μεθοδολογία επαναστατικής πράξης: από την πόλη στο χωριό

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΡΙΑ σπίτια παραδίπλα μας μένουν η Άννα Μαρία και ο Μισέλ, γαλλόφωνοι Βέλγοι. Μόλις πήρε σύνταξη η Άννα Μαρία, δούλευε στο βελγικό ΙΚΑ, ο Μισέλ είναι μουσικός, σαξόφωνο και πιάνο, έπαιζε στο Παρίσι τον Μάη του ’68, πούλησαν το σπίτι τους στο Βέλγιο, αγόρασαν άλλο στην  Καστανούσσα και μετακόμισαν λίγες μέρες πριν από μας. Αυτοί από τη Λιέγη, εμείς από Αλεξανδρούπολη, συναντηθήκαμε στην Καστανούσσα λες και είχαμε ραντεβού! Τους βοηθάω στον λαχανόκηπο, κόβω τα χόρτα, φροντίζω οπωροφόρα και καμια εικοκαριά κλήματα αμπέλι, βγάζω καμιά τρακοσαριά ευρόπουλα το χρόνο, 15 με 20 βιβλία δηλαδή. Δεν είναι άσχημα. Κάνω και κάποιες μικροδουλειές για τις οποίες φυσικά δεν θέλω να πληρωθώ. Προχτές, μια μέρα πριν το λοκντάουν (τι έχει, ρε βλήμα Μπαμπινιώτη, η λέξη; ), πήγαν στο Κιλκίς, στο Λίντολ, και μου έφερε τρία τεμάχια τυρί καμπαμπέρ και ροκφόρ, γνήσιο. Ξέρει ότι φτιάχνω τυριά, ότι τρώμε μόνο ελληνικά τυριά, όταν αγοράσουμε, ξέρει επίσης ότι λατρεύω το καμαμπέρ και το ροκφόρ. Ό,τι θα γράψω παρακάτω, θα το γράψω υπό την επήρεια του καμαμπέρ, της συνεργασίας και της φιλίας.

Continue reading