ποδόσφαιρο
There are 16 posts tagged ποδόσφαιρο (this is page 1 of 2).
ποδόσφαιρο και Αριστερά
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα!
Στο σημερινό μας σημείωμα θα καταπιαστούμε με τις θέσεις της ιστορικής, νεκροζώντανης Αριστεράς για το ποδόσφαιρο. Θα τις παρουσιάσουμε, θα τις εξετάσουμε και μετά θα αναγκαστούμε να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις σχετικά με το μέλλον της Αριστεράς.
Να ποιες είναι οι θέσεις της Αριστεράς, και, όπως θα δούμε κι ενός τμήματος των αντιεξουσιαστών/αναρχικών:
α) το ποδόσφαιρο είναι ένα λαϊκό παιχνίδι
β) το ποδόσφαιρο δεν είναι βίαιο παιχνίδι, η βία που παρατηρείται μεταξύ οπαδών προέρχεται από έξω και εκφράζεται στο γήπεδο.
γ) είναι καλύτερα να βλέπεις ποδόσφαιρο παρά να παίζεις
δ) είναι καλύτερα να βλέπεις ποδόσφαιρο ως οπαδός – το να είσαι οπαδός είναι κάτι το εξαίσιο!
ε) το ποδόσφαιρο καταστρέφεται από τους καπιταλιστές, η εκδίωξή τους από τους οπαδούς θα το σώσει!Αυτό που θα κάνουμε στο εργοστάσιο, θα το κάνουμε και στο ποδόσφαιρο. Στο σοσιαλισμό θα έχουμε ένα σοσιαλιστικό ποδόσφαιρο, με ομάδες, θεατές, πρωταθλήματα, βαθμολογία! Στον κομμουνισμό;
Continue reading
το κοπάδι των λογικών προβάτων και ο παγκόσμιος ποδοσφαιρικός πόλεμος
φίλες και φίλοι, γεια σας και χαρά σας!
Οι πλατείες όλων των μεγαλουπόλεων του πλανητικού χωριού είναι γεμάτες κάθε βράδυ, μα πιο πολύ των χωρών που η εθνική ποδοσφαιρική τους ομάδα παίζει στο μουντιάλ. Τι κάνει ο κόσμος εκεί; Πίνει, συζητάει, φλερτάρει, τρώει, παίζει, μαθαίνει, τραγουδάει; Όχι, όχι, τίποτα από όλα αυτά! Ταλαιπωρείται, ξεροσταλιάζει όρθιο (και του αρέσει) μπροστά σε μια γιγαντοοθόνη τηλέορασης και παρακουθεί την ομάδα τους να παίζει μπάλα. Βλέπω στη τηλεόραση ένα ζευγάρι, από πλατεία του Αμβούργου: ο άνδρας φωνάζει ενθουσιασμένος μπροστά στη τηλεόραση: Ντόιτσλαντ ίμπερ άλλες και η γυναίκα του να επαναλαμβάνει με πάθος: ίμπερ άλλες! Ανατριχιάζω. Εάν κάποτε ο Χίτλερ σχημάτισε το γερμανικό κοπάδι, εάν το βασικό καθήκον κάθε ήρωα, καλιτέχνη, αθλητή και ηγέτη είναι να διαλύει τις διάσπαρτες κοινωνικές ομάδες και να τις μετασχηματίζει σε κοπάδι λογικών προβάτων, μια εργασία που πληρώνεται αδρότατα, τότε ο σημερινός διαμορφωτής του κοπαδιού είναι ο ποδοσφαιρικός αγώνας, το ποδοσφαιρικό θέαμα, είναι η εθνική ποδοσφαιρική ομάδα. Ο ποδοσφαιριστής σήμερα είναι ένας ανθρωποβοσκός.
Ο ποδοσφαιριστής είναι ήρωας και δούλος ταυτόχρονα. Είναι ήρωας διότι σχηματίζει κοπάδι. Είναι δούλος γιατί είναι υπηρέτης, τσιράκι, τον αγοράζουνε και τον πουλάνε, είναι μια πόρνη πολυτελείας. Ο Μέσι και ο Ρονάλντο είναι ήρωες, δούλοι, πόρνες πολυτελείας. Τι αξιολύπητοι φουκαράδες! Το ρόλο του Χίτλερ αρχίζουν να τον παίζουν οι ποδοσφαιριστές ήρωες. Εάν είναι έτσι, το αίμα που έχει χυθεί μέχρι σήμερα μεταξύ των οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που θα χυθεί στο μέλλον. Ο Κύριος θα παροτρύνει με κάθε τρόπο τα κοπάδια των οπαδών να αλληλοσφαχτούν κι αυτά θα αλληλοσφαχτούν.
