φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Θα μπορέσει μια μέρα ο Κύριος, μέσω της Επιστήμης και της Τεχνολογίας, να αναστήσει τους νεκρούς Του; Να αναστήσει τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Μέγα Κωνσταντίνο, τον Μέγα Ναπολέοντα, τον Μέγα Χίτλερ, τον Μέγα Στάλιν; Όχι, κατηγορηματικά, δεν θα μπορέσει.  Θα ήθελε όμως να το κατορθώσει; Ασφαλώς και θα ήθελε, διότι ο σημερινός ζωντανός Κύριος θα είναι ο αυριανός νεκρός Κύριος. Για τον εαυτό του νοιάζεται, τους άλλους νεκρούς Κυρίους τους γράφει στ΄αρχίδια του.

Ο χριστιανός Κύριος του παρελθόντος θα ήθελε να αναστηθεί αλλά κατά τη Δευτέρα Παρουσία, κατά την Ημέρα της Κρίσης, μετά από πολλά πολλά χρόνια. Ποια είναι όμως η Δευτέρα Παρουσία, ποια είναι η Πρώτη, ποια είναι η Ημέρα της Κρίσης; Γιατί αυτή η αναβολή;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πληθώρα ενδείξεων μας ωθεί να υποστηρίξουμε την άποψη ότι ο Κύριος αρχίζει να φοβάται, να ανησυχεί. Πότε φοβάται και ανησυχεί ο Κύριος; Όταν δεν μπορεί να αποικίσει το (κοινωνικό) μέλλον  με το σχέδιό Του, όταν η πραγματικότητα δεν είναι η υλοποίηση, η εφαρμογή του σχεδίου Του, η εκπλήρωση των επιθυμιών Του, όταν δηλαδή εμφανίζεται μπροστά Του, όταν προκύπτει (τουλάχιστον) μια εκδήλωση της έκπληξης, του  αναπάντεχου, του απροσδόκητου, του μη αναμενόμενου, δηλαδή του ανεξέλεγκτου που αναπότρεπτα γεννά ο (κοινωνικός) πόλεμος.  Ως εκ τούτου, ο Κύριος απεχθάνεται τον πόλεμο και όταν πολεμά, επιθυμεί να πολεμά εκ του ασφαλούς. Εμείς όμως δεν απεχθανόμαστε τον κοινωνικό πόλεμο διότι προτιμάμε τη δικαιοσύνη από την ειρήνη (πόση ειρήνη στα νεκροταφεία!), άρα προκρίνουμε την έκπληξη και το όρυγμα ήταν μια έκπληξη. Είδα και άκουσα τις αντιδράσεις των υπηρετών Του, πολιτικών και δημοσιογράφων, στα δελτία της τηλεόρασης: κλονισμός, σαστιμάρα, αμηχανία, ταραχή, σύγχυση, άμεση αντίδραση, απειλές. Δεν το περίμενε, δεν το φαντάστηκε ότι μπορεί να γίνει και σάστισε, τρομοκρατήθηκε, ανησύχησε, φοβήθηκε. Και ασφαλώς αναρωτήθηκε: θα προκύψουν κι άλλες εκπλήξεις;

Οι κινήσεις, οι πρακτικές, οι τακτικές, τα αποτελέσματα των μαχών πέρα από την καθαρά πολεμική τους διάσταση έχουν και μια άλλη, ψυχικοπνευματική.  Από τη στιγμή που προκαλούν αντιδράσεις, σκέψεις  και κυρίως συναισθήματα, αποκαλύπτουν τη ψυχοπνευματική κατάσταση των εμπλεκομένων μερών. Η διάσταση αυτή είναι άκρως σημαντική διότι ανακαλούν ένα βασικό αξίωμα της διεξαγωγής του (κοινωνικού) πολέμου, το οποίο διατύπωσε στα τέλη του 6ου με αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα στη Κίνα ο Σουν Τσου: Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα (ακόμη και) εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι και τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μία ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Μια νέα επίθεση αρπαγής του συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου ετοιμάζουν οι Κύριοι καπιταλιστές της παραγωγής και του χρήματος και τα τσιράκια τους (πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι). Με την επίθεση αυτή σκοπεύουν (‘Στρατηγικό Πλαίσιο’) η λεία τους να ανέλθει σε 23,5 δισ. εβρά μέχρι το 2015. Πλούτος δικός μας, πλούτος που εμείς παραγάγαμε, πλούτος που τον χρειαζόμαστε όχι μόνο για να καλύψουμε τις ανάγκες μας αλλά για να χαρούμε τη ζωή, να δημιουργήσουμε, να ταξιδέψουμε, να ζήσουμε ξένοιαστα και χωρίς σκοτούρες γιατί μπορούμε να το κάνουμε – ο πλούτος που παράγουμε είναι τεράστιος! Αντί όμως να ζούμε, προσπαθούμε εναγωνίως να επιβιώσουμε! Η κατάσταση αυτή δεν είναι το αποτέλεσμα κάποιου νόμου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής αλλά το αποτέλεσμα των αποφάσεων του Κυρίου, αυτού του ανηλεούς, αδίστακτου ενδεούς ένοπλου ζητιάνου.

