του λαμπε ρατ

 

Αν αλλοτριωθεί η δύναμη της άρνησής μας, η συναίνεσή μας μετατρέπεται σε χαύνωση του πνεύματος, που δεν αντισταθμίζεται με τίποτα.

Αλμπέρ Καμύ

 

Το ανταγωνιστικό κίνημα δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τον κίνδυνο της αφομοίωσης. Έχει να αντιμετωπίσει και το φλίπσαϊντ της αφομοίωσης, δηλαδή τον ξεπεσμό στην αντιπολιτική.

Continue reading →

του λαμπε ρατ

Πολλά επιτεύχθηκαν όταν εντυπώθηκε τελικά στις μάζες (σε όλων των ειδών τα ρηχά πνεύματα και εκείνους που χωνεύουν βιαστικά) το αίσθημα ότι υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει να αγγίζουν, ότι υπάρχουν άγια βιώματα μπροστά στα όποια πρέπει να βγάζουν τα παπούτσια τους και να κρατούν μακριά τα ακάθαρτα χέρια τους – και αυτό είναι σχεδόν το μεγαλύτερο βήμα τους προς την ανθρώπινη ιδιότητα. Αντίστροφα, δεν υπάρχει ίσως τίποτε στους λεγόμενους καλλιεργημένους, τους πιστούς των «μοντέρνων ιδεών», που να προκαλεί τόση αηδία όση η έλλειψη ντροπής που έχουν, η αυτοϊκανοποιούμενη θρασύτητα του ματιού και του χεριού με την οποία αγγίζουν, γλείφουν και ψηλαφούν τα πάντα· και είναι δυνατό να βρίσκεται σήμερα περισσότερη σχετική ευγένεια του γούστου και τακτ του σεβασμού στο λαό, στον κατώτερο λαό, και ειδικά στους αγρότες, παρά στον αναγιγνώσκοντα εφημερίδες ημίκοσμο του πνεύματος, τους καλλιεργημένους.

Φρίντριχ Νίτσε

 

Κι όμως είναι ο «γκουρού» των μεταμοντέρνων βαμπίρ που μιλάει. Ποιος θα περίμενε τέτοια λόγια από τον «πιο αντιχριστιανό φιλόσοφο που υπήρξε ποτέ», από αυτόν που «προετοίμασε τη διακήρυξη του θανάτου του ανθρώπου»; Αν ζούσε σήμερα θα αηδίαζε από τον φιλελευθεροελευθεριακό φιλισταϊσμό και την αυτάρεσκη τσογλανιά που κυκλοφορούν ξεδιάντροπα ανάμεσά μας και μας γαμάνε τη ζωή.

Continue reading →

του λαμπε ρατ

 

«Το Θέαμα εμφανίζεται ως μια τεράστια, αδιαμφισβήτητη και απρόσιτη θετικότητα. Δεν λέει τίποτα περισσότερο από “ό,τι φαίνεται είναι καλό, ό,τι είναι καλό φαίνεται”. Η στάση που αξιωματικά απαιτεί είναι αυτή η παθητική αποδοχή, την οποία έχει ήδη εξασφαλίσει δια του τρόπου που εμφανίζεται χωρίς να επιδέχεται αντίρρησης, δια του μονοπωλίου του της φαινομενικότητας».

Guy Debord

«Υπάρχουμε μπροστά στην ιστορία, και η ιστορία πρέπει να λογαριάζεται μαζί με αυτό το “Υπάρχουμε”, το οποίο, με τη σειρά του, οφείλει να διατηρεί την ακεραιότητά του μέσα στην ιστορία».

Albert Camus

Όλοι οι λόγοι που μας κάνουν να κραυγάζουμε, να εξεγειρόμαστε ενάντια σ’ αυτή τη θλιβερή μετριότητα -που για να παρηγορούμαστε και να μην αυτοκτονούμε μαζικά συνεχίζουμε να την αποκαλούμε ζωή- είναι ακόμα εδώ. Όλα αλλάζουν, για να μείνουν τα ίδια. Ή αλλιώς, τίποτα δεν αλλάζει όσο το υποκείμενο της αλλαγής αναπαράγει με χίλιους δυο τρόπους και μορφές την αλλοτρίωση ενώ μάλιστα πιστεύει ακράδαντα ότι την αντιστρατεύεται.

Continue reading →

 

του λαμπε ρατ

 

Ζούμε σε έναν κόσμο αφαιρέσεων, στον κόσμο των γραφείων, των μηχανών, των απόλυτων ιδεών και του μεσσιανισμού χωρίς αποχρώσεις.

Αλμπέρ Καμύ

 

 

Οι επιθυμίες και οι ανάγκες μας υπάγονται βίαια στο γενικό ισοδύναμο του κόστους-οφέλους, οι υπαρξιακές αγωνίες μας τρέπονται σε δυσβάσταχτες αφαιρέσεις, οι ιδέες μας χάνουν την ένσαρκη διάστασή τους και γίνονται καθαρές και απόλυτες, τα σώματά μας γίνονται έρμαια ενός χυδαίου ηδονισμού ή μιας καθολικά αντιπνευματικής εργασίας, το εξεγερτικό πράττειν μας γίνεται αντικείμενο ιδιοποίησης από ακαδημαϊκούς τσαρλατάνους, από μεσσίες της πολιτικής και από στρατηγούς του επαναστατικού κινήματος.

Είμαστε τα υποκείμενα και ταυτόχρονα τα αντικείμενα μιας ακραίας αποστέρησης.

Continue reading →