φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η ρήση, το γνωμικό θα έλεγα, μια γενιά μαζεύει, μια γενιά τα τρώει (ξοδεύει), δεν ξέρω αν την έχετε ακούσει,  είναι μικροαστικής προέλευσης, των μικροαστών της πόλης, όχι των αγροτών. Κάθε τάξη έχει τα δικά της γνωμικά.  Σε λίγα χρόνια δεν θα λέγεται πια, θα χαθεί ως γνωμικό – η πλειονότητα των μικρομεσαίων δεν θα υπάρχει πια, μαζί με αυτούς θα χαθούν και τα γνωμικά τους και η ιδεολογία τους, οι αυταπάτες τους, ο τρόπος ζωής τους, οι αξίες τους, οι πρακτικές τους. Είναι σαφές ότι έχει προκριθεί ο αργός θάνατος ως τρόπος εξαφάνισής τους από τον καπιταλιστή Κύριο και το Κράτος. Το δε μέσον της εξαφάνισης είναι η λιτότητα, η μείωση των μισθών και των συντάξεων των εργαζομένων στον ιδιωτικό και τον κρατικό/δημόσιο τομέα. Υπάρχει το ενδεχόμενο ο αργός θάνατος να αντικατασταθεί από τον αιφνίδιο, δηλαδή την απόλυτη λιτότητα, τη χρεοκοπία και την αρπαγή των καταθέσεων; Με αυτό το ζήτημα θα καταπιαστούμε σήμερα, φίλες και φίλοι.

ΔΕΝ έχουμε σκεφτεί ποιες θα είναι οι συνέπειες της εξαφάνισης των μικρομεσαίων. Θα εξαφανιστεί ένας κρίκος της κοινωνικής ιεραρχίας, θα υπάρξει ένα κοινωνικό κενό, ίσως και ένα πολιτικό κενό. Μπορούμε να φανταστούμε μια κοινωνία χωρίς αυτούς, από τη στιγμή που στην ελληνική κοινωνία τα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα ήταν πολυπληθή και έβαζαν πολύ συχνά τη σφραγίδα τους στην πολιτική κυρίως ζωή; Θα εκθέσω σήμερα κάποιες πρώτες σκέψεις, οι οποίες θα εμπλουτίζονται με το πέρασμα του χρόνου, μέχρι να έρθει η Κόλαση της δεκαετίας 2020-2030 που θα είναι κόλαση και για τους μισθωτούς της εκτέλεσης, τους Υποτελείς Παραγωγούς.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΚΑΤΑ τη διάρκεια της ονομαζόμενης διαπραγμάτευσης  που κατέληξε στο σύμφωνο της 20ής Φεβρουαρίου (2015) μεταξύ Λαγκάρντ, Ντράγκι, Ντάισελμπλουμ και Βαρουφάκη συνέβαινε το εξής: δίπλα στο γραφείο όπου συνομιλούσαν αυτοί οι τέσσερις βρίσκονταν ο Σόιμπλε και κάθε τόσο μία ο ένας, μία η άλλη πήγαιναν για να συνομιλήσουν μαζί του, να τον συμβουλευθούν, να ακούσουν τις υποδείξεις του. Δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα απολύτως.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ, φίλες και φίλοι, να μπούμε στο μυαλό και στην ψυχή του Κυρίου, εάν με το μυαλό εννοούμε τη σκέψη και με τη ψυχή το συναίσθημα, είναι απαραίτητο; Ναι, μπορούμε και είναι άκρως απαραίτητο. Είναι απαραίτητο γιατί είναι ένας ακόμα τρόπος να γνωρίζεις τον αντίπαλο κι αν δεν γνωρίζεις τον αντίπαλο η άγνοια αυτή θα ανταμειφθεί με ήττα και με απογοήτευση  · και μπορούμε γιατί ο Κύριος εκφράζει συναισθήματα, μιλάει και πράττει και όλα αυτά είναι μονοπάτια που οδηγούν μέσα στο μυαλό και τη ψυχή του, είναι κλειδιά που ανοίγουν το μυαλό και τη ψυχή του.

Η ψυχοπαθολογία της δυτικής Κυριαρχίας μας είναι γνωστή: ο Κύριος χαίρεται όταν υποφέρουμε και υποφέρει όταν χαιρόμαστε. Η διαπίστωση αυτή ανάγεται στο επίπεδο της ακλόνητης βεβαιότητας: με βεβαιότητες μπαίνουμε στο μυαλό και τη ψυχή του Κυρίου καπιταλιστή. Να άλλη μία βεβαιότητα, ως προς τη σκέψη Του, δηλαδή τις επιδιώξεις Του: όταν δεν μας χρειάζεται μας εξοντώνει, όταν μας χρειάζεται μας αναπηρώνει (< ανάπηρος), μας καταστρέφει λειτουργικά, δηλαδή μας καταστρέφει με τέτοιο τρόπο ώστε αφενός να είμαστε χρήσιμοι και υπάκουοι και αφετέρου να μην μπορούμε να καταλύσουμε την Κυριαρχία, να μην μπορούμε δηλαδή να διευρύνουμε τον κομμουνισμό του παρόντος, να μην μπορούμε να δούμε κάτι πέραν του υπάρχοντος.

