δεν έχεις αρχίδια, ρε αρχίδι!

φίλες και φίλοι, καλημέρα σας

Το 1988 γνώρισα στην Αθήνα μια Ισπανίδα, η οποία δίδασκε Ισπανικά σε φίλους και μια μέρα, μετά το μάθημα, πίνοντας κρασί και χαζολογώντας, τη ρώτησα αν υπάρχουν εκφράσεις στην ισπανική γλώσσα για τ΄αρχίδια, ανάλογες με αυτές της ελληνικής. Μου είπε πως υπάρχουν και προσφέρθηκε να μου τις γράψει. Όταν πήρα τις χειρόγραφες σελίδες στα χέρια μου και τις διάβασα, έπαθα πλάκα! Οι εκφράσεις ήταν πολλές, πάρα πολλές, πολύ περισσότερες από αυτές της ελληνικής. Δεν θυμάμαι τι απέγιναν – ή τις έχασα ή τις πέταξα: σε κάθε μετακόμιση αναγκαζόμουν να ξεφορτωθώ πολύ υλικό: σε μια μετακόμιση πέταξα όλα τα Ιδεοδρόμια του Λεωνίδα Χρηστάκη όπως και πολλά άλλα αναρχικά και αναρχοφεμινιστικά περιοδικά και έντυπα της περιόδου 1974-1990: δεν μπορώ να τιμωρήσω τον εαυτό μου, οπότε δεν μπορώ και να τον συγχωρέσω.

Εάν κάποιος σπουδαιογελοίος ερευνητής του μέλλοντος έγραφε μια (Συγκριτική) Ινδοευρωπαϊκή Γαμησιολογία θα αφιέρωνε οπωσδήποτε ένα κεφάλαιο στο οποίο θα καταπιανόταν με το ζήτημα γιατί η ινδοευρωπαϊκή (ποιμενικής προέλευσης) πατριαρχική ανδρική κουλτούρα περιφρονεί τ’ αρχίδια την ίδια ώρα που τα θαυμάζει. Η σοβαρότητα, φίλες και φίλοι, είναι μεγάλη τροχοπέδη της έρευνας και της γνώσης και μόνο ένας σπουδαιογελοίος, μια σπουδαιογελοία θα έμπαινε στον κόπο να μελετήσει τις εκφράσεις που αποτυπώνουν την περιφρόνηση και τον θαυμασμό των αρχιδιών στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες και όχι μόνο σε αυτές. Εικάζω ότι πιθανότατα το ίδιο θα διαπίστωνε και στις άλλες πατριαρχικές, ποιμενικής επίσης προέλευσης, ανδρικές κουλτούρες (ουραλοαλταϊκή, εβραϊκή, αραβική).

Για να απαντήσουμε στο υπό εξέταση ερώτημα θα πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο τη σχέση του γαμησιού με τ΄αρχίδια. Όταν λέω γαμήσι εννοώ την εγκαθίδρυση (ή την διαιώνιση, ενίσχυση) της κυριαρχικής σχέσης κατά τη διάρκεια της ερωτικής συνεύρεσης μέσω της διείσδυσης που προκαλεί πόνο. Αυτός που παράγει πόνο με το διεισδύον πέος του είναι Κύριος και ο Κύριος οφείλει να παράγει πόνο και όχι μόνο με το πέος – αυτός που πονάει είναι ο Υποτελής και ο Υποτελής οφείλει να πονάει και όχι μόνο όταν υφίσταται τη διείσδυση. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που το πέος πρέπει να είναι μεγάλο και χοντρό, αυτός είναι ο μόνος λόγος που το μουνί πρέπει να είναι μικρό και στενό. Εάν λοιπόν την έχει μικρή, οφείλει να γίνει ψωλαράς (πεοπλαστική), εάν είναι φαρδομούνα, οφείλει να γίνει στενομούνα, τριζάτο μουνί (αιδοιοπλαστική): η πλαστική χειρουργική στην υπηρεσία του Γαμησιού και της Κυριαρχίας!

Continue reading →

γιατί βρίζεις, ρε αρχίδι;!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Αντικείμενο του σημερινού σημειώματος θα είναι η βρισιά – το αφιερώνω στον Γιωργάκη. Μια από τις επόμενες μέρες θα ασχοληθούμε λεπτομερειακά με τη βρισιά ‘αρχίδι’ και θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια εξήγηση γιατί η ίδια λέξη στον πληθυντικό πολύ συχνά δεν δηλώνει περιφρόνηση και υποβιβασμό αλλά την ανδρική ισχύ (έχει αρχίδια/δεν έχει άρχίδια!).

