φίλες και φίλοι, καλή μας μέρα, καλή μας εβδομάδα, καλό μας μήνα, ευτυχές το νέο έτος, το οποίο αρχίζει κάθε μέρα

 Ζω δυο απορίες.

Ως συνεπές μέλος του ‘Συνδέσμου για την κατάργηση του ρήματος Έχω’  δεν μπορώ να γράψω  ‘ έχω δύο  απορίες ‘ ή ακόμα και ‘ζω με δύο απορίες’. Ζω δυο απορίες, επί του

Continue reading →

φίλες κε φίλοι, καλημέ!

Ο Σύνδεσμος για την Κατάργηση του Ρήματος Έχω εύχεται να ζήσουμε καλό χειμώ – και θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί. 

Σήμαντρα ιντερνετικά ηχείστε, καμπάνες διαδικτυακές κτυπείστε, επέστρεψα, κατά 85% γερός, κατά 120% δυνατός, ημίονος, ημιταλαίπωρος, λυσσιάρκου σκλί κατά τα άλλα! Επέστρεψα να συνεχίσω να διατυπώνω ερωτήματα αδήλωτα, ανεπικαίρως επίκαιρα, καταχωνιασμένα  στα ερέβη της κοινωνικής πραγματικότητας και τις πτυχές της ταραγμένης ύπαρξης του καθενός και της καθεμιάς, ερωτήματα πίπτοντα επί των τοίχων και των τειχών των προσφάτως εγειρομένων αδιεξόδων, αδιέξοδα τα οποία ο ποιητής Χέντερλιν όριζε ως την εγγύτατη προσέγγιση της λύσης, επέστρεψα να συνεχίσω να διατυπώνω απαντήσεις ακολουθώντας την κίνηση του νοός επί τα λαιά. Σοβαρεύω επί το σπουδαιογελοιότερον, ασφαλώς!

 Ερωτώ τον ευατόν μου: από ήρθε το προλεταριάτο; Απαντώ μεγαλοφώνως: από τας εξοχάς τας μεσαιωνικάς, από την ύπαιθρο της μεσαιωνικής φύσης. Ερωτώ και πάλιν: Θα επιστρέψει, αυτοκαταργούμενο,  εις τας εξοχάς της (μετα)καπιταλιστικής φύσης;

Continue reading →

φίλες και φίλοι,

θα τα ξαναπούμε στις 10 Σεπτεμβρίου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα (και πάλι)

    Ξαναδιαβάζω αυτές τις μέρες τη Μήδεια του Ευριπίδη – από τον Ευριπίδη οι Βάκχες και η Μήδεια με γοητεύουν και με συγκινούν. Οι πρώτες είναι ένα σχόλιο για το τέρας που υπάρχει μέσα μας και για την ανάγκη να το ταΐζουμε με εκλεκτές τροφές για να είναι πάντα ικανοποιημένο και ακίνδυνο – γιατί όχι και δημιουργικό. Ομολογώ  ότι από τη Μήδεια κάτι που διαφεύγει αλλά δεν ξέρω τι  στο καλό είναι αυτό – τη διαβάζω, τη ξαναδιαβάζω και δε μπορώ να βρω μια άκρη. Η εν εξελίξει ανάγνωση με παρακινεί να συγκρίνω τη στάση, τη συμπεριφορά, τις σκέψεις της Μήδειας με αυτές της Κυριαρχίας –  μήπως η Μήδεια είναι προισωποποίηση της Κυριαρχίας;

Η οποία ποιμενικής προέλευσης δυτική Κυριαρχία δεν μπορεί να μην είναι παιδοκτόνος και παιδοβασανίστρια. Χίλια στόματα να είχα δεν θα μπορούσα να περιγράψω τις εξοντώσεις και τις σφαγές, τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες που υπέστησαν και υφίστανται έχουν υποστεί τα βρέφη,τα νήπια και τα παιδιά υπό την Κυριαρχία-Μήδεια. Τα υπό την  καπιταλιστική Κυριαρχία βάσανα τα γνωρίζουμε καλά: ο οικιακός εγκλεισμός, η απαγωγή από το Κράτος, η απομάκρυνσή τους από τους κοινωνικούς χώρους και ο εγκλεισμός τους στους σταθμούς, νηπιαγωγεία και σχολεία είναι η πηγή όλων των ‘προβλημάτων’, που αντιμετωπίζουν γονείς, δάσκαλοι   (παιδοφύλακες)  και Κράτος, προβλήματα τα οποία δεν είναι παρά η φυσιολογική και αναμενόμενη αντίδραση στον εγκλεισμό, την επιτήρηση και τον διαρκή έλεγχο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μια ανοιχτή συμβιωτική ομάδα (της πόλης – για τις οικοκοινότητες της υπαίθρου θα ασχοληθώ ένα άλλο πρωινό) είναι μια  ομάδα ανδρών και γυναικών, οικογενειών, ζευγαριών και μοναχικών (λόγω του νεαρού της ηλικίας κατά κύριο λόγο)  με χαλαρούς αλλά υπαρκτούς δεσμούς που προκρίνει και ενισχύει την περιστασιακή και προσωρινή συμβίωση, συνεργασία, αλληλεγγύη, κοινοχρησία και κοινοκτησία, άσκηση ελευθερίας και ισότητας.  Η διαδικασία του σχηματισμού των ολιγομελών αυτών ομάδων (10-20 πρόσωπα)  έχει αρχίσει εδώ και κάνα δυο χρόνια – τα μέλη τους συναντιούνται όλο και πιο συχνά σε σπίτια, τρώνε και γλεντάνε μαζί, συζητάνε, συζητάνε και για το μέλλον, φροντίζουν για το μέλλον, νέα πρόσωπα έρχονται, δημιουργούν και επεκτείνουν δίκτυα εφοδιασμού πολλών αναγκαίων για τη ζωή αγαθών, βοηθούν ο ένας τον άλλον να αντιμετωπίσουν δυσκολίες, χαίρονται που είναι μαζί, μαθαίνουν, διδάσκουν, ερωτεύονται. . .

    Ο πυρήνας αυτών των συμβιωτικών ομάδων είναι οι κλειστές παρέες που ουδέποτε έπαψαν να υπάρχουν αλλά τώρα  αναγκάζονται να ανοίξουν, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αυξημένη κινητικότητα των προσώπων. Οι συμβιωτικές ομάδες υπάρχουν σε όλες τις πόλεις, είναι βέβαιο ότι η διαδικασία σύμπηξης νέων και διεύρυνσης της συνεργασίας, του σχηματισμού δικτύων, θα επεκτείνεται και θα γενικεύεται με γεωμετρικό ρυθμό. Τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, οι κομμουνιστικές πρακτικές δηλαδή, οι κομμουνιστικότητες,  αυτών των συμβιωτικών ομάδων είναι σαφή, χωρίς πολύ συχνά να υπάρχει συνείδηση της κομμουνιστικής κατάστασης – αυτό δεν μας χαλάει, κατά κανένα τρόπο.

Η γνώμη μου είναι ότι στην εμπροσθοφυλακή της διαδικασίας σύμπηξης, ανοίγματος, πολλαπλασιασμού  και δικτύωσης ομάδων είναι αφενός οι καλλιτεχνικές ομάδες (κυρίως μουσικές αλλά και θεατρικές, χορευτικές, κινηματογραφικές, κλπ), τα μέλη των οποίων ψωμίζονται, βγάζουν το μεροκάματό τους όχι από τη μουσική, κλπ, αλλά από την ένταξή τους στην παραγωγή του κοινωνικού πλούτου επιδιδόμενα σε μια τεράστια ποικιλία κοινωνικών δραστηριοτήτων με βασικό μέλημα τον περιορισμό του χρόνου δουλείάς, και αφετέρου οι κοινωνικά και πολιτικά συνειδητοποιημένες ομάδες (στέκια, κοινωνικά ιατρεία, χώροι συλλογικής εστίασης, 0μάδες αλληλοβοήθειας, κλπ.) που περνούν στην πράξη, που πρώτα πράττουν και μετά μιλάνε, που βιώνουν και ασκούν και επιβεβαιώνουν τη συμβίωση, τη συνεργασία, την κοινοκτησία, την κοινοχρησία, την αλληλεγγύη· τον κομμουνισμό λέω εγώ, άλλοι και άλλες τον λένε αλλιώς –  αυτό δεν μας χαλάει, κατά κανένα τρόπο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μετά το ολιγόμηνο διάλειμμα των εκλογών, αναμένουμε μια νέα κλιμάκωση και όξυνση του κοινωνικού πολέμου. Η διαπίστωση αυτή δεν είναι υπόθεση, δεν είναι εικασία, είναι βεβαιότητα. Μήπως υπάρχει καμιά άλλη βεβαιότητα εδώ τριγύρω; Όχι μία, πολλές. Να άλλη μία: ο παροξυσμός, η ένταση του κοινωνικού πολέμου θα διαρκέσει πολλά χρόνια, πολλές δεκαετίες, όλος ο 21ος αιώνας θα είναι ένας παρατεταμένος οξύς και δριμύς κοινωνικός πόλεμος. Θα δούμε στη συνέχεια σε ποιες προϋποθέσεις ερείδεται αυτή η διαπίστωση. Τι είναι η βεβαιότητα; Η βεβαιότητα, φίλες και φίλοι,  είναι ένα εργαλείο, ένα όπλο, πολύ χρήσιμο – εάν δεν το διαθέτεις, είσαι καταδικασμένος να ηττάσαι. (Εάν δεν διαθέτεις βεβαιότητες, θα διαθέτεις αυταπάτες). Όσον αφορά τη διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου, όλες οι επιμέρους, οι συγκυριακές βεβαιότητες παράγονται από κάποιες βεβαιότητες -αξιώματα. Να δύο από αυτές:

Είμαστε πιο ισχυροί από τον Κύριο – δυνάμει βέβαια, οντολογικά θα έλεγα. Διότι εάν δεν είμαστε, γιατί να πολεμήσουμε; Ας μείνουμε μια ζωή Υποτελείς του Κυρίου. Είμαστε όμως πιο ισχυροί από τον Κύριο διότι η ύπαρξή του εξαρτάται από την ύπαρξή μας. 

