φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Θα ήταν ασέβεια αισχίστου είδους προς τη σκέψη να αποφύγουμε να εικάσουμε το ενδεχόμενο να δούμε μια μέρα,  δεν θ΄ αργήσει και τόσο πολύ, έξω από τα σούπερ μάρκετ  [κοινοτικές αποθήκες τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης] στρατό – ελληνικό, γερμανικό, αγγλικό, κλπ., που θα τα φρουρεί και θα τα προστατεύει από τις κάθε είδους εισβολές των Υποτελών ή να τα δούμε  κλειστά.  Θα αποφύγω να μεταχειριστώ τον όρο βεβαιότητα και θα περιοριστώ σε αυτόν του ενδεχόμενου για να απαλύνω κάπως την οξεία και δριμεία εντύπωση που θα προκληθεί· και θα συνταχθώ με όσους και όσες τείνουν προς τη βεβαιότητα.

    Εγείρονται λοιπόν τρία κομβικά ζητήματα. Γιατί θα τα δούμε κλειστά ή φρουρούμενα από τον στρατό, εγχώριο και ξένο; Όταν θα συμβεί αυτό, θα έχουμε δημοκρατία; Πως θα εξασφαλίσουμε την τροφή μας κάτω από αυτές τις συνθήκες;

Continue reading →

http://www.anarxeio.gr/contents/view/kalesma-ths-aoraths-epiitrophs

ευχαριστούμε τον φίλο Γ. για την υπόδειξη

ο φίλος Θ. μας παραπέμπει και εδώ:

 http://www.scribd.com/doc/24281226/%CE%91%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1 (pdf)

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Προσεγγίζουμε και αποκρυπτογραφούμε την κοινωνική πραγματικότητα από τη σκοπιά της θεωρίας της καπιταλιστικής Κυριαρχίας. Μιας και η Κυριαρχία προηγείται του καπιταλισμού, μιας και ο καπιταλισμός είναι μορφή της Κυριαρχίας, δηλαδή έννοια υποκείμενη σε αυτήν της Κυριαρχίας, η προτεραιότητα της κυριαρχικής προσέγγισης και αποκρυπτογράφησης καθίσταται σαφής, νομίζω. Όλοι οι καπιταλιστές είναι Κύριοι, όλοι οι Κύριοι όμως δεν ήταν, και δεν είναι ασφαλώς,  καπιταλιστές. Να βλέπουμε μόνο το ένα από τα δύο, δεν το επιτρέπουμε, ως άκρως ανθυγιεινό, στον εαυτό μας.

   Εδώ στην Κακιά Σχολή προκρίνουμε να βλέπουμε και να διαβάζουμε και να μυρίζουμε και να γευόμαστε και να ακούμε και να αγγίζουμε  πρώτα την Κυριαρχία και μετά τον καπιταλισμό. Με αυτόν τον τρόπο θεωρούμε ότι βλέπουμε και πιο μακριά και πιο σφαιρικά. Το βλέμμα μας δεν είναι μόνο ακτινωτό, δεν αντικρίζουμε την πραγματικότητα μόνο από ένα ακίνητο σημείο  θεώρησης με τη σκέψη να διευρύνεται σε επάλληλους κύκλους· ο τρόπος αυτός θεώρησης εξασφαλίζει μέθοδο και οργάνωση,  σκοπούς μέσα, απαραίτητα στη σκέψη και στη θεωρία· το μειονέκτημα αυτής της θεώρησης: όσο πιο μακριά βλέπεις, τόσο πιο θολά βλέπεις. Για να δεις κοντά, πρέπει να περπατήσεις, να διασχύσεις τους επάλληλους κύκλους· είναι το βλέμμα μας λοιπόν και σουλατσαδόρικο, περιπατητικό, πορευτικό, χαοτικό, αποδιοργανωτικό, σπουδαιοογελοίο, κι αν μερικές φορές ασχολούμαστε περισσότερο με το πριονίδι και τα γρέζια, τα ρινίσματα της σκέψης κι όχι με το πριόνισμα και τα αντικείμενα της εργασίας μας, ζητούμε την κατανόησή σας, από τη στιγμή μάλιστα που εσείς έχετε εξασφαλίσει τη δική μας, όταν σας βιαβεβαιώσουμε ότι θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε και με τα χρήσιμα απορρίματα της σκέψης· αμετανόητα και χάνοντας ενίοτε την ψυχραιμία μας, κάθε φορά που χρειάζεται. 

