φίλες και φίλοι, γεια σας και χαρά σας

Σάββατο σήμερα, δεν έχει δουλείά, αργεί να ξημερώσει, υπάρχει χρόνος και διάθεση να ασχοληθούμε με κάτι σοβαρό, αν και πιο σοβαρό από την καρικατούρα, την παρωδία του σοβαρού δεν μπορεί να υπάρξει, μιας και το σοβαρό εκφράζει δυσαρέσκεια, απειλή και κίνδυνο – δε λέμε ‘σοβούσα κρίση’;

Κύριοι και θεωρητικοί της Κυριαρχίας, από τον 16ο μέχρι σήμερα,  αναρωτιούνται εάν είναι δυνατόν να εξαλειφθεί το ενδεχόμενο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, δηλαδή, το ενδεχόμενο της κήρυξής της και της άρσης της. Με αυτό το θεωρητικό ζήτημα θα ασχοληθούμε σήμερα, αφού δούμε τι είναι αυτή η κατάσταση, μιας και στο μέλλον προβλέπεται να ισχύσει αυτό που ο Βάλτερ Μπένγιαμιν διαπίστωνε για το παρελθόν, ότι δηλαδή η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι μόνιμη και διαρκής. Θα υποστηρίξω ότι είναι παντελώς αδύνατο να εξαλειφθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και θα διατυπώσω την πρόβλεψη ότι εάν έχουμε κάποιες ενστάσεις για τον ισχυρισμό του Μπένγιαμιν ως προς το παρελθόν, μάλλον θα εξανεμιστούν εάν στραφούμε προς το μέλλον.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η όξυνση του κοινωνικού πολέμου φέρνει στο προσκήνιο τα ζητήματα της βίας, της οργάνωσης, του κομμουνισμού και των συνθημάτων. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το τελευταίο από αυτά – με τα άλλα θα καταπιαστούμε τις επόμενες μέρες.

Το κεντρικό σύνθημα είναι μια πτυχή της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Τι είναι ένα σύνθημα; Είναι μια συμπύκνωση, μια συνόψιση επιθυμιών, αναγκών, ιδεολογίας, στρατηγικής, δυνατοτήτων της εποχής. Δεν υπήρξε εξέγερση και επανάσταση που να μην διατύπωσε κάποια συνθήματα, ούτε θα υπάρξει. Τους τελευταίους μήνες, αγανακτισμένοι, διαδηλωτές, απεργοί έχουν διατυπώσει πολλά συνθήματα ή ζωντανεύουν άλλης εποχής: ψωμί, παιδεία, ελευθερία: ένα ξυράφι να κόψω τις φλέβες μου!

Τα βασικά χαρακτηριστικά αυτών των συνθημάτων είναι δύο: είναι αμυντικού χαρακτήρα και ιδεολογικού περιεχομένου. Το ψωμί, παιδεία, ελευθερία είναι ένα σύνθημα που διατυπώνει ανάγκες και επιθυμίες αλλά είναι παρωχημένο, παντελώς αναχρονιστικό, αυτός είναι ο λόγος που εξαγριώνομαι και διαρρηγνύω τα ιμάτιά μου όταν το ακούω. Θα έλεγα μάλιστα ότι και τελείως αποπροσανατολιστικό. Γιατί;

Υποστήριξα ότι το σύνθημα είναι μια συνόψιση επιθυμιών, αναγκών, ιδεολογίας, στρατηγικής και δυνατοτήτων της εποχής. Αναρωτιέμαι: Ποιο από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να υπερισχύει; Είναι δυνατόν να υπάρξει σύνθημα που να τα περιέχει, να τα περιλαμβάνει όλα;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σας ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για τον ακριβή χρονικό προσδιορισμό του τίτλου. Μην τον πάρετε τοις μετρητοίς! Είναι απλά ένας σχηματικός τρόπος να προσδιορίσω την έναρξη της έντασης, της όξυνσης του κοινωνικου πολέμου στην Ευρώπη, τη διάρκειά του και το τέλος αυτής της έντασης. Προβλέψεις μπορούμε να κάνουμε, αλλά δεν είμαστε μάντεις, δεν μπορούμε να είμαστε κατά κανένα τρόπο.

