι οι ένοικοι της Γης  θα θέσουν και θα σκεφτούν. Δεν θα αποφύγουμε λοιπόν τον πειρασμό και την ανάγκη να σκεφτούμε επί αυτού του ερωτήματος. Κι αυτό διότι μέχρι τώρα δεν υπήρξε κοινωνία που να ανησυχούσε και να αναρωτιόταν για το μέλλον του ανθρώπου. Ποιες συνθήκες λοιπόν ανακινούν αυτό το ερώτημα; Και τί σημαίνει ότι όλη η ανθρωπότητα θέτει αυτό το ερώτημα και αγωνιά; Όλη η ανθρωπότητα γίνεται φιλόσοφος; Ή μήπως ποιητής;

    Το ερώτημα για το μέλλον του hominis sapientis είναι ένα ερώτημα που δεν είναι δικαιοδοσία καμιάς επιστήμης ή τέχνης. Εφόσον με τη φιλοσοφία και την ποίηση εκφράζουμε όσα δεν μπορούμε να εκφράσουμε με άλλον τρόπο, τότε πιθανόν το ερώτημα αυτό να μας κάνει φιλοσόφους ή/και ποιητές. Εάν όλοι οι άνθρωποι ανησυχούν, τότε η ανησυχία αυτή δεν μπορεί παρά να είναι μια πτυχή της παγκόσμιας πνευματικής επανάστασης. Το περιεχόμενο του ερωτήματος και το συναίσθημα που αναδίδει ως άρωμα παραπέμπει στις  πραγματικές υλικές συνθήκες που το φέρουν στο προσκήνιο: η προϊούσα καταστροφή της φύσης και της κοινωνίας εν μέσω τεράστιου κοινωνικού πλούτου και υπαρκτών δυνατοτήτων αντιμετώπισης όλων των κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πλανήτης  ως φύση και η ανθρωπότητα, νοουμένη ως κοινότητα κοινωνιών, ως παγκόσμια κοινότητα.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρα

    Όποιος, όποια καταπιάνεται με το ζήτημα της σωματικής αθανασίας του ανθρώπου οφείλει να ερευνήσει,  και να εκθέσει τα αποτελέσματα των ερευνών του, σχετικά με τον θάνατο: την προέλευσή του και την επίγνωσή του από τον άνθρωπο. Και μετά να αναρωτηθεί πώς μπορεί να επιτευχθεί η σωματική αθανασία και πώς θα ζει ο αθάνατος άνθρωπος. Στο προηγούμενο σημείωμα εξετάσαμε την προέλευση του θανάτου, η οποία μας επιβάλλει να διατυπώσουμε την άποψη ότι εάν δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς τον θάνατο, και πράγματι δεν μπορεί να υπάρξει, τότε η σωματική αθανασία είναι ανέφικτη, παντελώς,  οπότε τα ερωτήματα  πώς θα επιτευχθεί η σωματική αθανασία και πώς θα ζει ο αθάνατος άνθρωπος είναι περιττά ερωτήματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα τα θέσουμε και δεν θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε· κι αυτό διότι ενισχύουν το συμπέρασμά μας ότι η σωματική αθανασία είναι ανέφικτη.

Η βεβαιότητα, ούτε καν η δυνατότητα, της σωματικής αθανασίας του ανθρώπου είναι η μόνη κολόνα, για να μιλήσω ως οικοδόμος, πάνω στην οποία στηρίζεται το τεράστιο και μεγαλοπρεπές οικοδόμημα της επαναστατικής θεωρίας και επαναστατικής ιδεολογίας της Θεϊκότητας του Ανθρώπινου Είδους που πρεσβεύει ο Επίκτητος Μοντανός στο βιβλίο που ασκούμε κριτική, τα βασικά σημεία του οποίου παρουσιάσαμε στο προηγούμενο σημείωμα. Εάν προσβάλλουμε την κολόνα αυτή, το οικοδόμημα θα καταρρεύσει ως τραπουλοχαρτοκατασκευή. Ακολούθως, και εκ του σύνεγγυς, θα μπορέσουμε να μελετήσουμε τα ερείπια για να δούμε και από τι υλικό είναι κατασκευασμένο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΚΩΔΙΚΟΣ ‘ΘΕΟΣ’: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ

(τα εισαγωγικά στη λέξη ΘΕΟΣ είναι δικά μου) με υπότιτλο:

Και η Παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση του 21ου αιώνα ο δρόμος για την εκπλήρωσή του

    Υπάρχει μυστικό σχέδιο του ανθρώπινου είδους, με το κωδικό όνομα ΘΕΟΣ, σκοπός του οποίου είναι να γίνει ο άνθρωπος Θεός, να γίνει δηλαδή σωματικά  αθάνατος. Πως θα γίνει σωματικά αθάνατος: μέσω της

Continue reading →

    το αποψινό σχόλιο το αφιερώνω στον Θοδωρή Λαμπρόπουλο (μπλογκ Ο ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ -Γιατί η αυθεντική ανάζήτηση μοιάζει συχνά με περιπλάνηση – και το ξέρει)