Continue reading
θα τη γαμήσουμε τη Νότια Κορέα το Σάββατο ή θα μας γαμήσει αυτή;
φίλες και φίλοι,
γνωρίζουμε πολύ καλά τι θα συμβεί αλλά δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα συμβεί. Ενδέχεται λοιπόν,
να τη γαμήσουμε,
να μας γαμήσει,
να τη γαμήσουμε και να μας γαμήσει,
ούτε να τη γαμήσουμε, ούτε να μας γαμήσει.
Η τελευταία περίπτωση λέγεται λευκή ισοπαλία, δηλαδή κάθε ομάδα πάλεψε να γαμήσει την άλλη αλλά δεν τα κατάφερε: 0-0.
Η περίπτωση και να τη γαμήσουμε και να μας γαμήσει ενδέχεται να έχει της εξής κατάληξη: α) να τη γαμήσουμε όσες φορές μας γαμήσει κι αυτή: 1-1, 2-2, κλπ. β) να τη γαμήσουμε περιοσσότερες φορές από ό,τι αυτή: 2-1, 3-1, 5-3, κλπ. γ) να μας γαμήσει περισσότερες φορές από ό,τι εμείς (1-2, 2-4, 3-5, κλπ).
Υπάρχει το ενδεχόμενο να τη γαμήσουμε χωρίς να μας γαμήσει (1-0, 2-0, 6-0, κλπ) ή να μας γαμήσει χωρις να τη γαμήσουμε (0-1, 0-2, 0-6, κλπ).
Ποιο από όλα αυτά τα πιθανά αποτελέσματα προτιμάμε;Να τη γαμήσουμε χωρίς να μας γαμήσει ή να τη γαμήσουμε περισσότερες φορές από ότι αυτή; Αν πρόκειται να τη γαμήσουμε πολλές φορές, προτιμάμε το πρώτο (5-0, 7-0, κλπ). Εάν όμως πρόκειται να τη γαμήσουμε μια ή δυο φορές, θα προτιμήσουμε να τη γαμήσουμε πολλές φορές, κι ας μας γαμήσει κι αυτή κάνα δυο φορές (5-1, 7-3, κλπ), έτσι δεν είναι; Ποιος δεν προτιμάει το 6-2 από το 1-0;Γιατί;
Προτιμάμε τη λευκή ισοπαλία (0-0) ή την ισοπαλία με γκολ (1-1, 2-2, 3-3, κλπ); Είναι βέβαιο ότι προτιμάμε την ισοπαλία με γκολ. Γιατί;
Γιατί προτιμάμε να γαμήσουμε περισσότερες φορές κι ας γαμηθούμε κάνα δυο από το να γαμήσουμε μια δυο φορές χωρίς να γαμηθούμε;
Εάν νικήσουμε τη Νότια Κορέα με 1-0 θα πούμε ένα και να τσούζει;
Κι αν χάσουμε με 1-0;
goooool!
Γιατί κάθε φορά που καρφώνεται η μπάλα στα δίκτυα, σύσσωμοι οι θεατές των κερκίδων, οι τηλεθεατές του σαλονιού και του καφενείου, οι σχολιαστές της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου κραυγάζουν θριαμβευτικά γκοοοοοολ και όχι τέρμαααα; Γιατί την αγγλική λέξη goal άλλοτε την μεταφράζουμε κι άλλοτε όχι; Λέμε, για παράδειγμα, ότι σε αυτόν τον αγώνα σημειώθηκαν τόσα τέρματα, ότι το τέρμα το σημείωσε ο δείνα ποδοσφαιριστής αλλά δεν θα πούμε ποτέ ότι κάποιος έβαλε τέρμα ή μπήκε τέρμα. Ακούμε πολύ συχνά ότι κάποιος έβαλε μια φοβερή γκολάρα ή ότι ήταν ένα πολύ ωραίο γκολάκι, δεν πρόκειται όμως ποτέ από τα χείλη των ποδοσφαιρόφιλων να ακουστούν οι εκφράσεις έβαλε μια τερματάρα ή ήταν πολύ ωραίο τερματάκι. Ποτέ!
