φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΓΚΟΛ μπορεί να βάλει ένας ποδοσφαιριστής με όλα τα μέρη του σώματός του – εκτός από το χέρι. Απαγορεύεται αυστηρά. Κι όμως! Έχουν μπει πολλά γκολ με το χέρι, από επαγγελματίες και ερασιτέχνες, μόνο που δεν υπέπεσαν στην αντίληψη του διαιτητή. Εάν τώρα αναρωτηθούμε ποιο ήταν το ωραιότερο γκολ που έχει μπει στην ιστορία του ποδοσφαίρου, οι περισσότεροι θα μας πουν ότι ήταν αυτό που έβαλε ο Μαραντόνα όταν πήρε τη μπάλα κάτω από τη σέντρα, πέρασε όλους τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας, πέρασε και τον τερματοφύλακα. Διαφωνώ. Το ωραιότερο γκολ έχει μπει με το χέρι και το έχει βάλει ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Ήταν το ωραιότερο γιατί ακριβώς έχει μπει με το χέρι και δεν το είδε κανένας. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το φαινόμενο Μαραντόνα, με το χάρισμά του, με το μεγαλειώδες δράμα του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
ΚΑΤΑ τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ιδίως στο δεύτερο μισό (1850-1900), κατά τη διάρκεια της ζωής του Καρλ Μαρξ (1818-1883)!, το μεσαιωνικό ποδόσφαιρο που παιζόταν στην Αγγλία μετεξελίχθηκε σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα, σε καπιταλιστικό ποδόσφαιρο. Το μεσαιωνικό ποδόσφαιρο παιζόταν μεταξύ εκατοντάδων ανδρών δύο χωριών που τα τέρματα ήταν οι δύο ανοιχτές πόρτες των σπιτιών των αρχόντων των χωριών, τα οποία απείχαν μέχρι και 5 χιλιόμετρα μεταξύ τους. Ο σκοπός (goal) του παιχνιδιού ήταν να ρίξουν μια μπάλα από κουρέλια και δέρμα μέσα στη πόρτα – στον αντίπαλο νικητή ο άρχοντας κερνούσε μπύρα σε όλους τους άνδρες παίκτες. Αυτό όμως σπάνια επιτυγχάνοναν. Η απόσταση και η ανεξέλεγκτη βία δεν το επέτρεπαν. Το παιχνίδι διαρκούσε από το πρωί μέχρι τον βράδυ, έφευγαν να αρμέξουν τις αγελάδες, επέστρεφαν, δεν υπήρχε κανένας απολύτως κανόνας, σημειώνονταν θάνατοι και πολλοί ελαφροί και βαρείς τραυματισμοί. Με αφορμή το παιχνίδι ξεκαθαρίζονταν πολλοί λογαριασμοί (μαχαιρώματα).