φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η πανδημία COVID 19 και το εμβόλιο βρήκαν την νεκροζώνταντη ιστορική Αριστερά παντελώς απροετοίμαστη και παντελώς ανεπαρκή. Ζούσαμε τις τελευταίες μέρες της, η πανδημία όμως την έθαψε. Είμαστε μάρτυρες της τελετής της κηδείας της, δεν ακούμε όμως ούτε  θρήνους και οιμωγές, ως είθισται σε αυτές τις περιστάσεις, ούτε γλέντια και χορούς, όπως συνήθιζαν, και συνηθίζουν,  άλλες κοινωνίες. Η κηδεία πήρε τη μορφή της προσέλευσης των αριστερών στα νοσοκομεία να εμβολιαστούν.

ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ την επιλογή και την κατονοούμε. Φόβος μην πεθάνουμε, ανησυχία μη χάσουμε τη δουλειά μας– ως κρατικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, και όχι μόνο. Δεν μπορούμε όμως να μην την σχολιάσουμε. Είναι και υποχρέωση και δικαίωμα. Αυτό που με απασχολεί είναι η ανεπάρκεια της Αριστεράς. Είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί; Όχι, κατά κανένα τρόπο. Η Αριστερά θάφτηκε, αιωνία της η μνήμη! Από και πέρα θα ζήσουμε χωρίς Αριστερά –  και ευχάριστο και πολύ δυσάρεστο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΚΟΥΤΕ; Τώρα, αυτή τη στιγμή που διαβάζετε, ακούτε τις χαρούμενες φωνές των ξυπόλυτων, λιπόσαρκων παιδιών,  με ένα βρακί μονάχα στον κώλο, τ’ ακούτε που φωνάζουν και γελάνε, που παίζουν μπάλα σε αλάνα κοντά ή μέσα στο χωριό –  στο Μάλι, στη Βραζιλία, στο Μεξικό, στην Αίγυπτο, στην Ταϊλάνδη; Βλέπετε; Τις βλέπετε εκείνες τις τρεις φίλες, νεαρές κοπέλες, φοιτήτριες θα είναι, να πίνουν τσιπουράκι και να καπνίζουν και να συζητάνε και να γελάνε; Τους αναστεναγμούς και τους όρκους και τις υποσχέσεις του ζευγαριού, με το ένα κεράκι αναμμένο να φωτίζει τα πρόσωπα τους που λάμπουν, τους ακούτε;

ΕΚΕΙΝΟ το μωράκι, ενός χρονού είναι δεν είναι, το βλέπετε μέσα στη μπανιέρα να πλατσουρίζει με τα νερά και τις σαπουνάδες και τα παπάκια τα πλαστικά, τα φτηνιάρικα, τα κινέζικα, το βλέπετε; Τις φωνούλες του τις ακούτε; Τους γέρους που παίζουν χαρτιά κάτω από τη σκιά του δέντρου στο πάρκο τους βλέπετε, τους ακούτε που συζητάνε και γελάνε και πειράζονται μεταξύ τους;  Τη γριά που ζει μόνη της, που περπατάει και μαγειρεύει, τη βλέπετε, τη βλέπετε  να ταΐζει τη γάτα της (για γάτο τον κόβω), να ποτίζει το βασιλικό και τα γεράνια της; Να μιλά στη γάτα της, να θυμάται, να χαμογελά;

