Ανθρωποβοσκητική

There are 69 posts filed in Ανθρωποβοσκητική (this is page 6 of 7).

φέρτε πίσω τα κλεμμένα – τα άλλα, δικά σας!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Οι αγανακτισμένοι διατάζουν κάποιους να φέρουν πίσω τα κλεμμένα. Ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι; Ποιους διατάζουν; Ποια είναι τα κλεμμένα; Γιατί να τα φέρουν πίσω; Που τα έχουν και ποιο είναι το πίσω; Τα άλλα που δεν είναι κλεμμένα, ποια είναι; Είναι κερδισμένα με τίμιο ιδρώτα; Αυτός που διατάζει είναι πιο ισχυρός από αυτόν που διατάζεται, έτσι δεν είναι; Οι αγανακτισμένοι είναι πιο ισχυροί από αυτούς που διατάζουν; Και ποια είναι η ισχύς τους; Η διαταγή είναι βία; Είναι εκδήλωση της βίας; Εάν η διαταγή είναι ένας τρόπος εγκαθίδρυσης της κυριαρχικής σχέσης, στην προκειμένη περίπτωση οι αγανακτισμένοι θα είναι ο Κύριος και οι Κύριοι θα είναι οι υποτελείς.

Μήπως όμως η Προστακτική ‘φέρτε’ δεν δηλώνει την διαταγή αλλά την ικεσία; Διατάζουν ή εκλιπαρούν οι αγανακτισμένοι; Γνωρίζουμε ότι όταν προσευχόμαστε, όταν ικετεύουμε, μεταχειριζόμαστε Προστακτική. Όταν ο ζητιάνος εκλιπαρεί, μας διατάζει: δώστε μου ένα εβρό!  Έχουμε υποστηρίξει ότι εάν η ικεσία εκφράζεται με διαταγή, είναι διότι η διαταγή δεν είναι παρά ικεσία. Ο ενδεής διατάζει, και ο Κύριος είναι ενδεής, ως εξαρτώμενος κυριολεκτικά από τους υποτελείς Παραγωγούς. Διότι εάν δεν εργαστούν οι Παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, οι Κύριοι θα φάνε τ’ αρχίδια τους.

Και βέβαια οι διεφθαρμένοι πολιτικοί δεν θα φέρουν πίσω τα κλεμμένα. Όσο για τα άλλα, τα νόμιμα κέρδη, οι αγανακτισμένοι δεν ενδιαφέρονται καθόλου. Διότι το πρόβλημα, για τους αγανακτισμένους,  δεν είναι τα νόμιμα και άγια κέρδη, αλλά τα κλεμμένα, η διαφθορά, οι δωροδοκίες. Το χρέος οφείλεται στη διαφθορά, το χρέος είναι η αιτία της κρίσης. Οι αγανακτισμένοι επαναλαμβάνουν τα δελτία ειδήσεων του MEGA! Δεν περνάει από το μυαλό τους ότι το χρέος είναι το αποτέλεσμα, όχι η αιτία. Το αποτέλεσμα της φοροασυλίας των καπιταλιστών της παραγωγής και του χρήματος.

Ενώ ο Κύριος δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει ότι έχουμε πόλεμο και επιτίθεται σφοδρότατα, οι αγανακτισμένοι τον εκλιπαρούν διατάζοντάς τον! Η Αριστερά αμύνεται και ικετεύει, οι αγανακτισμένοι (της νεκροζώντανης Αριστεράς ένα πολύ μεγάλο κομμάτι) μόνο ικετεύει, αλλά για επίθεση δεν μιλάει κανένας. Ζητούν από τον Κύριο δημοκρατία και ανάπτυξη για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Ποια είναι η ισχύς τους; Δεν υπάρχει η παραμικρή ισχύς. Δεν έχουν και δεν πρόκειται να αποκτήσουν. Προσέρχονται ως ήδη ηττημένοι.

Στις 15 Φεβρουαρίου του 2002 έγιναν σε πολλές μεγαλουπόλεις του πλανήτη πολυπληθείς διαδηλώσεις με αίτημα να μην γίνει εισβολή των Αμερικανών στον Ιράκ. Η εισβολή έγινε. Ο Τζώρτζ Μπους είχε τότε δηλώσει: Μα κάνουμε τον πόλεμο για να μπορούν οι άνθρωποι εκεί να διαδηλώνουν ελεύθερα, όπως εσείς. Ο δε Σάββας Μιχαήλ προανήγγειλε την έναρξη της Παγκόσμιας Επανάστασης: Είχε γράψει το εξής: Μετά την 15η Φεβρουαρίου τίποτε δεν μπορεί να είναι το ίδιο. Οι από πάνω δεν μπορούν να κάνουν  τον πόλεμο με τις ίδιες συνθήκες όπως πριν  και οι από κάτω δεν θα δεχθούν ποτέ σαν τετελεσμένο γεγονός την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα (Επαναστατική Μαρξιστική Επιθεώρηση, τ. 7, σελ. 5).

