φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σπεύδω να συμπληρώσω και να εξηγηθώ: ανά πάσα στιγμή του 21ου αιώνα.

Λαμβάνοντας υπόψη μας ότι  το ψύχος που επιπίπτει σε ολοένα και ευρύτερες περιοχές στη Βόρεια Ευρώπη, περιλαμβανομένης και της  Ρωσίας, γίνεται ολοένα και πιο δριμύ και διαρκεί ολοένα και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα,  με αποτέλεσμα ο αριθμός των νεκρών να αυξάνει κάθε χρόνο, μας επιτρέπεται όχι μόνο να εικἀσουμε ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί και θα παροξυνθεί αλλά και να διατυπώσουμε την άποψη ότι  θα υπάρξει ένας χειμώνας με  εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Οφείλω μια εξήγηση. Τα σημειώματα που προαναγγέλλω με τους τίτλους θα τα γράψω. Ξεκινώ με τη πρόθεση να το κάνω, γνωρίζοντας όμως τί χάνω μένοντας πιστός, δεν το κάνω.  Και δεν το κάνω για δύο λόγους. Σκέφτομαι κάτι πιο ενδιαφέρον, για μένα, βάζει το χεράκι της και η πλανεύτρα η επικαιρότητα, και το πιο ενδιαφέρον με ξελογιάζει. Και, δεύτερον, θεωρώ ότι για να το γράψω αυτό, πρέπει πρώτα να γράψω ένα άλλο. Ήμουν έτοιμος να γράψω για τον επαναστατικό μηδενισμό, να επανεξετάσω και να επανανοηματοδοτήσω την έννοια, αντιλήφθηκα όμως ότι πρέπει πρώτα να γράψω για τον επαναστατικό ηρωισμό. Πριν όμως από αυτό, έκρινα ότι πρέπει να γράψω γενικά για τον ηρωισμό και τον αφηρωισμό στον δυτικό πολιτισμό. Θα το κάνω σήμερα, έχοντας κατά νου τον περίφημο στίχο (1286, De litteris, syllabis et metris) του λατίνου γραμματικού Τερεντιανού (Terentianus Maurus, 2ος μ. Χ. αιώνας): pro captu lectoris habent sua fata libelli, από τις τις ικανότητες των αναγνωστών εξαρτάται το μέλλον, η τύχη ενός βιβλίου. . .

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλό σήμερα –  και καλό αύριο (basta)

Λίλα, καλημέραααα!

Μπαμπά, τι είναι το μέλλον; με ρωτάει η οχτάχρονη Αποστολία. Μπαμπά, παρελθόν είναι αυτό που έγινε ή αυτό που θα γίνει; με ρωτάει ο δεκάχρονος Πάυλος. Εάν με ρωτούσαν μόνο μία φορά τα τελευταία  τέσσερα χρόνια, δεν θα το σκεφτόμουν· με ρωτάνε όμως και με ξαναρωτάνε. Δυσκολεύονται να το αντιληφθούν. Εάν θέλεις να πεις σε ένα τετράχρονο παιδί ‘σε τρεις μέρες’,

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η σημασία των λέξεων  ‘σύλλογος’ και ‘συλλέγω’  (συλλογή, συλλέκτης, συλλεκτικός, κ.α.) παραπέμπει στην πρωταρχική σημασία του αρχαιοελληνικού ρήματος λέγω/λέγομαι: συγκεντρώνω, συναθροίζω. Κατά την αρχαϊκή εποχή (700-500 π. Χ.), το ρήμα απέκτησε τη σημασία που έχει σήμερα και με την παρέλευση του χρόνου αντικατέστησε έναν μεγάλο αριθμό ρημάτων που είχαν την ίδια ή παρεμφερή σημασία· την ίδια εποχή, όπως επιβεβαιώνει η Ιλιάδα, εμφανίζεται η λέξη λόγος με τη σημασία της αφήγησης, της ομιλίας. Η διαδικασία της σημασιολογικής εξέλιξης του ρήματος παρουσιάζει ομοιότητες με αυτήν των λέξεων όμιλος, ομιλώ και αγορά, αγορεύω. Οι λέξεις που δήλωναν αρχικά τη συγκέντρωση ανθρώπων απόκτησαν τη

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Έχω διατυπώσει την πρόγνωση ότι οδεύουμε ολοταχώς προς ένα ποσοστό ανεργίας γύρω στο 40-50%, σε λίγα χρόνια, όχι πάνω από δέκα, και όχι μόνο εντώ, στο Ελλάντα.  Στα τέλη του 2014, σε δυο χρόνια, το ποσοστό της ανεργίας θα κυμαίνεται μεταξύ του 30-35%. Θα ήθελα σήμερα να επιχειρηματολογήσω υπέρ αυτής της θέσης και να διατυπώσω κάποια ερωτήματα που αβίαστα εγείρονται και χρήζουν κάποιας απάντησης. 