Continue reading →

Παύλος: Η ανακατοσούρα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Οι τρόποι με τους οποίους ο Κύριος αναπαράγει, διαιωνίζει και ενισχύει την (καπιταλιστική, σήμερα) Κυριαρχία μας υποδεικνύουν τους τρόπους με τους οποίους θα αντιμετωπίσουμε την ανηλεή και αδίστακτη επίθεση του Κυρίου κατά των Υποτελών Παραγωγών του τεράστιου κοινωνικού πλούτου, επίθεση που αποσκοπεί στην επιβολή της σπάνης και της ένδειας ώστε γονυπετείς να εκλιπαρούμε για την επιβίωσή μας και ταυτόχρονα να δηλώνουμε την υποταγή μας, τόσο έμπρακτα όσο και ρητά, χαρίζοντας έτσι στον Κύριο την πολυπόθηση ηδονή της ταπείνωσής μας.

1.  απόσταση – εγγύτητα

    Ο πρώτος τρόπος του Κυρίου είναι η απόσταση· ο δικός μας τρόπος δεν μπορεί παρά να είναι η εγγύτητα. Η απόσταση είναι εκδήλωση του φόβου και της ανησυχίας του Κυρίου έναντι των Υποτελών: πρώτη εκδήλωση της απόστασης είναι η πόλις, δηλαδή η ακρόπολις, το οχυρό, το φρούριο, το κάστρο, ο πύργος, το burg, το κρεμλίν (: φρούριο). Ο Κύριος νιώθει ασφαλής και κρύβει τον αρπαχθέντα πλούτο μόνο εάν απομακρυνθεί από το πλήθος των Υποτελών. Δεν μπορεί όμως να είναι συνεχώς απομακρυσμένος μιας και ο πλούτος παράγεται από τους Υποτελείς: οφείλει να επιτίθεται και να αποσύρεται και πάλι. Η επίθεση πρέπει να είναι ταχύτατη και η επαφή συντομότατη. Η απόσταση λοιπόν πρέπει να αρθεί χωρίς όμως να καταργηθεί. Πως θα επιτευχθεί αυτό; Με την ταχύτητα. Η ταχύτητα είναι ένας τρόπος άρσης και ταυτόχρονα διατήρησης της απόστασης. Επιπλέον, το απομακρυσμένο οχυρό πρέπει να είναι και ψηλό, όχι μόνο για να είναι δυσχερής η είσοδος σε αυτό αλλά και για να επιτυγχάνεται η ασφαλής και απρόσκοπτη  παρακολούθηση των Υποτελών: το ύψος εξασφαλίζει το πανοπτικόν, την πανταχού παρουσία του επιτηρητικού βλέμματος του Κυρίου. Ο Κύριος θα ήθελε το οχυρό του να είναι πιο μακριά και πιο ψηλό· κατέφυγε στη φαντασία για να εκπληρώσει αυτή την επιθυμία: ο ουρανός είναι το ενδιαίτημα των θεών, οπότε δεν άργησε να εμφανιστεί και η επιθυμία της πτήσης. 

       Με την εκπλήρωση όλων αυτών των επιθυμιών ο Κύριος έγινε θεός: ουδέποτε ζούσε τόσο μακριά από τους Υποτελείς και τόσο ψηλά όσο στις μέρες μας, ουδέποτε ήταν τόσο γρήγορος, ουδέποτε  το βλέμμα του αγκάλιαζε όλον τον πλανήτη (κατασκοπευτικοί δορυφόροι) όσο στις μέρες μας. Εάν όμως η απόσταση, η ταχύτητα, το ύψος και η πτήση είναι όπλα του Κυρίου, είναι κάποια από τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της παραπαίουσας δυτικής Κυριαρχίας, του παρακμάζοντος δυτικού πολιτισμού, του συρρικνωνόμενου καπιταλισμού, η εγγύτητα, η βραδύτητα, το χαμηλό και το περπάτημα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του νέου πολιτισμού που αχνοφέγγει και υποφώσκει πίσω από την απατηλότητα του προφανούς. Είναι σκοποί και μέσα ταυτόχρονα: μέσα καταστροφής της απόστασης, της ταχύτητας, του ύψους και της πτήσης, μέσα καταστροφής της δυτικής καπιταλιστικής Κυριαρχίας.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον Θράσο (θράσος)