Ο κοινωνικός πόλεμος στην Ευρώπη δεν θα αρχίσει το 2014 διότι έχει ήδη αρχίσει. Και έχει ήδη αρχίσει διότι ουδέποτε έπαυσε να διεξάγεται. Αυτή είναι η πρώτη βεβαιότητα. Η δεύτερη βεβαιότητα είναι ότι δεν θα διαρκέσει μήνες ή χρόνια αλλά δεκαετίες, μπορεί να καλύψει χρονικά όλον τον 21ο αιώνα. Η τρίτη βεβαιότητα είναι η αβεβαιότητα της έκβασής του: ουδείς γνωρίζει ποιος θα αναδειχτεί νικητής, ή, εάν υπάρξει κάποιος συμβιβασμός.

Την πρωτοβουλία της έντασης του κοινωνικού πολέμου την έχει πάρει ο Κύριος και οι υπηρέτες Του. Ποιές είναι οι επιδιώξεις αυτής της πρωτοβουλίας; Είναι από τη μια η συρρίκνωση και η ισχυροποίηση του Κράτους κι από την άλλη η προληπτική αντεπανάσταση, η πρόληψη της επερχόμενης κοινωνικής επανάστασης.

Continue reading →

Στις 22 Νοεμβρίου λήγει η οχτάμηνη σύμβασή μου στα ΕΛΤΑ. Εφαρμόζοντας τις απόψεις μου ότι, πρώτον,  πρέπει να εργαζόμαστε μέρα πάρα μέρα, βδομάδα πάρα βδομάδα, μήνα πάρα μήνα, κλπ., όπως θέλει ο καθένας και η καθεμιά, και, δεύτερον, ότι το επάγγελμα είναι κατάρα και αναχρονισμός,

θα ήθελα μετά από οχτώ μήνες, αφού ξεκουραστώ, διαβάσω, γράψω, κλπ., για έξι ή οχτώ μήνες,  να πάρω τη θέση ενός σκουπιδιάρη – ας ξεκουραστεί, ας παίξει με τα παιδιά, ας καλλιεργήσει το κήπο, ας κάνει ό,τι του δίνει νόημα και χαρά στη ζωή του. Εννοείται ότι θα πληρώνεται κανονικά.

Σε παρέα φίλων, μεταξύ των οποίων τέσσερις γιατροί, έθεσα το ερώτημα: θα προτιμούσατε  να ζείτε σε πόλη χωρίς γιατρούς ή χωρίς σκουπιδιάρηδες;

Συμφωνήσαμε όλοι και όλες ότι θα προτιμούσαμε  να ζούμε σε μια πόλη χωρίς γιατρούς παρά χωρίς σκουπιδιάρηδες.

Από τη στιγμή που όλοι και όλες παράγουμε σκουπίδια, οφείλουμε όλοι και όλες να συμμετέχουμε στο μάζεμα και την απομάκρυνσή τους – έως ότου πάψουμε να τα παράγουμε, να τα μαζεύουμε και να τα απομακρύνουμε – να τα διαχειριζόμαστε δηλαδή σε επίπεδο γειτονιάς και συνοικίας.

Εάν, λόγω ανευθυνότητας ή υπεροψίας, δεν θέλετε να συμμετέχετε στην αποκομιδή των σκουπιδιών, οφείλετε να εξασφαλίσετε μια ολιγόμηνη (εξάμηνη) εργασία στους σκουπιδιάρηδες, ένα επίπεδο ζωής που να αντιστοιχεί στις δυνατότητες της εποχής μας και να τους συμπαραστέκεστε για να αποκρούουν κάθε επίθεση που δέχονται από τον Κύριο και το Κράτος.

Εάν ούτε αυτά κάνετε,  πιθανόν μια μέρα να αναγκαστείτε να εγκαταλείψετε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ίσως κι άλλες πόλεις, για να αποφύγετε τον υγειονομικό κίνδυνο. . . Και, ασφαλώς, δεν θα είναι ο μόνος λόγος. . .

