φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΚΑΘΕ φορά που ακούω τη λέξη ‘πολιτισμός’ αισθάνομαι τρόμο και απελπισία· και σκέφτομαι πολλά, πάρα πολλά. Αισθάνομαι τρόμο και απελπισία γιατί η λέξη ‘πολιτισμός’ είναι μια βάναυση, μια έντονη, μια βίαιη, μια δριμύτατη λέξη. Είναι μια λέξη του Κυρίου, της Κυριαρχίας. Κύ-ριος είναι αυτός που φουσκώνει, σωματικά και κοινωνικά, επειδή αυξάνεται ο πλούτος του και η ισχύς του – ετυμολογικά συγγενεύει με το κύ-μα και την έγ-κυ-ο: κύ-ρος είναι η αύξηση της ισχύος και ταυτόχρονα το δέος που προκαλεί αυτή η αύξηση στον Υποτελή. Κυριαρχία είναι μια κοινωνική σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, ομάδων. κτλ και κατά την οποία άρχει (διατάζει, αποφασίζει) ο Κύριος, ο ισχυρός, αυτός που θέλει να αυξάνει διαρκώς την ισχύ του.

ΘΑ εκθέσω τι σκέφτομαι για τον ‘πολιτισμό΄του Κυρίου και θα αντιληφθείτε γιατί αισθάνομαι τρόμο και απελπισία. Αν και υπάρχουν πολλοί ορισμοί για τον πολιτισμό, ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους. Κατά συνέπεια υπάρχει μόνο ένας ορισμός για τον πολιτισμό, αυτός του Κυρίου. Μιας όμως και το ένα δεν υπάρχει στις κυριαρχικές κοινωνίες, υπάρχει το δύο, τουλάχιστον, τότε δύο θα είναι οι ορισμοί του πολιτισμού – αυτός της Κυριαρχίας και αυτός του ζωντανού κομμουνισμού. Αυτόν τον τελευταίο θα επιχειρήσω να διατυπώσω σήμερα. Θα επιχειρήσω δηλαδή να καρφώσω το παλούκι στη καρδιά του βρικόλακα Κυρίου. Θα χρειαστούμε πολλά παλούκια – ο Κύριος έχει πολλές καρδιές.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ ψήφιζα ΟΧΙ στην ανεξαρτησία της Καταλονίας χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη, τον οποιονδήποτε δισταγμό. Θα εκθέσω τις σκέψεις μου και την επιχειρηματολογία μου, μιας όμως και υπάρχουν φίλες και φίλοι που βαριούνται να διαβάζουν μακροσκελή κείμενα, θα συνοψίσω το βασικό μου επιχείρημα και μετά ας κάνουν ό,τι θέλουν: οι ισχυροί καπιταλιστές της παραγωγής και του χρήματος (βιομήχανοι, έμποροι και τραπεζίτες) της Καταλονίας ήθελαν και θέλουν την ανεξαρτησία· η επέκταση του καπιταλισμού σε αυτή την περιοχή συνοδευόταν πάντα με το αίτημα της αυτονομίας αρχικά, της ανεξαρτησίας αργότερα· και τη θέλουν διότι με την ανεξαρτησία θα αυξηθούν θα κέρδη τους· ενώ τώρα παραχωρούν, δίνουν περισσότερα στο ισπανικό Κράτος από ό,τι παίρνουν (φόροι), με την ανεξαρτησία θα μειωθούν οι φόροι, άρα θα αυξηθούν τα κέρδη. 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο Κύριος είναι ελεήμων και φιλάνθρωπος, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πια. Τον βλέπουμε να σπεύδει αμέσως να επισκεφτεί τα θύματα των πλημμυρών, της ξηρασίας, των επιδημιών, της ανέχειας, των λιμών, της εξαθλίωσης και της φτώχειας. Καθημερινά πια βλέπουμε στην οθόνη της τηλεόρασης Προέδρους και πρωθυπουργούς, μόνοι τους ή με τις συζύγους τους, πολύ συχνά αυτές μόνες τους, αστέρια του κινηματογράφου, του αθλητισμού και του τραγουδιού να έρχονται σε άμεση επαφή με τα θύματα φυσικών και κοινωνικών καταστροφών, να συζητάνε μαζί τους, να παίρνουν αγκαλιά μικρά παιδιά, να τους συμπαραστέκονται. Κάποιοι από αυτούς βάζουν το χέρι στην τσέπη τους –  ο Τράμπ έδωσε από την περιουσία του 1 εκ. δολάρια στους πλημμυροπαθείς του Τέξας, πριν λίγο καιρό. Είναι πολύ τρέντι πάμπλουτοι καπιταλιστές να ιδρύουν φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η ΑΠΟΧΗ και η απομάκρυνση από τον Κύριο, από την κυριαρχική σχέση, θα είναι δύο από τα ζητήματα που θα διερευνήσουμε τα επόμενα χρόνια. Η απομάκρυνση από τον Κύριο δεν είναι χωρική, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει χωρική απομάκρυνση, αλλά εργασιακή, ιδεολογική, ψυχολογική, συναισθηματική, πολιτική απομάκρυνση. Η ΑΠΟΧΗ είναι πολιτική απομάκρυνση.