Ναι, Σάββα, μετά την 15η Φεβρουαρίου του 2002 τίποτε δεν μπορεί να είναι το ίδιο διότι σήμανε το τέλος της διαδήλωσης!

Ο μόνος τρόπος να εκφράσουν την αγανάκτησή τους οι αγανακτισμένοι είναι οι συγκεντρώσεις, οι διαδηλώσεις διότι οι διαδηλώσεις δεν είναι παρά μόνο ένας τρόπος έκφρασης. Έκφρασης και Ικεσίας. Δεν είναι επίθεση, δεν είναι πόλεμος, δεν είναι πολιτική, δεν είναι δημοκρατία, δεν είναι σύγκρουση.

Εκτός εάν δεν θα θέλουν όλα αυτά – και μάλλον δεν τα θέλουν.

Οι αγανακτισμένοι θα αγανακτήσουν και θα πάνε σπίτια τους, στον καναπέ τους. Σε λίγες μέρες θα τους θυμόμαστε και θα χαμογελάμε για το απύθμενο βάθος της αφέλειάς τους και των αυταπατών τους.

Αθανάσιος Δρατζίδης

ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στο γήπεδο και στο μαντρί

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πριν αρχίσω να παρατηρώ τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα στο γήπεδο και στο μαντρί, θα ήθελα να στρέψω την προσοχή μου στη χρησιμοποίηση των γηπέδων ως χώρων  προσωρινού εγκλεισμού από τα δικτατορικά καθεστώστα. Τα γήπεδα δεν παύουν και δεν πάψουν να είναι ιδανικοί χώροι εγκλεισμού και επιτήρησης μεγάλων αριθμό αντιφρονούντων από το Κράτος, το οποίο πηδάει με χαρακτηριστική ευκολία από τη Δημοκρατία στο Φασισμό κι από τον Φασισμό στη Δημοκρατία. Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εάν αυτό το νόμισμα το στρίψουμε, θα δούμε ή Δημοκρατία ή Φασισμό. Αλλά το νόμισμα έχει και Δημοκρατία και Φασισμό. Ο Κύριος σε αυτή την περίπτωση είναι πάντα τυχερός διότι είναι πάντα νικητής.

Το γήπεδο είναι ιδανικός χώρος για τον εγκλεισμό μεγάλου αριθμού αντιπάλων του Κυρίου και του Κράτους για τον απλούστατο λόγο ότι αυτή είναι η πρωταρχική λειτουργία του, που αποτυπώνει την επιθυμία του καπιταλιστή Κυρίου.  Το γήπεδο φτιάχτηκε για να εγκλείσει, να περιορίσει, να επιτηρήσει το πλήθος των θεατών. Όταν πληρώνουμε εισιτήριο για να δούμε έναν αγώνα, πληρώνουμε εισιτήριο για να εγκλειστούμε! Έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο της υπακοής και της αυτοεκμετάλλευσης. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες δραστηριότητες. Όταν οδηγάμε, εργαζόμαστε αλλά αντί να μας πληρώνουν, πληρώνουμε! Πάμε στα γυμναστήρια για να ιδρώσουμε και να κινηθούμε και πληρώνουμε! Βλέπουμε τηλεόραση και πληρώνουμε!