Continue reading →

ΣΚΕΦΤΗΚΑ ότι είναι καλύτερα το ανέκδοτο που ήθελα να σας πω στην αρχή του σημερινού σημειώματος να σας το πω στο τέλος, ανέκδοτο που με γαμηστικούς όρους περιγράφει εξαίσια την καπιταλιστική κοινωνική ιεραρχία (πολιτική γαμησιολογία). Για αρχή θα ήθελα να σας υπενθυμίσω τι δήλωσε πριν ένα δυο μήνες, δεν θυμάμαι ακριβώς, ο Πούτιν: εάν η αρκούδα πεθάνει, το δάσος θα καταληφθεί. Εάν κάποιοι φίλοι και κάποιες φίλες δεν κατανοούν την παραπάνω δήλωση, διευκρινίζω ότι η αρκούδα είναι το ρώσικο Κράτος και το δάσος η Σιβηρία.

ΤΩΡΑ, τι σχέση έχει η κατάκτηση της Σιβηρίας από τους καπιταλιστές της Δύσης με την κυβέρνηση των μικροαστών του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι που θα το εξετάσουμε στο σημερινό μας σημείωμα. Θα εξετάσουμε κι άλλα ζητήματα, απλά και σαφηνώς (σαφηνής [σαφής], μου αρέσει πολύ η λέξη, είναι του Αισχύλου).

ΤΟ πρώτο ζήτημα που μας απασχολεί είναι το εξής: ο τσαμπουκάς της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτόφωτος, είναι εκδήλωση της κοινωνικής και πολιτικής ισχύος της μικρομεσοαστιής τάξης ή είναι ετερόφωτος; Κι αν ισχύει το δεύτερο, το φως της ισχύος ποιας τάξης ή άλλων δυνάμεων   προσδίδει τόση αίγλη (λάμψη) στο πρόσωπο και στις κινήσεις των μικροαστών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ; ΚΙ αν ισχύει κάτι τέτοιο, ποιοι να είναι άραγε οι σκοποί των ισχυρών υποβολέων του μικροαστικού τσαμπουκά;

Continue reading →

ο λιστης

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα     

    Αυτές τις μέρες ξαναδιαβάζω,  μετά από πολλές δεκαετίες,  το De bello Galico (Απομνημονεύματα του Γαλατικού πολέμου) του Ιουλίου Καίσαρα. Στο δεύτερο κεφάλαιο περιγράφεται μια μάχη των ρωμαϊκών λεγεώνων με τους Βέλγους, φυλή των Γερμανών. Για να παρεμποδίσουν τη φυγή των πολεμιστών, οι αρχηγοί των Βέλγων  περικύκλωναν το πεδίο της μάχης με βαριές τετράτροχες άμαξες και κάρρα ώστε η μόνη ελπίδα τους να είναι η σωτηρία που εξασφαλίζεται από την ανδρεία.       

     Με αυτή την παρατήρηση του ρωμαίου στρατηγού αυτοκράτορα κατά νου ας έρθουμε  στις μέρες μας κι ας σχολιάσουμε το δράμα πολλών, εκατοντάδων χιλιάδων ανά την επικράτεια,  αυταπασχολούμενων και μικροεπιχειρηματιών (μικροκαπιταλιστών)  που η επιχείρηση/μαγαζί τους ή  βγάζει τα έξοδά του ή τρώει από τα έτοιμα για να συντηρηθεί.  Ποιό    είναι το μέλλον αυτών των επιχειρήσεων;  Θα επιστρέψουν στην κερδοφορία ή θα κλείσουν μέσα στα επόμενα πέντε, έξι χρόνια;   

Continue reading →

Το τερας με τα δυο μυτερα δόντια (της Αποστολίας)

