There are 26 posts filed in Υποτακτική (this is page 2 of 3).
φίλες κε φίλοι, καλημέρα
Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθώ αφενός να κατανοήσω τις δυνατότητες της εποχής μας και αφετέρου να εντοπίσω τις επιθυμίες των Υποτελών, Παραγωγών και μη. Με ενδιαφέρει όμως και κάτι άλλο κι αυτό το ενδιαφέρον γίνεται επίκαιρο λόγω της σχέσης που έχει με τον φασισμό/ναζισμό: ποια είναι η στάση των Υποτελών όχι μόνο απέναντι στις δυνατότητες της εποχής αλλά και απέναντι στις ίδιες τους τις επιθυμίες;
φίλες κε φίλοι, καλή σας μέρα
το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στην Ηλέκτρα
Ποιος, ποια έχει επίγνωση των δυνατοτήτων τις εποχής μας;
Πριν απαντήσω, ας παραθέσω άλλη μια φορά τις δυνατότητες της εποχής μας: Ο πλούτος που παράγουμε σήμερα παγκοσμίως φτάνει και περισσεύει για να ζήσουμε όλοι και όλες καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες της τροφής, στέγης, ένδυσης, μετακίνησης, ενέργειας, εκπαίδευσης – τον πλούτο αυτόν μπορούμε να τον παραγάγουμε εργαζόμενοι δυο μήνες τον χρόνο.
Ποιος λοιπόν έχει πλήρη και συνειδητή επίγνωση των δυνατότητων της εποχής μας;
Ο Κύριος, φίλες και φίλοι, ο Κύριος – και τα τσιράκια του (σύμβουλοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες, κ.α.). Το ότι έχει, έχουν πλήρη επίγνωση΄των δυνατοτήτων τον/τους επιτρέπουν να διεξαγάγουν τον κοινωνικό πόλεμο αποτελεσματικά. Ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν:
να μην αποκτήσουν οι υποτελείς συνείδηση των δυνατοτήτων της εποχής μας
να καταστρέψουν τις δυνατότητες της εποχής μας
να μισήσουν οι υποτελείς τις δυνατότητες της εποχής μας
Ποιος άλλος έχει επίγνωση των δυνατοτήτων της εποχής μας; Ένα ςπολύ μικρός αριθμός γυναικών και ανδρών που βρίσκονται πέραν της ιστορικής Αριστεράς.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Σήμερα, και τις επόμενες μέρες, θα στρέψουμε την προσοχή μας σε κάποιες πρακτικές, στάσεις του σώματος, συμπεριφορές, μεταφορές, οι οποίες, αν και έχουν εμφανιστεί πριν από πολλούς αιώνες ή χιλιετίες, επιβιώνουν στις μέρες μας. Εντάσσονται στη γλώσσα και τον κώδικα της Υποταγής και της Κυριαρχίας: με αυτές άλλοτε οι υποτελείς δηλώνουν την υποταγή τους στον Κύριο, κι άλλοτε είναι ο Κύριος που επιδεικνύει την Ισχύ του και την Κυριαρχία του, προσδιορίζει την κοινωνική του θέση, εκφράζει τα συναισθήματά του. Στο παρελθόν, εξηγήσαμε γιατί ο Κύριος περπατάει πάνω σε κόκκινο χαλί, το οποίο συμβολίζει τους υποτελείς και το αίμα τους: διατρανώνει τη νίκη του και την επιθυμία διαιώνισης της Κυριαρχίας του.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με το ζήτημα γιατί σηκωνόμαστε όρθιοι όταν βλέπουμε τον Κύριο. Αύριο θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια απάντηση στο γιατί ο Κύριος δεν σταματάει στα φανάρια, και μεθαύριο, με αφορμή τη φράση ‘καρότο και μαστίγιο’, θα εξετάσουμε το μαστίγιο ως σύμβολο της ισχύος του Κυρίου. Θα συνεχίσουμε με την εξέταση της παρουσίασης των κοινωνικών προβλημάτων ως πληγής ( λ.χ., η πληγή των ναρκωτικών) και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η λέξη ‘άριστος‘ ήταν αρχικά ένας ακραιφνής πολεμικός όρος που σήμαινε ‘αδίστακτος εξοντωτής και καταστροφέας‘. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Κι αν είναι, πως φτάσαμε στο σημείο το επίρρημα άριστα (κατά τον καλύτερο τρόπο, τέλεια) να δηλώνει την ανώτατη σχολική επίδοση σε εξετάσεις, σε διαγωνισμούς ή τη γενική επίδοση για μια σχολική χρονική περίοδο, τρίμηνο ας πούμε;
Με αυτά τα ερωτήματα θα καταπιαστούμε σήμερα, φίλες και φίλοι, αφού πρώτα δούμε πως η αξιολόγηση, η βαθμολογία δημιουργεί ιεραρχία και Κυριαρχία.
