φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η Θεολογία δεν είναι ο λόγος περί του Θεού, είναι ο λόγος περί της ισχύος του Θεού, αφού ο Θεός είναι η προσωποποίηση της Ισχύος. Ποιος είναι ο ποιητής, ο δράστης, αυτής της προσωποποίησης;  Ο Κύριος βέβαια. Διατείνομαι λοιπόν ότι η Θεολογία είναι ο λόγος περί της ισχύος του Κυρίου. Ποιας ισχύος όμως;  Της διαθέσιμης υπάρχουσας ή της επιθυμητής, της επιδιωκόμενης; Της επιθυμητής, της επιδιωκόμενης. Διότι ο Κύριος δεν είναι τόσο ισχυρός όσο θα ήθελε να είναι. Εάν ήταν όσο ισχυρός θέλει, θα ήταν Θεός αλλά δεν είναι. Θέλει να γίνει Θεός, αθάνατος δηλαδή, πανίσχυρος, πιο ισχυρός και από τη Φύση (Θάνατος) και απο τους αντιπάλους του (Κυρίους και Υποτελείς).

ΣΤΗΝ έννοια του Θεού, στην προσωποποίηση αυτή λανθάνει λοιπόν η επιθυμία του Κυρίου. Η επιθυμία της αύξησης της ισχύος έπλασε τον Θεό. Εάν αυτή η επιθυμία υπάρχει, ο Θεός υπάρχει. Εάν το πλάσμα της επιθυμίας Του, της φανασίας Του, της φαντασίωσής Του υπάρχει, τότε ο Θεός υπάρχει. Εάν η επιθυμία αυτή δεν έχει εκπληρωθεί, τότε ο Θεός δεν υπάρχει –  θα υπάρξει όταν θα εκπληρωθεί, όταν ο Κύριος γίνει αθάνατος. Κατά συνέπεια, ο Θεός και υπάρχει και δεν υπάρχει.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η διακεκομμένη γραμμή που βλέπουμε στους χάρτες συμβολίζει το σύνορο μεταξύ των εθνικών καρτών. Η δύναμη αυτής της γραμμής είναι τεράστια: δημιουργεί μέσα στον εγκέφαλο την αναπαράσταση ενός πραγματικού συνόρου, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Ένα πραγματικό σύνορο είναι ένα φυσικό εμπόδιο που μας εμποδίζει να περάσουμε σε μια άλλη περιοχή, από την επικράτεια ενός εθνικού Κράτους στην επικράτεια του γειτονικού Κράτους: θάλασσα, ποτάμι, λίμνη, οροσειρά. Πολλές φορές όμως το σύνορο μεταξύ δύο εθνικών κρατών δεν είναι τίποτα άλλο παρά το σύνορο των χωραφιών! Εάν πάτε στον βόρειο Έβρο, προς τη Βουλγαρία, θα δείτε τον Έλληνα γεωργό να οργώνει το χωράφι του και ακριβώς δίπλα τον Βούλγαρο να οργώνει το δικό του. Η διακεκομμένη γραμμή που βλέπουμε μεταξύ της Λέσβου και των μικρασιατικών παραλίων εγείρει μέσα στον εγκέφαλό μας ένα φράχτη, ένα τείχος, το οποίο όμως δεν υπάρχει – μόνο νερό υπάρχει.

ΛΟΓΩ γειτνίασης, οι άνθρωποι στα σύνορα δεν μπορούν να αποφύγουν τις σχέσεις. Εάν ζείτε στο Καστελόριζο και έχετε σοβαρό πρόβλημα υγείας, θα πάτε στον γιατρό στα απέναντι παράλια, τα τούρκικα, δεν θα πάτε στη Ρόδο – εάν είστε εθνικιστές και πάτε στη Ρόδο,  ενδεχομένως να χάσετε τη ζωή σας για μια μαλακία και μισή. Οι άνθρωποι όμως στα σύνορα και να θέλουν δεν μπορούν να είναι εθνικιστές. Και εθνικιστές να είναι, θα πάνε στον Τούρκο γιατρό όχι στον Έλληνα, την αγαπούν τη ζωούλα τους. Συνεννοηθήκαμε ή να τα κάνω πιο λιανά;

