φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΟ σημερινό κείμενο θα το ξαναγράφω κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, όσο θα ζω. Θα είναι άκρως συνοπτικό, κάθε χρόνο όμως θα το εμπλουτίζω και θα το επεκτείνω. Νέα διαβάσματα, νέες μελέτες, νέες έρευνες, νέες σκέψεις. Θα είναι επίσης ελλιπές, θα είναι πάντα ελλιπές, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Θα θέτει πάντα ερωτήματα. Η ανασύνθεση της ανθρωπογένεσης/κοινωνιογένεσης, η ιστορία των επαναστάσεών τους, είναι μια εργασία που αντιμετωπίζει δύο αξεπέραστες δυσκολίες: δεν είμαστε βέβαιοι για τη διαδικασία εμφάνισης πολλών επαναστάσεων και δυσκολευόμαστε να διαπιστώσουμε την αλληλουχία τους. Πώς προέκυψε η φαντασία; Πώς η φαντασίωση; Προηγείται η φαντασία της φαντασίωσης; Πώς προέκυψαν η ομιλία και η σκέψη; Προηγείται η ομιλία της σκέψης; Υπάρχει όντως αλληλουχία ή μήπως όλες οι ριζικές αλλαγές που έγιναν διακριτικά χαρακτηριστικά συνυπήρχαν και αλληλοενισχύονταν;
Η ενασχόλησή μου με την διαδικασία της ανθρωπογένεσης/κοινωνιογένεσης σχετίζεται με το ενδιαφέρον μου για τις ενδείξεις ανθρωπολογικής οπισθοδρόμησης που παρατηρούνται στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες, με τις ενδείξεις αποσύνθεσης και μαρασμού πολλών καθοριστικών διακριτικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου και της ανθρώπινης κοινωνίας. Θα έγραφα σήμερα για την εξασθένιση, τη σταδιακή μείωση, την προϊούσα καταστροφή που αγγίζει τα όρια της εξαφάνισης ενός από αυτά τα χαρακτηριστικά: θα έγραφα για την υποχώρηση της ηδονής της συζήτησης, της συρρίκνωσης της λεκτικής επικοινωνίας, το φτώχεμα, την κατρακύλα της γλώσσας. Θα το κάνω αύριο.