φίλες και φίλοι, ο Θεός, ο Μεγαλοδύναμος, να σας δίνει υγεία και χαρά.
Διότι έχει – εμείς δεν έχουμε και πρέπει να του τα ζητήσουμε (προσευχή) να μας δώσει, και όχι μόνο υγεία και χαρά. Μιας και ο Θεός είναι αυτό που θα ήθελε και θέλει και θα θέλει να είναι ο Κύριος, και σήμερα εν πολλοίς είναι, και ο Κύριος έχει και εμείς δεν έχουμε, πρέπει να του ζητήσουμε (αιτήματα, διεκδικήσεις) να μας δώσει. Στον αντίποδα της φράσης ‘εάν δεν δουλέψουμε εμείς, εσείς θα φάτε τ΄αρχίδια σας’ υπάρχει η φράση που λένε εδώ στα μέρια μου, δεν ξέρω αν τη λένε στα δικά σας, οι εργάτες για τα αφεντικά τους: ‘μου έδωσε κι έφαγα ένα κομμάτι ψωμί’. Αυτή η τελευταία
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Σήμερα, και τις επόμενες μέρες, θα στρέψουμε την προσοχή μας σε κάποιες πρακτικές, στάσεις του σώματος, συμπεριφορές, μεταφορές, οι οποίες, αν και έχουν εμφανιστεί πριν από πολλούς αιώνες ή χιλιετίες, επιβιώνουν στις μέρες μας. Εντάσσονται στη γλώσσα και τον κώδικα της Υποταγής και της Κυριαρχίας: με αυτές άλλοτε οι υποτελείς δηλώνουν την υποταγή τους στον Κύριο, κι άλλοτε είναι ο Κύριος που επιδεικνύει την Ισχύ του και την Κυριαρχία του, προσδιορίζει την κοινωνική του θέση, εκφράζει τα συναισθήματά του. Στο παρελθόν, εξηγήσαμε γιατί ο Κύριος περπατάει πάνω σε κόκκινο χαλί, το οποίο συμβολίζει τους υποτελείς και το αίμα τους: διατρανώνει τη νίκη του και την επιθυμία διαιώνισης της Κυριαρχίας του.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με το ζήτημα γιατί σηκωνόμαστε όρθιοι όταν βλέπουμε τον Κύριο. Αύριο θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια απάντηση στο γιατί ο Κύριος δεν σταματάει στα φανάρια, και μεθαύριο, με αφορμή τη φράση ‘καρότο και μαστίγιο’, θα εξετάσουμε το μαστίγιο ως σύμβολο της ισχύος του Κυρίου. Θα συνεχίσουμε με την εξέταση της παρουσίασης των κοινωνικών προβλημάτων ως πληγής ( λ.χ., η πληγή των ναρκωτικών) και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
η φράση αφελείν τά δείματα δηλώνει την αποτίναξη των φόβων, σημαίνει ‘σταματάω να φοβάμαι’. Την έχω διαβάσει στους Βατράχους του Αριστοφάνη (στ. 688) και θα κάνω τον κόπο να παραθέσω την πρόταση στην οποία ανήκει:
πρώτον ουν ημίν δοκεί / εξισώσαι τους πολίτας καφελείν τα δείματα.
Η πρόταση εξισώσαι τους πολίτας καφελείν τα δείματα είναι σχήμα πρωθύστερο. Αν δεν σταματήσουν οι πολίτες να φοβούνται δεν μπορεί να υπάρξει εξίσωση. Από την άλλη όμως δεν είναι σχήμα πρωθύστερο, αφού η εξίσωση των πολιτών εξοβελίζει πολλούς φόβους.
Οι φόβοι είναι αποτέλεσμα της διαταγής και της απειλής, του εκφοβισμού. Κάθε διαταγή είναι απειλή και κάθε απειλή είναι διαταγή. Ο σκοπός της διαταγής/απειλής είναι η πρόκληση του φόβου, ο οποίος φόβος είναι ταυτόσημος με την ήττα και την υπακοή, υποταγή. Εάν οι υποτελείς δεν φοβηθούν, δεν θα υπακούσουν, δεν θα υποταχτούν. Αυτό ο Κύριος το γνωρίζει πολύ καλά, έχει κατανοήσει πολύ καλά τη σημασία του εκφοβισμού και είναι υποχρεωμένος να διατάζει/απειλεί/εκφοβίζει καθημερινά, με όλους τους τρόπους (λεκτικά, συμβολικά, κλπ). Πρόκειται για την μεταφορά ενός βασικού αξιώματος της διεξαγωγής του πολέμου στη διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου, ένα αξίωμα το οποίο ο Τάκιτος στο έργο του Γερμανία (Germania, κεφ. XLIII) διατυπώνει ως εξής: σε κάθε μάχη, οι πρώτοι νικημένοι είναι τα μάτια (nam primi in omnibus proeliis oculi vicuntur). Εμείς, θα πρέπει να συμπληρώσουμε: τα αυτιά και τα μάτια – η σκέψη, το συναίσθημα.
