φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Κάθε φορά που μεταχειρίζομαι τον όρο Καταστροφική, το μυαλό μου πάει στις πυραμίδες της Αιγύπτου. Δε λέω, είναι εντυπωσιακές και άξιες θαυμασμού. Πως όμως κατασκευάστηκαν και γιατί; Εάν απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, θα σχηματίσουμε μια πολύ ευκρινή εικόνα της Καταστροφικής Τέχνης και Επιστήμης του Κυρίου.

Οι πυραμίδες δεν είναι απλά τάφοι των Φαραώ αλλά αρχιτεκτονικά σύμβολα ισχύος, όπως ήταν  ο Παρθενών, το Κολοσσαίο, οι μεσαιωνικοί πύργοι και οι καθεδρικοί ναοί, όπως είναι σήμερα ο πύργος του Άιφελ, οι ουρανοξύστες, τα στάδια. Μερικά από αυτά τα κτίσματα είχαν και έχουν κάποια χρησιμότητα, αλλά μερικά όχι, είναι καθαρά σύμβολα ισχύος, μορφές επίδειξης αυτής της ισχύος. Το πως χτίστηκαν οι πυραμίδες το γνωρίζουμε: με αίμα, ιδρώτα και κλάμμα δεκάδων χιλιάδων υποτελών Παραγωγών για πολλά χρόνια.  Για να χτιστούν απαιτήθηκε πολλή εργασία, πολύς πλούτος, πολλή οργάνωση, πολύ βία – δεν νομίζω η έγερση αυτών των κτισμάτων να ήταν το αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας και της επιθυμίας των υποτελών γεωργών των αγροτικών κοινοτήτων. Απαιτήθηκε λοιπόν αρπαγή κοινωνικού πλούτου και διαταγή (οργάνωση βασισμένη στη βία).  Απομένει να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί κτίστηκαν.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Δυο συλλογές περιγραφών 350 ρωμαϊκών θριάμβων (Acta triumphorum Capitolina και  Tabula triumphorum Barberina) μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε μια πλήρη και ευκρινή εικόνα του ρωμαϊκού θριάμβου, της τελετής επίδειξης της Νίκης του Κυρίου και της Ήττας των Υποτελών και να επισημάνουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές με τις σημερινές παρελάσεις, οι οποίες, όπως θα δούμε, κατάγονται από τον ρωμαϊκό θεσμό.  (Ο  όρος ‘τελετή’ προέρχεται από τη λέξη τέλος,  που σημαίνει ‘φόρος’). Ο θρίαμβος (triumphus)  ήταν μια πομπή που γίνονταν στη Ρώμη μόνο μετά από μεγάλη ή αποφασιστικής σημασίας νίκη, δηλαδή κατάκτηση και λεηλασία κάποιας πλούσιας ή αντιστεκόμενης περιοχής, του στρατηγού, του ανώτατου διοικητή του ρωμαϊκού στρατού – αυτός είναι ο λόγος που μεταφορικά ο triumphus δηλώνει την victoria, τη νίκη. Για να κατανοήσουμε την καταγωγική  σχέση της παρέλασης από τον ρωμαϊκό θρίαμβο θα πρέπει να έχουμε μια σαφή εικόνα της δομής του θριάμβου.

Μπορούμε να διακρίνουμε τρία τμήματα της επινίκιας και τροπαιοφόρου πομπής.  Στην αρχή του πρώτου μέρους, άρα στην κορυφή της πομπής,  βρίσκονται  οι συγκλητικοί, οι ρωμαίοι Κύριοι, οι γαιοκτήμονες δουλοκτήτες, ακολουθούν  τα λάφυρα του πολέμου, τα ζώα που θα θυσιάζονταν, μεταξύ των οποίων και  λευκοί (λατρεία του φωτός, της λάμψης) ταύροι,  και οι αιχμάλωτοι (μερικοί από τους οποίους θα θυσιάζονταν). Κυρίαρχη μορφή του δεύτερου τμήματος είναι ο  νικητής στρατηγός. Προπορεύονται οι ραβδούχοι (θα ασχοληθούμε με τους ακολούθους αυτούς του Κυρίου σε μελλοντικό σημείωμα) και ακολουθεί ο στρατηγός, πάνω σε άρμα (σύμβολο της ταχύτητας και της Ισχύος) που το σέρνουν τέσσερα λευκά άλογα. Φοράει κόκκινη (σύμβολο της Νίκης) τήβεννο και είναι στεφανωμένος με δάφνη (σύμβολο της αθανασίας). Δίπλα του ένας δούλος κρατάει πάνω από το κεφάλι του  χρυσό (σύμβολο της σπανιότητας της Ισχύος, της αθανασίας και της λάμψης) στεφάνι. Το τρίτο τμήμα είναι η παρέλαση του στρατού, κατά την οποίαν οι στρατιώτες ψάλλουν τα πολεμικά κατορθώματα του νικητή στρατηγού τους.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εικάζω πως δεν αγνοείτε ότι στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα δυο ζωολογικοί κήποι, του Παρισιού και του Βερολίνου μεταξύ των εκθεμάτων ζώων εξέθεταν και ανθρώπους. Στο Παρίσι έφεραν από την Ινδονησία ένα ολόκληρο χωριό ιθαγενών και στο Βερολίνο μια ομάδα Λαπώνων. Οι πρώτοι αρρώστησαν από το κρύο και πέθαναν – οι δεύτεροι δεν γνωρίζω τι απέγιναν.

