Κύκλοι Διαλέξεων

There are 1.090 posts filed in Κύκλοι Διαλέξεων (this is page 46 of 109).

αλληλεγγύη, παραγωγής τροφής, επανάσταση

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Θα ήταν ασέβεια αισχίστου είδους προς τη σκέψη να αποφύγουμε να εικάσουμε το ενδεχόμενο να δούμε μια μέρα,  δεν θ΄ αργήσει και τόσο πολύ, έξω από τα σούπερ μάρκετ  [κοινοτικές αποθήκες τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης] στρατό – ελληνικό, γερμανικό, αγγλικό, κλπ., που θα τα φρουρεί και θα τα προστατεύει από τις κάθε είδους εισβολές των Υποτελών ή να τα δούμε  κλειστά.  Θα αποφύγω να μεταχειριστώ τον όρο βεβαιότητα και θα περιοριστώ σε αυτόν του ενδεχόμενου για να απαλύνω κάπως την οξεία και δριμεία εντύπωση που θα προκληθεί· και θα συνταχθώ με όσους και όσες τείνουν προς τη βεβαιότητα.

    Εγείρονται λοιπόν τρία κομβικά ζητήματα. Γιατί θα τα δούμε κλειστά ή φρουρούμενα από τον στρατό, εγχώριο και ξένο; Όταν θα συμβεί αυτό, θα έχουμε δημοκρατία; Πως θα εξασφαλίσουμε την τροφή μας κάτω από αυτές τις συνθήκες;

Continue reading →

Kάλεσμα (της Aόρατης Eπιτροπής)

http://www.anarxeio.gr/contents/view/kalesma-ths-aoraths-epiitrophs

ευχαριστούμε τον φίλο Γ. για την υπόδειξη

ο φίλος Θ. μας παραπέμπει και εδώ:

 http://www.scribd.com/doc/24281226/%CE%91%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1 (pdf)

 

η καταστροφή του εβρού (η κοινωνική επανάσταση) θ΄ άρχίσει σε Κύπρο-Ελλάδα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Προσεγγίζουμε και αποκρυπτογραφούμε την κοινωνική πραγματικότητα από τη σκοπιά της θεωρίας της καπιταλιστικής Κυριαρχίας. Μιας και η Κυριαρχία προηγείται του καπιταλισμού, μιας και ο καπιταλισμός είναι μορφή της Κυριαρχίας, δηλαδή έννοια υποκείμενη σε αυτήν της Κυριαρχίας, η προτεραιότητα της κυριαρχικής προσέγγισης και αποκρυπτογράφησης καθίσταται σαφής, νομίζω. Όλοι οι καπιταλιστές είναι Κύριοι, όλοι οι Κύριοι όμως δεν ήταν, και δεν είναι ασφαλώς,  καπιταλιστές. Να βλέπουμε μόνο το ένα από τα δύο, δεν το επιτρέπουμε, ως άκρως ανθυγιεινό, στον εαυτό μας.

   Εδώ στην Κακιά Σχολή προκρίνουμε να βλέπουμε και να διαβάζουμε και να μυρίζουμε και να γευόμαστε και να ακούμε και να αγγίζουμε  πρώτα την Κυριαρχία και μετά τον καπιταλισμό. Με αυτόν τον τρόπο θεωρούμε ότι βλέπουμε και πιο μακριά και πιο σφαιρικά. Το βλέμμα μας δεν είναι μόνο ακτινωτό, δεν αντικρίζουμε την πραγματικότητα μόνο από ένα ακίνητο σημείο  θεώρησης με τη σκέψη να διευρύνεται σε επάλληλους κύκλους· ο τρόπος αυτός θεώρησης εξασφαλίζει μέθοδο και οργάνωση,  σκοπούς μέσα, απαραίτητα στη σκέψη και στη θεωρία· το μειονέκτημα αυτής της θεώρησης: όσο πιο μακριά βλέπεις, τόσο πιο θολά βλέπεις. Για να δεις κοντά, πρέπει να περπατήσεις, να διασχύσεις τους επάλληλους κύκλους· είναι το βλέμμα μας λοιπόν και σουλατσαδόρικο, περιπατητικό, πορευτικό, χαοτικό, αποδιοργανωτικό, σπουδαιοογελοίο, κι αν μερικές φορές ασχολούμαστε περισσότερο με το πριονίδι και τα γρέζια, τα ρινίσματα της σκέψης κι όχι με το πριόνισμα και τα αντικείμενα της εργασίας μας, ζητούμε την κατανόησή σας, από τη στιγμή μάλιστα που εσείς έχετε εξασφαλίσει τη δική μας, όταν σας βιαβεβαιώσουμε ότι θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε και με τα χρήσιμα απορρίματα της σκέψης· αμετανόητα και χάνοντας ενίοτε την ψυχραιμία μας, κάθε φορά που χρειάζεται. 