ΜΙΑ από τις πτυχές του ζητήματος της ΑΠΟΧΗΣ είναι  η συζήτηση σχετικά με το πόσο επικίνδυνη είναι για την καπιταλιστική Κυριαρχία, την καπιταλιστική δημοκρατία. Πολλοί και πολλές υποστηρίζουν ότι το αφτί του Κυρίου δεν ιδρώνει, εάν δεν πάμε να ψηφίσουμε. Να είναι άλλοθι για να πάνε να ψηφίσουν; Δεν ξέρω, μπορεί. Διαφωνώ. Διευκρινίζοντας ότι κυβέρνηση θα σχηματιστεί ακόμα κι αν δεν πάει να ψηφίσει ούτε ένας (διότι υπάρχει ήδη κυβέρνηση, η υπηρεσιακή), θεωρώ ότι η ΑΠΟΧΗ είναι μια πρακτική που ανησυχεί τον Κύριο και τους συμβούλους Του. Είναι σαφές ότι δεν ΑΠΕΧΟΥΜΕ για να μην σχηματιστεί κυβέρνηση – αυτό είναι φενάκη, είναι ανοησία. Πριν εκθέσω τα επιχειρήματά μου, ας δούμε συνοπτικά το ζήτημα της απομάκρυνσης από τον Κύριο.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΦΙΛΕΣ και φίλοι ενδιαφέρονται τα μάλα για τα σημειώματα που το αντικείμενό τους είναι η Γραμματική (Φωνητική, Συντακτικό, Σημασιολογία) της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, από την οποία προήλθε η νέα ελληνική, και σπεύδω με ευχαρίστηση να ανταποκριθώ στη φιλομάθειά τους. Σήμερα θα ασχοληθούμε με την ιστορία του ε μακρού, και όχι μόνο,  διότι οι αρχαίοι Έλληνες έδειχναν μια προτίμηση, έναν έρωτα θα έλεγα,  προς αυτό, και προς το ο μακρό (ω), όπως θα δούμε στη συνέχεια, και θα τολμήσουμε να διατυπώσουμε μια εικασία γι΄ αυτή την προτίμηση. Κάποιος ομηριστής παρατήρησε ότι η Ιλιάδα έχει μια έφεση προς το ε μακρό (η) –  με παρακίνησε και την μελετήσω και επιβεβαίωσα την παρατήρησή του. Θα έπρεπε να λέμε θανατοφόρος αλλά λέμε θανατηφόρος –  έτσι δεν είναι; Τα αυτιά του αρχαίου Έλληνα δεν άντεχαν πέντε βραχέα συνεχόμενα φωνήεντα! Το θέμα είναι εξειδικευμένο χωρίς όμως να είναι και περίπλοκο, πολύπλοκο ή δυσνόητο. Είναι υλικό από μια Ιστορική Γραμματική της αρχαίας ελληνικής που συντάσσω, όπου θα διαβάσετε πολλά και ενδιαφέροντα καινοφανή πορίσματα της έρευνας.

ΣΗΜΕΡΑ γράφουμε η πηγή αλλά προφέρουμε ι πιγί. Οι αρχαίοι Έλληνες πρόφεραν hεε πεεγέέ –  γράφω το ε μακρό ως εε για να δείξω πως προφερόταν: η προφορά του διαρκούσε πιο πολύ από ότι το ε βραχύ, γι αυτό και λέγεται ε μακρό. To h ήταν ένας ήχος που χάθηκε και προφερόταν   όπως το h στην αγγλική λέξη home. Για να δηλώσουν την ύπαρξή του χρησιμοποίησαν το σύμβολο της δασείας. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες το ε μακρό μετεξελίχθηκε σε ι βραχύ –  όλα τα μακρά φωνήεντα μετεξελίχθηκαν σε βραχέα. Κι έτσι η hεε πεεγεέ έγινε ι πιγί. Εμείς όμως, αν και η προφορά άλλαξε,  διατηρήσαμε την γραφή και προφέρουμε το η (ε μακρό)  ως ι, όχι ως εε και έτσι προέκυψε η ιστορική ορθογραφία.

Continue reading →