Κήποι: ό,τι δεν εξοντώνεται, θα υποτάσσεται και θα επιδεικνύεται ως υποταγμένο, καθημαγμένο προς εκφοβισμό!

Οι ζωολογικοί κήποι και οι παρελάσεις, με τις οποίες θα ασχοληθούμε αύριο, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, μέρα παρελάσεων, είναι θεσμοί οι οποίοι εμφανίστηκαν σε εμβρυακή μορφή κατά την ρωμαϊκή δουλοκτητική εποχή. Η αιχμαλώτιση, η κατοχή και η έκθεση των αιχμαλωτισμένων ζώων ήταν μια επίδειξη της Ισχύος του Κυρίου, μια επίδειξη της επιθυμίας του Κυρίου να κατακτήσει και να υποτάξει τη φύση, ενώ οι θρίαμβοι, οι θριαμβευτικές πορείες, από τις οποίες προήλθαν οι παρελάσεις,  ήταν αφενός μια επίδειξη της Ισχύος του νικητή και αφετέρου μια επίδειξη των αιχμαλώτων του πολέμου, δηλαδή, μια επίδειξη της Ήττας, της Υποτέλειας, της Υποταγής.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σήμερα θα ασχοληθούμε με τις ιστορικές και λογοτεχνικές καταβολές της χρήσης του μαστιγίου από τον Κύριο (ή από αυτόν που επιθυμεί να γίνει Κύριος. . .).  Στις μέρες μας ο Κύριος (και οι υπηρέτες Του) δεν χρησιμοποιεί μαστίγιο για να τιθασεύσει, υποτάξει, τιμωρήσει και πειθαρχήσει τους Υποτελείς του, αυτό όμως επιβιώνει σε φράσεις που μεταχειριζόμαστε πολύ συχνά, όπως ‘καρότο και μαστίγιο’ ή ‘η μάστιγα της ανεργίας, της εγκληματικότητας, των ναρκωτικών, κλπ.’ , ‘με το μαστίγιο’, ‘το μαστίγιο του εισαγγελέα, (του δημοσιογράφου)’. (Εάν η ανεργία είναι μια μάστιγα, ένα μαστίγιο, ποιος το κρατάει και ποιον χτυπάει;) Το μαστίγιο λέγεται και βούρδουλας (από το ύστερο λατινικό burdus, μουλάρι): οι φράσεις ‘θα πέσει βούρδουλας’ και ‘ά ρε βούρδουλα που χρειάζεται’ είναι πολύ γνωστές. Λέγεται και καμουτσίκι ή καμτσίκι, από του τουρκικό kamc.