Continue reading →

ο φόβος φυλάει τα έρμα: ο φόβος ως φύλακας του ποιμνίου των υπάκουων υπηκόων

φίλες και φίλοι καλή σας μέρα

Θα έχετε προσέξει ότι πολύ συχνά οι πολιτικοί ηγέτες, τσιράκια (υπηρέτες) του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος, χρησιμοποιούν παροιμίες ποιμενικής προέλευσης για να σχολιάσουν μια κατάσταση ή να στείλουν κάποιο μήνυμα. Ο Γ. Αβέρωφ είχε πει ότι όποιο πρόβατο φεύγει από το μαντρί, το τρώει ο λύκος για να σχολιάσει την αποσκίρτηση κάποιου βουλευτή από το κόμμα. Ο Κώστας Καραμανλής απέφυγε να απαντήσει ερωτήσεις των δημοσιογράφων με την παροιμία μην ξύνεστε στη γκλίτσα του τσοπάνη (Καθημερινή, 22/01/06) ενώ την ίδια παροιμία χρησιμοποίησε και ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης (Ελευθεροτυπία, 17/11/09). Όταν ο Κ. Παπούλιας εξελέξη για πρώτη φορά Πρόδρος της Δημοκρατίας είχε δηλώσει ότι ‘εάν δεν εκλέγονταν θα γίνονταν τσέλιγκας’ (Στο ‘Ένα’ κάποιας Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, δεν έχω σημειώσει την ημερομηνία). Αναρωτιέται λοιπόν κανείς: γιατί οι ηγέτες μας καταφεύγουν στη χρήση ποιμενικών παροιμιών; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Θεωρούν τους υποτελείς Παραγωγούς ως λογικά πρόβατα, ως ένα κοπάδι υποτελών, τους εαυτούς τους δε βοσκούς λογικών προβάτων, ποιμένες λαών. Την ίδια αντίληψη κυριαρχεί και στον χριστιανισμό: ο ιερέας είναι πνευματικός ποιμήν, ενώ οι ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας είναι γνωστοί ως πάστορες, που σημαίνει ‘βοσκοί, ποιμένες’.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με μια πολύ σημαντική ποιμενική παροιμία, ο φόβος φυλάει τα έρμα, διότι είναι πολύ σημαντική μιας και συμπυκνώνει τόσο τη στρατηγική του Κυρίου όσο και την πνευματική και ψυχολογική κατάσταση των υποτελών Παραγωγών. Και θα υποστηρίξω ότι ο φόβος ο προέρχόμενος από τον εκφοβισμό είναι ένας τρόπος διάλυσης, αποτροπής της σύναψης σχέσεων συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ των υποτελών, ότι είναι ένα μέσον συρρίκνωσης του εμμενούς κομμουνισμού.

Continue reading →

γιατί οι ηγέτες και οι αστέρες του θεάματος περπατούν πάνω σε κόκκινο χαλί;

φίλες και φίλοι, τα μάθατε τα νέα;

στήθηκε στο Χόλιγουντ το δυόμισι χιλιομέτρων  κόκκινο χαλί πάνω στο οποίο θα περπατήσουν οι αστέρες του θεάματος – απαιτήθηκαν 1700 ώρες εργασίας. Πάνω σε κόκκινο χαλί περπατούν και οι ηγέτες – αυτό που τοποθετούν για την επιθεώρηση του αγήματος, πάνω στα σκαλοπάτια, στο διάδρομο, στην αίθουσα υποδοχής. Και διερωτώμαι: γιατί να είναι κόκκινο κι όχι πράσινο ή μπλέ ή κάποιο άλλο χρώμα;

Continue reading →

ο Γιαχβέ, ο Ζεύς, ο Αγαμέμνων, ο Ιησούς του Ναυή και ο Καντάφι

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η επιθυμία του Γιαχβέ και του Διός, του Ιησού του Ναυή και του Αγαμέμνονα  επιστρέφει: οι άνθρωποι, οι υποτελείς Παραγωγοί του παγκόσμιου πλούτου, είναι πολλοί, περιττοί και επικίνδυνοι και πρέπει να εξοντωθούν – φανερά ή καλυμμένα. Όσο μπορούμε καλυμμένα, θα το κάνουμε καλυμμένα, υποστηρίζει ο δυτικός Κύριος: με τη πείνα, τη δίψα, τις ασθένειες, την κλιματική αλλαγή, το αυτοκίνητο, τις πολιτισμικές ασθένειες, την ηρωίνη, την αυτοκτονία και με άλλους πολλούς τρόπους. Εάν τα λογικά πρόβατα αντιδράσουν, ή εάν αυτός ο τρόπος δεν είναι αποδοτικός και αποτελεσματικός, θα τους εξοντώσουμε με το μαχαίρι στο χέρι, με πολέμους, με σφαγές και εξοντώσεις.

Όταν υποστηρίζουμε ότι η ισχύς είναι μια μορφή αδυναμίας σοβαρολογούμε. Ο ισχυρός Κύριος είναι και ισχυρός και ανίσχυρος. Είναι ανίσχυρος διότι εξαρτάται από τους υποτελείς Παραγωγούς – δεν μπορεί να τους εξοντώσει όλους. Είναι ανίσχυρος και για έναν άλλο λόγο: στην περίπτωση που τα ισχυρότερα όπλα του αποδειχτούν αναποτελεσματικά και μη αποδοτικά, τότε ο Κύριος περιέρχεται στην κατάσταση του άοπλου! Αποκαλύπτεται ότι είναι ένας ενδεής, ζητιάνος.