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Το Κράτος είναι η καρδιά του Κυρίου καπιταλιστή, του Κυρίου Κεφαλαίου, της καπιταλιστικής Κυριαρχίας.

Το Κράτος-καρδιά χτυπάει στις Εφορίες (Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες)  και στα αστυνομικά τμήματα/στρατώνες. Εάν κάποτε το Κράτος μείνει με δυο μηχανισμούς, αυτοί θα είναι οι Εφορίες και οι κατασταλτικοί-εκφοβιστικοί-εξοντωτικοί μηχανισμοί. Οι Εφορίες είναι τα φρούρια όπου συντονίζεται και ολοκληρώνεται η αρπαγή του τεράστιου και συλλογικά (κομμουνιστικά) παραγόμενου κοινωνικού πλούτου.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πότε θα συμβεί αλλά είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι θα συμβεί. Οι επιθέσεις των μαθητών κατά των αστυνομικών τμημάτων τον Δεκέμβρη του 2008 σε πολλές πόλεις είναι απλά μια ένδειξη του τι θα συμβεί. Από την άλλη, η αδυναμία/απροθυμία/συνειδητή άρνηση πληρωμής τακτικών και εκτάκτων τελών (φόρων)  που επιβάλλει το Κράτος είναι επίσης μια πρώτη ένδειξη του τι θα ακολουθήσει. Και να τι θα ακολουθήσει: εξαγριωμένα πλήθη θα εισβάλλουν στις Εφορίες, θα τις καίνε, θα τις καταστρέφουν, θα τις εκκενώνουν, θα τις απαλλοτριώνουν, θα τις επανοικειοποιούνται, θα αλλάζουν τη χρήση τους, θα τις κάνουν κοινόχρηστους και κοινόκτητους χώρους: κοινοτικές βιβλιοθήκες και κοινοτικά τυπογραφεία, καλλιτεχνικά στέκία, χώρους διαλέξεων, χώρους για παιδιά.

Αυτό είναι το μέλλον όλων των χώρων του Κράτους και του Κυρίου Κεφαλαίου. Τα σχολεία θα γίνουν ελεύθεροι χώροι για τα παιδιά. Φαντάζεστε τι ωραίες κοινοτικές βιβλιοθήκες μπορούν να γίνουν οι εκκλησίες;  Τι όμορφα εργαστήρια ζωγραφικής και γλυπτικής; Τι ωραίοι χώροι για θεατρικά εργαστήρια και θεατρικές παραστάσεις; Τι ωραίοι χώροι για χορό; Τι όμορφοι λαχανόκηποι και κοινοτικoί οπωρώνες μπορούν να γίνουν τα στρατόπεδα και οι στρατώνες; Τις φυλακές θα τις γκρεμίσουμε, τα γηροκομεία τι θα τα κάνουμε; Τα βιβλιοπωλεία θα γίνουν κοινόχρηστες βιβλιοθήκες, τα σούπερ μάρκετ θα τα κάνουμε ανοιχτές, ελευθεροπροσβασιακές κοινοτικές αποθήκες τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης. Τα εργοστάσια θα γίνουν ανοιχτοί, ελεύθεροι χώροι εργασίας όπου θα μπορούμε να πηγαίνουμε όποτε θέλουμε, να μένουμε όσο θέλουμε και να φεύγουμε όποτε θέλουμε. Θα γίνουν χώροι πολυλειτουργικοί – όχι μόνο χώροι παραγωγής αλλά και ζωής, μάθησης, διδασκαλίας, έρευνας, ερωτοτροπιών, φαγητού, ύπνου, συζητήσεων, παιχνιδιού.

