Εκφοβιστική

There are 17 posts filed in Εκφοβιστική (this is page 2 of 2).

από τα στρατόπεδα εργασίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανέργων

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Όσο περνάει ο καιρός γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι κάθε σκέψη, κάθε απόφαση, κάθε σχέδιο, κάθε κίνηση του τσομπάνη ήρωα Κυρίου, του ένοπλου ζητιάνου καπιταλιστή καταγράφει το αδιέξοδό του, καταγράφει τη βασική αντίφαση της εποχής μας: εν μέσω τεράστιου κοινωνικού πλούτου, η λύση που προκρίνεται είναι ο εγκλεισμός και η εξόντωση των ανέργων όχι σε στρατόπεδα εργασίας αλλά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ανέργων. Δε θα μπορούσε αυτά τα στρατόπεδα να είναι στρατόπεδα εργασίας μιας και η εργασία, με την εισαγωγή της τεχνοεπιστήμης στην καπιταλιστική παραγωγή,  συρρικνώνεται διαρκώς και ο παγκόσμιος και συλλογικά παραγόμενος κοινωνικός πλούτος παράγεται ολοένα και πιο γρήγορα ολοένα και με λιγότερη εργασία.Τα ναζιστικά και σταλινικά στρατόπεδα εργασίας δεν πρόκειται να επανεμφανιστούν: αντ’ αυτών, στρατόπεδα εγκλεισμού και πολιτισμένης εξόντωσης των ανέργων θα εμφανιστούν  παντού. Το μέλλον των στρατοπέδων συγκέντρωσης ανέργων δείχνουν το μέλλον των δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών: θα μετατραπούν, μετατρέπονται ήδη,   σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης ολόκληρων πληθυσμών. Ο Κύριος επιστρέφει στο παρελθόν για να αποικίσει το μέλλον: στο ποιμενικό-πολεμικό παρελθόν, στην οργάνωση της κοινωνίας με πρότυπο τον στρατώνα, δηλαδή τη στάνη, το μαντρί.

Continue reading →

αφελείν τά δείματα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

η φράση αφελείν τά δείματα δηλώνει την  αποτίναξη των φόβων, σημαίνει ‘σταματάω να φοβάμαι’. Την έχω διαβάσει στους Βατράχους του Αριστοφάνη (στ. 688) και θα κάνω τον κόπο να παραθέσω την πρόταση στην οποία ανήκει:

πρώτον ουν ημίν δοκεί / εξισώσαι τους πολίτας καφελείν τα δείματα.

Η πρόταση εξισώσαι τους πολίτας καφελείν τα δείματα είναι σχήμα πρωθύστερο. Αν δεν σταματήσουν οι πολίτες να φοβούνται δεν μπορεί να υπάρξει εξίσωση. Από την άλλη όμως δεν είναι σχήμα πρωθύστερο, αφού η εξίσωση των πολιτών εξοβελίζει πολλούς φόβους.

Οι φόβοι είναι αποτέλεσμα της διαταγής και της απειλής, του εκφοβισμού. Κάθε διαταγή είναι απειλή και κάθε απειλή είναι διαταγή. Ο σκοπός της διαταγής/απειλής είναι η πρόκληση του φόβου, ο οποίος φόβος είναι ταυτόσημος με την ήττα και την υπακοή, υποταγή. Εάν οι υποτελείς δεν φοβηθούν, δεν θα υπακούσουν, δεν θα υποταχτούν. Αυτό ο Κύριος το γνωρίζει πολύ καλά, έχει κατανοήσει πολύ καλά τη σημασία του εκφοβισμού και είναι υποχρεωμένος να διατάζει/απειλεί/εκφοβίζει καθημερινά, με όλους τους τρόπους (λεκτικά, συμβολικά, κλπ). Πρόκειται για την μεταφορά ενός βασικού αξιώματος της διεξαγωγής του  πολέμου στη διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου, ένα αξίωμα το οποίο ο Τάκιτος στο έργο του Γερμανία (Germania, κεφ. XLIII) διατυπώνει ως εξής: σε κάθε μάχη, οι πρώτοι νικημένοι είναι τα μάτια (nam primi in omnibus proeliis oculi vicuntur). Εμείς, θα πρέπει να συμπληρώσουμε: τα αυτιά και τα μάτια – η σκέψη, το συναίσθημα.

Το ζήτημα του εκφοβισμού και της αποτίναξης των φόβων μας ενδιαφέρει πάρα πολύ διότι από τη μια κατανοούμε πως διαιωνίζεται η Κυριαρχία, η Ισχύς του Κυρίου, κι από την άλλη πως κλονίζεται, πως αποσυντίθεται, πως καταλύεται.

Continue reading →

από την καταστολή στην εξόντωση

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Το βασικό μέλημα, η πυρηνική επιθυμία  του Κυρίου (καπιταλιστή) είναι η αναπαραγωγή και ενίσχυση της (καπιταλιστικής) Κυριαρχίας. Το έσχατο μέσο της αναπαραγωγής αυτής είναι η προσφυγή στην άσκηση φυσικής βίας, η οποία εμφανίζεται με δυο μορφές επειδή δυο είναι οι επιδιωκόμενοι σκοποί του Κυρίου: η υποταγή και η εξόντωση των υποτελών Παραγωγών.