έπαιξε ποδόσφαιρο ο Μαρξ;
Τι να έκανε άραγε το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου του 1863 ο Μαρξ, όταν εκπρόσωποι έντεκα ποδοσφαιρικών συλλόγων του Λονδίνου συναντήθηκαν στη ταβέρνα των Ελευθεροτεκτόνων και ίδρυσαν την Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου; Ζούσε στο Λονδίνο, από τον Αύγουστο του 1849, όπου και πέθανε το 1883. Τριάντα τέσσερα χρόνια! Τι σύμπτωση! Είναι ακριβώς η εποχή κατά την οποία διαμορφώθηκε το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Είμαι βέβαιος ότι κάτι θα είχε ακούσει γι αυτό το παιχνίδι ο Μαρξ. Δεν γνωρίζω εάν αναφέρει κάτι γι αυτό και πολύ θα ήθελα να το μάθω. Εάν το αναφέρει κάπου, θα είναι στην αλληλογραφία του αλλά έχω διαβάσει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος από αυτήν. Δεν αποκλείεται, περνώντας από κάποια γειτονιά, να είχε παρακολουθήσει και κάποιον αγώνα· να έπαιξε ο ίδιος, μάλλον πρέπει να το αποκλείσουμε.
η εκσπερμάτιση ως πυροβολισμός
Στο σημερινό μας σημείωμα, φίλες και φίλοι, θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε από τη μια στα ερωτήματα γιατί το πέος εκλαμβάνεται ως πυροβόλο όπλο και η εκσπερμάτιση ως πυροβολισμός και από την άλλη να διερευνήσουμε τη σχέση της ποδοσφαιρικής διείσδυσης με τις δυο αυτές αντιλήψεις των ανδρών στη δυτική πατριαρχική κοινωνία. Η εργασία αυτή γίνεται για να διατυπώσουμε μια απάντηση στο ζήτημα κατά πόσο το ανδρικό ποδόσφαιρο διαιωνίζει, αναπαράγει και ενισχύει τη δυτική πατριαρχία.
Continue reading
για την απεικόνιση του πολέμου με ερωτικούς όρους στην Ιλιάδα
φίλες και φίλοι,
στο σημερινό σημείωμα θα ασχοληθούμε με μια ιλιαδική μεταφορά: στους στίχους Ν 286-91, το δόρυ εμφανίζεται να αναζητά το θύμα του όπως ο εραστής την ερωμένη του. Αυτό που θέλει να κάνει το δόρυ είναι αυτό που θέλει να κάνει ο εραστής: να διεισδύσει με δύναμη στο σώμα του θύματος, να προκαλέσει πόνο και αιμορραγία, να τραυματίσει, να σκοτώσει, να νικήσει. Με αυτή τη μεταφορά, ο αφηγητής μας αποκαλύπτει τις επιθυμίες του άνδρα της εποχής του: να διεισδύσει με δύναμη στο σώμα της ερωμένης, να προκαλέσει πόνο, να χύσει αίμα, να νικήσει. Εάν το δόρυ εκλαμβάνεται ως πέος είναι γιατί το πέος εκλαμβάνεται ως δόρυ.Στις μέρες μας, το πέος εκλαμβάνεται ως πυροβόλο όπλο. Γιατί στη δυτική Πατριαρχία, το πέος απεικονίζεται ως όπλο που προκαλεί διείσδυση, πόνο, αιμορραγία, τραυματισμό, ταπείνωση και υποταγή;
Διαβάζουμε το ρήμα αντιάζω (αντιάω, αντιόω) δεκαέξι φορές στην Ιλιάδα (Α 31, 67 Ζ 127 Η 231 Κ 551 Μ 356, 368 Ν 215, 290, 752 Ο 297 Υ 125 Φ 151, 431 Ψ 643 Ω 62) και σημαίνει άλλοτε ‘αποδέχομαι, απολαύω’ και άλλοτε ‘αναζητώ, συναντώ, αντικρίζω’. Στις δεκαπέντε περιπτώσεις, αυτός ή αυτή που αποδέχεται ή αναζητά και συναντά είναι πάντα κάποιος θεός ή άνθρωπος: η αιχμάλωτη Χρυσηΐδα θα πηγαινοέρχεται μπροστά στον αργαλειό στο σπίτι του Αγαμέμνονα, εάν ο Απόλλωνας