    Γιατί νιώθουμε οικειότητα με κάποιους και κάποιοι νοιώθουν οικειότητα με μας; Δεν γίνεται να νοιώθει μόνο ένας οικειότητα – γιατί άραγε; Τι νοιώθει, εάν δεν νοιώθει οικειότητα; Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Σε τι μας βοηθά η οικειότητα στη καθημερινή ζωή;

    Μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες επικοινωνίας, σε όλες τις μορφές της (συνεργασία, σύγκρουση, χωρισμός, μόνοιασμα) στη καθημερινή ζωή. Δεν νομίζω να νομίζετε ότι δεν υπάρχουν δυσκολίες επικοινωνίες! Υπάρχουν και είναι πολλές: η ηλικία, το διανοητικό επίπεδο, το είδος της σχέσης, η κοινωνική καταγωγή, η πολιτική συνειδητοποίηση, η ιδιοσυγκρασία και άλλα. Δεν λησμονώ ασφαλώς και την ένταση ή μή του Τέρατος μέσα μας, εννοώ το ασυνείδητο, την ζωική τάση κατάργησης των ορίων της ελευθερίας και της επιθυμίας, στα οποία οφείλουμε την επιβίωσή μας και την ύπαρξή μας εδώ και πολλές χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια. Δεν το λησμόνώ – διότι βγήκαν και λόγια και μαχαίρια και πιστόλια σε πολλές σχέσεις φιλίας και οικειότητας.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Εδώ και καμιά εξακοσαριά χρόνια, ο αριθμός των παραγωγών τροφής μειώνεται συνεχώς. Ουδέποτε άλλοτε πάνω στη Γη παράγονταν τόσο μεγάλες ποσότητες τροφίμων όσο σήμερα, ικανές να εξασφαλίσουν την διατροφή ενός πληθυσμού που αγγίζει τα 7 δισ.· κι ουδέποτε άλλοτε η γη ανήκε σε τόσο λίγους ιδιοκτήτες όσο σήμερα – κι αν αποκαλέσουμε ‘παραγωγούς’  τους μισθωτούς της πρωτογενούς παραγωγής, μας επιτρέπετε να αποφανθούμε ότι ουδέποτε άλλοτε παράγονταν τόση τροφή από τόσο λίγους παραγωγούς. 

    Όλα δείχνουν ότι η τάση αυτή συνεχίζεται σήμερα και θα συνεχίζεται και στο μέλλον. Είμαστε βέβαιοι ότι η τάση αυτή είναι υπαρκτή στην Ελλάδα: σε δέκα, είκοσι χρόνια η καλλιεργήσιμη γη θα ανήκει σε ένα πολύ μικρό αριθμό γαιοκτημόνων, τσιφλικάδων. Γνωρίζω προσωπικά έναν γαιοκτήμονα σε χωριό των Σερρών που έχει (δικά του και νοικιάζει) και καλλιεργεί, όχι μόνος του βέβαια, 6.000  στρέμματα.  Κάποια μέρα όμως η τάση αυτή θα εξαντλήσει τη δυναμική της. Σε αυτή την περίπτωση, ποιά κατάσταση θα διαμορφωθεί;  

    Δεν μπορούμε να διατυπώσουμε μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα, εάν δεν απαντήσουμε πρώτα στο παρακάτω: γιατί εδώ και 6οο χρόνια η γη συγκεντρώνεται σε ολοένα και λιγότερα χέρια, γιατί η τροφή παράγεται από ολοένα και μικρότερο αριθμό παραγωγών;  Τι συνέβαινε πριν εξακόσια χρόνια;

    Να και κάποια άλλα: θα υπάρχει τροφή για όλους; Κι αν δεν υπάρχει; Υπάρχει το ενδεχόμενο της αντικατάστασης της φυτικής και ζωικής τροφής με την χημική διατροφή; Θα γίνουμε φυτά; Ή θα πεθάνουμε από τη πείνα λόγω έλλειψης τροφής; Μήπως θα υπάρχει τροφή αλλά δεν θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτήν;

Continue reading →

Πολλά ήταν τα παρεπόμενα της διάστασης καπιταλιστικής παραγωγής ( ηθική της εργασίας, ιδεολογία της ταλαιπωρίας, εξύμνηση της επίδοσης, λατρεία της αποτελεσματικὀτητας, αποθέωση της μεγέθυνσης) και καπιταλιστικής κατανάλωσης (‘να περνάς καλά’).

Να δύο από αυτά: σε επίπεδο θεωρίας, ιδεών, πολιτισμού και αξιών ο μεταμοντερνισμός, η σύγχρονη έκδοση του μηδενισμού (‘όλα επιτρέπονται’)·  σε κοινωνικό, η παράταση της εφηβείας.

Θα μπορούσε η παράταση της ηλικίας να εγγραφεί στην όλη εξέλιξη του ανθρώπου ως ζωικού όντος; Θα μπορούσε δηλαδή να αποτελέσει μια ακόμα εξελικτική στιγμή, την πιο πρόσφατη; Εάν όχι;

Πολλές κοινωνικές ανάγκες έχουν φυσικοποιηθεί. Η απώλεια του οίστρου και η παράταση της παιδικής ηλικίας είναι δυο πολύ γνωστά και αρκούντως κατανοητά φαινόμενα. Μήπως θα φυσικοποιηθεί και η παράταση της  εφηβείας;

Continue reading →