Είναι σαφές ότι ο Κύριος και να θέλει δεν μπορεί να εξοντώσει όλους τους υποτελείς Παραγωγούς. Εάν το έκανε, δεν θα ήταν Κύριος, θα κατέλυε ο ίδιος τη σχέση της Κυριαρχίας. Αυτό που ήθελε και συνεχίζει να θέλει ήταν η εξασφάλιση της υπακοής των υποτελών. Όταν είσαι υπάκουος, όταν εκτελείς τις διαταγές του Κυρίου, είσαι υποταγμένος. Γνωρίζουμε πως εξασφάλιζε και εξασφαλίζει ο Κύριος την υποταγή/υπακοής με δυο τρόπους: την άσκηση βίας και την επιλεκτική παραδειγματική εξόντωση. Η άσκηση βίας εμφανίζεται ιστορικά με τρεις μορφές. Η πρώτη είναι η πρωταρχική βία της εγκαθίδρυσης της σχέσης. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: πως μπορεί ένας προστάτης(νταβατζής) να αναγκάσει μια γυναίκα να γίνει πόρνη; Τη κλείνει σε ένα δωμάτιο, τη δέρνει, τη βιάζει ομαδικά και κατ΄εξακολούθηση, την αφήνει να κοιμάται κοντά στα σκατά της και μια μέρα η γυναίκα λέει το Ο.Κ. Αυτή είναι η βία εγκαθίδρυσης της σχέσης.

Continue reading →

χρεοκοπία εσείς, έλεγχο της παραγωγής και της κυκλοφορίας του κοινωνικού πλούτου εμείς. . .

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

κοιμάμαι και ξυπνάω με τον ίδιο καημό, με την ίδια λαχτάρα, να χρεοκοπήσουμε, να μείνουμε ρέστοι, να μείνουμε ταπί και ψύχραιμοι, να πτωχεύσουμε, να μην έχουμε μία, να μην έχουμε σάλιο, να μην έχουμε ψωμί να φάμε το τυρί μας, να σταματήσω να πληρώνω ενοίκιο, λογαριασμό της ΔΕΗ, του νερού και του τηλεφώνου, εισιτήρια στα τρένα – αυτό δεν θα γίνει εάν χρεοκοπήσουμε;

Continue reading →

ο φόβος φυλάει τα έρμα: ο φόβος ως φύλακας του ποιμνίου των υπάκουων υπηκόων

φίλες και φίλοι καλή σας μέρα

Θα έχετε προσέξει ότι πολύ συχνά οι πολιτικοί ηγέτες, τσιράκια (υπηρέτες) του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος, χρησιμοποιούν παροιμίες ποιμενικής προέλευσης για να σχολιάσουν μια κατάσταση ή να στείλουν κάποιο μήνυμα. Ο Γ. Αβέρωφ είχε πει ότι όποιο πρόβατο φεύγει από το μαντρί, το τρώει ο λύκος για να σχολιάσει την αποσκίρτηση κάποιου βουλευτή από το κόμμα. Ο Κώστας Καραμανλής απέφυγε να απαντήσει ερωτήσεις των δημοσιογράφων με την παροιμία μην ξύνεστε στη γκλίτσα του τσοπάνη (Καθημερινή, 22/01/06) ενώ την ίδια παροιμία χρησιμοποίησε και ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης (Ελευθεροτυπία, 17/11/09). Όταν ο Κ. Παπούλιας εξελέξη για πρώτη φορά Πρόδρος της Δημοκρατίας είχε δηλώσει ότι ‘εάν δεν εκλέγονταν θα γίνονταν τσέλιγκας’ (Στο ‘Ένα’ κάποιας Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, δεν έχω σημειώσει την ημερομηνία). Αναρωτιέται λοιπόν κανείς: γιατί οι ηγέτες μας καταφεύγουν στη χρήση ποιμενικών παροιμιών; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Θεωρούν τους υποτελείς Παραγωγούς ως λογικά πρόβατα, ως ένα κοπάδι υποτελών, τους εαυτούς τους δε βοσκούς λογικών προβάτων, ποιμένες λαών. Την ίδια αντίληψη κυριαρχεί και στον χριστιανισμό: ο ιερέας είναι πνευματικός ποιμήν, ενώ οι ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας είναι γνωστοί ως πάστορες, που σημαίνει ‘βοσκοί, ποιμένες’.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με μια πολύ σημαντική ποιμενική παροιμία, ο φόβος φυλάει τα έρμα, διότι είναι πολύ σημαντική μιας και συμπυκνώνει τόσο τη στρατηγική του Κυρίου όσο και την πνευματική και ψυχολογική κατάσταση των υποτελών Παραγωγών. Και θα υποστηρίξω ότι ο φόβος ο προέρχόμενος από τον εκφοβισμό είναι ένας τρόπος διάλυσης, αποτροπής της σύναψης σχέσεων συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ των υποτελών, ότι είναι ένα μέσον συρρίκνωσης του εμμενούς κομμουνισμού.

Continue reading →

δεινός, φοβερός και τρομερός

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Λέμε κι ακούμε πολύ συχνά τις εκφράσεις ‘δεινός ρήτορας’, ‘τρομερός παίκτης’, ‘φοβερός συγγραφέας’ και είναι σαφές  ότι τα επίθετα αυτά σημαίνουν ‘επιδέξιος, ικανός, σημαντικός’. Είναι επίσης σαφές, μας το μαρτυρούν οι ίδιες οι λέξεις, ότι η αρχική τους σημασία θα πρέπει να είχε κάποια σχέση με το φόβο και συγκεκριμένα με τις λέξεις δέος, φόβος και τρόμος. Οι αρχαιότερες μαρτυρίες δεν μας αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο αμφιβολίας: τα επίθετα αυτά δήλωναν αυτόν που μπορεί να προκαλέσει φόβο στους άλλους. Οφείλουμε λοιπόν να δώσουμε μια απάντηση στο παρακάτω εύλογο ερώτημα που προκύπτει: πως να εξηγήσουμε την σημασιολογική εξέλιξη των επιθέτων δεινός, φοβερός και τρομερός;

Continue reading →