Εφὀσον εἰμαστε πιο ισχυροί από τον Κύριο, μπορούμε να νικάμε χωρίς να πολεμάμε αλλά και πρώτα να νικάμε και μετά να πολεμάμε.

Από αυτές τις μεγαβεβαιότητες παράγονται όλες οι άλλες. Εἰδαμε δύο από αυτές: ο κοινωνικός πόλεμος θα οξυνθεί και θα εκτυλιχθεί καθ’ όλη τη διάρκεια του αιώνα μας – αναμἐνουμε όξυνση και  κλιμάκωση του κοινωνικού πολέμου εντός των προσεχών μηνών. Ας δούμε άλλη μία: ο κοινωνικός πόλεμος της περιόδου 2008-2012 έληξε με νίκη του Κυρίου, δηλαδή με ήττα των Υποτελών Παραγωγὠν και των συν αυτοίς. Από αυτή τη βεβαιότητα συνἀγεται άλλη μία:

εάν πολεμήσουμε όπως πολεμήσαμε,θα ηττηθούμε και πάλι.

Η βεβαιὀτητα αυτή εγείρει τρία κομβικά ερωτήματα.

 Πως πολεμήσαμε και ηττηθήκαμε;

Πως πρέπει να πολεμἠσουμε για να νικήσουμε;

Μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου και να νικήσουμε;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, γεια σας και χαρά σας

Κάθε κοινωνική επανάσταση, αν θέλει να λέγεται κοινωνική επανάσταση, (ή η αντεπανάσταση) εγείρει το ζήτημα του κοινωνικού, κοινόχρηστου, κομμουνιστικού χρόνου (όχι χώρου, κατ΄αρχήν!) και προτείνει, βιώνει ένα νέο περιεχόμενο στην έννοια της ευτυχίας. Το ότι η ευτυχία συναρτάται με το χρόνο είναι σαφές νομίζω και δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης (ή αφήγησης).

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Προσδοκώ την κατανόηση του Μιχάλη που του υποσχέθηκα ότι θα γράψω για τη Γραμμική Α΄ή Β΄και δεν το κάνω σήμερα αλλά ένα άλλο πρωινό· πρέπει να ανατρἐξω σε πολλά βιβλία, περιοδικά, αρχεία και αυτές τις μέρες θα ήθελα να τα αποφύγω όλα αυτά.

Αντ’ αυτού θα ασχοληθώ με το ζήτημα της αυτοΐασης. Η λέξη αυτοΐαση δεν υπάρχει στα λεξικά, καταλαβαίνουμε όμως περί τίνος πρόκειται. Οι επιφυλάξεις μου για τον όρο είναι πολλές και αφορούν κυρίως το πρώτο συνθετικό:αυτο-. Το αυτο- μου θυμίζει το ‘κάν΄το μόνος σου’, do it yourself. Αλλά, φίλες και φίλοι, τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας – τη μαλακία, αυτοϊκανοποίηση ασφαλώς, ένα συναίσθημα ικανοποίησης, ευχαρίστησης με άλλα λόγια,  για δικές μας πράξεις και επιτυχίες, δεν μπορούμε να την κάνουμε μόνοι μας. Εάν την κάνουμε μόνοι μας, δεν θα μας σηκωθεί! Πρέπει να έχουμε κάποιο θηλυκό στο μυαλό μας, να φαντασιώσουμε κάτι, να βλέπουμε κάτι, να ακούμε κάτι για να Τον παίξουμε. Το αυτο- απομονώνει το Υποκείμενο από το πλέγμα των σχέσεων που συγκροτούν την κοινωνία αλλά απομόνωση δεν μπορεί να υπάρξει. Πρόκειται για ένα σύμπτωμα της κυριαρχίας του κτητικού ατομικισμού και του τσομπαναραίικου ηρωισμού.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σήμερα θα εκθέσω τις απόψεις μου για τον καρκίνο, αφού ξεκαθαρίσω με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ότι, το γνωρίζετε,  δεν είμαι γιατρός, δεν είμαι ογκολόγος, δεν είμαι ειδικός. Δεν μου αρέσουν οι παρεξηγήσεις, είναι πολύ κουραστικές και κάνω το κάθε τι για να τις αποφύγω. Το ότι δεν είμαι ογκολόγος, ειδικός, δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να εκθέσω τις σκέψεις μου και ας με κρίνει όποιος και όποια θέλει. Κι επειδή δεν μου αρέσει να μασάω τα λόγια μου, προαναγγέλλω το συμπέρασμα του σημερινού σημειώματος:

μας εξοντώνουν με τον καρκίνο και τα σκάμε για να μας εξοντώσουν!

Και να ένα από τα διλήμματα της εποχής μας:

ή θα δεχτούμε μεγάλες δόσεις χημειοθεραπείας ή θα δεχτούμε μεγάλες δόσεις αλήθειας, 

Continue reading →