Νοέμβριος 2016
μετάφραση, παγκόσμια λογοτεχνία, παγκόσμια πνευματική (κοινωνική) επανάσταση
Την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, αργά το βράδυ, σχεδόν after, στα Εξάρχεια, στη Βιβλιοθήκη Βολανάκη, θα διαβάσω τη μετάφραση της ραψωδίας Α της Ιλιάδας, μετάφραση στη γλώσσα του υποκόσμου, της νύχτας, των νονών, των κλεφτρονιών, των χασικλήδων, στη γλώσσα τη λαϊκή. Όσοι και όσες θέλετε να δοκιμάσετε την διανοητική σας τόλμη, όσοι και όσες θέλετε να συγκρουστούμε με ευγένεια και ελευθερία σκέψης, να φύγουμε χαράματα για πατσά, ελάτε, να ζήσουμε μαζί μερικές ώρες.
δεν είμαστε άνθρωποι, είμαστε μουλάρια
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Κάθε χρόνο, αρχές Νοεμβρίου, μαζευόμαστε κάπου στη Στερεά Ελλάδα καμιά εικοσαριά άνδρες, πάνω από τα πενήντα τώρα πια σχεδόν όλοι, και ζούμε μαζί για τρεις τέσσερις μέρες, τρώμε μαζί, πίνουμε, συζητάμε, διαφωνούμε, ακούμε, μιλάμε, εργαζόμαστε (παράγουμε τσίπουρο, μαγειρεύουμε, πλένουμε, σκουπίζουμε), τραγουδάμε – τώρα περιμένουμε πότε να περάσει η χρονιά να μαζευτούμε και πάλι, πρώτα η Ζωή.
γιατί ο Κύριος εξευτελίζει τον θάνατο και τη σκέψη;
Αλέξις ντε Τοκβίλ: Η εκλογή του προέδρου είναι αιτία αναταραχής, όχι ολέθρου (‘Η Δημοκρατία στην Αμερική’)
2027: 80% η αποχή; (1)
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η τάση είναι σαφέστατη: μέχρι και το 2004 η αποχή ήταν 25%, το 2015, τον Σεπτέμβριο, 45%. Είναι πολύ κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι στις επόμενες εκλογές, είτε αυτές γίνουν την ά ν ο ι ξ η του 2017 είτε αργότερα, πάνω από το 50% δεν θα πάνε να ψηφίσουν. Πόσο πάνω από το 50% θα είναι δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε – μπορεί και πάνω από το 55%. Έτσι, η όποια κυβέρνηση σχηματιστεί, θα είναι νόμιμη (Κυριαρχία) αλλά δεν θα έχει εξασφαλίσει νομιμοποίηση (Υποτελείς).
Η σαφής τάση της αύξησης του ποσοστού της αποχής στις εκλογές θέτει κάποια πολύ βασικά ζητήματα για το παρόν και το μέλλον της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Που οφείλεται αυτή η τάση της αύξησης; Μέχρι που μπορεί να φτάσει; Μπορεί να φτάσει μέχρι το 80% ή και παραπάνω; Τι θα συμβεί σε αυτή την περίπτωση; Μπορεί να ανακοπεί και πώς αυτή η τάση; Μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση, εάν δεν πάει κανείς και καμία να ψηφίσει; Θα καταλυθεί η δημοκρατία σε αυτή την περίπτωση; Θα επιταχύνει τη συρρίκνωση της δημοκρατίας η διόγκωση της αποχής; Και ποιο πολίτευμα και τεχνική διακυβέρνησης θα την διαδεχτούν; Ενοχλούνται ή ευαρεστούνται οι Κύριοι και οι Υπηρέτες τους με την αύξηση της αποχής; Πώς να ερμηνεύσουμε το χάσμα μεταξύ νομιμότητας και μη νομιμοποίησης; Μήπως είναι μια πρώτη ένδειξη της διάρρηξης της στρατηγικής και της ιδεολογίας της εθνικής ομόνοιας και ομοψυχίας; Μας επιτρέπεται να συσχετίσουμε την αύξηση της αποχής με την σύμπηξη της Αριστεράς του μέλλοντος;
ακυβερνησία και Δημοκρατία
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΠΡΙΝ κάποιους μήνες υποστήριξα ότι η Αριστερά του μέλλοντος θα διακηρύξει ανοιχτά και δημόσια ότι δεν θα κυβερνήσει ποτέ. Σήμερα ερωτώ: και τι θα κάνει; Και απαντώ: επιχειρηματολογώ υπέρ της συνειδητής αποφυγής της διακυβέρνησης ή της συμμετοχής σε κυβέρνηση και υποστηρίζω ότι η Αριστερά του μέλλοντος θα προσανατολιστεί προς την αύξηση και ενίσχυση της αποχής, θα ενισχύσει κάθε τι που θα προκαλεί (την) ακυβερνησία, θα ενισχύει την σύμπηξη κυβερνήσεων εθνικής ενότητας που είναι ο καλύτερος τρόπος διάρρηξης ακριβώς αυτής της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας.