There are 77 posts filed in Σχετικά με τη Σχολή (this is page 4 of 8).
νέες αναρτήσεις:
* Kurt Weill – September Songs
* Αντώνης Αντωνάκος – Ερωτική Επιστολή
* Βασίλης Κυριάκης – Γενιά μου
* Αθανάσιος Δρατζίδης – Τσαντιλιάδα
* Νίκος Θεοδοσίου – Ευρήματα στο δρόμο
* Ευάγγελος Ρούσσος – Ποιήματα 2014
* Μανώλης Τσάφος – Φωτογραφίες
* Κώστας Δεσποινιάδης – Σκοτεινά Ποιήματα
* Γιάννης Γιαννουλέας – Λήξη ωραρίου
* Κώστας Καταγάς – Θόρυβος σταγόνας
https://periodikotrypa.wordpress.com/
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΓΝΩΡΙΣΑ κάποτε, γύρω στο 1990, δύο ανθρώπους που πίστευαν πως δεν θα πεθάνουν. Στην παρατήρησή μου ότι μέχρι τώρα όλοι μας πεθαίνουμε, απάντησαν πως το ότι συνέβη αυτό στους άλλους δεν σημαίνει ότι θα συμβεί και σε μας. Πώς θα κριθεί ποιος κάνει λάθος; Το επιχείρημά τους έχει μια αξία: κοίταξε, δεν έχω πεθάνει ακόμα, είμαι ζωντανός και πιστεύω πως θα παραμείνω ζωντανός, πως δεν θα πεθάνω.
ΥΠΑΡΧΕΙ ένας κριτής, φίλες και φίλοι, αλάνθαστος, κι αυτός είναι ο χρόνος. Διότι ο μεν ένας πέθανε, κάηκε μέσα στην Πόρσε του, ο δε άλλος, εάν ζει, θα είναι τώρα πάνω από τα ογδόντα – εάν δεν τον έφαγαν ακόμα τα σκλίκια, όπως λένε στο χωριό μου, θα τον φάνε, να ‘ναι καλά να ζήσει όσα χρόνια θέλει, αν και ζούμε πάντα λιγότερο από ό,τι θέλουμε ή πιστεύουμε.
Η ακράδαντη πίστη αυτών των δύο ανθρώπων ότι δεν θα πεθάνουν με είχε συγκλονίσει, οι συνέπειες δε του κλονισμού μου ακόμα κατακλύζουν την ύπαρξή μου. Τί με είχε συγκλονίσει; Το πλήγμα που υπέστη το αυτονόητο. Για το αυτονόητο θα μιλήσω σήμερα, θα φέρω στο προσκήνιο κάποιες πλευρές του που πιθανόν να μην τις έχουμε σκεφτεί. Ποιος γυρίζει την πλάτη στο αυτονόητο, ποιος αδιαφορεί γι΄ αυτό, ποιος, πώς και γιατί το αρνείται; Πόσο αυτονόητο είναι το αυτονόητο; Μήπως το αυτονόητο είναι μια κοινωνική κατασκευή, μια κοινωνική σύμβαση που μας δεσμεύει; Η δέσμευση όμως δεν είναι ενοχλητική;
ΟΙ δύο άνθρωποι που πίστευαν ότι δεν θα πεθάνουν ήταν άνδρες και πλούσιοι. Η μη αποδοχή του αυτονόητου της θνησιμότητας θα έχει κάποια σχέση με το ότι ήταν πλούσιοι άνδρες, έτσι δεν είναι; Ναι, αλλά όλοι σχεδόν οι πλούσιοι άνδρες αποδέχονται αυτό το αυτονόητο – γιατί όμως αυτοί οι δύο να μην το αποδέχονται;
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Τα όπλα εσίγησαν, οι δρόμοι ερήμωσαν, οι εκλογές αχρηστεύτηκαν, όπως θα διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά σε λίγες μέρες – ζούμε το αργόσυρτο δράμα του θανάτου της ιστορικής Αριστεράς. Αυτοί κι αυτές που το πήραν απόφαση δεν είναι και τόσο λίγοι και λίγες· αυτοί κι αυτές που το υποψιάζονται αλλά δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα είναι η πλειονότητα, αργά ή γρήγορα θα το συνειδητοποιήσουν· αυτοί κι αυτές που δεν θέλουν να το παραδεχτούν αντιδρούν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Άλλοι αδιαφορούν, άλλοι περιγελούν και χλευάζουν, άλλοι θυμώνουν. Το δράμα του θανάτου της ιστορικής, νεκροζώντανης αριστεράς παρουσιάζει βαριά συμπτωματολογία, σε λίγους μήνες θα είναι βαρύτατη· ένα από τα συμπτώματα, μία από τις εκδηλώσεις είναι τα αιμοδιψή, τα αιμοβόρα σχόλια – χαρακτηριστική περίπτωση αυτό του Κώστα Παππά που έχετε διαβάσει αυτές τις μέρες.
