Κάποτε αρχίσαμε να ανοίγουμε λάκκους, να τοποθετούμε εκεί μέσα τους νεκρούς μας και να τους σκεπάζουμε με χώμα. Γιατί να το κάνουμε αυτό;
Τι γινόταν πριν; Βλέπαμε, τα λιγοστά μέλη της ομάδας, τα πτωματοφάγα όρνεα και θηλαστικά να τρώνε τους νεκρούς μας. Κάποτε αυτό δεν μπορούσαμε να το βλέπουμε, δεν το αντέχαμε. Και αρχίσαμε να θάβουμε τους νεκρούς μας, να τους προστατεύσουμε από τους γύπες και τις ύαινες. Γιατί δεν το αντέχαμε;
3 Σεπτεμβρίου, 2016
σχόλια για τη βία (2)
Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Αθήνα, κάνα δυο φορές το χρόνο, όλο λέω να ανηφορίσω προς την Παλιά Πεντέλη, όπου έζησα την εφηβεία μου, αλλά ποτέ δεν το τολμώ. Δεν θέλω να κλάψω.
‘Ο,τι και να σας πω, δεν θα μπορέσετε να φανταστείτε πώς ήταν η Παλιά Πεντέλη το 1970, όταν μου συνέβη αυτό που θα σας αφηγηθώ. Μερικοί σκόρπιοι οικισμοί μέσα στο πευκοδάσος και στη πλατεία, της Αγίας Τριάδας, έξι ταβέρνες, από τις οποίες πέρασα ως βοηθός και ως σερβιτόρος, από το 1970 μέχρι το 1978.