φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.
Διάβασα στο laestrygonia.blogspot.com ένα κείμενο του αρθρογράφου του Έθνους και διευθυντή της εφημερίδας Πριν (του Νέου Αριστερού Ρεύματος) Γ. Δελαστίκ σχετικά με τις εξελίξεις στην Ισλανδία, το οποίο αξίζει να σχολιάσουμε. Παραθέτω το κείμενο μιας και είναι σύντομο και περιεκτικό για να το έχουμε μπροστά μας.
Ισλανδική Εποποιΐα:Διέγραψαν τα στεγαστικά τους
Έπος των Ισλανδών. Εξεγέρθηκαν το φθινόπωρο του 2008 κι ακόμα δεν έχουν σταματήσει. Αν οι ελπίδες των Ευρωπαίων εργαζομένων εναποτίθενται στον γαλλικό γίγαντα, ο ανυπόκριτος θαυμασμός τους ανήκει στον ισλανδικό ”ψύλλο” -σ’ αυτό το έθνος των 320.000 ανυπότακτων Βίκιγκ που έχουν κάνει τα πάντα. Ανέτρεψαν την κυβέρνηση της Δεξιάς. Εξευτέλισαν τη νέα κυβέρνηση της κεντροαριστερά, όταν αυτή υπέκυψε στις πιέσεις των Άγγλων και της ΕΕ και υπέγραψε συμφωνία να πληρώσει ο ισλανδικός λαός τα χρέη των Ισλανδών τραπεζιτών στο εξωτερικό. Υποχρέωσαν τον πρόεδρο να προκηρύξει δημοψήφισμα για τη συμφωνία. Εκεί μόνο το . . . 1,8%(!!!) ψήφισε υπέρ της συμφωνίας που είχε υπογράψει η κυβέρνησή τους και το 93% κατά! Δεν σταμάτησαν. Τη Δευτέρα περικύκλωσαν το κοινοβούλιο 8.000 διαδηλωτές – περισσότεροι δηλαδήαπό όταν ανέτρεψαν τη Δεξιά, ζητώντας να μη χάσουν τα σπίτια τους.
Η κυβέρνηση πανικοβλήθηκε. Η νίκη των διαδηλωτών ήρθε ήδη προχτές. . . Ο υπουργός Οικονομικών ανήγγειλε ότι οι κρατικοποιημένες πλέον τράπεζες θα πρέπει να διαγράψουν στεγαστικά δάνεια ύψους περίπου 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τεράστια ανακούφιση.
Αυτό είναι το κείμενο του Γ. Δελαστίκ. Τι θέλει να μας πει ο συντάκτης, τι μαθαίνουμε από το κείμενο; Ενημερωνόμαστε απλά για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα των πάγων; Αυτός είναι ο σκοπός της συγγραφής του; Αυτός είναι αλλά δεν είναι ο μόνος και δεν είναι ο πιο σημαντικός. Κάτω από τον φανερό σκοπό λανθάνει ένας άλλος. Έχουμε λοιπόν μια δήλωση και μια παραδήλωση. Γνωρίζουμε τι είναι η δήλωση: είναι η σαφής καταγραφή ενός μηνύματος, μιας σημασίας. Η παραδήλωση τι είναι; Θα σας την εξηγήσω με ένα παράδειγμα. Τι θα καταλάβετε εάν πω ”είχα κάτι λεφτουδάκια κι αγόρασα ένα οικοπεδάκι”; Θα καταλάβετε μόνο ότι αγόρασα ένα οικόπεδο; Όχι, βέβαια. Αυτή είναι η δήλωση. Θα καταλάβετε όμως και κάτι άλλο, κάτι το οποίο δεν το διατυπώνω ευθέως αλλά λανθάνει σαφέστατα στις λέξεις και το τόνο που επιλέγω. Θα καταλάβετε ότι μάζεψα αυτά τα χρήματα με στερήσεις και πολύ αργά, ότι το οικόπεδο που αγόρασα είναι μικρό και σίγουρα όχι σε παραλία της Χαλκιδικής ή της Μυκόνου. Αυτή είναι η παραδήλωση.
Το τι γίνεται στην Ισλανδία το μαθαίνουμε από πολλές πηγές. Η πρόθεση του συντάκτη δεν είναι να μας ενημερώσει σχετικά με τις εξελίξεις αλλά να τις ερμηνεύσει σύμφωνα με την ιδεολογία του και την κοσμοθεωρία του. Ποιος είναι ο πυρήνας της ερμηνείας του; Συμπυκνώνεται στις παρακάτω σύντομες προτάσεις: Η κυβέρνηση πανικοβλήθηκε. Η νίκη των διαδηλωτών ήρθε ήδη προχτές. . . Προσέξτε να δείτε τι κατόρθωσαν οι ήρωες Βίκιγκ της Ισλανδίας με τις διαδηλώσεις: ανέτρεψαν τη Δεξιά, υποχρέωσαν τον πρόεδρο για να προκηρύξει δημοψήφισμα για τη συμφωνία, επέβαλαν τη διαγραφή των στεγαστικών δανείων και ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε ακόμα. Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της διαδήλωσης! Ο θαυμασμός των Ευρωπαίων εργαζομένων προς τους ήρωες της Ισλανδίας είναι μεγάλος και ανυπόκριτος, γνήσιος δηλαδή. Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς! Διαδηλώσεις. Η μια διαδήλωση μετά την άλλη, να μη σταματήσουμε να διαδηλώνουμε και να ζητάμε! Μαζικά, μαχητικά, δυναμικά!Και θα νικήσουμε! Τα μέτρα δεν θα περάσουν! Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος. Όλοι στους δρόμους!
Είναι σαφές ότι τα αποτελέσματα των διαδηλώσεων στην Ισλανδία έρχονται σε ευθεία αντίθεση με αυτά των διαδηλώσεων σε όλες τις άλλες κοινωνίες της Ευρώπης. Πουθενα, επαναλαμβάνω, πουθενά αλλού οι διαδηλώσεις δεν επέφεραν παρόμοια άποτελέσματα. Κι όχι μόνο δεν είχαν αποτελέσματα αλλά επέτειναν τη σύγχυση και συνέβαλαν στην διαμόρφωση μιας κατάαστασης που επικρατεί η ηττοπάθεια, η απογοήτευση, το αδιέξοδο. Πολύ παράξενο. Η κυβέρνηση της Ισλανδίας πανικοβλήθηκε, των άλλων χωρών δεν ιδρωνει το αυτί τους; Γιατί άραγε; Να είναι τόσο δειλοί οι Κύριοι καπιταλιστές της Ισλανδίας και τα τσιράκια τους; Πανικοβάλλονται με μια διαδήλωση 8.000 ανθρώπων; Οι άλλες κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων γιατί δεν τα κάνουν πάνω τους;
Οι διαπιστώσεις αυτές μας ωθούν να εικάσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα. Και να διατυπώσουμε το ερώτημα: τις διαδηλώσεις και τους διαδηλωτές φοβήθηκε η κυβέρνηση; Κατά κανένα τρόπο! Κάτι άλλο θα φοβήθηκε. Τι φοβήθηκε λοιπόν;
Continue reading →