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν η βρισιά είναι μια ανθρωπολογική σταθερά, όπως η φαντασία, το γέλιο, ο έρωτας, η επίγνωση του θανάτου και άλλα, εάν δηλαδή εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τη γλώσσα. Τείνω να υποστηρίζω ότι δεν είναι ανθρωπολογική σταθερά και θα παραθέσω στη συνέχεια τα επιχειρήματά μου.

Εάν θέλουμε να μελετήσουμε το φαινόμενο της βρισιάς στο πεδίο της λογοτεχνίας, θα καταφύγουμε στο κεντρικό επεισόδιο της πρώτης ραψωδίας της Ιλιάδας, όπου ο Αχιλλέας και ο Αγαμέμνονας ερίζουν και αλληλοβρίζονται εξαγριωμένοι και οργισμένοι λόγω των διαφωνιών τους σχετικά με τη μοιρασιά της λείας. Μια προσεκτική ανάγνωση του επεισοδίου δείχνει ότι η πραγματική αιτία είναι η αμφισβήτηση της Ισχύος του Αγαμέμνονα και η προβολή αξιώσεων Κυριαρχίας από τον Αχιλλέα.

Continue reading →

ο βιαστής είναι Κύριος

φίλες και φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, καλή σας μέρα

Όταν ο Κύριος αποφασίζει, διατάζει δηλαδή, βιάζει, με την αρχική σημασία της λέξης, ασκεί βία για να εκπληρώσει την επιθυμία του. Τα μέσα του είναι άλλοτε τα όπλα, άλλοτε το χρήμα, άλλοτε ο εκφοβισμός και η ισχύς του, η αυθεντία του. Δεν μπορεί να μην είναι βιαστής, πάλι με την αρχική σημασία της λέξης, που για πρώτη φορά απαντάται στον Ματθαίο (. . . η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν, 11,12) και σημαίνει τον άρπαγα, τον βίαιο. Κάθε απόφαση του Κυρίου είναι βιασμός, άσκηση βίας, δεν είναι όμως βιασμός κάθε απόφαση γενικά.

Η σημασιολογική εξέλιξη των λέξεων βιάζω, βιασμός και βιαστής παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Πρόκειται για σημασιολογιή συρρίκνωση: η γενική άσκηση βίας που δηλώνουν πρωταρχικά περιορίστηκε στην άσκηση βίας μέσω του πέους του, το οποίο εκλαμβάνεται από την ανδρική πατριαρχική κουλτούρα ως όργανο, εργαλείο, όπλο (παλούκι, καραμπίνα, περίστροφο, κλπ) και όχι ως σώμα. Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι η υπέρτατη ηδονή του Κυρίου είναι η επιβολή της θέλησής Του μέσω της κάμψης της βούλησης του Άλλου. Μπροστά σε αυτήν κάθε άλλη ηδονή ( ισχύς, χρήμα, φήμη) ωχριά: η Κυριαρχία δεν είναι μια αφηρημένη κοινωνική σχέση αλλά γίνεται προσωπική υπόθεση.

Εάν ο Κύριος δεν μπορεί να μην είναι βιαστής, ο βιαστής δεν μπορεί να μην είναι Κύριος. Εάν η Κυριαρχία δεν μπορεί να μην είναι βιασμός, ο βιασμός δεν μπορεί να μην είναι Κυριαρχία.

Όταν οι άνδρες ακούνε για βιασμό άλλοι πραγματικά ενοχλούνται και θλίβονται και άλλοι (θλίβονται) γιατί φθονούν τον βιαστή επειδή δεν βίασαν αυτοί. Τη διαπίστωση αυτή πρέπει να τη σχολιάσουμε.

Πάω στη δουλείά. Αύριο το πρωί.

