φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ο Χανς Φράγιερ (Hans Freyer, Τεχνοκρατία και Ουτοπία, 1955, Νεφέλη [1998] ) την πρόβλεψη του Αλέξις ντε Τοκβίλ (Η δημοκρατία στην Αμερική, 1835-1840, Στοχαστής, ) ότι η δημοκρατία και το δημοκρατικό κράτος τείνουν προς τον ολοκληρωτισμό, προς το ολοκληρωτικό κράτος, γράφει (σελ. 173): ”Όμως το ουσιώδες είναι το πώς την καταγράφει: δίχως αιτιάσεις και δίχως υπερευαισθησίες, δίχως πικρία και, κυρίως, δίχως χαιρεκακία. Ο Tocqueville καταγράφει την τάση αυτή ως κίνδυνο, όχι όμως με τη στάση του προειδοποιητή που τα ξέρει όλα, ούτε με εκείνη του μάντη κακών, αλλά ως γνώστης των πολιτικών δομών. . .”
ΜΕ αυτή την προειδοποίηση κατά νου, για να μην παρεξηγηθούμε, θα επαναλάβω το ερώτημα που έθεσα προχτές και θα συνεχίσω διατυπώνοντας και άλλα. Αναρωτήθηκα λοιπόν γιατί, ενώ το 99%, μην πω 99,5%, των νοσούντων και νοσουσών κατά την διάρκεια της πανδημίας δεν έπαθε απολύτως τίποτα, εστιάσαμε την προσοχή μας στο 0, 2% που πέθαναν και όχι στο 99,5% που το σώμα τους αντιμετώπισε τον κορονοϊό; Γιατί εστιάσαμε στον θάνατο και όχι στη ζωή; Γιατί εστιάσαμε στην ασθένεια και όχι στην υγεία; Γιατί εστιάσαμε στην ανοσολογική ανεπάρκεια και όχι στην ικανότητα του σώματός μας, μέσω του ανοσοποιητικού συστήματος, να αντιμετωπίζει ιούς που δεν τους γνωρίζει; Γιατί δεν εξυμνήσαμε το ανοσοποιητικό σύστημα; Γιατί κάποιοι και κάποιες δυσκολεύτηκαν πολλοί κι άλλοι και άλλες δεν τα κατάφεραν; Γιατί το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν τα κατάφερε, γιατί ήταν ανεπαρκές; Γιατί τις τελευταίες δεκαετίες το ανοσοποιητικό μας σύστημα αρχίζει να τα παίζει (αυτοάνοσα, πάνω από 80) και να στρέφεται όλως παραδόξως κατά υγιών κυττάρων και ιστών και τους καταστρέφει; Γιατί αυτή η αυτοκαταστροφή και αυτοκτονική στάση; Μήπως βρισκόμαστε στην αρχή μιας διαδικασίας αποδιοργάνωσης και απορρύθμισης του ανοσοποιητικού συστήματος; Και μιας και ο κορονοϊός σχετίζεται με το αναπνευστικό μας σύστημα, δεν θα έπρεπε να σκεφτούμε και να αναρωτηθούμε τι γίνεται και με αυτό; Μήπως και αυτό αποδιοργανώνεται και αποδιαρθρώνεται, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το ανοσοποιητικό; Δεν γνωρίζουμε ότι ο καρκίνος των πνευμόνων είναι πρώτος σε θανάτους και ότι εμφανίζεται, όπως και όλες οι άλλες 100 (εκατό) μορφές του καρκίνου, μετά το 1800, με την έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης και την επικράτηση του βιομηχανικού καπιταλισμού; Δεν βλέπουμε ότι και στην περίπτωση του καρκίνου το σώμα μας εδώ και πάνω από δύο αιώνες αρχίζει να τα παίζει, πολλαπλασιάζει τα κύτταρά του ανεξέλεγκτα και μας σκοτώνει μέσω της αθανασίας; Μήπως το σώμα μας είναι ένα πεδίο μάχης, του διεξαγόμενου εδώ και δύο αιώνες πολέμου μεταξύ της βιολογικής φύσης μας και της καπιταλιστικής επιστήμης και καπιταλιστικής Τεχνικής; Ποια θα είναι η έκβαση αυτού του πολέμου;
Continue reading →