Αύριο, θα ασχοληθούμε με τους ζωολογικούς κήπους, με τη επίδειξη της αιχμαλωσίας της φύσης, και μεθαύριο, τη μέρα που γίνονται παρελάσεις, με τη παρέλαση και θα υποστηρίξουμε ότι είναι ένας από τους πολλούς τρόπους επίδειξης τόσο της υποταγής του Υποτελούς όσο και της Ισχύος, του Θριάμβου του Κυρίου ημών.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σήμερα, και τις επόμενες μέρες, θα στρέψουμε την προσοχή μας σε κάποιες πρακτικές, στάσεις του σώματος, συμπεριφορές, μεταφορές,  οι  οποίες, αν και έχουν εμφανιστεί πριν από πολλούς αιώνες ή χιλιετίες, επιβιώνουν στις μέρες μας. Εντάσσονται στη γλώσσα και τον κώδικα της Υποταγής και της Κυριαρχίας: με αυτές άλλοτε οι υποτελείς δηλώνουν την υποταγή τους στον Κύριο, κι άλλοτε είναι ο Κύριος που επιδεικνύει την Ισχύ του και την Κυριαρχία του, προσδιορίζει την κοινωνική του θέση, εκφράζει τα συναισθήματά του. Στο παρελθόν, εξηγήσαμε γιατί ο Κύριος περπατάει πάνω σε κόκκινο χαλί, το οποίο συμβολίζει τους υποτελείς και το αίμα τους: διατρανώνει τη νίκη του και την επιθυμία διαιώνισης της Κυριαρχίας του.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με το ζήτημα γιατί σηκωνόμαστε όρθιοι όταν βλέπουμε τον Κύριο. Αύριο θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια απάντηση στο γιατί ο Κύριος δεν σταματάει στα φανάρια, και μεθαύριο, με αφορμή τη φράση ‘καρότο και μαστίγιο’,  θα εξετάσουμε το μαστίγιο ως σύμβολο της ισχύος του Κυρίου. Θα συνεχίσουμε με την εξέταση της παρουσίασης των κοινωνικών προβλημάτων ως πληγής ( λ.χ., η πληγή των ναρκωτικών) και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η πυρηνική επιθυμία του Κυρίου είναι η επινόηση της πραγματικότητας, η αποίκιση, ο έλεγχος του μέλλοντος. Η επιθυμία αυτή έχει καταγραφεί στο προίμιο της Ιλιάδας, ατον Α 5 στίχο: Διός δ’ ετελείετο βουλή, δηλαδή, η επιθυμία του Δία, του Κυρίου, εκπληρώθηκε – όλα έγιναν όπως τα σχεδίασε ο Κύριος. Ο Κύριος επιθυμεί η πραγματικότητα να είναι η πραγματοποίηση των επιθυμιών Του. Δύο είναι αυτές οι επιθυμίες: η απεξάρτηση από τον υποτελή Παραγωγό και η επίτευξη της σωματικής αθανασίας.

Ο Κύριος γνωρίζει ασφαλώς ότι το μη αναμενόμενο, το μη προσδοκώμενο, το απροσδόκητο, η έκπληξη  δεν μπορεί να εξοβελιστεί – και η έκπληξη δεν μπορεί να είναι άλλη από το ενδεχόμενο της κατάλυσης της Κυριαρχίας. Ο Κύριος αποικίζει το μέλλον, επιχειρεί να ελέγξει το μέλλον μόνο και μόνο για να αποτραπεί η κατάλυση της (καπιταλιστικής σήμερα) Κυριαρχίας, η αρπαγή και η καταστροφή τόσο του κοινωνικού πλούτου όσο και των υποτελών Παραγωγών αυτού του πλούτου.  Θεωρεί ότι μπορεί να εξοβελίσει αποτελεσματικά την κατάλυση. Οι απόψεις περί του τέλους της ιστορίας και του τέλους της εργασίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά επβεβαιώσεις ότι μπορεί να ελέγξει το μέλλον, να ενισχύσει και να διαιωνίσει την Κυριαρχία.

Ο Κύριος θεάται, ατενίζει το μέλλον κι αυτή η δραστηριότητα είναι μια πτυχή της διαρκούς αποίκισης του μέλλοντος. Η διαπίστωση αυτή μας παροτρύνει να διατυπώσουμε το εξής ερώτημα: θα  μπορούσαμε να δούμε τι βλέπει ο Κύριος;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της πραγματοποίησης μιας εκ των δύο πυρηνικών επιθυμιών του Κυρίου ημών – της επιθυμίας της απεξάρτησής Του από τους υποτελείς Παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. (Η άλλη επιθυμία, αυτή της σωματικής αθανασίας, δεν θα εκπληρωθεί ποτέ – ο Κύριος δεν θα γίνει ποτέ αθάνατος). Αυτό είναι το πνεύμα της εποχής μας (Zeitgeist). O Κύριος είναι ‘δούλος του δούλου του’ (Hegel)  κι αυτή η εξάρτηση πάντα τον ενοχλούσε και πάντα επιθυμούσε να την καταργήσει, να την εξαλείψει. Και τα κατάφερε. Οι συνέπειες είναι κοσμογονικές και με αυτές θα ασχοληθούμε σήμερα.

Continue reading →