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα· βρέχει      

Υποστήριξα στο προηγούμενο σημείωμα ότι δεν νοείται Κυριαρχία χωρίς αρπαγή αλλότριου κοινωνικού πλούτου· όσα πιο πολλά αρπάζει ο δυτικός Κύριος καπιταλιστής, απόγονος των ηρώων ποιμένων,  τόσα πιο πολλά χρειάζεται, τόσο πιο πολύ ένας ισχυρός ενδεής γίνεται, τόσα πιο πολλά είναι αναγκασμένος να αρπάζει. Ας μην ξεχνάμε ότι η λέξη πραγματικότητα σημαίνει αρπακτικότητα – η αρχική σημασία του ρήματος πράττω ήταν αρπάζω με εισβολή – τί κάνει ο εισπράκτωρ; Ο πράκτωρ (007) δεν είναι άρπαγας πληροφοριών; Λόγω του πεπερασμένου οικοσυστήματος της Γης, θα έρθει μια μέρα που δεν θα μπορεί να αρπάζει όσα χρειάζεται για να αναπαραχθούν οι δυτικές αρπακτικές καπιταλιστικές κοινωνίες.  Και θα αρχίσει το ξέφτισμα της πραγματικότητας, της αρπακτικότητας δηλαδή, θα αρχίσει η Αποκάλυψη του Κυρίου.

     Το πρώτο αλλά και έσχατο μέσο αρπαγής είναι τα όπλα, με το (δυτικό) χρήμα να είναι μια μετεξέλιξή τους – το χρήμα είναι (και) μέσο αρπαγής. Στον ποιμενικό τρόπο παραγωγής, τα όπλα είναι το μοναδικό μέσο αρπαγής· κατά τη διάρκεια της γένεσης του δουλοκτητικού τρόπου παραγωγής επινοήθηκε το εμπόρευμα και το χρήμα και χρησιμοποιήθηκε ως μέσον αρπαγής υπό τη σκιά των όπλων (ο πολεμιστής έγινε [και] έμπορος – ο έμπορος είναι παραλλαγμένος πολεμιστής) · στον φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής η αρπαγή του κοινωνικού πλούτου γίνεται με εξωοικονομική βία, δηλαδή με τα όπλα·  η αποσύνθεσή του άρχισε όταν οι ανίσχυροι στρατιωτικά αστοί έμποροι μπόρεσαν να επεκτείνουν την αρπαγή μέσω του εμπορεύματος/χρήματος κάτω από τα άγρυπνα βλέμματα του απολυταρχικού Κράτους, που συγκροτήθηκε ως άμυνα των φεουδαρχών στην προϊούσα κρίση της φεουδαρχίας, οφειλόμενη τόσο στην αδυναμία εξεύρεσης νέων καλλιεργήσιμων εδαφών όσο και στην εξάντληση των ήδη  καλλιεργούμενων. Το απολυταρχικό Κράτος επέβαλε φόρο σε χρήμα για την συγκρότηση του στρατού και, επομένως, της  αρπακτικής/διοικητικής γραφειοκρατίας, πρακτική την οποία υιοθέτησαν και οι φεουδάρχες, εκτοπίζοντας έτσι την πρόσοδο σε είδος. Το περιβάλλον για την γένεση και επέκταση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είχε  δημιουργηθεί και ήταν έργο των αστών εμπόρων/πολεμιστών.      Όσο επεκτεινόταν ο καπιταλισμός, το χρήμα προκρίνεται έναντι των όπλων, τα οποία ασφαλώς ουδέποτε σιγούν. Τώρα, με την προϊούσα συρρίκνωση του καπιταλισμού, τα όπλα θα έχουν τον πρώτο λόγο: εάν τα κέρδη, η λεία του χρήματος ως μέσον αρπαγής, περιοριστούν, η στρατιωτική και πολεμική ισχύς θα πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο. Όσο περνάνε τα χρόνια η μετατόπιση από τα κέρδη (χρήμα) στην ισχύη θα γίνεται ολοένα και πιο σαφής – θα δούμε, λόγου χάριν, μια πολύ ισχυρή στρατιωτικά Γερμανία.  Θα γίνουμε όμως μάρτυρες και μιας άλλης μετατόπισης: της μετατόπισης του άξονα Βορράς-Νότος. Ο κομβικός άξονας της γεωπολιτικής του 21ου αιώνα θα είναι ο άξονας Δύση-Ανατολή. Κι αυτό διότι η κομβική, η άκρως ζωτική γεωπολιτική επιδίωξη είναι η κατάκτησης της Σιβηρίας από τον συνασπισμένο δυτικό καπιταλιστικό σύμπαν. Επιδιώκει όμως πράγματι η Δύση να κατακτήσει τη Σιβηρία; Πώς θα το κάνει;  Μέχρι πότε πρέπει να την κατακτήσει; Θα τα καταφέρει; Τί θα γίνει αν τα καταφέρει, τί θα γίνει αν δεν τα καταφέρει; 

  Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Ο 21ος αιώνας θα είναι ένας από τους συνταρακτικότερους, ίσως ο συνταρακτικότερος, αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας. Θα δούμε και θα ζήσουμε πολλά –  θα ζήσουμε και θα δούμε κοσμοϊστορικές και κοσμογονικές κοινωνικές αναστατώσεις, αλλαγές, μεταβολές. Έχοντας κατά νου  ότι  κοινωνία είναι το πλέγμα των σχέσεων και των αλληλεπιδράσεων των ανθρώπων με τη φύση και των ανθρώπων με τους ανθρώπους, οι αναστατώσεις θα αφορούν τις σχέσεις μας με τη φύση και τις μεταξύ μας σχέσεις. Ως προς τη φύση, τα αποτελέσματα της  υπερφίαλης επιδίωξης του δυτικού Κυρίου να την καθυποτάξει ολοσχερώς, με απώτατο σκοπό την  μέσω της επιστήμης επίτευξη της σωματικής αθανασίας, την οποία ασφαλώς ασπάζονται και οι Υποτελείς Παραγωγοί,  θα είναι τόσο καταστροφικά που θα μας αναγκάσει να αναθεωρήσουμε τη στάση μας και να εγκαθιδρύσουμε μια άλλη σχέση: θα παραδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να γίνουμε πιο ισχυροί από τη φύση και το μόνο που μας απομένει είναι να συμβιώσουμε και να συνυπάρξουμε μαζί της, αποδεχόμενοι βέβαια, μεταξύ των άλλων, και τη θνητότητά μας.

     Ως προς τις μεταξύ μας σχέσεις, η αντίφαση μεταξύ των δυνατοτήτων της εποχής μας, δημιούργημα της μακραίωνης συμβίωσης και συν-εργασίας  των Υποτελών Παραγωγών,  και της επιβαλλόμενης ένδειας, αποτέλεσμα της αρπακτικής, καταστροφικής και εξοντωτικής πρακτικής του δυτικού Κυρίου, θα οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό που, σε συνδυασμό με τις φυσικές καταστροφές, ολόκληρος ο πλανήτης θα γίνει το πεδίο ενός διάχυτου εμφύλιου πολέμου, ο οποίος θα παίρνει πολύ συχνά και τη μορφή διακρατικών πολέμων.

   Ζούμε το οριστικό και αμετάκλητο τέλος της δυτικής προόδου, της ιδεολογίας της σταδιακής μέσω της επιστήμης και της οικονομίας επίλυσης όλων των προβλημάτων. Ζούμε το τέλος του δυτικού πολιτισμού –  θα το συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότεροι Υποτελείς. Το τέλος αυτό προκαλεί αδιέξοδα και τα αδιέξοδα μας φέρνουν ενώπιον του εξής διλήμματος:  ή θα πάμε πέραν του δυτικού πολιτισμού ή θα βιώσουμε ανείπωτης φρίκης καταστροφές και εξοντώσεις. Σήμερα, βλέπει το αδιέξοδο, βιώνει και συνειδητοποιεί το δίλημμα μια μειοψηφία του δυτικού πολιτισμού. Δεν θα τη χαρακτήριζα σε καμιά περίπτωση πρωτο-πορία:  ο όρος προέρχεται από το εννοιολογικό οπλοστάσιο της ιδεολογίας της προ-όδου· δεν υπάρχει πια μπροστά να πάμε, το μπροστά, όπως και το πίσω,  είναι ερείπια και αποκαΐδια. Εκτός αν πάμε στον Άδη, με συγχωρείτε, στον Άρη ήθελα να γράψω.

    Σήμερα, ο Κύριος, και πολλοί Υποτελείς, ιδίως των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, όχι μόνο δεν έχει καμιά απολύτως διάθεση να κινηθεί πέραν του δυτικού πολιτισμού, να παραιτηθεί από την επιθυμία του να καθυποτάξει τη φύση και να επιβάλει την ένδεια και τη σπάνη για να διαιωνίζει και να ενισχύει την Κυριαρχία, αλλά θα κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει το τέλος του δυτικού καπιταλιστικού πολιτισμού, επιταχύνοντας με αυτόν τον τρόπο την παρακμή του. Διότι όσο πιο πολύ επεκτείνεται ένας αρπακτικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας, τόσο πιο γρήγορα προσεγγίζει τα όρια του, τόσο πιο κοντά στη συρρίκνωση, την παρακμή και την αποσύνθεση βρίσκεται. Ο δυτικός καπιταλιστικός πολιτισμός ασφαλώς και έχει κι άλλες δυνατότητες επέκτασης (εάν δεν επεκταθεί, θα συρρικνωθεί και θα καταρρεύσει), μόνο που η επέκταση πρέπει αφενός να διογκώνεται ποσοτικά και αφετέρου να επιταχύνεται. Με άλλα λόγια, οι δυτικές κοινωνίες θέλουν όλο και περισσότερα σε ολοένα και μικρότερο χρονικό διάστημα: 

πολλά και τώρα! Τροφή και Ενέργεια!

Continue reading →