Continue reading →

Παναΐαμ, help us: ο κοινωνικός πόλεμος στην Κύπρο· ή όλοι ή κανένας: εικοσάωρο και μισθός για όλους

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Προ δύο ή τριών ημερών, οι πολυάριθμοι διαδηλωτές τραπεζικοί υπάλληλοι στη Λευκωσία της Κύπρου διαμαρτύρονταν και φώναζαν το εξής σύνθημα: ή όλοι ή κανένας. Ως συλλέκτης  και μελετητής των κεντρικών συνθημάτων εξεγέρσεων και κοινωνικοπολιτικών επαναστάσεων, το σύνθημα μου θύμισε το ubutu, στη γλώσσα των Ζουλού, που σημαίνει ‘όλοι μαζί’ και ήταν το κεντρικό σύνθημα της πολλές δεκαετίες διαρκείσας νοτιοαφρικάνικης επανάστασης. Θα ήθελα σήμερα να συγκρίνω το ubutu με το ή όλοι ή κανένας, μιας και το κυπριακό σύνθημα προέρχεται από μια συγκυρία γενίκευσης, όξυνσης και κλιμάκωσης του κοινωνικού πολέμου, της κοινωνικής επανάστασης δηλαδή.

    Το ubutu είναι νομίζω σαφές, αν και ελλιπές. Δεν είναι όμως ελλιπές, από τη στιγμή που το ευκόλως εννοούμενο είναι πολύ ευκόλως εννοούμενο: ubutu κατά του αντιπάλου. Αλλά το ή όλοι ή κανένας φαίνεται ότι δεν είναι σαφές διότι είναι ελλιπές με ένα τρόπο που δεν μας βοηθά να εννοήσουμε το ευκόλως εννοούμενο. Μιας όμως και η απάντηση στα δύσκολα ερωτήματα αναζητείται μέσω της απλότητας, θα πρέπει να εννοήσουμε το σύνθημα ή όλοι ή κανένας ως  προεξαγγελία γενικής και διαρκούς απεργίας των τραπεζοϋπαλλήλων της Κύπρου. Ας αποκωδικοποιήσουμε λοιπόν το σύνθημα:

ή (θα εργαζόμαστε) όλοι ή κανένας

 

Continue reading →

οι Υποτελείς ως ανθρώπινη ασπίδα στα χέρια του Κυρίου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Οι Υποτελείς Παραγωγοί των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνιών της Ευρώπης, με πυρήνα τη Γερμανία και των συμμάχων της (Ολλανδία, Αυστρία, Λουξεμβούργο, Φιλανδία – και όχι Φινλανδία, μιας και το συμφωνηεντικό σύμπλεγμα  νλ δεν υπάρχει στη νεοελληνική γλώσσα παρά μόνο σε μία λέξη [Καραμανλής!]) έχουν προσανατολιστεί να συνδέσουν το μέλλον τους με το μέλλον του ισχυρού Κυρίου τους, σχηματίζοντας με αυτόν τον τρόπο μια πολυπληθή ανθρώπινη ασπίδα που προστατεύει τον Κύριό τους, τον καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος. Είναι βέβαιο ότι η σύνδεση αυτή, ο σχηματισμός της ανθρώπινης ασπίδας ενθαρρύνεται από τον Κύριο και το Κράτος συνειδητά και προγραμματισμένα. Αποτελεί μια πολύ σημαντική πτυχή της προετοιμασίας του Κυρίου εν όψει των κοινωνικών αναταραχών και αναστατώσεων του παρόντος, που δεν είναι παρά μέλλον που γίνεται παρελθόν. 