Κλείνουν έξι χρόνια, φίλες και φίλοι, από τότε (Φεβρουάριος 2009) που άρχισα να δημοσιεύω τις απόψεις μου σχετικά με τον θάνατο της ιστορικής Αριστεράς κι όλα αυτά τα χρόνια διάβασα πολλά αιμοδιψή σχόλια. Αιμοδιψές σχόλιο είναι ένα σχόλιο που οι λέξεις του είναι βλήματα, είναι λέξεις που βάλλει κατά ριπάς ο εγκέφαλος του σχολιαστή με σκοπό να με πονέσει, επιβεβαιώνοντας και τον Αισχύλο και τον Σέξπυρ ότι οι λέξεις είναι βλήματα που προκαλούν από πόνο έως και θάνατο. Πριν από κάποια χρόνια, μια μάνα απεκάλεσε πάνω σε τσακωμό το γιο της πουστάρα κι αυτός έπεσε από τον πέμπτο όροφο και αυτοσκοτώθηκε – στην Αθήνα συνέβη.
φίλες και φίλοι,
γείτονας-φίλος μου παραχώρησε χωράφι έξι στρεμμάτων, ακαλλιέργητο πάνω από δέκα χρόνια, στο οποίο μισό φυτέψαμε πατάτα, του χρόνου στο άλλο μισό. Δεν ρίξαμε λιπάσματα και φυτοφάρμακα· εδώ στο χωριό μας κοροϊδεύουν για τα αγριόχορτα που έχουν καλύψει τις πατάτες· μας κοροϊδεύουν γιατί δεν ξέρουμε να καλλιεργούμε πατάτα· μας χλευάζουν γιατί νομίζουν δεν θα πάρουμε τίποτα, ότι δουλεύουμε τζάμπα. Όταν τους εξηγούμε και δεν καταλαβαίνουν, κλείνουμε τη συζήτηση με ένα χαμόγελο κι επειδή μπορούμε να τους συγχωρέσουμε τους τιμωρούμε με αδιαφορία.
Η ποσότητα που θα πάρουμε θα είναι το ένα δέκατο της αντίστοιχης με λιπάσματα και φυτομάρμακα αλλά είναι πατάτα, δεν είναι τροφή-συσσωρευτής δηλητηρίων! Τη τρώμε με τη φλούδα, όπως και να τη μαγειρέψουμε. Κλίνω το γόνυ και σας ικετεύω: μην τις ξεφλουδίσετε, πετάτε χρήσιμα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, είναι παράλογη σπατάλη! Θα πουλήσουμε κάποια ποσότητα για να εξασφαλίσουμε ένα μικρό ποσό για λογαριασμούς (ηλεκτρικό, τηλέφωνο, νερό) κι αν περισσέψουν για άλλα έξοδα, κυρίως για τα παιδιά. Όποιος και όποια, ως πρόσωπο ή ως ομάδα θέλει να αγοράσει, απευθύνομαι σε φίλους, και φίλους των φίλων, και φίλους των φίλων των φίλων της Θεσσαλονίκης, ας τηλεφωνήσει στο σταθερό, που θα βρει στην Επικοινωνία, το βράδυ, μεταξύ 9 και 11, ή ας στείλει μέιλ για να δούμε πως θα το ρυθμίσουμε. Μπορεί να έρθει εδώ στην Καστανούσα, να τη βγάλουμε, αν θέλετε, μαζί από το χώμα, να πιούμε και κάνα τσιπουράκι, κι αν δεν γνωριζόμαστε, να γνωριστούμε, ή να τη φέρουμε εμείς στη Θεσσαλονίκη.
Η τιμή της είναι 1,50 εβρό το κιλό (τόσο πουλιέται η πατάτα βιολογικής καλλιέργειας), σε πεντόκιλα τσουβαλάκια. Είναι ακριβή σε σύγκριση με την πατάτα της χημικής γεωργίας αλλά μεταξύ ενός κιλού χρυσού κι ενός κιλού αυτής της πατάτας, προτιμώ την πατάτα.
Από τα τέλη Ιουλίου, κάθε Τετάρτη απόγευμα, θα είμαι στο παζάρι του κοινωνικού χώρου Σχολείο (Βασιλέως Γεωργίου 27 και Μπιζανίου γωνία, περιοχή Μακεδονία Παλλάς, Φάληρο) με προϊόντα δικά μας (λαχανικά, ψωμί, σιτάρι βιολογικής καλλιέργειας, αλεύρι ολικής, μαρμελάδες από δέντρα αδέσποτα, κεραλοιφές, κτλ) κι αργότερα, από φθινόπωρο-χειμώνα και με άλλα προϊόντα (μπίρα, τραχανά, μεταποιημένα λαχανικά [πιπεριές φλωρίνης!], σαπούνια, και άλλα).
Καλή συνάντηση, καλά τσίπουρα, καλές συζητήσεις, καλές συγκρούσεις!
Αθανάσιος Τριανταφυλλιά Δρατζίδης