Continue reading →

εάν έρθετε στην κηδεία μου, θα έρθω κι εγώ στη δική σας

Γιάννης Βαρβέρης (1955-2011) Savoir Murir

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ μόνο πράγμα που βλέπω στην τηλεόραση είναι ειδήσεις –  όλων των καναλιών –  και καμιά φορά και ενημερωτικές πρωινές εκπομπές. Όχι από την αρχή μέχρι το τέλος και όχι καθημερινά. Θα υποθέσετε ότι η εικόνα που έχω σχηματίσει για την κοινωνική πραγματικότητα δεν είναι αποτέλεσμα αυτής της συνήθειας –  έτσι νομίζω κι εγώ. Έρευνες κάνω.  Παρατήρησα λοιπόν ότι τους τελευταίους μήνες τα κανάλια επιμένουν να εστιάζουν την αφήγησή τους, περί αφήγησης πρόκειται, στις διασωληνώσεις και στους θανάτους ολοένα και μικρότερης ηλικίας ανθρώπων που είχαν πάρει τον κορονοϊό. Τώρα προστέθηκε άλλη μια αφήγηση: οι φαρμακευτικές εταιρείες παράγουν ή θα παράξουν εμβόλια για ολοένα και μικρότερης ηλικίας –  για βρέφη, νήπια και παιδιά. Άρα, κι αυτές οι ηλικίες κινδυνεύουν να πεθάνουν. Προς τι αυτές οι αφηγήσεις; Γίνονται εσκεμμένα, υπάρχει κάποια σκοπιμότητα;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΙΔΑ στο fb τη φωτογραφία και διάβασα το κείμενο που τη σχολίαζε –  δεν τα θυμάμαι καλά, μου διαφεύγουν λεπτομέρειες αλλά τα πράγματα είναι σε γενικές γραμμές όπως τα περιγράφει ο τίτλος του κειμένου. Η υπουργός είναι μάλλον Σουηδέζα, δεν έχει όμως και πολύ μεγάλη σημασία. Ο θαυμασμός ξεχείλιζε από το κείμενο και χυνόταν παντού. Και δεν είναι θαυμασμός λίγων, είναι πολλών. Και βέβαια η συγκριση με την συμπεριφορά των υπουργών της Ελλάδας ή του μεσογειακού νότου είναι αναπόφευκτη: αυτός είναι πολιτικός πολιτισμός, αυτή είναι συμπεριφορά υπουργού. Παρόμοια περιστατικά σκάνε μύτη συχνά πυκνά: υπουργοί που πάνε με το ποδήλατό τους στο υπουργείο, με το λεωφορείο, με τα  πόδια. Κάποιοι δικοί μας και δικές μας, όχι μόνο αριστεροί και αριστερές,  εδώ πέρα τους μιμούνται. Πρωθυπουργός (Α. Τσίπρας) δεν φοράει γραβάτα, υπουργός αγγλοτραφής (Ε. Τσιριμώκος)  δεν αποχωρίζεται το μπλουτζίν του και το σακκίδιό του, βουλευτές με αλογοουρά (Κουράκης), και ο μέγας Βαρουφάκης με το μοτοσικλέτα του και το σακκίδιό του. Ο οποίος δεν ξέρει τι έχει, ξέρει όμως ότι έχει σύζυγο κόρη βιομηχάνου και εννιά (9) πολυτελή αυτοκίνητα. Σε όσους και όσες θαυμάζουν και εκτιμούν αυτή την απλή, λαϊκή συμπεριφορά θα ήθελα να τους ρωτήσω κάτι, μάλλον πολλά, και να εκφράσω και κάποιες επιφυλάξεις και ενστάσεις που δεν έχουν σκεφτεί. Αυτή η συμπεριφορά είναι μια αβίαστη συμπεριφορά ή είναι αποτέλεσμα παρακολούθησης πολλών σεμιναρίων και  μαθημάτων πανεπιστημιακού επιπέδου  (ιστορίας, πολιτικής, κοινωνικής και ιστορικής ψυχολογίας, κοινωνιολογίας των επαναστάσεων και των εξεγέρσεων); 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΛΙΓΟΥΣ μήνες πριν την πανδημία του κορονοϊού, τέλη του 2019, η Uber έβαλε μια αγγελία κι έψαχνε να βρει έναν operations manager, ο οποίος πρέπει να κατάγεται και να ζει στην Αθήνα· η δουλειά του θα είναι αφενός η διαχείριση των οδηγών που συνεργάζονται με την πολυεθνική εταιρεία και αφετέρου η εύρεση λύσεων στα προβλήματα που θα παρουσιάζονται. Θα πρέπει να έχει τριετή εμπειρία στο operations management, management consulting, investment banking και strategy work, παρακαλώ! Με λίγα λόγια, ήθελε να επιστρέψει στην ελληνική αγορά. Είχε έρθει πριν κάνα δυο χρόνια αλλά έφυγε σύντομα επειδή αντιμετώπισε κάποια προβλήματα με τη συντεχνία των ταξιτζήδων και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Δεν γνωρίζουμε με πόσους οδηγούς συνεργάστηκε και πόσα αυτοκίνητα χρησιμοποίησε –  σε μια διαμαρτυρία μετά τη έξοδο της εταιρείας έξω από το Υπουργείο Μεταφορών είχαν συγκεντρωθεί 200 οδηγοί. Η πανδημία την σταμάτησε αλλά επιμένει στην επιδίωξή της να επιστρέψει. Θεωρούσε, και θεωρεί, ότι η ελληνική αγορά, λόγω του αυξανόμενου τουρισμού αλλά και της επιθυμίας της μεσαίας τάξης για φτηνό ταξί, θα είναι μια άκρως κερδοφόρα αγορά. Εμείς όμως γιατί να ασχολούμαστε με την Uber; 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑ χτες το απόγευμα το παρακάτω κείμενο στο fb:

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΑ τελευταία χρόνια έχουν διατυπωθεί κάποιες επιφυλάξεις για τον αριθμό των αισθήσεων, δεν είναι μόνο πέντε, και απόψεις που υποστηρίζουν ότι είναι πολλές, αναρίθμητες, ακόμα και άπειρες! Έχουμε να μάθουμε πολλά σχετικά με αυτό το ζήτημα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της προβληματικής περί των αισθήσεων, τα τελευταία δέκα χρόνια ασχολούμαι τόσο με την πολιτισμική σύγκρουση μεταξύ της συμμαχίας όρασης-ακοής και της συμμαχίας όσφρησης-γεύσης-ακοής όσο και με μια προσπάθεια να μεταφράσω τη γλώσσα των δύο πρώτων στη γλώσσα των τριών τελευταίων. Η λειτουργία και η σημαντικότητα αυτών των πέντε αισθήσεων δεν είναι η αυτή σε όλες τις κοινωνίες και τους πολιτισμούς, σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες, ακόμα και στους ίδιους τους ανθρώπους. Λόγω καταγωγής και ιδιοσυγκρασίας, ίσως, είμαι περισσότερο οσφρητικός, απτικός  και γευστικός παρά οπτικός και ακουστικός. Εάν, λόγου χάριν, διαβάσω κείμενο γυναίκας, μιας ποιήτριας ας πούμε, της Σαπφούς, ας πούμε, οι φαντασιώσεις μου δεν είναι οπτικές και ακουστικές αλλά οσφρητικές, γευστικές και απτικές. Δεν με ενδιαφέρει πώς ήταν το πρόσωπό της αλλά πώς μύριζε το μουνάκι της.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΜΙΑ ανοιξιάτικη μέρα, είχαν ανθίσει τα ζουμπούλια, το αγαπημένο λουλούδι και άρωμα της φύσης, μαζί με τη μουνίλα, γυρνώντας από το σχολείο, πήγαινα στη Τρίτη, 1967, με φώναξαν τέσσερις γυναίκες, μεταξύ των οποίων και η μάνα μου, να πάω να φάω πιταλιά. Κάθονταν και συζητούσαν μπροστά στο φούρνο της γειτόνισας, της Θανάσινας, ποτέ δεν έμαθα το όνομά της. Περίμεναν να βγάλουν την πιταλιά –  είναι κάτι σαν λαγάνα που ψήνεται γρήγορα, μέχρι να βγει το ψωμί, οι Ιταλοί έχουν, είχαν,  την πίτσα. Κάθισα κοντά τους κι άκουγα. Μετά από λίγο έρχεται με βήμα βιαστικό μια άλλη γειτόνισσα και κάπως συνωμοτικά τις είπε ότι η τάδε άκουσε στο ράδιο ότι στην Αθήνα έγινε. . . . . Δεν κατάλαβα τι έγινε στην Αθήνα αλλά πρέπει να ήταν κάτι έκτακτο, κάτι σημαντικό, αν υπέθετα σωστά από την έκφραση των προσώπων των γυναικών. Εντυπώθηκε, χάριν της πιταλιάς,  βαθιά στη μνήμη μου αυτό το περιστατικό και μετά από χρόνια υπέθεσα τι είχε γίνει: στις 21 Απριλίου 1967 περίμενα κοντά στο φούρνο με άλλες πέντε γυναίκες να φάω πιταλιά. Έτσι βίωσα εγώ την 21η Απριλίου 1967 –  άλλοι και άλλες με διαφορετικό τρόπο, με διαφορετικούς τρόπους, πολλούς και ανεπανάληπτους.

ΜΕΤΑ από κάποια χρόνια τα σημερινά νήπια και μικρά παιδιά θα θυμούνται ότι οι γονείς τους και όλοι οι άλλοι και τα ίδια φορούσαν μάσκα για να βγουν έξω αλλά θα είναι μνήμη, εάν δεν συνεχίσουμε να φοράμε μάσκα και τα επόμενα είκοσι ή τριάντα χρόνια. Μάλλον δεν θα φοράμε. Δεν θα φοράμε.  Πώς βιώνουμε την πανδημία σήμερα; Με τον ίδιο τρόπο; Όχι, βέβαια, κατά κανένα τρόπο. Με πολλούς και διαφορετικούς και ανεπανάληπτους τρόπους. Αυτό, φίλες και φίλοι, είναι το προσωπικό βίωμα, η προσωπική εμπειρία, η υποκειμενικότητα, τα οποία βέβαια όλα αυτά συνοδεύονται και από έναν προσωπικό αναστοχασμό, σκέψη. Όσο αλλοτριωμένοι και αλλοτριωμένες να είμαστε, όσο αποπροσανατολισμένοι, αποβλακωμένοι, υποταγμένοι, δεν παύουμε ποτέ να νιώθουμε και να σκεφτόμαστε.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΙΧΑ γνωρίσει κάποτε ένα κλεφτρόνι, διαρρήκτη, πολύ εντάξει παληκάρι, είχε κάνει φυλακή· άλλαζε συχνά τόπο κατοικίας, συνήθως σε πολύ φτηνά και άθλια ξενοδοχεία των Αθηνών, και όπου πήγαινε το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βρει τον τρόπο που θα την κάνει, που θα φύγει, όταν θα του την έπεφταν. Φρόντιζε να βρει το σημείο διαφυγής. Ως σεσημασμένος και καταζητούμενος διαρρήκτης ζούσε διαρκώς το άχθος της επικείμενης σύλληψης. Ήταν φιλύποπτος και καχύποπτος, ήταν δηλαδή παρανοϊκός. Δεν θα μπορούσε να μην ήταν.

Continue reading →