Δυο από τις πηγές απόσπασης της λείας είναι πρώτον, η μετάταξη βασικών αγαθών και υπηρεσιών από τον χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ 13% στον υψηλότερο 23%,  και δεύτερον, η επιβολή ειδικού φόρου κατανάλωσης στα αναψυκτικά, στα μη αλκοολούχα ποτά. Δεν γνωρίζω, προσώρας,  ποια αγαθά και υπηρεσίες θα μεταταχτούν στον υψηλότερο συντελεστή και πόσα εβρά θα αρπαχτούν, οι συντονιστές όμως της επίθεσης ευελπιστούν ότι από την υψηλότερη φορολόγηση των αναψυκτικών ότι θα αρπάξουν 300 εκ. εβρά.

Οι Κύριοι ευελπιστούν ότι θα τα καταφέρουν κι εγώ θα υποστηρίζω σήμερα ότι αυτοί οι δυο φόροι θα αναδειχτούν σε πεδία μαχών του κοινωνικού πολέμου, στα οποία μπορούμε να τρέψουμε τον εχθρό, τον Κύριο, τον ένοπλο ενδεή ζητιάνο, σε άτακτη φυγή. Έχουμε μπροστά μας τέσσερα χρόνια. Αρκετός χρόνος για να προετοιμαστούμε και να καταφέρουμε ένα συντριπτικό πλήγμα κατά του Κυρίου.

Σήμερα θα αναφερθώ στη φορολόγηση των αναψυκτικών και στη μάχη που θα δοθεί σε αυτό το πεδίο. Η βασική μας αρχή είναι να νικάμε χωρίς να πολεμάμε – και πρώτα να νικάμε και μετά να πολεμάμε. Και στο πεδίο της φορολόγησης των αναψυκτικών μπορούμε πρώτα να νικήσουμε και μετά να πολεμήσουμε: διαθέτουμε μια πρακτική, ένα μέσο πάλης, ένα μέσο διεξαξαγωγής του κοινωνικού πολέμου που εάν εφαρμοστεί συλλογικά και με συνέπεια έχει δυο μεγάλα πλεονεκτήματα:  είναι ανίκητη και άρα ο Κύριος δεν μπορεί να την καταστείλει: τη συλλογική, γενικευμένη καταναλωτική αποχή από την αγορά και τη χρήση των αναψυκτικών.

Μπορούμε να σταματήσουμε να αγοράζουμε και να πίνουμε αναψυκτικά; Τι θα γίνει εάν το κάνουμε; Θα ζημιωθούμε ή θα ωφεληθούμε; Ποιες θα είναι οι συνέπειες;  Κι αν το κάνουμε, τι θα απογίνουν οι άνεργοι εργάτες αυτών των βιομηχανιών; Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ξημερώνει Σάββατο, είναι τρεις και μισή, δεν νυστάζω, αύριο δεν δουλεύω, μπορώ να κάνω αυτό που μ’ αρέσει – αφού εξέτισα για πέντε μέρες την κοινωνική μου θητεία ως ταχυδρόμος, δηλαδή ως χαμάλης του Κράτους και των επιχειρήσεων (μοιράζω  λογαριασμούς, κρατικά έγγραφα προς τους υπηκόους, διαφημιστικά και ελαχιστότατα γράμματα) – μπορώ να κάνω αυτό μου αρέσει, να γράφω. Το αυριανό πρωινό είναι αφιερωμένο στη χριστίνα κ. και θα εκθέσω ό,τι γνωρίζω για τη λέξη *αμφίβοτος, όπως της έχω υποσχεθεί.