    Όσον αφορά τη Γερμανία, η πιο πρόσφατη ανθρώπινη ασπίδα υπήρξε ο ναζιστικός όχλος, ο οποίος αποτελούνταν κατά το μεγαλύτερο μέρος του από ένα μεγάλο τμήμα του βιομηχανικού προλεταριάτου. Δεν θα ασχοληθώ σήμερα με τα ενδιάμεσα μεταξύ του Κυρίου και του προλεταριάτου κοινωνικά στρώματα (μεσοαστοί, μικροαστοί, αυταπασχολούμενοι)  που αντικειμενικά υπάρχουν και λειτουργούν ως ανθρώπινη ασπίδα σε όλες τιος καπιταλιστικές χώρες, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Η οικτρή, λίαν επιεικώς, τύχη του ναζιστικού όχλου φέρνει στο προσκήνιο μια δομική αντίφαση: Όταν οι Υποτελείς συνδέουν το μέλλον τους με τον ισχυρό Κύριο δηλώνουν άρρητα ότι είναι αδύναμοι· όταν ο ισχυρός Κύριος ενθαρρύνει τον σχηματισμό της ανθρώπινης ασπίδας που θα τον προστατεύσει, δεν ομολογεί έμμεσα ότι είναι αδύναμος και χρειάζεται την προστασία ενός ισχυρού; Ποιός είναι τελικά ισχυρός και ποιός αδύναμος; Γιατί ο ισχυρός Κύριος να χρειάζεται μια πολυπληθή ανθρώπινη ασπίδα για να προστατευθεί; Και: γιατί ο ισχυρός Κύριος δεν προστάτευσε τελικά τον ναζιστικό όχλο; 

Continue reading →

τί βόσκει το κυπριακό προλεταριάτο στα καπιταλιστικά λιβάδια;

μόρτες και μόρτισσες, γκουντμόρνιγκ

    Θα απαντήσω απλά, σαφηνώς και συνοπτικά στο ερώτημα του τίτλου του σημερινού σημειώματος και θα περάσω στην εξέταση ενός άλλου ερωτήματος άμεσα συνδεδεμένου με αυτό του τίτλου. Στους απανταχού της Γης καπιταλιστικούς λειμώνες φύονται τρία είδη χόρτου: ο πλούτος, η ισχύη και η φήμη, η δόξα, το κλέος. Ανθρωποβοσκητικά μιλώντας, θα μπορούσαμε τα τρία αυτά είδη χόρτου να τα αποκαλέσουμε με τον περιληπτικό όρο κουτόχορτο. Και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Κύριος ταΐζει τους εκτρεφόμενους Υποτελείς του κουτόχορτο κι αυτοί το τρώνε· όσοι και όσες το έχουν φάει, μεταξύ των οποίων και εγώ, μπορούν να διαβεβαιώσουν ότι είναι πολύ νόστιμο, θρεπτικό και δυναμωτικό. Και είναι τόσο νόστιμο που δε θες να σταματήσεις. Υπάρχουν όμως δύο (2) ψιλοπροβληματάκια. Σε μεγάλες ποσότητες το κουτόχορτο είναι δύσπεπτο· εάν φας πολύ, βαρυστομαχιάζεις, διατρέχεις μάλιστα τον κίνδυνο και να ψοφήσεις.   

    Αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα: θα ψοφήσεις από το πολύ φαΐ – τι ωραία! Το δεύτερο πρόβλημα είναι χειρότερο: επειδή το κουτόχορτο  είναι  νόστιμο, βοσκάς ασταμάτητα, έχεις συνεχώς σκυμμένο το κεφάλι στο λιβάδι και δεν βλέπεις τι γίνεται τριγύρω. Είσαι βέβαιος ότι, από τη στιγμή που είσαι εξημερωμένο εκτρεφόμενο ζώο, δεν κινδυνεύεις από λύκους και αρκούδες – υπάρχουν και τα ηλεκτροφόρα σύρματα γύρω από το λιβάδι και τσομπανόσκυλα που σε προστατεύουν. Βόσκεις λοιπόν αμέριμνος και ευτυχισμένος μέχρι να έρθει η ώρα να σε οδηγήσουν στο

σφαγείο

Continue reading →

απόσταση – εγγύτητα > ατομικισμός – ομάδα (δικαιοσύνης, λήψης αποφάσεων, εργασίας) > εγκλεισμός – ελεύθερη πρόσβαση > αποβλάκωση – σκέψη > παθητικότητα – πέρασμα στην πράξη > δήλωση υποταγής – δήλωση ανυπακοής > θάνατος – ζωή