Ο Κύριος είναι παρανοϊκός, αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά. Θα σας καθαρίσω, πριν με καθαρίσετε – αυτή είναι η ουσία της παράνοιας. Ποιος θέλει να σε καθαρίσει, ρε παλιομαλάκα Παπανδρέου!

Να ζήσουμε θέλουμε – να ζήσετε κι εσείς, Κύριοι,  και να πάτε να γαμηθείτε.

Continue reading →

η Αποκάλυψη του Κυρίου, ανθρωποβοσκού και ένοπλου ζητιάνου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πριν από δυο χρόνια, ένας άγγλος επενδυτής είχε 7 δις εβρά, έχασε τα πέντε, του έμειναν δυο (2) κι από το καημό του αυτοκτόνησε! Μα την Παναγία! Η απώλεια! Η ήττα! Τι παραλογισμός! Τι ντροπή! Τι εξευτελισμός!  Τι ταπείνωση! Η νίκη, ναι η νίκη, αυτή είναι η λογική. Και ποια είναι η νίκη;

Η νίκη είναι ή η καθυπόταξη ή ο φόνος. Αυτός είναι ο Κύριος: ή θα είσαι υποταγμένος ή θα σε καθαρίσω. Είναι αδιανόητο για τον Κύριο να υποταχτεί ή να πεθάνει, αν και το δεύτερο δεν μπορεί να το αποφύγει και το μυαλό του είναι συνεχώς στη διόρθωση της ελαττωματικής φύσης, στον εξοβελισμό δηλαδή του θανάτου, στην επίτευξη της σωματικής Αθανασίας.

Μεταξύ των Κυρίων υπάρχουν δυο απόψεις, δυο στρατηγικές διαιώνισης και αναπαραγωγής της Κυριαρχίας.  Η μία υποστηρίζει ότι ο Κύριος είναι πανίσχυρος, άρα κανένας συμβιβασμός δεν επιτρέπεται να γίνει με τους υποτελείς Παραγωγούς, με τους υπηκόους, με τα λογικά πρόβατα, όπως μας χαρακτηρίζουν, διατηρώντας ολοζώντανη την παράδοση της πλατωνικής Πολιτείας. Πρόβατα είναι, όποτε θέλουμε τα σφάζουμε. Η άλλη άποψη  υποστηρίζει ότι ο Κύριος είναι εξαρτημένος από τους υποτελείς, άρα δεν μπορεί να είναι πανίσχυρος και να κάνει ό,τι θέλει. Αν θέλει να αναπαραχθεί και να ενισχυθεί η Κυριαρχία, τότε οφείλει να κάνει κάποιες υποχωρήσεις, συμβιβασμούς. Και να εμφανίζεται ως υπηρέτης του λαού, ταπεινός, σωτήρας, διαλλακτικός. . .

Και πότε επικρατεί η μια άποψη, πότε η άλλη. Τώρα, στις μέρες μας ποια στρατηγική θα επικρατήσει;

Θα επικρατήσει, επικρατεί ήδη, η πρώτη στρατηγική, η γλώσσα της ισχύος, της εξόντωσης, της καταστροφής, της βίας, των όπλων, της καταστολής. Κι αυτό διότι ο Κύριος χρειάζεται όλοένα και λιγότερο το τεράστιο πλήθος των υποτελών Παραγωγών. Ο Κύριος φοβάται, φοβάται μήπως αρθεί η βασική αντίφαση της εποχής μας, δηλαδή η αντίφαση μεταξύ του τεράστιου πλούτου και της τεράστιας ένδειας και οργανωμένης σπάνης, και πάψει να είναι Κύριος. Το να πάψει να είναι Κύριος , το να ηττηθεί δηλαδή, σημαίνει ότι παύει να υπάρχει λόγος να υπάρχει. Του έμειναν δυο δις και αυτοκτόνησε!

Ο Κύριος όμως δεν θα αυτοκτονήσει: θεωρεί ότι είναι πανίσχυρος, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ηττηθεί. Θα μου επιτρέψετε να παραθέσω μια πρόταση του Τζ. Μπέρκλεϊ (Siris, παρ. 290):  ‘ Όπου υπάρχει πραγματική ισχύς υπάρχει πνεύμα (Θεός δηλαδή, σημ. δική μου) κι όπου υπάρχει αντίσταση, υπάρχουν ανικανότητα, έλλειψη ισχύος, άρνηση πνεύματος (Θεού)’ . Ο Θεός, το Πνεύμα,  είναι η προσωποποίηση της Ισχύος, είναι αυτό που θα ήθελε να είναι, να ήταν  ο Κύριος.