    Διάβασα προχτές ότι ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από 100.000 δισεκατομμύρια κύτταρα, τα οποία συνεργάζονται! Το κύτταρο είναι αποτέλεσμα συνεργασίας, οπότε ‘γνωρίζει’ να συνεργάζεται με τα άλλα και να σχηματίζει ιστούς, οι οποίοι συνεργαζόμενοι σχηματίζουν όργανα, αυτά συνεργαζόμενα σχηματίζουν τον οργανισμό και οι οργανισμοί συνεργαζόμενοι σχηματίζουν την κοινωνία. Το αποτέλεσμα αυτό συνάδει με έναν γενικά αποδεκτό κατά κάποιο τρόπο ορισμό της κοινωνίας ως ένα πλέγμα σχέσεων και αλληλεπιδράσεων του ανθρώπου με τον άνθρωπο και του ανθρώπου με τη φύση. Θα λέγαμε λοιπόν ότι η ζωή και η κοινωνία είναι μια κλιμάκωση της συνεργασίας κι αν παραλείπουμε το επίθετο συνεργασιακός (κι όχι συνεργατικός) πριν από τις έννοιες σχέσεις και αλληλεπιδράσεις το κάνουμε διότι αυτές δεν είναι μόνο συνεργασιακές – κατά κύριο λόγο όμως είναι συνεργασιακές.

  Διάβασα ακόμα ότι ο άνθρακας (C) είναι πολύ σημαντικός για τη ζωή διότι κάθε άτομο άνθρακα έχει τη δυνατότητα ταυτόχρονης δημιουργίας τεσσάρων χωριστών σταθερών δεσμών με άλλα άτομα, μεταξύ των οποίων κι άλλα άτομα άνθρακα. Το αποτέλεσμα αυτων των πολλαπλών σταθερών δεσμών είναι μακριές αλυσίδες μορίων, οι οποίες έχουν την τάση να μεγαλώνουν δεσμεύοντας κι άλλα άτομα άνθρακα κι άλλων ατόμων (ιδίως οξυγόνου, υδρογόνο, πυρίτιο, νάτριο, φώσφορος) κι έτσι έχουμε μια πρώτη εκδήλωση της ανάπτυξης, δηλαδή, της κλιμάκωσης της συνεργασίας και κατόπιν της αναπαραγωγής και της  κίνησης. Το πως έγινε η μετάβαση από την ανάπτυξη, την κλιμάκωση της συνεργασίας, των μορίων στην αναπαραγωγή και στην κίνηση, τη ζωή δηλαδή,  δεν το γνωρίζουμε και ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι πρόκειται για κάποια ιδιάζουσα μετάλλαξη της συνεργασίας, μιας συνεργασίας ανώτερου επιπέδου.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, μέχρι το 2018, θα ζήσουμε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, από την οποία ο καπιταλισμός θα βγει τόσο τραυματισμένος που θα γίνει πραγματικά  επικίνδυνος. Οι πρώτες ενδείξεις είναι σαφείς ήδη από τις αρχές του 2008, με τον προηγούμενο οικονομικό κύκλο (2000-2007) να  ‘είναι ο πιο αδύναμος των τελευταίων  πενήντα χρόνων στις ΗΠΑ. τη δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία και αυτό παρά τα γιγαντιαία προγράμματα αναζωογόνησης της οικονομίας, που χρηματοδότησαν οι κυβερνήσεις’. Τα λόγια είναι του Ρόμπερτ Μπρέννερ, από το βιβλίο του Ό,τι είναι καλό για την Goldman Sachs είναι καλό και για τις ΗΠΑ (εκδ., μετ.  Εργατική Πάλη, 2010, Αθήνα).  Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι  το 1973 άρχισε ένα μακρό κύμα κάμψης, το οποίο οι οικονομικές αρχές επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν με τον μεγαλύτερο δυνατό δανεισμό, δημόσιο και ιδιωτικό, επιδοτώντας τη ζήτηση. Προσωρινά, κατάφεραν να αποτρέψουν

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Όταν μου ζητούν να διατυπώσω έναν ορισμό του κομμουνισμού, πολύ συχνά καταφεύγω στον τίτλο του σημερινού σημειώματος που είναι ένας στίχος (723) από τα Έργα και Ημέρες του ‘Ησιόδου’ – θα εξηγήσω παρακάτω προς τι τα εισαγωγικά. Κι όταν μου ζητούν έναν όρισμό για την (δυτική) Κυριαρχία, πάλι σε αυτό το ποίημα καταφεύγω και ανασύρω από την αφάνεια τους εξής στίχους (42-44):

Κρύψαντες γάρ έχουσιν θεοί βίον ανθρώποισιν.

