φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΥΤΗ είναι η αίσθηση που έχω για τα αποτελέσματα των προσεχών εκλογών – πείτε την επιθυμία, βάσιμη ή μη εικασία, αφέλεια, όπως θέλετε.  Πριν διατυπώσω τους λόγους της δημιουργίας αυτής της αίσθησης μέσα στο φαλακρό κρανίο μου, θα εκθέσω κάποιες βεβαιότητες για τις οποίες είμαι πολύ κατηγορηματικός.

Η βασική επιδίωξη του πολιτικού προσωπικού του καπιταλιστή Κυρίου είναι η συγκρότηση μιας ισχυρής κυβέρνησης τετραετούς διάρκειας – η επίθεση που θα εξαπολυθεί θα είναι μακράς διάρκειας διότι θα είναι βάναυση, αμείλικτη, ανηλεής. Τα σημεία επίθεσης θα είναι πολλά και οι επιδιώξεις της οι αναμενόμενες: μείωση συντάξεων, συγχώνευση ταμείων, πλειστηριασμοί ακίνητης περιουσίας, φορολόγηση αγροτών με σκοπό την εξαφάνιση μεγάλου μέρους, συρρίκνωση του Κράτους (περικοπή δαπανών, μείωση μισθών και συντάξεων, απόλυση κρατικών και δημόσιων υπαλλήλων) και άλλα πολλά. Για να ολοκληρωθεί επιτυχώς θα πρέπει να υπάρχει μια πολύ ισχυρή κυβέρνηση. Όταν λέω ισχυρή κυβέρνηση εννοώ μια κυβέρνηση από όλα τα μνημονιακά λεγόμενα κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι, ΠαΣοΚ, ΑΝΕΛΛ.) ώστε να φανεί ότι η πλειονότητα της κοινωνίας συμφωνεί με τις μεταρρυθμίσεις, με τις απαραίτητες αλλαγές – έτσι βαφτίζουν τις επιδιώξεις της επίθεσης. Πρέπει να σχηματισθεί  η εντύπωση της κοινωνικής συναίνεσης, της κοινωνικής ομοψυχίας, της εθνικής ενότητας και ομόνοιας, της εθνικής προσπάθειας. Έχετε παρατηρήσει πόση έμφαση δίνουν τα ΜΜΕ στα παιχνίδια της Εθνικής Ελλάδας ποδοσφαίρου, μπάσκετ, πόλο και άλλων ομαδικών αθλημάτων διείσδυσης της πεόσφαιρας στην συμβολική κωλοτρυπίδα του αντιπάλου;

Η επίθεση θα είναι τόσο σφοδρή που είναι αβέβαιο εάν η κυβέρνηση καταφέρει να ολοκληρώσει την τετραετή  θητεία της. Αυτός είναι ο λόγος που κρίνεται απαραίτητη η συγκρότηση μιας οικουμενικής μνημονιακής κυβέρνησης. Αυτό όμως το μοντελάκι έχει ένα μειονέκτημα. Ποια θα είναι η εναλλακτική λύση μετά την εκκωφαντική και παταγώδη κατάρρευσή της; Υπάρχουν δύο προτάσεις. Η μία λέγεται ΣΥΡΙΖΑ και η άλλη Λαϊκή Ενότητα.  Η Αριστερά δηλαδή και πάλι θα βάλει το χεράκι της να βγάλει από τη δύσκολη θέση τον καπιταλιστή Κύριό της.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η δεκαετία 2010-2020 είναι η δεκαετία της επίθεσης του καπιταλιστή Κυρίου της παραγωγής και του χρήματος κατά των μισθωτών της εκτέλεσης, ενεργών και συνταξιούχων (κρατικού, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) και κατά των αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων παραγωγικών, μεταποιητικών και εμπορικών επιχειρήσεων. Οι επιδιώξεις του είναι τρεις και σαφείς: να μειώσει  μεροκάματα, μισθούς, επιδόματα και συντάξεις  για να αυξήσει τα κέρδη Του,  τα οποία τείνουν, λόγω της παγκόσμιας επιβράδυνσης και στασιμότητας, άρα παροξυσμού του ανταγωνισμού, να μειώνονται· να αρπάξει τον πλούτο που καρπούνται αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι – για να αυξήσει, και πάλι,  τα κέρδη Του και τον πλούτο Του· τέλος, να συρρικνώσει το Κράτος, καταργώντας οργανισμούς, πουλώντας κρατική ιδιοκτησία, μειώνοντας τον αριθμό των υπαλλήλων, περικόπτοντας τον μισθό τους, περιορίζοντας τις δαπάνες ώστε να μειωθούν οι δαπάνες και άρα να περιοριστεί κι άλλο η φορολογία των μεγάλων καπιταλιστικών, εξαγωγικών και μη, επιχειρήσεων – για να αυξήσει, και πάλι, τα κέρδη Του και τον πλούτο Του.