Αυτά που θα διαβάσετε, θα ήθελα να ήταν εκτενέστερα εκτεθειμένα, αλλά το μεροκάματο δεν μου το επιτρέπει. Δεν μπορώ πια να γράφω το πρωί. Δε λυπάμαι. Δυο μέρες, καλά είναι. Θα ήθελα λοιπόν να πω κάτι σχετικά με τις διαδηλώσεις και την Κερατέα. Γνωρίζω πολύ καλά ότι οι απόψεις μου ενοχλούν κάποιους και κάποιες αλλά η ενόχληση μόνο δεν μου φτάνει. Θεωρώ ότι οι διαδηλώσεις δεν είναι μέσο πάλης (είναι μέσο έκφρασης, καμιά απολύτως αντίρρηση), δεν είναι ένας τρόπος διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Έχω ακούσει από πολλούς οικοδόμους (δασκάλους μου και μαθητές μου) να λένε ότι  ‘άμα παρακαλάς, το χάνεις το παιχνίδι’. Η διαδήλωση είναι λιτανεία, είναι ικεσία, και η πολιτική του αιτήματος και της διεκδίκησης είναι μια μίμηση της πολιτικής του Κυρίου: η ικεσία ισχυροποιεί τον Κύριο –  και αποδυναμώνει τον υποτελή Παραγωγό.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Τι λέτε, θα χαρούν οι κάτοικοι της Κερατέας στην περίπτωση που το Κράτος υποχωρήσει και οριοθετήσει  κάπου αλλού τον  ΧΥΤΑ;  Ασφαλώς και θα χαρούν χαρά μεγάλη! Θα είναι μια πολύ μεγάλη νίκη, μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Ας αναλογιστούμε όμως τις προϋποθέσεις και τις συνέπειες αυτής της νίκης.

Από αυτήν την υποθετική νίκη και επιτυχία θα αρχίσω την επιχειρηματολογία μου και θα στηρίξω την άποψή μου ότι το Κράτος θα επιβάλλει τη θέλησή του, με την παρατήρηση ότι η μόνη περίπτωση να μην τα καταφέρει είναι να εισέλθουμε σε μια κατάσταση γενικευμένης κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, μια κατάσταση που μάλλον δεν είναι επίκαιρη.

Υποθέτω ότι απευθύνομαι σε ανθρώπους που σκέφτονται και με αυτή την υπόθεση στο μυαλό έρχομαι στο θέμα μου χωρίς περιστροφές και θέτω τα εξής ερωτήματα:

Εάν οι κάτοικοι της Κερατέας και των  γειτονικών περιοχών καλέσουν τους άλλους δήμους και κατοίκους της Ανατολικής Αττικής να τους συμπαρασταθούν, θα υπάρξει συμπαράσταση;

Εάν ο ΧΥΤΑ μεταφερθεί σε κάποια άλλη τοποθεσία της Αττικής, στο Λαύριο ή στον Μαραθώνα, και ο κοντινός δήμος καλέσει σε συμπαράσταση, οι κάτοικοι της Κερατέας θα τρέξουν να συμπαρασταθούν ώστε να απομακρυνθεί από εκεί ο ΧΥΤΑ;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ένας βιομήχανος, ένας μικροαστός κι ένας εργάτης παρουσιάζονται μπροστά στον Άγιο Πέτρο για να τους οδηγήσει στον Παράδεισο ή την Κόλαση. Ο Πέτρος δυσκολεύεται και τους προτείνει το εξής:

Θα υποστείτε μια δοκιμασία. Θα γυρίσω τη πλάτη σε αυτήν εδώ τη λίμνη και θα πετάξετε κάτι. Εάν το βρω, θα πάτε στην Κόλαση. Εάν δεν το βρω, θα πάτε στον Παράδεισο.

