φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Στο τέλος του δεύτερου βιβλίου του συγγράματος Περί ουρανού (298a10) ο Αριστοτέλης γράφει τα εξής: “Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν λένε πράγματα αστήρικτα και αβάσιμα όσοι υποθέτουν ότι μετά την περιοχή των Ηρακλείων στηλών (σημερινό Γιβραλτάρ) βρίσκεται η Ινδία και ότι μία είναι η θάλασσα που τις ενώνει”. (Διό τους υπολαμβάνοντας συνάπτειν τον περί τας Ηρακλείας στήλας τόπον τω περί την Ινδικήν, και τούτον τον τρόπον είναι την θάλασσαν μίαν, μη λίαν υπολαμβάνειν άπιστα δοκείν). Είναι βέβαιο ότι αυτές τις γραμμές είχε διαβάσει ο Χριστόφορος Κολόμβος και αποφάσισε να πάει στην Ινδία πλέοντας δυτικά. Εκείνο που δεν ήξεραν, και έμαθαν, ήταν ότι μεταξύ Ευρώπης και Ινδίας υπήρχε μια άλλη ήπειρος. Σύμφωνα με αυτά που γράφει ο Αριστοτέλης είναι βέβαιο ότι τον 4ο π. Χ. αιώνα υπήρχαν κάποιοι που υπέθεταν, και ο Αριστοτέλης συμφωνούσε μαζί τους, ότι η Γη ήταν σφαιρική. Εφ΄όσον λοιπόν ήταν σφαιρική, η Ινδία θα βρισκόταν δυτικά της Ευρώπης. Δεν ήταν μόνο σφαιρική αλλά ήταν ακίνητη και στο κέντρο του πεπερασμένου σύμπαντος. Πώς έφτασε σε αυτά τα συμπεράσματα ο Αριστοτέλης; Πώς σκέφτηκε και έφτασε σε ένα σωστό συμπέρασμα (σφαιρική) και σε δύο που δεν ήταν σωστά, όπως αποδείχτηκε πολλούς αιώνες μετά; Είναι δυνατόν οι συλλογισμοί μας να είναι λαθεμένοι και να φτάσουμε σε σωστά συμπεράσματα; Ναι, είναι. Με τον ίδιο τρόπο, σκεφτόμενος λαθεμένα, ο Κοπέρνικος έφτασε στο σωστό συμπέρασμα, ότι η Γη δεν είναι ακίνητη και ότι δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, ότι κινείται γύρω από τον ήλιο.