ΤΑ πρώτα αποτελέσματα αυτής της επίθεσης είναι σαφή και τα ζούμε ήδη κατά τη διάρκεια της πενταετούς επίθεσης – πολύ θετικά μεν για τον Κύριο καπιταλιστή, αρνητικά δε για τους παντοίους Υποτελείς Του. Οι Υποτελείς δεν μπόρεσαν να αποκρούσουν την επίθεση   – ο Κύριος το γνώριζε πολύ καλά αυτό πριν εξαπολύσει τη δριμεία και αδίστακτη και ανηλεή επίθεσή Του – και ούτε στο μέλλον θα μπορέσουν.  Τα μεροκάματα, οι μισθοί, τα επιδόματα και οι συντάξεις μειώθηκαν – αλλά θα μειωθούν κι άλλο. Όχι μόνο για να αυξηθούν τα κέρδη αλλά, με την λιτότητα και την καταναλωτική υποχώρηση,  και για να εξαφανιστούν από προσώπου κοινωνίας οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικρομεσαίοι. Τέλος, ο αριθμός των κρατικών και δημόσιων υπαλλήλων μειώθηκε, όπως και ο μισθός τους αλλά θα μειωθεί κι άλλο, και ο αριθμός των υπαλλήλων και ο μισθός τους.

ΩΣΤΕ η επίθεση δεν έχει λήξει, συνεχίζεται. Θα συνεχιστεί τα επόμενα πέντε χρόνια (2016-2020), έως ότου πραγματοποιηθούν οι τρεις στόχοι της επίθεσης. Η επίθεση του τρίτου τριετούς μνημονίου θα λήξει το 2018 και αμέσως θα υπάρξει και τέταρτο, το θεωρώ τόσο βέβαιο όσο ότι σε δύο ώρες ο ήλιος θα ανατείλει – για λόγους που θα τους εκθέσω ευθύς αμέσως. Υπάρχει στα χέρια των Υποτελών ακόμα ένας πλούτος που μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες της επίθεσης: η μείωση μισθών και συντάξεων έχει επιφέρει μια αξιοσημείωτη μείωση της κατανάλωσης, έναν εξορθολογισμό της φτώχειας αλλά η ζωή συνεχίζεται, η ανεργία αντιμετωπίζεται από την οικογένεια, πολλοί μικρομεσαίοι έχουν ακόμα λίπος και το καταναλώνουν, οι πελάτες τους συνεχίζουν να τους επισκέπτονται, αν και πολύ λιγότεροι. Στην καλύτερη περίπτωση, βγάζουν τα έξοδά τους και επιβιώνουν, μόλις θα δουν τις πρώτες ζημιές, αν μπορούν, θα το κλείσουν το μαγαζάκι.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΦΙΛΟΣ  μου ζήτησε να διευκρινίσω πως εφαρμόζονται στην πράξη, στην προσπάθεια  να σταματήσει η εξόρυξη του χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής, τα αξιώματα της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου νικάμε χωρίς να πολεμάμε και πρώτα νικάμε και μετά πολεμάμε.  Τα αξιώματα αυτά ισχύουν μόνο στην περίπτωση που κρίνουμε ότι μπορούμε να νικήσουμε. Εάν κρίνουμε ότι δεν μπορούμε να νικήσουμε, δεν πολεμάμε. Έχουμε απορρίψει μετά περισσής βδελυγμίας την απαίσια ρήση ότι ο μόνος μάταιος αγώνας είναι ο αγώνας που δεν γίνεται. Η ρήση, προμετωπίδα της αγωνιστικής, κινηματικής και ακτιβιστικής ταυτότητας,  θέλει να μας πει ότι το παν είναι ο αγώνας, το αποτέλεσμα δεν μετράει. Είναι μια ρήση των απατεώνων τσαρλατάνων επαγγελματιών της πολιτικής, της αριστερής δημοσιογραφίας, της μετάφρασης, της δικηγορίας και των κινημάτων της νεκροζώντανης Αριστεράς που ζουν και συσσωρεύουν πολιτικό κεφάλαιο και εβρά από τους αγώνες που συνήθως γνωρίζουν την ήττα. Υπάρχει ασφαλώς και το ενδεχόμενο της ήττας ενώ έχεις κρίνει ότι μπορείς να νικήσεις – κι αυτό λόγω της έκπληξης, του απροσδόκητου, του μη αναμενόμενου που πάντα ελλοχεύει.