Πρώτα θα αναρωτηθώ εάν θα συμφωνούσε ο Κύριος με αυτή την πρόγνωση. Και απαντώ: όχι απλά συμφωνεί αλλά είναι περισσότερο βέβαιος από εμἀς, από όσους και όσες εκ των Υποτελών την διατυπώνουν και την υποστηρίζουν.  Πως όμως ο Κύριος και εμείς φτάνουμε σε αυτή την βάσιμη εικασία; Πιθανόν να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Τολμώ να απαντήσω,  ΝΑΙ! Από δω και πέρα όμως, εμείς συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε μαρξιστικά, ο Κύριος όμως εγκαταλείπει τον Μαρξ και στρέφεται προς τον εξοντωτικό ναζισμό, όπως θα υποστηρίξουμε στη συνέχεια.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρα

Στις αρχές της ραψωδίας Ζ, ο αιχμάλωτος Άδραστος πέφτει στα πόδια  του Μενελάου και τον ικετεύει να μην τον σκοτώσει αλλά να τον οδηγήσει ζωντανό στα καράβια και να τον ανταλλάξει με χαλκό, χρυσάφι και σίδηρο που έχει ο πατέρας του στο σπίτι, στη Τροία. Ο Μενέλαος πείθεται αλλά τον παίρνει χαμπάρι ο αδερφός του, ο Αγαμέμνων και του την πέφτει. ‘Τι κάνεις, ρε μαλακοκάβλη  Μενέλαε (ὦ πέπον, ὦ  Μενέλαε, Ζ 55), τον λέει και συνεχίζει (Ζ 57-60, μτφρ. Κακριδή-Καζαντζάκη): Όχι, κανείς τους απ’ τα χέρια μας κι από τον μαύρο Χάρο/να μην γλιτώσει, ουδ’ όποιο αγέννητο στης μάνας του τα σπλάχνα/κρυμμένο ακόμα αγόρι βρίσκεται, κι αυτό να μη γλιτώσει, /μόν’ όλοι σύψυχοι άχναροι, άκλαφτοι μέσ’ απ’ την Τροία να σβήσουν.

Τα λόγια του Αγαμέμνονα συμπυκνώνουν τη βασική επιδίωξη των ηρώων, των ποιιμένων πολεμιστών, όπως την καταγράφει η Ιλιάδα, όχι μια, πολλές φορές: επέδραμαν εναντίον των αγροτικών κοινοτήτων των μικρασιατικών παραλίων και των απέναντι νησιών, σκότωναν όλους τους κατοίκους, εκτός από τις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, τις οποίες βίαζαν, άρπαζαν ότι έμψυχο (γυναίκες και ζώα)  και άψυχο (μέταλλα, ρουχισμός, οικιακά σκεύη, κλπ.) μπορούσαν να μεταφέρουν, έκαιγαν το χωριό και έφευγαν.  Η πρακτική αυτή ήταν μια ποιμενική κληρονομιά, ίδιον όλων των ποιμενικών φύλων (ινδοευρωπαϊκών, εβραϊκών, αραβικών, μογγολικών, τουρκικών), τα οποία από το 4.500 π. Χ. μέχρι τις τελευταίες επιδρομές των Μογγόλων του Ταμερλάνου, επί 6.000 χρόνια, έσπερναν τον τρόμο και τη φρίκη στις απανταχού αγροτικές κοινότητες και αστεακά κέντρα.  Η ποιμενική γραμματεία (Ιλιάδα, Οδύσσεια, Αβέστα, Παλαιά Διαθήκη, Κοράνιο, Μαχαμπαράτα) παρέχει αναρίθμητες μαρτυρίες της βασικής αυτής πρακτικής των ποιμένων, ενώ στις στέπες και στις ημιερημικές περιοχές, τον ζωτικό χώρο των ποιμένων, επικρατούσε η αλληλοεξόντωση των γειτονικών ποιμενικών γενών και φύλων.

Η ολοκληρωτική εξολόθρευση των αντιπάλων, ο ολοκληρωτικός, εξοντωτικός πόλεμος,  εμφανίζεται για πρώτη φορά με τον ποιμενικό τρόπο παραγωγής (6.000-4.500 π. Χ.) – μέχρι τότε ήταν παντελώς άγνωστη  τόσο μεταξύ των τροφοσυλλεκτικών ομάδων όσο και των αγροτικών κοινοτήτων για πάνω από 90.000 χρόνια, εάν υποθέσουμε ότι η ανθρωπογένεση ολοκληρώθηκε πριν από 100 χιλιετίες.