ΟΙ άνθρωποι των συνόρων ανταλλάσσουν επίσης προϊόντα. Εδώ στην Καστανούσα που ζω, οι Έλληνες πάνε και ψωνίζουν στα Σκόπια και στη Βουλγαρία: και εργαλεία και ρούχα και βενζίνα και στον οδοντίατρο πάνε και στις πουτάνες πάνε και στο καζίνο πάνε και για να φάνε πάνε. Πιο γρήγορα πας εκεί παρά στη Θεσσαλονίκη – και είναι πολύ πιο φτηνά. Δεν χρειάζεται διαβατήριο – μόνο η αστυνομική ταυτότητα.  Κατά κάποιο τρόπο, δεν υπάρχουν σύνορα. Γιατί δεν υπάρχουν; Η απάντηση: γιατί τα Σκόπια και η Βουλγαρία είναι πια ελληνικά διαμερίσματα (όπως λέμε Μακεδονία, Θεσσαλία. . .) λόγω οικονομικής Κυριαρχίας – η οικονομία τους εξαρτάται από την ελληνική.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΧΙ, φίλες και φίλοι, όχι, ο πλανήτης Άρης δεν βρίσκεται εκεί που νομίζετε! Βρίσκεται δυτικά της far West, δυτικά της Καλιφόρνιας και του Όρεγκον, είναι η far West της far West, η μακρινή Δύση της Δύσης, της δυτικής Κυριαρχίας. Και η Σελήνη εκεί βρίσκεται, όλο το Σύμπαν είναι Δύση, είναι προέκταση της επικράτειας της δυτικής Κυριαρχίας. Η Σελήνη κατακτήθηκε, η αμερικάνικη σημαία καρφώθηκε στο έδαφος της. Κατακτήθηκε; Όχι, δεν κατακτήθηκε και δεν πρόκειται να κατακτηθεί. Τι ήταν το πάτημα της Σελήνης από ανθρώπινα αμερικάνικα πόδια; Εκδήλωση της εξέλιξης της Τεχνικής και της Επιστήμης την εποχή του καπιταλισμού; Όχι, δεν ήταν! Κάτι άλλο ήταν.

Η επιθυμία της χωρικής επέκτασης  είναι ένα από τα εντονότερα χαρακτηριστικά του δυτικού πολιτισμού. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχει όριο, ότι είναι αναγκασμένη να σταματήσει τη γεωγραφική επέκταση. Πάντα θα βρίσκει μια νέα μακρινή Δύση στην οποία θα θέλει να εγκατασταθεί, να κατακτήσει. Μιας και η Σελήνη δεν προσφέρεται, προκρίθηκε η λύση του πιο μακρινού ακόμα πλανήτη Άρη. Σε τριάντα χρόνια θα πατήσει τα πόδια του ο άνθρωπος στη Σελήνη. Θέλει ένα χρόνο να πας κι ένα να γυρίσεις. Και μετά, πολύ αργότερα, θα κατασκευάσουν, λένε, μεγάλους γυάλινους  θόλους, κάτω από τους οποίους θα δημιουργήσουν συνθήκες Γης, όπου οι άποικοι θα καλλιεργούν το χώμα, θα παράγουν τροφή και κάποια άλλα πράγματα και ό,τι δεν θα μπορούν να παραγάγουν θα τα εισάγουν από τη Γη. Τα διαστημόπλοια θα πηγαινοέρχονται όπως πηγαινοέρχονται τα αεροπλάνα από το Λονδίνο στο Παρίσι.

ΚΙ όλα αυτά υπάρχουν επιστήμονες και κοσμάκης που τα πιστεύει. Μπορείτε να φανταστείτε πόσες χιλιάδες διαστημόπλοια για πόσα χρόνια θα πρέπει να μεταφέρουν τον γυάλινο θόλο και πόσοι και για πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα θα πρέπει να εργαστούν εκεί για να συναρμολογήσουν τον θόλο; Μπορείτε, ασφαλώς. Πριν όμως πρέπει να μεταφερθούν τεράστιοι γερανοί και να κατασκευαστούν τα ενδιαιτήματα των εργαζομένων. Δεν χρειάζεται να παραθέσω κι άλλες λεπτομέρειες. Θα κάνω κάτι άλλο: θα πλήξω την καρδιά του βαμπίρ με ένα μυτερό και σκληρό παλούκι. Και δεν μπορεί παρά να είναι ερώτημα, το οποίο θα στηριχθεί στην εξής υπόθεση εργασίας.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ ζήτημα της δημιουργικής προσωπικότητας είναι αχανές και ακανθώδες ζήτημα· εξ ίσου (εκς > εκ!) αχανές και ακανθώδες είναι και αυτό της δημιουργικής ομάδας. Θα ασχοληθούμε με αυτά τον χειμώνα, τότε που η παρέα μου δεν είναι οι ντοματιές αλλά οι φίλοι οι καλοί που ζουν στα ράφια της βιβλιοθήκης μου, που φθόνο δεν γνωρίζουν και μου χαρίζουν την γνώση τους γενναιόδωρα, απλόχερα. Το θίγω όμως δίκην προετοιμασίας.