Ώστε: όπου υπάρχει αντίσταση, υπάρχει ανικανότητα (του Κυρίου), υπάρχει έλλειψη ισχύος, υπάρχει άρνηση Πνεύματος.

Ο Κύριος είναι ενδεής, αδύναμος, φθονερός.

η λατρεία του φρουρίου, η λατρεία του φράκτη και η FRONTEX

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

η λατρεία του φράκτη, δηλαδή η λατρεία του εγκλεισμού του υποτελούς Παραγωγού, είναι μια λατρεία του σχετίζεται άμεσα με τη λατρεία του φρουρίου, δηλαδή με τη λατρεία της απομάκρυνσης  του Κυρίου από τους υποτελείς Παραγωγούς, κυρίως σε υψηλό σημείο ώστε να μπορεί να τους παρακολουθεί. Ώστε, από τοπολογικής άποψης, ο φράκτης παραπέμπει στο χαμηλό, στο επίπεδο, στην αιχμαλωσία, ενώ το φρούριο στο ύψος και την επιτήρηση. Είναι ολοφάνερο ότι η λατρεία του φράκτη είναι ποιμενικής προέλευσης – τις πρώτες της ενδείξεις τις εντοπίζουμε στην Ιλιάδα. Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα, μια ιλιαδική μεταφορά, πολύ γνωστή, διάσημη θα έλεγα: τον λογότυπο έρκος οδόντων (Δ 350, Ι 409, Ξ 83). Στη μεταφορά αυτή τα δόντια μας εκλαμβάνονται ως πάσαλοι που έχουν καρφωθεί μέσα στη γη, ο ένας δίπλα στον άλλον, και σχηματίζουν φράκτη (έρκος). Η λειτουργία του φράκτη αυτού είναι να περιορίζουν, να φυλακίζουν τα λόγια μέσα στη στοματική κοιλότητα. Ο Αγαμέμνων επιπλήττεται  δυο φορές με την εξής ερωτηματική φράση: ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;

Continue reading →

Πλάτων, Karl Marx, Guy Debord: ο θεατής ως αιχμάλωτος πολέμου

φίλες και φίλοι, γεια σας και χαρά σας.

Απόψε θα αποπειραθούμε να δώσουμε μια απάντηση στο εξής ερώτημα: διάβασε ο Γκι  Ντεμπόρ τον Πλάτωνα; Για να διατυπώσουμε μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να διαβάσουμε το βασικό έργο του, την Κοινωνία του Θεάματος. Τι λέει ο Ντεμπόρ σε αυτό το έργο; Ποια είναι η κοινωνία του θεάματος;

Η κοινωνία του θεάματος είναι η κοινωνία της παθητικότητας: δεν θα γαμάς, θα βλέπεις τσόντες – δεν θα παίζεις μπάλα, θα βλέπεις τους άλλους να παίζουν μπάλα – δεν θα ζεις περιπετειωδώς, θα βλέπεις περιπέτειες στην τηλεόραση – δεν θα χορεύεις και θα τραγουδάς, θα βλέπεις άλλους να χορεύουν και να τραγουδούν. Η κοινωνία του θεάματος είναι η κοινωνία των θεατών – ο χαρακτηρισμός ‘παθητικών’ είναι παντελώς περιττός. Αλλά ποιος είναι ο θεατής;

Continue reading →

ο κυβερνήτης και η εικόνα ‘του πλοίου της πολιτείας’

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Μια από τις προσεχείς μέρες  θα ασχοληθούμε αφενός με τη μελέτη των αρχαιότερων μαρτυριών των λέξεων κυβερνήτης, κυβερνώ και κυβέρνηση και αφετέρου με την προέλευση της σχετιζόμενης με αυτές τις λέξεις εικόνας της πολιτείας (της κοινωνίας, του κράτους, της χώρας) ως πλοίο.

Στη συνέχεια,  θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε την προέλευση των λέξεων Polizei, Polizia και Police (Αστυνομία)  από τη λέξη πολιτεία (<πολίτης<πόλις, η αρχική σημασία της οποίας ήταν, και είναι,  ‘φρούριο, οχυρό, κάστρο’. Δε λέμε συχνά, ‘Αθήνα, ανοχύρωτη πόλη’;).