αποδεχτεί τη θυσία ο λοιμός θα λήξει, κλπ, κλπ. Σε μια περίπτωση, αυτός που αναζητά δεν είναι ένας θεός ή ένας άνθρωπος αλλά ένα δόρυ. Να οι στίχοι του εδαφίου (Ν 286-91), με τους οποίους θα καταπιαστούμε, σε ελεύθερη μετάφραση: [ ο φοβητσιάρης πολεμιστής τα κάνει πάνω του, 281-285] αλλά ο ατρόμητος ήρωας λαχταράει πότε να ριχτεί (μιγήμεναι) στη φοβερή μάχη. Ποιος δεν θα έλεγε τα καλύτερα λόγια για την ανδρεία του; Κι αν σε χτυπούσαν από μακριά ή από κοντά (τυπείης), το δόρυ δεν θα μπήγονταν πίσω στο σβέρκο ή στη πλάτη αλλά θα αναζητούσε (αντιάσειε) το στήθος σου ή τη κοιλιά σου (νηδύος) την ώρα που ορμάς προς τα μπρος, προς τα εκεί που οι πολεμιστές στη πρώτη γραμμή ερωτοτροπούν, συνευρίσκονται ερωτικά, συνουσιάζονται, γαμιούνται (μετά προμάχων οαριστύν). Η λέξη οαριστύς σημαίνει ‘ερωτική συνεύρεση, ερωτική ομιλία, γαμήσι’. Προέρχεται από τη λέξη όαρ (η) που δηλώνει ‘τη σύζυγο, την παντρεμένη γυναίκα’. Το δόρυ λοιπόν αναζητά την κοιλιά του αντιπάλου στο πεδίο της μάχης, εκεί όπου οι πολεμιστές της πρώτης γραμμής πολεμούν λες και θέλουν ο ένας να γαμήσει τον άλλον! Δεν είναι καταπληκτικό;
20. τεχνικές επικής, πορνογραφικής και τηλεοπτικής ποδοσφαιρικής αφήγησης
Στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου, ο Παναθηναϊκός, που έχει υποστεί μια διείσδυση, αντεπιτίθεται, διεισδύει στο χώρο και στριμώχνει τον Ολυμπιακό στη μεγάλη περιοχή. Τον πολιορκεί ασφυκτικά, οι αμυνόμενοι προσπαθούν να αποκτήσουν τον έλεγχο της μπάλας και να απομακρύνουν τους αντιπάλους αλλά δεν τα καταφέρνουν. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού επιχειρούν να διεισδύσουν στο χώρο των αμυνομένων με συντονισμένες επιθέσεις, διεξάγονται σκληρές αναμετρήσεις μεταξύ αντιπάλων παικτών, επιχειρούνται δυνατά σουτ αλλά ο Ολυμπιακός καταφέρνει να διατηρήσει την ακεραιότητα της εστίας του, της τρύπας του δηλαδή. Ο τρόπος που αναμεταδίδεται η αντεπίθεση του Παναθηναϊκού, όλος ο αγώνας, όλες οι ποδοσφαιρικές συναντήσεις, είναι τόσο οικείος που περνάει απαρατήρητος. Η γενική άποψη του πεδίου της μάχης εναλλάσσεται συνεχώς με συγκεκριμένα περιστατικά. Τη μια στιγμή, με ένα γενικό πλάνο, βλέπουμε και τους είκοσι δύο παίκτες, την άλλη μόνο δύο να μονομαχούν και αμέσως μετά μόνο τα πόδια των ποδοσφαιριστών και τη μπάλα. Παρακολουθούμε τους παίκτες από τη μέση και κάτω: ένα πόδι χτυπάει ένα άλλο και ο παίκτης πέφτει στο έδαφος. Ο φακός εστιάζει στο σημείο του χτυπήματος. Στη συνέχεια, η εστίαση της αναμετάδοσης προοδευτικά μεγαλώνει: Ο παίκτης σφαδάζει από το πόνο· ένας παίκτης τρέχει κοντά στον τραυματία· συμπαίκτες τρέχουν να τον βοηθήσουν· γενικό πλάνο του αγωνιστικού χώρου· πανοραμικό πλάνο από ψηλά των κερκίδων και του γηπέδου. Από δω και πέρα, η εστίαση αρχίζει να μικραίνει προοδευτικά. Η κάμερα επιστρέφει στον αγωνιστικό χώρο, στα γενικά πλάνα, στις μονομαχίες και στις λεπτομέρειές τους.