πεοπλαστική: η ιδεολογία της μεγάλης ψωλής

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Αν δεν απατώμαι, και μάλλον δεν απατώμαι (εάν κάνω λάθος θα ήθελα να μου το υποδείξετε), οι μόνοι άνδρες που νοιάζονται για το μέγεθος, δηλαδή το μάκρος και το πάχος, της πούτσας τους είναι οι άνδρες του δυτικού πολιτισμού. Κι αναρωτιέμαι: γιατί ενώ οι άνδρες άλλων πολιτισμών δεν ασχολούνται με τη πούτσα τους, οι του δυτικού πολιτισμού περνάνε τη ζωή τους με το χάρακα στο χέρι, θαυμάζουν τους ψωλαράδες, περιφρονούν και χλευάζουν τους μικροψώληδες, τρέχουν στα χειρουργεία να μεγαλώσουν τον πούτσο τους; Γιατί ο πούτσος μας πρέπει να είναι μεγάλος και χονδρός; Τι σημαίνει μεγάλος και χονδρός; Ποιο είναι το κριτήριο αξιολόγησης; Πως διαμορφώνεται αυτό το κριτήριο;

Με αυτά τα ζητήματα θα ασχοληθούμε σήμερα αλλά πριν το κάνω θα ήθελα να αφηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη σε γνωστό μου. Πήγε σε μια κλινική να μεγαλώσει τη πούτσα του, τη μεγαλώσανε, δεν ξέρω πως γίνεται, και κει που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, λίγο μετά την επέμβαση, περνάει από μπροστά του μια νοσοκόμα με ψιλοδιαφανή ρόμπα, του σηκώνεται, κόβονται τα ράμματα και γίνεται ο πούτσος του πεδίο μάχης, της μάχης του Βατερλό, ας πούμε. . .

Κι ας θυμηθούμε και το σύνθημα των οπαδών του Ολυμπιακού όταν η ομάδα τους βάζει γκολ, όταν δηλαδή επιτυγχάνεται η πολυπόθητη διείσδυση της πεόσφαιρας στην καλά φυλασσόμενη περιοχή του αντιπάλου, στη συμβολική του κωλοτρυπίδα:

τσούζει, πονάει, ο Πειραιάς γαμάει

Continue reading →

Χάρολντ Πίντερ: οι μεγάλες πούτσες βγήκαν έξω, θα γαμήσουν όποιον βρουν μπροστά τους

Τζιμπρίλ Σισέ, θα ήθελα κι εγώ να φοράω φούστα!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Χτες το βράδυ, είδα στην τηλεόραση τον ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού Τζιμπρίλ Σισέ να προσέρχεται στην εκδήλωση του περιοδικού STATUS για να παραλάβει το βραβείο του καλύτερου αθλητή του 2010 φορώντας μια μαύρη φούστα κι ένα λευκό σακάκι. Ο ίδιος δήλωσε ότι στην Αφρική, από την οποία κατάγεται, οι άνδρες φορούν φούστα και γι’ αυτό δεν πρέπει να μας παραξενεύει η ενδυματολογική του επιλογή. Άλλωστε, οι άνδρες φοράνε παντελόνια μόνο σε ένα μέρος της Ευρώπης και μόνο εδώ και 3 – 4 αιώνες. Σε όλη την υπόλοιπη Γη και για τα υπόλοιπα 100.000 χρόνια οι άνδρες δεν φορούσαν ποτέ παντελόνια. Είναι βέβαιο ότι δεν φορούσαν στην Κίνα ή στην Ιαπωνία, στην αρχαία Ελλάδα ή την αρχαία Ρώμη.Τα παντελόνια είναι μια εξαίρεση, μια πολιτισμική ενδυματολογική ιδιαιτερότητα και ίσως αποδειχτεί μια παρένθεση.

Υπάρχει το ενδεχόμενο οι άνδρες της Δύσης μια μέρα να πετάξουν τα παντελόνια και να φορέσουν φούστα; Μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να φοράνε οι άνδρες φούστα το 2117, λ.χ.; Όχι, κατά κανένα τρόπο. Ας αφήσουμε όμως το μέλλον κι ας έρθουμε στο παρόν κι ας θέσουμε τα ερωτήματα που εγείρει η φούστα του Τζιμπρίλ Σισέ. Τι σκέφτονται, τι αισθάνονται οι άνδρες όταν βλέπουν έναν άνδρα να φοράει φούστα και μάλιστα όταν αυτός ο άνδρας είναι ένας μαύρος ποδοσφαιριστής; Θα ήθελαν, θα μπορούσαν να φοράνε κι αυτοί φούστα;

