φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΟΤΑΝ πεθαίνει κάποιος, συνηθίζουμε να ρωτάμε, πόσο χρονών ήταν; Όταν γνωρίζουμε κάποιον, κάποιαν, ρωτάμε, πόσο χρονών είσαι; Η επισήμανση της ηλικίας είναι μια πρακτική που τη συναντάμε σε πολλές περιπτώσεις και περιστάσεις, λες και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν. Ήταν πάντα έτσι; Πάντα ο άνθρωπος ενδιαφερόταν για την ηλικία του, για την ηλικία θανάτου; Όχι, φίλες και φίλοι, όχι. Κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας οι άνθρωποι δεν γνώριζαν την ηλικία τους, δεν γνώριζαν την ηλικία θανάτου κάποιου. Δεν τους ενδιέφερε. Στις επιτύμβιες στήλες , παγανιστικές και χριστιανικές, άλλων θρησκειών και δογμάτων, δεν αναγραφόταν ποτέ η ηλικία θανάτου. Υπήρχε μια σαφής διάκριση μεταξύ παιδιού, νέου και γέρου αλλά τίποτα περισσότερο. Οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς να τους ενδιαφέρει πόσο χρονών ήταν ή πόσο χρονών πέθαιναν. Πώς προέκυψε αυτή η εμμονή με την ηλικία και την ηλικία θανάτου; Νομίζω πως είναι ενδιαφέρον ερώτημα.
ΝΑ ένα άλλο. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος αριθμός που χρησιμοποιεί μια κοινωνία; Σας φαίνεται παράξενο το ερώτημα; Για να δούμε! Εμείς σήμερα γνωρίζουμε τεράστιους αριθμούς, γνωρίζουμε το άπειρο, γνωρίζουμε το 10 στην εκατομμυριοστή, και ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς. Τι λέτε, τι φαντάζεστε, ένας homo sapiens το 30.000 π. Χ. γνώριζε τον αριθμό 1.231.897; Όχι, δεν τον γνώριζε! Μήπως τον αριθμό 5.839; Όχι, δεν τον γνώριζε; Μήπως το 851; Ούτε αυτόν τον γνώριζε; Μα είναι δυνατόν; θα αναρωτηθείτε. Ναι, είναι δυνατόν. Μα πώς γίνεται αυτό; Η απάντηση είναι πολύ απλή; Τι να τον κάνει τον αριθμό 851; Άσε τον 1.231.897! Τι να τον κάνει; Είχε 851 αντικείμενα ή κάτι άλλο για να τα μετρήσει; Δεν είχε!