Πρώτος ο βιομήχανος, πετάει ένα μικρό χρυσό κουμπί από το πουκάμισό του, πλιτς. . . Βουτάει ο Άγιος Πέτρος, πάει στο πάτο, ψάχνει, ψάχνει και μετά από τρεις ώρες βγαίνει στην επιφάνεια με το κουμπί στο χέρι και ο βιομήχανος πάει στην Κόλαση.

Ο μικροαστός πετάει μια τρίχα από το κεφάλι του. Ένα ανεπαίσθητο πλιτς φτάνει στα αυτιά του Πέτρου. Βουτάει και μετά από μια βδομάδα, βγαίνει έξω με τη τρίχα στο χέρι και ο μικροαστός πάει στην Κόλαση.

Τέλος, γυρίζει την πλάτη να πετάξει κάτι και ο εργάτης, ακούει ένα πλίτς, βουτάει, ψάχνει, ψάχνει και μετά από τρεις μήνες βγαίνει εξω με άδεια χέρια.

Θα πας στον Παράδεισο, λέει στον εργάτη. Αλλά, πες  μου, σε παρακαλώ, τι πέταξες;

Κι ο εργάτης

Ντεπόν αναβράζον!

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι υποτελείς Παραγωγοί του τεράστιου και κοινωνικού πλούτου – η κούραση, η ανασφάλεια, η ανεργία, η φτώχεια, η κατάθλιψη, η μοναξιά, ο καρκίνος, η πρέζα, η στενοχώρια, η αγαμία και άλλα πολλά είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν και να επιλυθούν με δυο τρόπους: με τη σύναψη σχέσεων που θα βασίζονται στη συμβίωση, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, την δημιουργική σύγκρουση, την κοινοχρησία, την κοινοπραξία, την κοινοκτησία, την άσκηση της ελευθερίας και της ισότητας και την αποτελεσματική διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου.

Αυτοί οι δύο τρόποι δεν είναι άσχετοι και ασύνδετοι μεταξύ τους: η  αποτελεσματική διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα χωρίς τη σύναψη σχέσεων συμβίωσης και συνεργασίας. Αυτές οι σχέσεις είναι ο πλούτος μας και το έσχατο, δηλαδή ισχυρότατο, όπλο μας.

Αλληλεγγύη ή Θάνατος!

Σήμερα, ο μόνος τρόπος να αποκρούσουμε την επίθεση του Κυρίου καπιταλιστή, να επιλύσουμε δηλαδή τα πολλά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, είναι η γενική απεργία διαρκείας. Την άποψη αυτή υποστηρίζουν και δέχονται χιλιάδες άνδρες και γυναίκες αλλά είναι μέχρι τώρα μια πολύ μικρή μειοψηφία. Είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι ο αριθμός αυτός θα μεγαλώνει και ότι κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες στη γενική απεργία θα προσχωρήσουν και άλλοι και άλλες που σήμερα τη βλέπουν αρνητικά, με καχυποψία, με έλλειψη πίστης, με επιφύλαξη.

Για να γίνει όμως μια γενική απεργία διαρκείας οφείλουμε να προετοιμαστούμε  πνευματικά, ψυχικά, ιδεολογικά, πολιτικά και πολεμολογικά. Οφείλουμε να διατυπώσουμε και να απαντήσουμε σε κάποια κομβικής σημασίας ερωτήματα. Ποιο θα είναι το κεντρικό αίτημα, ποιος θα είναι ο σκοπός  της απεργίας; Πως θα το αποφασίσουμε; Αυτός ο σκοπός θα είναι αμυντικός ή επιθετικός; Θα ζητήσουμε δηλαδή από τον Κύριο να μας δώσει αυτά που μας πήρε; Ή θα ζητήσουμε κάτι άλλο; Πόσο θα διαρκέσει η γενική απεργία διαρκείας; Τι θα κάνουμε κατά τη διάρκεια της; Πως θα ζούμε; Τι θα στερηθούμε, τι θα απολαύσουμε; Κι αν ηττηθούμε, ποιες θα είναι οι συνέπειες; Υπάρχει τρόπος να μην ηττηθούμε; Κι αν νικήσουμε, θα επανέλθουμε πάλι στην κατάσταση του υποτελούς; Μπορούμε να το αποφύγουμε αυτό;

Continue reading →