Η εποχή των διαδηλώσεων, των αιτημάτων, της ικεσίας, των συλλαλητηρίων και της διαμαρτυρίας κλείνει τον κύκλο της. Ένας νέος κύκλος ανοίγει, ο κύκλος του περάσματος στην πράξη:

μονομερής μείωση του χρόνου εργασίας, κατάργηση της θητείας, κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, στάση πληρωμών (διοδίων, φόρων και τελών, εισιτηρίων, ασφαλίστρων, τελών αυτοκινήτων, προστίμων, κλπ), επιλεκτική και στοχευμένη καταναλωτική στάση, έλεγχος των χώρων του Κράτους καί του Κεφαλαίου.

Ο κύκλος της διαμαρτυρίας και του αιτήματος κλείνει με τις απεγνωσμένες διαδηλώσεις των ΑΓΑ.ΠΟ., τις αδιέξοδες καταλήψεις των φοιτητών και άλλες παρόμοιου χαρακτήρα πρακτικές. Είναι οι τελευταίες εκλάμψεις της απόγνωσης και των αδιεξόδων της ιστορικής Αριστεράς.

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Το Κράτος ή θα εξαφανιστεί ή θα μείνει με δύο υπουργεία. Πως , γιατί θα εξαφανιστεί; Ποια θα είναι αυτά τα πουργεία; Ποιοι παράγοντες θα επικαθορίσουν τη μια ή την άλλη εξέλιξη;

Η συρρίκνωση, ο περιορισμός  του κράτους που άρχισε πριν μερικές δεκαετίες, όπως υπέδειξαν οι διορατικότατοι θεωρητικοί του νεοφιλελευθερισμού και εφάρμοσαν ανηλεώς οι πολιτικοί του Κυρίου ημών, δεν αποσκοπεί στην αυτοκατάργησή του αλλά στην ισχυροποίησή του. Γιατί όμως πρέπει να συρρικνωθεί, να περιοριστεί για να αυξήσει την Ισχύ του και ποιες λειτουργίες θα απομείνουν, σε τελική ανάλυση;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Οι χιμπατζολόγοι, επιτρέψτε μου τη λέξη,  οι ζωολόγοι που ασχολούνται με τα πρωτεύοντα (primates) – ο κλάδος τους είναι γνωστός ως πριματολογία, μας λένε ότι όταν μια χιμπατζίνα διεκδικεί από έναν χιμπατζή κάποιο ή κάποιους καρπούς καταφεύγει στην εξής παραπλάνηση: τουρλώνεται, αποκαλύπτει τα οπίσθιά της και χάνεται στο δάσος, μακριά από το δέντρο με τη λιχουδιά. Το αρσενικό, αφελές,  όπως πάντα, τρέχει από πίσω της με την προσδοκία ότι θα γαμήσει. Όχι μόνο δε γαμάει αλλά χάνει και το φρούτο – η χιμπατζίνα κάνει ένα κύκλο, επιστρέφει στο δέντρο και τρώει τον καρπό. Εάν ο Αδάμ και η Εύα έψαχναν στον Παράδεισο (η λέξη είναι αρχαία περσική και σημαίνει ‘περιφραγμένος κήπος’ ) να βρουν κάτι να φάνε και έβρισκαν τον καρπό που διεκδικούσαν οι χιμπατζήδες μας, μάλλον θα τον μοιράζονταν.

Υπάρχει φιλία στη φύση; Να το πρώτο ερώτημα. Η απάντηση είναι εύκολη και απλή: δεν υπάρχει φιλία στη φύση. Ούτε αγάπη υπάρχει. Εάνένα τιγράκι τραυματιστεί και δεν μπορεί να ακολουθήσει τη μάνα του, η μάνα θα συνεχίσει το δρόμο της αδιαφορώντας πλήρως για το τιγράκι, το οποίο ή θα πεθάνει από τη πείνα ή θα το φάει κάποιο άλλο πεινασμένο ζώο. Υπάρχει φιλία μεταξύ ζώου ( λόγου χάριν, σκύλου)  και ανθρώπου;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλησπέρα σας