ποδόσφαιρο και δυτικός πολιτισμός/εισαγωγή
my foot! (το μάτι μου!)
Τα πιο δημοφιλή, παγκοσμίως, σήμερα παιχνίδια, με τη μορφή γνήσιου παιχνιδιού, αθλήματος ή videogame, είναι τα ομαδικά παιχνίδια που παίζονται με μπάλα, στα οποία η νίκη εξασφαλίζεται με τη διείσδυσή της είτε σε έναν περιορισμένων διαστάσεων και καλά προστατευόμενο χώρο της επικράτειας των αντιπάλων (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, πόλο, χάντμπολ, χόκεϊ, κλπ) είτε σε όλο το χώρο της επικράτειας (βόλεϊ, τένις, κλπ). Μέχρι τον 10ο μ.Χ. αιώνα, τα ομαδικά παιχνίδια (διείσδυσης) της μπάλας δεν ήταν παραπάνω από τα δάχτυλα του ενός χεριού. Από την εποχή αυτή και μέχρι τον 18ο και 19ο αι. συγκεντρώνουν σταδιακά την προτίμηση χωρικών και ευγενών, εργατών και βιομηχάνων, υπηρετών και βασιλιάδων. Από τα τέλη του 19ου αι. επινοούνται και άλλα (μπάσκετ, υδατοσφαίριση, χάντμπολ) και μέχρι στις μέρες μας είναι τα μόνα που υπάρχουν. Μέσα σε μια χιλιετία από ανύπαρκτα έγιναν πολλά και κυριάρχησαν. Από όλα αυτά τα ομαδικά παιχνίδια διείσδυσης της μπάλας, το πιο δημοφιλές είναι το ποδόσφαιρο (soccer) αλλά δεν υπάρχει μια γενικά αποδεκτή εξήγηση του φαινομένου. Με την παρούσα εργασία θα επιχειρήσω να δείξω ότι δεν μπορέσαμε να δώσουμε μια ικανοποιητική απάντηση σε αυτό το αίνιγμα διότι δεν επισημάναμε το ερώτημα και, συνεπώς, δεν δώσαμε μια απάντηση, γιατί τα ομαδικά παιχνίδια διείσδυσης της μπάλας συγκέντρωσαν, από τον 12ο αι και με ολοένα και μεγαλύτερο ζήλο, το ενδιαφέρον των ανδρών με αποτέλεσμα όχι μόνο να εξαφανίσουν όλα τα άλλα αλλά και να επινοήσουν νέα. Εάν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, ίσως να μπορέσουμε να διατυπώσουμε στο μέλλον και μια γενικά αποδεκτή λύση του αινίγματος της παγκόσμιας λατρείας του ποδοσφαίρου. Το ερώτημα αυτό είναι το πρώτο, χρονικά και λογικά, που οφείλουμε να διατυπώσουμε και να απαντήσουμε. Υπάρχουν όμως κι άλλα. Ας τα δούμε.