Continue reading →

το γλειφομούνι στον Αριστοφάνη

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Την πενταετία 1985-1990 είχα ασχοληθεί με τη μελέτη του Αριστοφάνη, στο πλαίσιο της συγγραφής της Γαμησιολογίας, μια σύντομη εισαγωγή της οποίας θα κάνω αύριο το πρωί, Πέμπτη, 23 Σεπτεμβρίου. Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη είναι μια ανεκτίμητης αξίας πηγή γνώσης σχετικά με τις αντιλήψεις και τις αξίες των ανδρών και των γυναικών της αρχαίας Αθήνας του δεύτερου μισού του 5ου π.Χ. αιώνα (450-400) για την ερωτική συνεύρεση και τις σχέσεις των δύο φύλων. Η αθυροστομία του Αριστοφάνη απηχεί την αθυροστομία των ίδιων των Αθηναίων, ανδρών και γυναικών, τόσο στην καθημερινή τους ζωή όσο και σε κάποιες εορτές και τελετουργίες, από τις οποίες προήλθε και η κωμωδία. Πολλά ζητήματα σχετικά με τον Αριστοφάνη παραμένουν άλυτα – κι αυτό οφείλεται στις αντιφάσεις που εντοπίζουμε στο έργο του. Αυτές τις αντιφάσεις δεν μπορούμε να τις εξηγήσουμε επειδή μας διαφεύγουν πολλά κοινωνικά και πολιτικά συμφραζόμενα, πολλές και σημαντικές λεπτομέρειες που σχετίζονται με τις αξίες, τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές του κοινού του αλλά και του ίδιου του Αριστοφάνη.

Continue reading →

θα τη γαμήσουμε τη Νότια Κορέα το Σάββατο ή θα μας γαμήσει αυτή;

φίλες και φίλοι,

γνωρίζουμε πολύ καλά τι θα συμβεί αλλά δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα συμβεί. Ενδέχεται λοιπόν,

να τη γαμήσουμε,

να μας γαμήσει,

να τη γαμήσουμε και να μας γαμήσει,

ούτε να τη γαμήσουμε, ούτε να μας γαμήσει.

Η τελευταία περίπτωση λέγεται λευκή ισοπαλία, δηλαδή κάθε ομάδα πάλεψε να γαμήσει την άλλη αλλά δεν τα κατάφερε: 0-0.

Η περίπτωση και να τη γαμήσουμε και να μας γαμήσει ενδέχεται να έχει της εξής κατάληξη: α) να τη γαμήσουμε όσες φορές μας γαμήσει κι αυτή: 1-1, 2-2, κλπ. β) να τη γαμήσουμε περιοσσότερες φορές από ό,τι αυτή: 2-1, 3-1, 5-3, κλπ. γ) να μας γαμήσει περισσότερες φορές από ό,τι εμείς (1-2, 2-4, 3-5, κλπ).

Υπάρχει το ενδεχόμενο να τη γαμήσουμε χωρίς να μας γαμήσει (1-0, 2-0, 6-0, κλπ) ή να μας γαμήσει χωρις να τη γαμήσουμε (0-1, 0-2, 0-6, κλπ).

Ποιο από όλα αυτά τα πιθανά αποτελέσματα προτιμάμε;Να τη γαμήσουμε χωρίς να μας γαμήσει ή να τη γαμήσουμε περισσότερες φορές από ότι αυτή; Αν πρόκειται να τη γαμήσουμε πολλές φορές, προτιμάμε το πρώτο (5-0, 7-0, κλπ). Εάν όμως πρόκειται να τη γαμήσουμε μια ή δυο φορές, θα προτιμήσουμε να τη γαμήσουμε πολλές φορές, κι ας μας γαμήσει κι αυτή κάνα δυο φορές (5-1, 7-3, κλπ), έτσι δεν είναι; Ποιος δεν προτιμάει το 6-2 από το 1-0;Γιατί;

Προτιμάμε τη λευκή ισοπαλία (0-0) ή την ισοπαλία με γκολ (1-1, 2-2, 3-3, κλπ); Είναι βέβαιο ότι προτιμάμε την ισοπαλία με γκολ. Γιατί;

Γιατί προτιμάμε να γαμήσουμε περισσότερες φορές κι ας γαμηθούμε κάνα δυο από το να γαμήσουμε μια δυο φορές χωρίς να γαμηθούμε;

Εάν νικήσουμε τη Νότια Κορέα με 1-0 θα πούμε ένα και να τσούζει;

Κι αν χάσουμε με 1-0;

η εκσπερμάτιση ως πυροβολισμός

Στο σημερινό μας σημείωμα, φίλες και φίλοι, θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε από τη μια στα ερωτήματα γιατί το πέος εκλαμβάνεται ως πυροβόλο όπλο και η εκσπερμάτιση ως πυροβολισμός και από την άλλη να διερευνήσουμε τη σχέση της ποδοσφαιρικής διείσδυσης με τις δυο αυτές αντιλήψεις των ανδρών στη δυτική πατριαρχική κοινωνία. Η εργασία αυτή γίνεται για να διατυπώσουμε μια απάντηση στο ζήτημα κατά πόσο το ανδρικό ποδόσφαιρο διαιωνίζει, αναπαράγει και ενισχύει τη δυτική πατριαρχία.