Το ζήτημα του εκφοβισμού και της αποτίναξης των φόβων μας ενδιαφέρει πάρα πολύ διότι από τη μια κατανοούμε πως διαιωνίζεται η Κυριαρχία, η Ισχύς του Κυρίου, κι από την άλλη πως κλονίζεται, πως αποσυντίθεται, πως καταλύεται.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Μου είχε πει κάποτε ο πατέρας μου, να ‘ναι καλά: κάνε ό,τι θες στη ζωή σου, μόνο μη ρουφιανέψεις και μη σκοτώσεις. Μιας όμως και δεν αρκέστηκα σε έναν μόνο πατέρα, άλλοι τέσσερις (τουλάχιστον) πατεράδες μου είπαν, να μη γίνω μπάτσος ή καραβανάς, να μη γίνω σταρ, να μη κάνω καριέρα, δηλαδή να μη γίνω προϊστάμενος, μεταξύ των άλλων. Μιας και το ΄φερε η κουβέντα, ας αναφέρω και τους άλλους πατεράδες μου: τον παππού μου, πέθανε το 1977, τον φίλο Θεόδωρο Μπασιάκο, που ζει στην Αμαλιάδα, γειά σου Θόδωρα, ας είναι και νεώτερος, τον φίλο Ντέτλεφ, μαθητή του Χάμπερμας που ζει με άλλους και άλλες 4ο σε μια οικοκοινότητα στην Ιταλία, την Utopiaggia, έναν οικοδόμο, πέθανε, επέστρεψε το 194ο με τα πόδια (ένα ολόκληρο χρόνο) από την Αλβανία στην Αθήνα, επισκευάζοντας στέγες από χωριό σε χωριό για ένα πιάτο φαΐ, και το γιό μου Παύλο, που είναι μεν 8 χρονών αλλά είναι μάγκας, όπως είναι και ήταν και οι προαναφερθέντες, με την αρχική σημασία της (τούρκικης) λέξης (σοφός). Η λειτουργία του πατέρα δεν κοιτάζει χρόνια, κοιτάζει σοφία και ο καθένας μας και η καθεμιά μας έχει μια σοφία που δεν την έχει ο άλλος, η άλλη. Με αυτή την έννοια, θεωρώ ότι είμαστε όλοι δάσκαλοι, δασκάλες, μαθητές, μαθήτριες! Διά βίου μάθηση, δια βίου διδασκαλία. Τις μητέρες μου, καμιά δεκαριά, θα τις μνημονεύσω μια άλλη μέρα.
Είμαι πενήντα τριών ετών κι όσο περνάνε τα χρόνια το πρόβλημά μου με τη διαταγή ολοένα και χειροτερεύει. Δυσκολεύομαι ολοένα και πιο πολύ και να διατάξω αλλά και να υποστώ διαταγές. Υποστηρίζω πολύ συχνά ότι η διαταγή, πέραν της κοινωνικής της διάστασης έχει και μια ψυχολογική: είναι ένας τρόπος εκτόνωσης του άγχους. Όταν κάποιος υφίσταται τη βία της διαταγής, αυτό που κάνει δεν είναι μόνο ότι υπακούει αλλά και ότι γίνεται αποδέκτης των αγχών και της σκατοψυχίας του άλλου. Κατά συνέπεια, μιας και το άγχος ξαλαφρώνει, αλλά μόνο προσωρινά, διότι η πηγή (του άγχους) αναβλύζει ασταμάτητα, η διαταγή χαρίζει υγεία και χαρά στον Κύριο (προϊστάμενο) και τον κάνει ολοένα και πιο χαιρέκακο. Όταν σε βλέπει να υποφέρεις (από την διαταγή) χαίρεται, κι όταν δεν μπορεί να διατάξει, όταν σε βλέπει να είσαι καλά, υποφέρει.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
φίλες και φίλοι, τα μάθατε τα νέα;
στήθηκε στο Χόλιγουντ το δυόμισι χιλιομέτρων κόκκινο χαλί πάνω στο οποίο θα περπατήσουν οι αστέρες του θεάματος – απαιτήθηκαν 1700 ώρες εργασίας. Πάνω σε κόκκινο χαλί περπατούν και οι ηγέτες – αυτό που τοποθετούν για την επιθεώρηση του αγήματος, πάνω στα σκαλοπάτια, στο διάδρομο, στην αίθουσα υποδοχής. Και διερωτώμαι: γιατί να είναι κόκκινο κι όχι πράσινο ή μπλέ ή κάποιο άλλο χρώμα;
