φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον PapaChango ως αντίδωρο
στη συμβολή του, την οποία δεν ζυγίζουμε ποτέ, έχοντας επίγνωση τί νοητικές αναζητήσεις και πνευματικές συνάψεις μπορεί να εκκινἠσει μια ασχέτως έκτασης και σημασίας και αξίας υπόδειξη, μια συμπλήρωση, μια παραπομπή, στη συμβολή του, λέω, στην διασαφήνιση του τρόπου σκέψης του Κυρίου. Φαίνεται πως η επικράτηση του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού μας κληρονόμησε πολλές αδυναμίες και μας στέρησε την ευελιξία να σκεφτὀμαστε όχι πάνω σε κοινωνικούς και οικονομικούς νόμους, πολλοί εκ των οποίων είναι συζητήσιμοι, για να μη πω απορριπτέοι, αλλά πάνω σε τρόπους σκέψης και επιλογές ζώντων και υπαρκτών, αν και αγνώστων, Κυρίων. Η διαπίστωση ότι κανένας τρόπος παραγωγής, εννοώ αυτούς που σχηματίζουν τον δυτικό πολιτισμό, δεν ήταν το αποτέλεσμα της ταξικής πάλης αλλά είτε επιλογές της εκάστοτε κυριαρχούσας κοινωνικής τάξης (δουλοκτητικός, καπιταλιστικός) κάτω από συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες είτε το αποτέλεσμα μακραίωνης σύνθεσης ετερόκλητων στοιχείων (φεουδαλισμός) επιβεβαιώνει την ανάγκη προσανατολισμού της σκέψης σε ζητήματα που δεν έχουμε διερευνήσει – ένα από τα οποία είναι η κατάρτιση σχεδίων από τον Κύριο με σκοπό να αποικίσει, να ελέγξει δηλαδή, να κατακτήσει το μέλλον, να εξοβελίσει δηλαδή το απροσδόκητο, το μη αναμενόμενο, το χάος, την έκπληξη. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, τις απεχθάνομαι τις παρεξηγήσεις, σπεύδω να δηλώσω: μακριά από μένα, πολύ μακριά, οι θεωρίες συνωμοσίας και τα παρόμοια. Πολύ μακριά.