ΤΟ ότι έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να σταματήσει η εξόρυξη του χρυσού σημαίνει ότι όσοι και όσες συμμετέχουν έχουν κρίνει ότι μπορούν να νικήσουν, ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν τον στόχο τους. Μέχρι σήμερα πάντως δεν τα κατάφεραν. Άρα, η κρίση τους είναι λαθεμένη – εκτός εάν περιμένεις ότι θα νικήσεις στο μέλλον αλλά όχι, προφανώς, με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει και το ενδεχόμενο να έχουν κρίνει ότι δεν μπορούν να νικήσουν αλλά αγωνίζονται για την τιμή του κινήματος και των όπλων – λίθων, ξύλων και άλλων διάσπαρτων στη φύση υλικών. Υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην έχουν κρίνει τίποτα, ούτε εάν μπορούν να νικήσουν ούτε εάν δεν μπορούν και αγωνίζονται για να αγωνίζονται γιατί αυτό τους χαρίζει μια κάποια ηδονή. Η σύγκρουση με τις κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους δίνει χαρά και νόημα στη ζωή του αγωνιστή, μέχρι τα τριάντα πέντε, το πολύ, μετά πρέπει να ψάξει να βρει κάτι άλλο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΙΝΑΙ πλέον πασιφανές ότι τον συντονισμό του κοινωνικού πολέμου, που διεξάγει ο Κύριος καπιταλιστής και το Κράτος κατά των αυτοαπασχολούμενων – μικρομεσαίων και των μισθωτών της εκτέλεσης με σκοπό την αρπαγή των κερδών των πρώτων και την αρπαγή ενός μεγάλου μέρος του μεριδίου του πλούτου των δεύτερων, που εξασφαλίζουν με τον εργασία τους, τον έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ριζοσπαστική Αριστερά, η Αριστερά των κινημάτων, η κοινωνική καταγωγή της οποίας είναι μικροαστική. Πολύ εύλογα εγείρεται το ερώτημα εάν ο συντονισμός της επίθεσης είναι πολιτική εργολαβία,  εκτέλεση προσυμφωνηθέντος συμβολαίου ή προέκυψε ως μεταστροφή λόγω ανυπέρβλητων και απρόβλεπτων δυσκολιών κατά την απόπειρα εφαρμογής του προεκλογικού προγράμματος.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πολύ απλή διότι διαθέτουμε ένα ακλόνητο επιχείρημα. Εκτελεί προσυμφωνηθέν συμβόλαιο. Προφανώς δεν έχουμε αποδείξεις ή ενδείξεις ή μαρτυρίες· τι να τις κάνουμε; Οι αυτοαπασχολούμενοι-μικρομεσαίοι θέλουν να γίνουν πιο μεγάλοι και κάποιοι από αυτούς επιλέγουν τον δρόμο του επαγγέλματος της πολιτικής – η πολιτική έχει πολλά λεφτά, φίλες και φίλοι, πολλά λεφτά. Και έχει πολλά λεφτά μόνο εάν υπηρετήσεις, εάν υπηρετείς  με πίστη και με αφοσίωση και με αποτελεσματικότητα τον Κύριο καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος.  Για να ασχοληθείς επαγγελματικά με την πολιτική πρέπει επίσης να διαθέτεις και έναν κομματικό μηχανισμό, η αναπαραγωγή του οποίου πρέπει να είναι το βασικό σου μέλημα. Η αποτελεσματικότητά σου θα κριθεί από τις ανθρωποβοσκητικές σου ικανότητες, από την ικανότητα δηλαδή να συγκροτήσεις ένα ανθρώπινο κοπάδι, που θα το πείσεις ότι εργάζεσαι για το καλό του και θα του υποσχεθείς ότι θα το οδηγήσεις σε ένα λιβάδι με πολύ χορτάρι, σε τόπο αναψυχής· το κοπάδι, όντας κοπάδι, θα σε πιστέψει – πιο εύκολα εξαπατάς πολλούς παρά έναν, έγραψε ο Ηρόδοτος.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρα

ΓΡΑΦΩ τις Ιστορίες Πείνας για να πω ότι υπάρχει καλοσύνη. Υπάρχει – υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Και κακία υπάρχει -είμαστε και κακοί και καλοί. Την κακία τη θυμάμαι δύο δευτερόλεπτα και το δείχνω με το σήμα της νίκης. Τη καλοσύνη δεν την ξεχνώ ποτέ, θα τη θυμάμαι μέχρι να ψοφήσω. Αν με ρωτήσετε τι είναι η κακία, θα σας απαντήσω ευθέως και σαφηνώς: ο ανταγωνισμός. Αυτή είναι η μήτρα από την οποία προέρχονται και ο κτητικός ατομικισμός και ο φθόνος και η αχαριστία και ο κακός εγωισμός – υπάρχει και καλός, η αξιοπρέπεια της ανυποταξίας. Ο (δυτικός) ανταγωνισμός είναι μια διεστραμμένη εκδοχή, ποιμενικής προέλευσης,  της διεκδίκησης (ανθρωπολογικά μιλώντας,  όχι πολιτικά), της σύγκρουσης. Υπάρχει και άλλη μία εκδοχή της διεκδίκησης και της σύγκρουσης: η συνεργασία, με την καλοσύνη της καθημερινής ζωής να είναι μια ορατή μορφή της.

ΤΗΝ κακία την έχω γνωρίσει καλά, την έχω νιώσει όσο τίποτα άλλο. Το τι έχω τραβήξει δεν λέγεται – από Έλληνες, από ορθόδοξους χριστιανούς. Η καλοσύνη όμως μου έδειξε και μου δείχνει και θα μου δείχνει πως να ζω. Ένα έδωσες, εφτά θα σου δώσει η ζωή·  ένα πήρες, εφτά θα σου αφαιρέσει – αυτός είναι ο κανόνας της ζωής, ο δικός μου κανόνας, σε αυτόν κατέληξα.

Continue reading →

Νέα Δημοκρατία 31, 92 %

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρες

ΚΑΠΟΙΕΣ βεβαιότητες που διαθέτουμε και κάποιες τάσεις που εντοπίζουμε και παρατηρούμε σε πολλά κοινωνικά πεδία, διαδικασίες και σχέσεις μας επιτρέπουν να διατυπώσουμε ένα αδρομερές σκιαγράφημα της πενταετίας 2020 – 2025. Αν και αδρομερές, δεν παύει να είναι αρκούντως ευκρινές, όπως θα διαπιστώσετε, τόσο ώστε η εν λόγω πενταετία να μας βρει χωρίς αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, να μας βρει δηλαδή προετοιμασμένους να υποδεχθούμε και να χειριστούμε την όποια έκπληξη εκδηλωθεί· έκπληξη που θα είναι η ορατή, η αισθητή έκφραση του παγκόσμιου κοινωνικού πολέμου όπως αυτός συγκεκριμενοποιείται και διεξάγεται σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό.

Η πενταετία 2020 – 2025 θα είναι μια κομβική πενταετία για τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Ο κομβικός κοινωνικός χρόνος είναι ένας χρόνος στον οποίο συγκλίνουν τάσεις, εκτυλίσσονται (και όχι αυτό το φρικτό λαμβάνουν χώρα) γεγονότα και αποκλίνουν επίσης τάσεις. Γνωρίζουμε έναν κομβικό χρόνο – την επανάσταση. Ένας άλλος είναι πολύ λιγότερο γνωστός: είναι ο χρόνος κατά τον οποίο εκβάλλουν και εδραιώνονται αλλαγές της κοινωνικής δομής μιας κοινωνίας – ιδίως εάν αυτές είναι ταχείες και δραστικές. Εάν συγκρίνουμε την ελληνική κοινωνία της εικοσαετίας 1980 – 2000 με την πενταετία 2020 –  2025 θα διαπιστώσουμε ότι οι διαφορές είναι σαφείς και έντονες και δεν χρειάζεται να είναι κανείς κοινωνιολόγος για να τις παρατηρήσει γιατί απλούστατα θα τις βιώσει, εάν βέβαια το 1980 είχε ήδη βγάλει τρίχες στ΄ αρχίδια και στο μουνί.

Continue reading →