America first: ‘Στην Αμερική ο πρόεδρος ασκεί αρκετά μεγάλη επίδραση στις κρατικές υποθέσεις, δεν τις κατευθύνει όμως καθόλου’ (Αλέξις ντε Τοκβίλ)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

OTAN  λέμε ‘Αμερική’ εννοούμε άλλοτε την ήπειρο κι άλλοτε μία συγκεκριμένη χώρα της ηπείρου αυτής, τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής (U.S.A). Συνήθως μεταχειριζόμαστε τον πρώτο όρο, χάριν συντομίας, από τα συμφραζόμενα όμως κατανοούμε περί τίνος πρόκειται. Η αρχαιότερη μαρτυρία της χρήσης του όρου Αμερική, που έχω υπ΄όψει μου,  είναι ο Αλέξις ντε Τοκβίλ –  ένας δεδηλωμένος αριστοκράτης που πρωτοστάτησε στην καταστολή της επανάστασης του 1848 στη Γαλλία και αργότερα για λίγους μήνες υπηρέτησε ως Υπουργός Εξωτερικών· το αριστούργημά του, ένα εξαίσιο, συγκλονιστικό σχόλιο πάνω στην Κυριαρχία, φέρει τον τίτλο De la Democratie en Amerique, του οποίου ο πρώτος τόμος εκδόθηκε το 1835 και ο δεύτερος το 1840. Δεν υπάρχει όμως καμιά αμφιβολία ότι ήδη από την γένεση της Ομοσπονδίας, μετά την αμερικάνικη επανάσταση,  είχε επιλεγεί το όνομα Αmerica.

Continue reading

για τη συρρίκνωση του καπιαλισμού και την αποσύνθεση και εξαφάνιση του ισλαμισμού

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΖΟΥΜΕ τις τελευταίες μέρες της ισλαμιστικής θρησκείας, οι οποίες βέβαια θα διαρκέσουν δυο τρεις δεκαετίες, τουλάχιστον. Όταν οι έφηβοι στις αραβικές και άλλες ισλαμιστικές κοινωνίες ψάχνουν να βρουν κάποιο σκοτεινό μέρος να πιουν τα μπυρόνια τους μακριά από τα βλέμματα της αστυνομίας, όταν τους τραβολογάνε στα Τμήματα και απλά τους επιπλήττουν, όταν τρώνε χοιρινό χωρίς ενοχές, όταν η κατάσταση ( η όποια ελευθερία υπάρχει),  των νέων και των γυναικών των δυτικών κοινωνιών ασκεί μια σαγηνευτική γοητεία στους νέους και τις γυναίκες των ισλαμιστικών κοινωνιών, όταν οι διαδηλώσεις σε αυτές τις κοινωνίες αντιγράφουν αυτές των δυτικών, όταν τα ταξίδια και τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης διευρύνουν και επιταχύνουν όλα τα μιμητικά φαινόμενα, τότε είναι τόσο ισχυρές οι ενδείξεις του τέλους της ισλαμιστικής θρησκείας που το μόνο μας απομένει να κάνουμε είναι να εστιάσουμε το βλέμμα μας στο τι αποσυντίθεται και εξαφανίζεται και με ποια άλλα οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά φαινόμενα σχετίζεται.

Continue reading

από την οθωμανική αυτοκρατορία του 1550 στην Τουρκία του 2017: έχει λήξει η συρρίκνωση; (1)

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

εισαγωγή: τα βασικά ερωτήματα

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η Τουρκία, η τουρκική κοινωνία, ο τουρκικός κοινωνικός σχηματισμός είναι το πεδίο εκδίπλωσης της διαδικασίας παρακμής, αποσύνθεσης και θανάτου τόσο της ποιμενικής προέλευσης ισλαμικής θρησκείας όσο και της ποιμενικής ισλαμικής τρομοκρατίας. Δεν είναι το μόνο ασφαλώς αλλά είναι ένα από τα πιο σημαντικά μιας και σε κανένα άλλο οι αντιφάσεις δεν είναι τόσο εμφανείς και τόσο έντονες. Θα δούμε ποιες είναι αυτές οι αντιφάσεις. Η υποχώρηση, ο θάνατος αυτός είναι όψεις ενός γενικότερου φαινομένου: της σύγκρουσης μεταξύ ανοιχτότητας και κλειστότητας σε πλανητικό επίπεδο, με άλλα λόγια είναι το ψυχορράγημα του Ποιμενικού Στοιχείου που επιβιώνει ακόμα στις μέρες μας στις ισλαμικές κοινωνίες. Στις κοινωνίες του δυτικού πολιτισμού, το Ποιμενικό Στοιχείο βρίσκεται σε διαρκή μετεξέλιξη, σε βαθμό που να μην το αναγνωρίζουμε, το εντοπίζουμε όμως σαφώς στις δουλοκτητικές και φεουδαρχικές κοινωνίες. Όσο για τον καπιταλισμό, αν και παραλλαγμένο  έντονα, μπορούμε να πούμε ότι επιβιώνει το πιο γνήσιο Ποιμενικό Στοιχείο ενώ ταυτόχρονα έχει δεχτεί τις πιο γόνιμες και καίριες επιθέσεις. Να θυμηθούμε μία από αυτές: τη δυτική λογοτεχνία.

Continue reading

όλη η ανθρωπότητα ένα προλεταριάτο (χωρίς βιομηχανικό προλεταριάτο)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΥΘΥΣ εξ αρχής σπεύδω να προλάβω τις παρεξηγήσεις: ο τίτλος του σημειώματος δεν καταγράφει την πραγματικότητα αλλά δύο επάλληλες τάσεις: της προλεταριοποίησης της πλειονότητας του παγκόσμιου πληθυσμού και της συρρίκνωσης, έως και εξαφάνισης, του βιομηχανικού προλεταριάτου. Η ανθρωπότητα σήμερα δεν είναι ένα παγκόσμιο προλεταριάτο και βιομηχανικό προλεταριάτο υπάρχει. Νομίζω πως είμαι πολύ σαφής και έτσι μπορώ να εκτυλίξω τώρα τις σκέψεις μου και τα επιχειρήματά μου – και τα ερωτήματά μου.

ΟΣΟ διαρκούσε η επέκταση του καπιταλισμού, η κύρια τάση ήταν η προλεταριοποίηση του αγροτικού πληθυσμού,  ο οποίος ήταν η συντριπτική πλειονότητα, μέχρι και 90%, των σημερινών ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνικών σχηματισμών. Με την έναρξη της τάσης περιορισμού της επέκτασης του καπιταλισμού, το 1973, και πιο σαφώς τις τελευταίες δεκαετίες, ολοένα και μικρότερο μέρος του αγροτικού πληθυσμού προλεταριοποιείται – το μεγαλύτερο στοιβάζεται στις τενεκεδουπόλεις βιώνοντας την ανεργία ως μόνιμη κατάσταση. Από την άλλη, με την ανάπτυξη της ρομποτικής και της βιοτεχνολογίας το βιομηχανικό προλεταριάτο τείνει να συρρικνωθεί, με αποτέλεσμα το 2040 αναμένεται να περιοριστεί στο μισό.

Continue reading

σκέψεις για τις πνευματικές επαναστάσεις των ανθρώπων, του Κυρίου και του Υποτελών

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ότι ζούμε τις απαρχές μιας παγκόσμιας πνευματικής επανάστασης, έχει αρχίσει από τη δεκαετία του ΄60, η οποία θα διαρκέσει πολλές δεκαετίες, ίσως και αιώνες. Η επανάσταση αυτή έχει πολλά κοινά σημεία με άλλες πνευματικές επαναστάσεις του παρελθόντος, έχει όμως δύο χαρακτηριστικά που την ξεχωρίζουν. Είναι η πρώτη που αφορά όλη την ανθρωπότητα, είναι η πρώτη παγκόσμια επανάσταση· οι φορείς αυτής της επανάστασης είναι η Υποτελής Ανθρωπότητα. Το υλικό της υπόβαθρο είναι αφενός η προϊούσα συρρίκνωση του καπιταλισμού και η αντίφαση μεταξύ τεράστιου πλούτου και επιβαλλόμενης σπάνης και ένδειας,  και αφετέρου το αδιέξοδο της δυτικής Κυριαρχίας (η αδυναμία εκπλήρωσης της επιθυμίας της αθανασίας, η αστοχία και αποτυχία της πλήρους και ολοκληρωτικής καθυπόταξης της φύσης).

ΓΙΑ να την μελετήσω και την κατανοήσω στρέφω το βλέμμα μου στις πνευματικές επαναστάσεις του παρελθόντος. Τις διακρίνω σε τρεις κατηγορίες, με γνώμονα τους φορείς της κάθε επανάστασης. Η πρώτη περιλαμβάνει αυτές που εκτυλίχθηκαν κατά την εποχή της ανθρωπογένεσης/κοινωνιογένεσης και της νεολιθικής εποχής, δηλαδή της προκυριαρχικής περιόδου, που καταλαμβάνει το 90% της διάρκειας της ζωής του ανθρώπινου είδους. Η δεύτερη περιλαμβάνει τις πνευματικές επαναστάσεις του (δυτικού) Κυρίου και οι τρίτη αυτές των (δυτικών) Υποτελών – προσθέτω τον χαρακτηρισμό ‘δυτικός’ γιατί αυτές γνωρίζω καλύτερα.

Continue reading

21ος αιώνας μ. Χ. : εισαγωγή με ερωτήματα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ μπορούσαμε να σκιαγραφήσουμε ένα αδρό περίγραμμα του 21ού αιώνα; Πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε; Σε τι θα μας ωφελήσει αυτό το αδρό περίγραμμα; 

ΕΝΑ αδρό περίγραμμα μιας μελλοντικής περιόδου είναι ο εντοπισμός των τάσεων του παρόντος που θα ενισχυθούν αλλά και των τάσεων που πιθανόν να εμφανιστούν και που θα προκαλέσουν οι ήδη υπάρχουσες τάσεις. Το περίγραμμα αυτό, αυτή η γενική εικόνα,  θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το μέλλον, όσο μπορούμε βεβαίως, και να προσανατολιστούμε,  να πράξουμε,να ζήσουμε, να πάρουμε αποφάσεις  και να αποφύγουμε, όσο είναι δυνατόν, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και λάθη.

Ο εντοπισμός και η διεξοδική εξέταση αυτών των τάσεων θα είναι το αντικείμενο μιας σειράς σημειωμάτων τον φετινό χειμώνα. Με αφορμή αυτή την εξέταση, θα διατυπώσουμε κάποια κομβικά ερωτήματα που πιθανόν να μας βοηθήσουν να ξαναδιαβάσουμε την Παγκόσμια Ιστορία. Ας δούμε όμως πρώτα τις τάσεις.

Continue reading

στιγμές (Ν)

 

1. Υποστηρίζω ότι η γέννηση της νέας Αριστεράς, της Αριστεράς της εποχής της συρρίκνωσης του καπιταλισμού, θα γίνει με την σαφή και απλή συνόψιση της πολιτικής της φιλοσοφίας σε σύνθημα με τη μορφή διλήμματος : Ή ΘΑ ΜΑΣ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ ΟΛΟΥΣ Ή ΘΑ ΕΡΓΑΖΌΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. Γιατί όμως δίλημμα; Γιατί αυτό το δίλημμα; Γιατί τόση υπερβολή;
2. Το δίλημμα καταγράφει δύο αντικρουόμενες επιθυμίες, του Κυρίου (καπιταλιστή) και των Υποτελών (εργαζομένων, ανέργων, αέργων, νέων, γέρων), αναγνωρίζει δηλαδή την ύπαρξη του κοινωνικού πολέμου, που παράγεται από την ίδια την κυριαρχική σχέση, στην οποία ο ένας διατάσσει, με βασικό περιεχόμενο της διαταγής την αρπαγή και καταστροφή του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, και ο άλλος εκτελεί,υπακούει και υφίσταται τις συνέπειες της αρπαγής και της καταστροφής.
3. Αυτό το δίλημμα: καταγράφει την επιθυμία και την στρατηγική του Κυρίου: την με παντοίους τρόπους εξόντωσή μας διότι είμαστε άχρηστοι ως παραγωγοί και καταναλωτές, είμαστε πολλοί, περιττοί, επικίνδυνοι πλεονάζοντες πληθυσμοί – εξόντωση και εξουδετέρωση με την ανεργία, την πείνα, τη πρέζα, τις ασθένειες, που δεν είναι παρά πολιτισμικές επιδημίες (καρκίνος, καρδιά, εγκεφαλικά κ.α.), τα ίδια τα φάρμακα, τους θανάτους του εμφυλίου οδικού πολέμου (25.000 κάθε χρόνο στην Ευρώπη), τους μεταξύ των φτωχών φόνους. Όσο περνάει ο καιρός οι Υποτελείς συνειδητοποιούν αυτή την στρατηγική επιθυμία του Κυρίου ημών.