Ο ολοκληρωτικός πόλεμος, η ολοσχερής εξολόθρευση του αντιπάλου έρχεται στο προσκήνιο ξανά με τον ναζισμό, κατά τα μέσα του 20ου αιώνα. η διαπίστωση αυτή μας παρωθεί να αναρωτηθούμε: μήπως ο ναζισμός είναι μια αναβίωση του ποιμενισμού σε καπιταλιστικά συμφραζόμενα; Σε αυτό το ερώτημα θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σήμερα, φίλες και φίλοι. Με απασχολεί όμως και κάτι άλλο. Εάν ο καπιταλισμός είναι μια εκδοχή, παραλλαγή θα έλεγα, του ποιμενισμού, εάν πρώτος ο ποιμενισμός χαρακτήρισε τα μέλη του γειτονικού γένους ως περιττά και άχρηστα, μήπως συστατικό στοιχείο του καπιταλισμού είναι η ανάδειξη πληθυσμών ως περιττών και άχρηστων; 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρες

Η φράση του τίτλου του σημερινού σημειώματος είναι ένα σχόλιο από το ‘Ημερολόγιο’ του θεωρητικού της Προπαγάνδας, της απόσπασης της αφοσίωσης και της υπακοής των Υποτελών προς τον Führer (οδηγό, ηγέτη), του Γιόζεφ Γκέμπελς, για τους εμπρησμούς από τον ναζιστικό γερμανικό λαό των εβραϊκών εμπορικών καταστημάτων και συναγωγών τον Νοέμβριο (10) του 1938. Το 1943, μπροστά σε χιλιάδες μέλη του Ναζιστικού Κόμματος, ο Γ. Γκέμπελς ρωτούσε το ακροατήριο: Θέλετε ολοκληρωτικό πόλεμο; Και αυτό απαντούσε: Ναι! Γνωρίζουμε ποιος είναι ο ολοκληρωτικός πόλεμος: ολοσχερής καταστροφή και εξολόθρευση του αντιπάλου, (εσωτερικού) εχθρού ή πολέμιου (εξωτερικού εχθρού). Και ο Γκέμπελς: Σήκω, λαέ, να αρχίσεις την καταιγίδα.

Αυτό λέει σήμερα και η ναζιστική Χρυσή Αυγή: ώρα να δράσει ο λαός. Έτσι, μπορούμε να πούμε για τη Χρυσή Αυγή αυτό που είπε ο Γκέμπελς για τον Χίτλερ: Γεννημένος για να κινητοποιεί (τις μάζες).  Ζούμε τον σχηματισμό, τη διαμόρφωση του ελληνικού ναζιστικού λαού. Και έτσι, θα γίνει πιο σαφής η ύπαρξη δύο ελληνικών λαών:  ο ένας είναι ο ναζιστικός, ο άλλος, δυσκολεύομαι να μεταχειριστώ έναν χαρακτηρισμό λόγω των εγγενών προβλημάτων που παρουσιάζει ο όρος ‘λαός’, μιας και ταυτίζεται πολλές φορές με τον όχλο. Ο ναζιστικός ελληνικός λαός (θα) κραυγάζει αυτό που κραύγαζε το  πολυπληθές υστερικό και παραληρηματικό  ακροατήριο του Γκέμπελς: ο Φύρερ προστάζει, εμείς ακολουθούμε! Η Χρυσή Αυγή προστάζει, εμείς ακολουθούμε!

Δύο προοπτικές ανοίγονται μπροστά στη Χρυσή Αυγή. Ή θα επιχειρήσει να καταλύσει τη Δημοκρατία ή θα αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος της. Ή θα παραμείνει μέχρι τέλος ένα καθαρόαιμο συνεπές ναζιστικό κόμμα ή θα μετεξελιχθεί σε ένα άκρως ακροδεξιό φιλελεύθερο κόμμα. Τι από τα δύο θα συμβεί; Με αυτό το ζήτημα θα ασχοληθούμε σήμερα, φίλες και φίλοι, έχοντας κατά νου μια ρήση των Ρωμαίων: una salus victis, nullam sperare salutem: μία σωτηρία (υπάρχει) για τους ηττημένους, να μην ελπίζουν σε καμμία σωτηρία!

Θα μας απασχολήσει δηλαδή το εξής ζήτημα: πόσοι και πόσες από τους/τις ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής δεν θα περιοριστούν  μόνο στη ψήφο αλλά θα δράσει ως ναζιστικός ελληνικός λαός, θα ασκήσει σωματική βία, θα καταστρέψει, θα κάψει, και, το πλέον κομβικής σημασίας, θα σκοτώσει;  Τι θα γίνει μετά τον πρώτο φόνο; Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σήμερα θα εκθέσω τις απόψεις μου για τον καρκίνο, αφού ξεκαθαρίσω με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ότι, το γνωρίζετε,  δεν είμαι γιατρός, δεν είμαι ογκολόγος, δεν είμαι ειδικός. Δεν μου αρέσουν οι παρεξηγήσεις, είναι πολύ κουραστικές και κάνω το κάθε τι για να τις αποφύγω. Το ότι δεν είμαι ογκολόγος, ειδικός, δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να εκθέσω τις σκέψεις μου και ας με κρίνει όποιος και όποια θέλει. Κι επειδή δεν μου αρέσει να μασάω τα λόγια μου, προαναγγέλλω το συμπέρασμα του σημερινού σημειώματος:

μας εξοντώνουν με τον καρκίνο και τα σκάμε για να μας εξοντώσουν!

Και να ένα από τα διλήμματα της εποχής μας:

ή θα δεχτούμε μεγάλες δόσεις χημειοθεραπείας ή θα δεχτούμε μεγάλες δόσεις αλήθειας, 

Continue reading →