σωματική, ψυχική και διανοητική απόλαυση και ηδονή κατά τη διάρκεια του γήρατος

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΡΙΝ πολλά πολλά χρόνια διορίστηκε στο χωριό που ζω, στην Καστανούσσα Σερρών, μια νεαρή δασκάλα. Της άρεσε το χωριό και έμεινε. Είναι γειτόνισσά μου κι είναι πάνω από ενενήντα. Τους περισσότερους μήνες του χρόνου τους περνάει στον λαχανόκηπό της. Ξυπνάει πρωί, περπατάει και μετά θα τη δεις να σκάβει, να φυτεύει, να ποτίζει. Ζει μόνη της αλλά την επισκέπτονται συχνά τα παιδιά της. Όποτε περνάω από το σπίτι της και είναι στον κήπο, θα της πω μια καλημέρα.

ΕΙΝΑΙ γριά και είναι υγιής. Και σωματικά και ψυχικά και διανοητικά. Δεν είναι η μόνη. Υπάρχουν πολλές γριές και πολλοί γέροι που είναι υγιείς –  και πεθαίνουν υγιείς. Το φαινόμενο να πεθαίνεις σε πολύ μεγάλη ηλικία και να είσαι υγιής τείνει να σπανίζει. Μια μέρα, έτσι νομίζω, θα εκλείψει παντελώς. Όπως θα εκλείψουν και τα γηρατειά, έτσι νομίζω. ‘Οχι γιατί η τεχνοεπιστήμη θα θεραπεύσει τη νόσο των γηρατειών (έτσι την χαρακτηρίζουν οι υπερανθρωπιστές, αυτοί που θεωρούν επίσης και τον θάνατο προσβολή, παράλογο και νόσο) αλλά γιατί θα επιδεινωθεί τόσο πολύ η υγεία και θα εκφυλιστεί το σώμα των νέων ανθρώπων, λόγω της εξάρτησής τους από την τεχνοεπιστήμη (και όχι μόνο),  ώστε πολύ λίγοι θα γερνούν και όσοι θα γερνούν δεν θα είναι υγιείς.

Continue reading