Continue reading

wir sind im Krieg (είμαστε σε πόλεμο): η Ευρώπη-φρούριο (Europaburg) ως αρχαία ελληνική πόλις

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ αναμενόμενο με κατηγορηματική βεβαιότητα κλείσιμο των πυλών του φρουρίου της Ευρώπης (Europaburg) είναι μία ακόμα έμπρακτη επιβεβαίωση της κρυφής και μη ομολογημένης επιθυμίας  του Κυρίου να εξοντώσει κατά τις προσεχείς δεκαετίες τον μισό σχεδόν ενδεή παγκόσμιο πληθυσμό,  που χαρακτηρίζεται άχρηστος, περιττός και επικίνδυνος. Το κλείσιμο των θυρών σημαίνει ότι η εξόντωση αρχίζει για τα καλά. Αυτό θέλει να μας πει η γερμανική εφημερίδα Bild με τον πηχιαίο πρωτοσέλιδο τίτλοWIR SIND IM KRIEG.

ΕΞΩ από τα τείχη, ένδεια και εξόντωση. Τι γίνεται όμως, τι θα γίνει μέσα;  Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, φίλες και φίλοι, θα πρέπει πρώτα να απαντήσουμε σε ένα άλλο, που προηγείται χρονικά και λογικά: ποιο είναι το κεντρικό μέλημα του φρουρίου, της πόλεως; Εάν το μέλημα είναι απόρροια κάποιας ανησυχίας, ποια είναι αυτή η ανησυχία, από που πηγάζει; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσουμε, φίλες και φίλοι, κι όποιος, όποια θυμώσει, να πιει ξύδι να ξεθυμώσει.

Continue reading

εάν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε το 1918, ο Τρίτος άρχισε το 1945

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΒΛΕΠΩ και ακούω φίλους και φίλες να ανησυχούν μήπως ξεσπάσει, τώρα με την κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία και τις γύρω περιοχές, μήπως αρχίσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Σήμερα θα επαναλάβω αυτά που υποστηρίζω συζητώντας και ευθύς αμέσως σπεύδω να διατυπώσω τη γνώμη μου:  όχι, δεν πρόκειται να αρχίσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος διότι έχει ήδη αρχίσει, το 1945 –  κάθε πόλεμος αρχίζει την ημέρα που τελείωσε ο προηγούμενος. Το ζήτημα δεν είναι εάν θα αρχίσει αλλά εάν θα κλιμακωθεί και γενικευτεί και επεκταθεί σε όλον τον πλανήτη και τελειώσει, για να αρχίσει ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Να ποιο είναι το κομβικό σημείο: η κλιμάκωση θα εξαντλήσει την δυναμική της με την χρήση πυρηνικών όπλων ή μήπως ελεγχθεί και υπάρξει αυτοσυγκράτηση, υποχώρηση, συμβιβασμός; Είναι δυνατόν η διαδικασία της κλιμάκωσης της βίας να ελεγχθεί, να σταματήσει, να υπάρξει αυτοσυγκράτηση;

Continue reading