ΤΟ καλοκαίρι που πέρασε (μάλλον το καλοκαίρι που περάσαμε) διάβασα για τρίτη φορά τους Νόμους του Πλάτωνος. Θα αφιερώσω τον φετινό χειμώνα στη μελέτη του Πλάτωνος, οπότε θα πούμε και θα σκεφτούμε πολλά – κάθε χειμώνα τον αφιερώνω στη μελέτη κάποιου στοχαστή. Είναι ο φιλόσοφος αριστοκράτης που πρώτος,  πρότεινε την ίδρυση Υπουργείου Παιδείας, ναι, ναι. Είναι ο φιλόσοφος δουλοκτήτης γαιοκτήμονας που προτείνει την θανατική ποινή για ψύλλου πήδημα. Είναι ο φιλόσοφος Κύριος που προτείνει την επιβολή της λογοκρισίας για την επικίνδυνη σκέψη, ναι, ναι – όλα αυτά στους Νόμους του. Και ερωτώ: ήταν ο Πλάτων μια δημιουργική προσωπικότητα;

ΗΤΑΝ μια δημιουργική προσωπικότητα της Κυριαρχίας. Μόνο οι Κύριοι μπορεί, λέει ο θείος Κύριος Πλάτων, και μπορούν, και πρέπει, και οφείλουν, να είναι δημιουργικές προσωπικότητες και δημιουργικές ομάδες, κανένας άλλος. Εάν υπάρξει μεταξύ των Υποτελών κάποια, αυτή εξολοθρεύεται από τους άλλους Υποτελείς.  Γιατί διαμαρτύρεστε; Το γράφει ολοκάθαρα στη Πολιτείαν του, στο περίφημο μύθο του σπηλαίου. Όταν κάποιος βγει από τη σπηλιά των σκιών και δει το φως του ήλιου και επιστρέψει μετά στη σπηλιά και πει στους άλλους ότι αυτό που ζείτε δεν είναι η πραγματική πραγματικότητα, αυτοί θα τον σκοτώσουν.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΤΑΝ οι άνθρωποι ήταν μόνο δύο, τον Αδάμ και την Εύα εννοώ, ο Θεός δεν φοβήθηκε και έψαξε και τους βρήκε – δεν υπήρχαν κινητά εκείνη την εποχή – για να τους διώξει από τον Παράδεισο και να τους στείλει στην κοιλάδα του μόχθου και του ιδρώτα. Όταν οι άνθρωποι έγιναν πολλοί, έστελνε αγγέλους , αγγελιοφόρους, για να μεταβιβάσουν τις εντολές του· οι άγγελοι μετασχημάτιζαν την τάση και την ένταση της οργίλης διάθεσης του τσομπάν- Θεού σε ηπιότητα και μειλιχιότητα.