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Οι τρόποι με τους οποίους ο Κύριος αναπαράγει, διαιωνίζει και ενισχύει την (καπιταλιστική, σήμερα) Κυριαρχία μας υποδεικνύουν τους τρόπους με τους οποίους θα αντιμετωπίσουμε την ανηλεή και αδίστακτη επίθεση του Κυρίου κατά των Υποτελών Παραγωγών του τεράστιου κοινωνικού πλούτου, επίθεση που αποσκοπεί στην επιβολή της σπάνης και της ένδειας ώστε γονυπετείς να εκλιπαρούμε για την επιβίωσή μας και ταυτόχρονα να δηλώνουμε την υποταγή μας, τόσο έμπρακτα όσο και ρητά, χαρίζοντας έτσι στον Κύριο την πολυπόθηση ηδονή της ταπείνωσής μας.

1.  απόσταση – εγγύτητα

    Ο πρώτος τρόπος του Κυρίου είναι η απόσταση· ο δικός μας τρόπος δεν μπορεί παρά να είναι η εγγύτητα. Η απόσταση είναι εκδήλωση του φόβου και της ανησυχίας του Κυρίου έναντι των Υποτελών: πρώτη εκδήλωση της απόστασης είναι η πόλις, δηλαδή η ακρόπολις, το οχυρό, το φρούριο, το κάστρο, ο πύργος, το burg, το κρεμλίν (: φρούριο). Ο Κύριος νιώθει ασφαλής και κρύβει τον αρπαχθέντα πλούτο μόνο εάν απομακρυνθεί από το πλήθος των Υποτελών. Δεν μπορεί όμως να είναι συνεχώς απομακρυσμένος μιας και ο πλούτος παράγεται από τους Υποτελείς: οφείλει να επιτίθεται και να αποσύρεται και πάλι. Η επίθεση πρέπει να είναι ταχύτατη και η επαφή συντομότατη. Η απόσταση λοιπόν πρέπει να αρθεί χωρίς όμως να καταργηθεί. Πως θα επιτευχθεί αυτό; Με την ταχύτητα. Η ταχύτητα είναι ένας τρόπος άρσης και ταυτόχρονα διατήρησης της απόστασης. Επιπλέον, το απομακρυσμένο οχυρό πρέπει να είναι και ψηλό, όχι μόνο για να είναι δυσχερής η είσοδος σε αυτό αλλά και για να επιτυγχάνεται η ασφαλής και απρόσκοπτη  παρακολούθηση των Υποτελών: το ύψος εξασφαλίζει το πανοπτικόν, την πανταχού παρουσία του επιτηρητικού βλέμματος του Κυρίου. Ο Κύριος θα ήθελε το οχυρό του να είναι πιο μακριά και πιο ψηλό· κατέφυγε στη φαντασία για να εκπληρώσει αυτή την επιθυμία: ο ουρανός είναι το ενδιαίτημα των θεών, οπότε δεν άργησε να εμφανιστεί και η επιθυμία της πτήσης. 

       Με την εκπλήρωση όλων αυτών των επιθυμιών ο Κύριος έγινε θεός: ουδέποτε ζούσε τόσο μακριά από τους Υποτελείς και τόσο ψηλά όσο στις μέρες μας, ουδέποτε ήταν τόσο γρήγορος, ουδέποτε  το βλέμμα του αγκάλιαζε όλον τον πλανήτη (κατασκοπευτικοί δορυφόροι) όσο στις μέρες μας. Εάν όμως η απόσταση, η ταχύτητα, το ύψος και η πτήση είναι όπλα του Κυρίου, είναι κάποια από τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της παραπαίουσας δυτικής Κυριαρχίας, του παρακμάζοντος δυτικού πολιτισμού, του συρρικνωνόμενου καπιταλισμού, η εγγύτητα, η βραδύτητα, το χαμηλό και το περπάτημα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του νέου πολιτισμού που αχνοφέγγει και υποφώσκει πίσω από την απατηλότητα του προφανούς. Είναι σκοποί και μέσα ταυτόχρονα: μέσα καταστροφής της απόστασης, της ταχύτητας, του ύψους και της πτήσης, μέσα καταστροφής της δυτικής καπιταλιστικής Κυριαρχίας.

Continue reading →