Continue reading →

για την απεικόνιση του πολέμου με ερωτικούς όρους στην Ιλιάδα

φίλες και φίλοι,

στο σημερινό σημείωμα θα ασχοληθούμε με μια ιλιαδική μεταφορά: στους στίχους Ν 286-91, το δόρυ εμφανίζεται να αναζητά το θύμα του όπως ο εραστής την ερωμένη του. Αυτό που θέλει να κάνει το δόρυ είναι αυτό που θέλει να κάνει ο εραστής: να διεισδύσει με δύναμη στο σώμα του θύματος, να προκαλέσει πόνο και αιμορραγία, να τραυματίσει, να σκοτώσει, να νικήσει. Με αυτή τη μεταφορά, ο αφηγητής μας αποκαλύπτει τις επιθυμίες του άνδρα της εποχής του: να διεισδύσει με δύναμη στο σώμα της ερωμένης, να προκαλέσει πόνο, να χύσει αίμα, να νικήσει. Εάν το δόρυ εκλαμβάνεται ως πέος είναι γιατί το πέος εκλαμβάνεται ως δόρυ.Στις μέρες μας, το πέος εκλαμβάνεται ως πυροβόλο όπλο. Γιατί στη δυτική Πατριαρχία, το πέος απεικονίζεται ως όπλο που προκαλεί διείσδυση, πόνο, αιμορραγία, τραυματισμό, ταπείνωση και υποταγή;

Διαβάζουμε το ρήμα αντιάζω (αντιάω, αντιόω) δεκαέξι φορές στην Ιλιάδα (Α 31, 67 Ζ 127 Η 231 Κ 551 Μ 356, 368 Ν 215, 290, 752 Ο 297 Υ 125 Φ 151, 431 Ψ 643 Ω 62) και σημαίνει άλλοτε ‘αποδέχομαι, απολαύω’ και άλλοτε ‘αναζητώ, συναντώ, αντικρίζω’. Στις δεκαπέντε περιπτώσεις, αυτός ή αυτή που αποδέχεται ή αναζητά και συναντά είναι πάντα κάποιος θεός ή άνθρωπος: η αιχμάλωτη Χρυσηΐδα θα πηγαινοέρχεται μπροστά στον αργαλειό στο σπίτι του Αγαμέμνονα, εάν ο Απόλλωνας αποδεχτεί τη θυσία ο λοιμός θα λήξει, κλπ, κλπ. Σε μια περίπτωση, αυτός που αναζητά δεν είναι ένας θεός ή ένας άνθρωπος αλλά ένα δόρυ. Να οι στίχοι του εδαφίου (Ν 286-91), με τους οποίους θα καταπιαστούμε, σε ελεύθερη μετάφραση: [ ο φοβητσιάρης πολεμιστής τα κάνει πάνω του, 281-285] αλλά ο ατρόμητος ήρωας λαχταράει πότε να ριχτεί (μιγήμεναι) στη φοβερή μάχη. Ποιος δεν θα έλεγε τα καλύτερα λόγια για την ανδρεία του; Κι αν σε χτυπούσαν από μακριά ή από κοντά (τυπείης), το δόρυ δεν θα μπήγονταν πίσω στο σβέρκο ή στη πλάτη αλλά θα αναζητούσε (αντιάσειε) το στήθος σου ή τη κοιλιά σου (νηδύος) την ώρα που ορμάς προς τα μπρος, προς τα εκεί που οι πολεμιστές στη πρώτη γραμμή ερωτοτροπούν, συνευρίσκονται ερωτικά, συνουσιάζονται, γαμιούνται (μετά προμάχων οαριστύν). Η λέξη οαριστύς σημαίνει ‘ερωτική συνεύρεση, ερωτική ομιλία, γαμήσι’. Προέρχεται από τη λέξη όαρ (η) που δηλώνει ‘τη σύζυγο, την παντρεμένη γυναίκα’. Το δόρυ λοιπόν αναζητά την κοιλιά του αντιπάλου στο πεδίο της μάχης, εκεί όπου οι πολεμιστές της πρώτης γραμμής πολεμούν λες και θέλουν ο ένας να γαμήσει τον άλλον! Δεν είναι καταπληκτικό;

Continue reading →