Ρηιδίως γάρ κεν και επ’  ήματι εργάσσαιο,

ώστε σε κεις ενιαυτόν έχειν και αεργόν εόντα·

Τους οποίους και μεταφράζω ως εξής:

Κρυμμένο τον έχουν τον πλούτο οι Κύριοι·

ειδάλλως, μια μέρα τον χρόνο να εργάζομασταν

θα αρκούσε και πλούτο να έχουμε και ελεύθερο χρόνο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Ο 20ός αιώνας έκλεισε με διαμαρτυρίες, με διαμαρτυρίες άρχισε και ο 21ος: διαμαρτυρίες κατά των πολέμων, κατά της παγκοσμιοποίησης, κατά του νεοφιλελευθερισμού, κατά της κλιματικής αλλαγής,  κατά, κατά, κατά. Όλες αυτές οι διαμαρτυρίες (διαδηλώσεις) δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα και τα κουνήματα, που τις οργάνωσαν και τις στήριξαν, χάθηκαν από το πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο και δεν πρόκειται να επανεμφανιστούν ποτέ των ποτών. Αυτό είναι ένα πολύ ευχάριστο νέο, βέβαια. 

     Τη σκυτάλη της διαμαρτυρίας πήρε τώρα ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι από τους  ακτιβιστές της ιστορικής Αριστεράς. Οι διαμαρτυρίες κατά της λιτότητας,  κατά της ακρίβειας, κατά της ανεργίας όλο και πληθαίνουν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στην Ισπανία οι πορείες διαμαρτυρίας για την ανεργία και την ακρίβεια είναι καθημερινές, στη Βουλγαρία χτες εκατοντάδες χιλιάδες διαμαρτυρήθηκαν για το ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα, σήμερα εδώ στο Ελλάντα οι απεργοί θα κατέβουν στους δρόμους και θα διαμαρτυρηθούν για τη λιτότητα και την ανεργία αλλά ποιός τους ακούει;

Τους ακούνε  οι δεκαοχτούρες και του σπουργίτια του άστεως, οι γάτες, τα σκυλιά, ο Κύριος όμως δεν τους ακούει. Δε πα να διαμαρτύρεστε! Έχετε παρατηρήσει με τι ζέση προασπίζονται το δικαίωμα της διαμαρτυρίας τα ΜΜΕ, οι βουλευτές, οι υπουργοί;  Τέσσερα χρόνια θα διαμαρτύρεστε, μια φορά θα ψηφίζετε: αυτή είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία· μιας και έχει περιοριστεί σε αυτά τα όρια, κι αν μάλιστα ψηφίζουμε κι από το σπίτι μας, μας επιτρέπεται να πούμε ότι θα  μετεξελιχθεί σε μια γνήσια  κατοικίδια δημοκρατία.  Τάσσονται υπέρ του δικαιώματος της διαμαρτυρίας διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Κύριος δεν έχει καμιά απολύτως διάθεση να τους ακούσει και δεν έχει διάθεση διότι δεν τον παίρνει να ικανοποιήσει τα αιτήματα των διαμαρτυρουμένων διαδηλωτών. Ο Κύριος γνώριζε πολύ καλά ότι όλα αυτά θα συμβούν, μιας και θα ήταν, και είναι, παράγωγα της εφαρμογής του σχεδίου του. Θυμάστε πριν από τρία χρόνια μόλις που ο Λοβέρδος, ο θαυμαστής της Χρυσής Αυγής, είχε προβλέψει ανεργία 20% στα τέλη, δεν θυμάμαι ακρίβώς,  του ’11 ή του ’12;

Εάν λοιπόν ο Κύριος παραμείνει ασυγκίνητος και αμετακίνητος και αμετάπειστος, τι θα κάνουν οι Υποτελείς; Θα συνεχίσουν να διαμαρτύρονται; Θα συνεχίσουν να πηγαίνουν να ψηφίζουν γνωρίζοντας ότι εξαπατώνται, ότι ο Κύριος δεν πρόκειται να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του και τις δεσμεύεσεις του;

Continue reading →