Από τον 12ο αι. παιζόταν στην Αγγλία ένα παιχνίδι που ήταν γνωστό ως παιχνίδι της μπάλας και από τα τέλη του 16ου αι. ως ποδόσφαιρο (footeball). Από τις πρώτες μέρες της εμφάνισής του, οι αρχές (δικαστές, σερίφηδες και βασιλιάδες) απαγόρευαν την διεξαγωγή του γιατί, όπως φαίνεται από το “Διάταγμα για τη συντήρηση του πυροβολικού και την απαγόρευση των παράνομων παιχνιδιών” του Ερρίκου Ζ΄(1447-1509), το οποίο καταργήθηκε το 1845, οι αγρότες, οι εργάτες και οι υπηρέτες προτιμούσαν να παίζουν μπάλα παρά να συντηρούν το πυροβολικό, να πολεμούν και να εργάζονται στα νεοπαγή εργοστάσια. Τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αι. η αστυνομία και ο στρατός είχε καταφέρει να απαγορέψει ολοσχερώς την διεξαγωγή δημόσιων, ανοιχτών ποδοσφαιρικών συναντήσεων, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μαζικές συμπλοκές, χωρίς κανονισμούς, μεταξύ χωριών και ενοριών με πολλούς τραυματισμούς και συχνούς θανάτους, με αποτέλεσμα το παιχνίδι αυτό να επιβιώσει μόνο σε τέσσερις πόλεις, όπου παίζεται μέχρι και σήμερα, μια φορά το χρόνο, και να υιοθετηθεί και να λατρευτεί από τα αγόρια και τους έφηβους που το έπαιζαν επί αιώνες στα προαύλια των ιδιωτικών σχολείων των πλούσιων αριστοκρατών και αστών. Εκεί μέσα, στις στενόμακρες αυλές των σχολείων, ήδη από τα τέλη του 18ου και αρχές του 19ου αι., ο αριθμός των παικτών κάθε ομάδας άρχισε να περιορίζεται συνεχώς και να εμφανίζονται οι πρώτοι κανονισμοί. Οι βάσεις της διαμόρφωσης του σύγχρονου ποδοσφαίρου είχαν τεθεί. Οι απόφοιτοι των σχολείων συνέχισαν να παίζουν και στα πανεπιστήμια. Όταν αποφοιτούσαν, για να μπορούν να επιδίδονται σε αυτό χωρίς να καταδιώκονται από την αστυνομία και το στρατό, δημιουργούσαν νόμιμους συλλόγους και καθόριζαν συγκεκριμένους χώρους όπου θα το έπαιζαν. Ο πρώτος σύλλογος εμφανίζεται το 1855, στο Σέφιλντ. Οι αγρότες και οι εργάτες δημιούργησαν κι αυτοί τους δικούς τους συλλόγους κι έτσι το ποδόσφαιρο επέστρεψε στο λαό αλλά τελείως αλλαγμένο. Το 1862, στην ίδια πόλη, οι σύλλογοι έγιναν 15. Το ίδιο συνέβη και σε άλλες πόλεις. Όπως όλα τα παιχνίδια που παίζονται πολύ διαφορετικά από περιοχή σε περιοχή, κάθε σχολείο, πανεπιστήμιο και σύλλογος έπαιζε το ποδόσφαιρο με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, είχε δηλαδή τους δικούς του κανονισμούς. Η κατάσταση αυτή δεν επέτρεπε τη διεξαγωγή ποδοσφαιρικών συναντήσεων μεταξύ των ομάδων των σχολείων, των πανεπιστημίων και των συλλόγων κι έτσι, από το 1837, έγιναν πολλές απόπειρες ώστε να διατυπωθούν κανονισμοί γενικής αποδοχής. Οι απόπειρες αυτές δεν έφεραν αποτέλεσμα παρά μόνο το 1863. Τη χρονιά εκείνη, έντεκα σχολεία και σύλλογοι του Λονδίνου, συγκρότησαν, στην πρώτη τους συνάντηση, στις 26 Οκτωβρίου την Ένωση Ποδοσφαίρου (Football Association). Κατά τη διάρκεια των επόμενων τεσσάρων συναντήσεων, η Ένωση διασπάστηκε. Η διαφωνία που προκάλεσε την διάσπαση αφορούσε τη κλοτσιά. Οι περισσότερες ομάδες υποστήριζαν ότι η κλοτσιά πρέπει να καταργηθεί· υπήρξαν όμως και ομάδες που διαφώνησαν έντονα με το επιχείρημα ότι η κατάργησή της θα έκανε το παιχνίδι λιγότερο ανδροπρεπές. Στην έκτη και τελευταία συνάντηση, στις 8 Δεκεμβρίου, οι ομάδες που παρέμειναν στην Ένωση Ποδοσφαίρου κατάφεραν να συμφωνήσουν και να διατυπώσουν 14 κανονισμούς, οι οποίοι διαμόρφωσαν το σύγχρονο ποδόσφαιρο.