φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ο πρωθυπουργός του Καναδά Τζαστίν Τριντό φυγαδεύτηκε χτες (προχτές;) από την πρωτεύουσα Οτάβα και κρύβεται μαζί με την οικογένειά του σε μυστικό καταφύγιο. Πότε θα επιστρέψει; Όταν δεν θα φοβάται πια, όταν φύγουν οι 50.000 φορτηγατζήδες που έχουν συγκεντρωθεί έξω από την πρωθυπουργική κατοικία, διαμαρτυρόμενοι για την ολιγοήμερη καραντίνα που επιβλήθηκε να υποβάλονται, κάθε φορά που θα επιστρέφουν από τις ΗΠΑ στον Καναδά. Η αιφνίδια φυγή του καναδού πρωθυπουργού με ώθησε να σκεφτώ κάποια πράγματα. Να σκεφτώ – να θέσω ερωτήματα και να αποπειραθώ να διατυπώσω κάποιες απαντήσεις. Η φυγή ήταν μια παρορμητική κίνηση, μια κίνηση πανικού που θεωρήθηκε αναγκαία εξ αιτίας της απειλής και του κινδύνου για τη ζωή του και των άλλων μελών της οικογένειας; Ποια άλλη εναλλακτική λύση υπήρχε; Οι σύμβουλοί του δεν σκέφτηκαν τις συνέπειες που θα έχει στην πολιτική του σταδιοδρομία η εικόνα ενός δειλού ηγέτη που φυγαδεύεται και κρύβεται σε μυστικό καταφύγιο; Θα φυγαδευόταν, εάν διαμαρτύρονταν δημόσιοι υπάλληλοι; Εάν όχι, και μάλλον όχι, ποια είναι η ιδιαιτερότητα των οδηγών των φορτηγών; Θα υποστηρίξω, μεταξύ των άλλων, ότι δεν φοβήθηκαν για τη ζωή του – κάτι άλλο φοβήθηκαν. Και δεν ήταν μόνο ένα.