Για μια μεγάλη περίοδο της ιστορίας του ανθρώπινου γένους, οι άνθρωποι, ενώ γνώριζαν ότι θα πεθάνουν, η γνώση αυτή άλλωστε τους έκανε ανθρώπους, δεν γνώριζαν πώς γεννιούνταν. Οι ανθρωπολόγοι του 19ου και 20ού αιώνα μας πληροφορούν ότι έζησαν με λαούς που δεν γνώριζαν πώς γεννιούνται οι άνθρωποι. Κάποτε όμως το ανθρώπινο θηλυκό, ένα ανθρώπινο θηλυκό,  μια γυναίκα, ένα θηλυκό που ήταν μάνα, έμαθε πώς γεννιούνται τα παιδιά.

Continue reading →

φωνάχτηκε στην Κάρυστο, σήμερα το πρωί

φίλες και φίλοι,

ακούω αυτό το σύνθημα και καταλαβαίνω τα εξής.

Εάν πάμε όλοι στη πορεία, όλοι και όλες, από τις 5.000 κατοίκους οι 4.500, και περπατήσουμε με πανό και με πανά (το αβγό, τα αβγά, το εβρό, τα εβρά, κ.α. ), φωνάζουμε δυνατά και μαχητικά το αίτημά μας να μείνει εδώ στήν Κάρυστο  η Εφορία,  τότε, θα μείνει. Το Κράτος, οι κρατικοί υπάλληλοι, δεν θα έρθουν να πάρουν τον εξοπλισμό και τα αρχεία.  Και γιατί δεν θα έρθουν; Διότι θα το σκεφτούν  ή θα φοβηθούν;

Μήπως και τα δύο;

Θα μου επιτρέψετε να επαναλάβω αυτό που λέω εδώ και τριάντα χρόνια: δεν θα το σκεφτούν διότι δεν θα φοβηθούν.

Η συνέχεια της επιχειρηματολογίας στο ανοησία, βλακεία(2).

Καλό σας βράδυ, καλό σας αύριο.

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Οφείλω μια εξήγηση. Τα σημειώματα που προαναγγέλλω με τους τίτλους θα τα γράψω. Ξεκινώ με τη πρόθεση να το κάνω, γνωρίζοντας όμως τί χάνω μένοντας πιστός, δεν το κάνω.  Και δεν το κάνω για δύο λόγους. Σκέφτομαι κάτι πιο ενδιαφέρον, για μένα, βάζει το χεράκι της και η πλανεύτρα η επικαιρότητα, και το πιο ενδιαφέρον με ξελογιάζει. Και, δεύτερον, θεωρώ ότι για να το γράψω αυτό, πρέπει πρώτα να γράψω ένα άλλο. Ήμουν έτοιμος να γράψω για τον επαναστατικό μηδενισμό, να επανεξετάσω και να επανανοηματοδοτήσω την έννοια, αντιλήφθηκα όμως ότι πρέπει πρώτα να γράψω για τον επαναστατικό ηρωισμό. Πριν όμως από αυτό, έκρινα ότι πρέπει να γράψω γενικά για τον ηρωισμό και τον αφηρωισμό στον δυτικό πολιτισμό. Θα το κάνω σήμερα, έχοντας κατά νου τον περίφημο στίχο (1286, De litteris, syllabis et metris) του λατίνου γραμματικού Τερεντιανού (Terentianus Maurus, 2ος μ. Χ. αιώνας): pro captu lectoris habent sua fata libelli, από τις τις ικανότητες των αναγνωστών εξαρτάται το μέλλον, η τύχη ενός βιβλίου. . .

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Με τη λατινική φράση του τίτλου ο Έρνστ Κασίρερ (Ο μύθος του κράτους) συνοψίζει την πολιτική φιλοσοφία του “Ηγεμόνα” του Νικολό Μακιαβέλι (1469-1527) που γράφτηκε πριν από 500 ακριβώς χρόνια (1513). Η φράση, ο “Ηγεμόνας”, μας λέει  το εξής: για να κερδίσεις το πολιτικό παιχνίδι, το οποίο παίζεται όπως το πολεμικό, και το ερωτικό, θα πρέπει να είσαι Καίσαρας (Βοργίας): πανούργος, δόλιος, αδίστακτος, βίαιος. Εάν δεν τα σηκώνει αυτά ο οργανισμός σου και δεν αντέχεις το ξύλο, άραξε, μην κάνεις τίποτα (nihil). Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Στο προηγούμενο σημείωμα μελετήσαμε το επίθετο έτοιμος και διαπιστώσαμε ότι στο ε -(τοιμος) λανθάνει το μόρφημα es, το οποίο σημαίνει “υπάρχω, είμαι”· διατυπώσαμε επίσης το συμπέρασμα ότι ”έτοιμος” σημαἰνει “είναι (ε-) αυτός  εκεί (-τοι-) για να κάνει (κάτι)(-μος)”  και εικάσαμε ότι αυτός είναι ο ήρωας ποιμένας, ὀτι βρίσκεται εκεί, στο πεδίο της μάχης για να πολεμήσει. Σήμερα θα εξετάσουμε αυτή την εικασία.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σήμερα θα καταπιαστούμε με τη λέξη έτοιμος·  η μελέτη της  θα μας βοηθήσει να μάθουμε πολλά για τον Κύριο, μιας και είναι δική Του η λέξη. Ο Κύριος είναι έτοιμος σημαίνει ‘ο Κύριος είναι ετοιμοπόλεμος’ , είναι προετοιμασμένος για πόλεμο. Αφορμή για το σημερινό σημείωμα είναι οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Κράτους των τελευταίων μηνών και ημερών (Ξένιος Ζεύς, Villa Amalia, κλπ), οι στρατιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες γίνονται για να εκδιωχθούν από μια περιοχή οι τελευταίες δυνάμεις ηττημένου, ή θεωρουμένου ως ηττημένου,  αντιπάλου. Ο Κύριος δεν είναι απλώς  πολεμιστής, είναι πολεμιστής που προετοιμάζεται διαρκώς και συνεχώς, ο Κύριος είναι πάντα ετοιμοπόλεμος πολεμιστής.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλό σήμερα –  και καλό αύριο (basta)

Λίλα, καλημέραααα!

Μπαμπά, τι είναι το μέλλον; με ρωτάει η οχτάχρονη Αποστολία. Μπαμπά, παρελθόν είναι αυτό που έγινε ή αυτό που θα γίνει; με ρωτάει ο δεκάχρονος Πάυλος. Εάν με ρωτούσαν μόνο μία φορά τα τελευταία  τέσσερα χρόνια, δεν θα το σκεφτόμουν· με ρωτάνε όμως και με ξαναρωτάνε. Δυσκολεύονται να το αντιληφθούν. Εάν θέλεις να πεις σε ένα τετράχρονο παιδί ‘σε τρεις μέρες’,

Continue reading →