Τι σχέση έχει ο φθόνος με την επανάσταση και τον κομμουνισμό; Έχει και παραέχει. Πρώτον, διότι όλοι οι άνθρωποι είναι φθονεροί, κι εγώ κι εσείς. Το υποστηρίζει και ο Σπινόζα ( homines natura esse invidos, Ηθική,  Γ, 55)  o οποίος μας δίνει κι έναν ορισμό του φθόνου και δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τον δεχτούμε: ο φθόνος είναι μίσος, το οποίο μας προδιαθέτει να χαιρόμαστε για το κακό του άλλου, να λυπόμαστε για το καλό του άλλου (odium, quatenus id considetarur hominem ita disponere, ut malo alterius gaudeat, et contra ut eiusdem bono contristetur, III, XXIV). Άρα, μιλάμε για μόνιμα και σταθερά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης, μια άποψη την οποία δεν δέχονται οι μαρξιστές, με αποτέλεσμα πολύ συχνά να έρχονται σε αμηχανία και τα όπλα τους να παθαίνουν αφλογιστία (misfire). Αλλά, μας λέει ο Μπαρούχ, ο φθόνος ως μίσος είναι λύπη, η οποία είναι ένα αίσθημα δια του οποίου η δύναμη και η τάση του ανθρώπου να ενεργεί εμποδίζεται, κωλύεται, μειώνεται, περιορίζεται (Invidia est ipsum odium, sive tristitia hoc est affectio, qua homines agendi potentia seu conatus coerectur, Γ, 55).  Η επισήμανση αυτή γίνεται στο πεντηκοστό πέμπτο θεώρημα του Τρίτου Μέρους, το οποίο είναι άκρως σημαντικό: όταν η ψυχή αναλογίζεται, φαντάζεται την αδυναμία της, τότε θλίβεται – άρα η δύναμη του ενεργείν κωλύεται:

Cum mens suam impetentiam imaginatur, eo ipso contristatur

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Υπάρχουν δυο τρόποι να καταναλώσει μια ομάδα (παρέα, οικογένεια, κλπ) την τροφή: να τοποθετήσει την κατσαρόλα ή το ταψί στο κέντρο του τραπεζιού ή κάποιος, κάποια να βάλει το φαγητό στα πιάτα και να το μοιράσει. Η συγχωρεμένη η μάνα μου, φύλακας της κατσαρόλας, έκανε το δεύτερο και δυσαρεστούνταν όταν ερχόταν στο σπίτι μας και έβλεπε να εφαρμόζεται ο πρώτος τρόπος, ο τρόπος της ανοιχτής έκθεσης/ελεύθερης πρόσβασης – διότι περί αυτού πρόκειται.

Η μάνα μου ήταν φύλακας της κατσαρόλας αλλά και της δικαιοσύνης. Μοίραζε, πράγματι, όπως όλες οι μανάδες, δίκαια το φαγητό. Κατά κάποιο τρόπο, δεν μοίραζε μόνο φαγητό, μοίραζε και τη δικαιοσύνη. Εξ άλλου, η δικαι0σύνη μοιράζεται από αυτόν που την κατέχει – δεν λέμε απονεμήθηκε δικαιοσύνη; Επί πλέον, εάν δεν έχετε επισημάνει τη διανεμητική διάσταση, την διανεμητική πτυχή του όρου ‘νόμος’, σας πληροφορώ ότι η αρχική σημασία της λέξης ήταν ‘μοιρασιά, διανομή’, και αναφερόταν στη μοιρασιά των βοσκοτόπων από τους ποιμένες προγόνους μας – ενώ το κομμάτι που έπαιρνε κάποιος από τον λειμώνα λεγόταν νομός. . . . (νομός Αττικής!) Οπότε, μας επιτρέπεται να θέσουμε το ερώτημα: ανοιχτή έκθεση/ελεύθερη πρόσβαση της δικαιοσύνης ή απονομή της; (Στο ερώτημα αυτό θα απαντήσω σε ένα σημείωμα που θα φέρει τον τίτλο νόμος ή δικαιοσύνη της παρέας; Να σε δικάζουν άνθρωποι που δεν σε γνωρίζουν, τι απρέπεια, τι βαρβαρότητα!)

Continue reading →