ΚΑΙ ο επουράνιος  Θεός και ο επίγειος Κύριος απεχθάνεται την άμεση επαφή με τους ρυπαρούς και ευτελείς υποτελείς. Μένει μακριά, από όπου τους βλέπει και τους ακούει, και στέλνει τους υπηρέτες Του να μεταβιβάσουν τις εντολές του, τις επιθυμίες του. Αυτοί οι υπηρέτες, φίλες και φίλοι, έγιναν πολλοί, μιας και υπήρχε μεγάλη προσφορά, και με το πέρασμα του χρόνου εμπεδώθηκε μεταξύ τους σχέσεις Κυρίου- υποτελούς. Υπάρχει ένας Κύριος υψηλά, ακολουθούν Κύριοι που είναι και Υποτελείς, και στα χαμηλά μόνο οι Υποτελείς: η στρατιωτική ιεραρχία, άρα και της κρατικής διοίκησης,  η αστυνομική, η εκκλησιαστική ιεραρχία είναι σαφή παραδείγματα. Αυτή είναι η κοινωνική ιεραρχία. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να την παρουσιάσουμε από το να περιγράψουμε τις σχέσεις των ορνίθων μέσα στο κοτέτσι. Υπάρχει μια όρνιθα που τσιμπάει όλες τις άλλες· υπάρχει μια όρνιθα που τσιμπιέται μόνο από μία και τσιμπάει όλες τις άλλες· υπάρχει μία όρνιθα που τσιμπιέται μόνο από δύο και τσιμπάει όλες τις άλλες και ούτω καθ΄ εξής· τελικά, υπάρχει μια όρνιθα που τσιμπιέται από όλες και δεν τσιμπάει καμία. Εάν δείτε μια μέρα στο κοτέτσι σας ψόφια όρνιθα, να ξέρετε ότι είναι αυτή. Ομιλώ ως ειδικός επί των κοτών.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΕ τριάντα με σαράντα χρόνια η μεταμόσχευση κεφαλιού θα είναι δυνατή, διάβασα κάπου αλλά δεν θυμάμαι που· το μόνο που θυμάμαι είναι ότι την εν λόγω επιστημονική προφητεία τη διατύπωσε κάποιος ειδικός στις μεταμοσχεύσεις. Κάποιοι φίλοι και κάποιες φίλες, με τους οποίους έχουμε  συζητήσει πάνω από το τραπέζι του γλεντιού, θα υποθέσουν ότι κάνω πλάκα, ότι την ιστορία αυτή την έπλασε, ως συνηθίζει,  ο πολυευφάνταστος εγκέφαλός μου. Σας ορκίζομαι στη Παναγιά την Παρθένα, δεν την επινόησα. Όταν τη διάβασα, αναστατώθηκα. Να ένα άλλο κεφάλαιο για τη Φιλοσοφία της Αθανασίας,  που θα εκδώσουν οι φίλοι και οι φίλες την εποχή που θα πραγματοποιούνται μεταμοσχεύσεις κεφαλιού.

ΔΕΝ θα ασχοληθώ σήμερα με το ζήτημα εάν είναι δυνατή μια τέτοια μεταμόσχευση. Το γεγονός ότι, παρ΄ όλη την πρόοδο στη γενετική και τη μοριακή βιολογία και στην αγγειοχειρουργική, θα είναι δυνατή σε τριάντα με σαράντα χρόνια δηλώνει το δύσκολο του εγχειρήματος. Ώστε προς το παρόν δεν είναι παρά μια επιθυμία, η τελευταία επιθυμία στην τεράστια σειρά που η αρχή της ανάγεται στην Ιλιάδα. Αφού η πηγή κάθε επιθυμίας είναι η αδυναμία, όσο θα υπάρχει αδυναμία πάντα θα αναφύονται και θα διατυπώνονται επιθυμίες. Ποια όμως αστείρευτη αδυναμία γεννά  αενάως αναρίθμητες επιθυμίες;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΈΡΧΕΤΑΙ  ο Παύλος (13) και μου λέει: Μπαμπά, ήταν ένας που δεν μπορούσε να πει το ζ και έλεγε, η παράσταση αρχίδει! Κι όλα μαζί ξεσπάνε σε γέλια – η Αποστολία (11), ο Φίλιππος (12) από  Σαλονίκη και η Ελευθερία (12) από Άλεξπολ.

ΝΑΙ, φίλες και φίλοι, η παράσταση αρχίδει! Θα δούμε πολλά και ενδιαφέροντα τα επόμενα χρόνια, μόνο που πολύ φοβάμαι ότι η πενταετία 2020-2025 θα μας βρει εντελώς απροετοίμαστους. Γι αυτό το ζήτημα θα γράψω ένα άλλο πρωινό· σήμερα θα υποστηρίξω ότι οι εκλογές γίνονται για να συγκροτηθεί μια ισχυρή κυβέρνηση μεγάλης διάρκειας, που αφενός θα ολοκληρώσει χωρίς αιδώ και έλεο (ο έλεος, όχι το έλεος) την καπιταλιστική επίθεση, θα δείρει και θα γαμήσει δηλαδή,  και αφετέρου θα αντιμετωπίσει με πυγμή και δέος τα κύματα των προσφύγων που δεν θα μπορούν ούτε μπρος να πάνε ούτε πίσω. Θα σκεφτούμε πολύ απλά και αδυσώπητα, με την νεοελληνική σημασία της λέξης· η αδυσώπητη σκέψη είναι η σκληρή σκέψη, δεν είναι η κυνική ούτε η αδίστακτη. Σκέφτομαι απλά και αδυσώπητα σημαίνει ότι έχω πάντα κατά νου το εντονότερο, το κομβικό χαρακτηριστικό της δυτικής,  καπιταλιστικής σήμερα, Κυριαρχίας: την επιθυμία της αύξησης της διαθέσιμης ισχύος.

Continue reading →