‘ενωμένοι σα γροθιά’: οι δύο τρόποι σύμπηξης και ενίσχυσης της εθνικής ενότητας και ομόνοιας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΗΜΕΡΑ θα εκθέσω τις σκέψεις μου και τα επιχειρήματά μου σχετικά με την εξής διαπίστωση: από δω και πέρα και μέχρι το 2030, τουλάχιστον, κυβερνήσεις ( της Δεξιάς και της Αριστεράς, και πιο πολύ οι Οικουμενικές), και τηλεοράσεις και εφημερίδες και σοφοί σύμβουλοι του Κυρίου θα μας πρήξουν ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, θα μας τα πρήζουν καθημερινά για πολλά χρόνια: διατρέχουμε ένα μεγάλο κίνδυνο, αντιμετωπίζουμε μια τεράστια απειλή: ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ! Θα μας πάρουν τα νησιά, θα μας σκοτώσουν, θα μας βιάσουν, θα ακρωτηριάσουν την εδαφική μας ακεραιότητα. Γιατί, φίλες και φίλοι, γιατί αυτή η εμμονή, πρωτοφανής θα έλεγα;

Continue reading

π΄τσαρίνα (πουτσαρίνα)

του Νικόλα Κωτούλα

“Π’τσαρίνα” (παναπεί “πουτσαρίνα”), αποκαλούν στον θεσσαλικό κάμπο και οι άντρες και οι γυναίκες (ακόμη κι η μάνα της έτσι την αποκαλεί) την δυναμική γυναίκα. Διότι σε μια πατριαρχική κοινωνία δεν εξηγείται, δεν νοείται δυναμικότητα -παναπεί ισχύς- χωρίς την παρουσία του αντρικού οργάνου. Η ισχύς έχει τόσο μεγαλύτερη σημασία όσο μεγαλύτερος είναι ο ανταγωνισμός. Έτσι -και κάπως παιχνιδιάρικα και κάπως πονηρά-, αναγνωρίζουν στις γυναίκες που τα καταφέρνουν να παλεύουν κι ενίοτε να κερδίζουν στον ανταγωνισμό του αντρικού κόσμου την παρουσία και την ανάλογη ισχύ που το συνοδεύει του κυριότερου χαρακτηριστικού στην φυσιολογία του άντρα: του πέους. Για την ακρίβεια: του εργαλείου επέκτασης της ισχύος που χρησιμοποιούν και οι ίδιοι οι άντρες. Διότι υπάρχει κι ο “π’τσαράς”. Επειδή ο άντρας από την φύση του έχει πέος τι παραπάνω έχει ο π’τσαράς; “Την έχει μεγάλη”;

Continue reading

ο Εγώ ο Υποκείμενος

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΙ φιλοσοφικοί όροι το Εγώ και το Υποκείμενο είναι οι σημαντικότεροι όροι της δυτικής φιλοσοφίας. Πώς εμφανίστηκαν, κάτω από ποιες συνθήκες δημιουργήθηκαν; Γιατί να είναι ουδετέρου γένους; Γιατί το Εγώ και όχι ο Εγώ;  Γιατί το Υποκείμενο και όχι ο Υποκείμενος – ή η Υποκείμενη; Γιατί το Εγώ και όχι το Εσύ ή το Εμείς; Εάν το Υποκείμενο υπόκειται, που υπόκειται, σε τι υπόκειται; Ποιος είναι ο Εγώ; Ποιος είναι ο Υποκείμενος; Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο;

ΘΑ απαντήσω σήμερα σε όλα αυτά τα ερωτήματα απλά και ευθαρσώς, κατευθύνοντας το παλούκι της σκέψης ακριβώς στην καρδιά του δράκουλα που μας πίνει κάθε μέρα το αίμα.

Continue reading

από την Αχιληΐδα στην Ιλιάδα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η Ιλιάδα δεν μας αφηγείται τον Τρωικό πόλεμο, όπως νομίζουμε. Η δράση εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια του πολέμου, προς το τέλος του ένατου έτους ή στις αρχές του δέκατου. Μας αφηγείται ένα σύντομο επεισόδιο πενήντα και μίας (51) ημερών, από τις οποίες οι μέρες της δράσης είναι δέκα, από τις οποίες οι μέρες του πολέμου είναι τέσσερις, με την τρίτη να αρχίζει στο Λ 1 και να τελειώνει στον Σ 241 –  το ένα τρίτο της Ιλιάδας! Αν και δεν μας αφηγείται τον Τρωικό πόλεμο από την αρχή μέχρι το τέλος, ο αφηγητής αναφέρεται συχνά και σε παρελθοντικά γεγονότα και σε μελλοντικά:  γνωρίζουμε ότι την επόμενη χρονιά θα σκοτωθεί ο Αχιλλέας και η Τροία θα καταληφθεί από τους Αχαιούς. Στην ραψωδία Γ μας αφηγείται γεγονότα που θα έπρεπε να είχαν γίνει στο πρώτο έτος, όχι στο ένατο! Οι προύχοντες της Τροίας παρατηρούν τους Αχαιούς από το τείχος και καλούν  την Ελένη να τους πει ποιοι είναι οι αρχηγοί τους!  Ο αφηγητής εγκιβωτίζει γεγονότα του παρελθόντος και του μέλλοντος στο παρόν –  μια γνωστή αφηγηματική πρακτική .

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ και μελετώντας την Ιλιάδα διαπιστώνουμε ότι ο αφηγητής καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να συνδέσει το επεισόδιο της οργής του Αχιλλέα με τον Τρωικό πόλεμο, να το παρουσιάσει ως επεισόδιο αυτού του πολέμου. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι το κείμενο αυτό δεν θα έπρεπε να το λέμε Ιλιάδα, μιας και δεν περιγράφει τον Τρωικό Πόλεμο, αλλά Αχιληΐδα. Μήπως η Αχιληΐδα κάποτε δεν είχε καμιά σχέση με τον Τρωικό πόλεμο; Εάν είναι έτσι, κατά τη διάρκεια ποιου πολέμου και πότε ο Αχιλλέας οργίστηκε με τον αρχηγό του γιατί τον αδίκησε, τον πρόσβαλε, αποσύρθηκε από τον πόλεμο, σκοτώθηκε ο φίλος του και πήρε εκδίκηση σκοτώνοντας τον φονιά του;

Continue reading

ο οδηγός είναι προλετάριος, ο οδηγός είναι Κύριος

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον Άκη Γαβριηλίδη

ΘΑ μπορούσαμε να διακρίνουμε τους κατόχους και χρήστες των αυτοκινήτων σε δύο κατηγορίες: αυτοί που οδηγούν κι αυτοί που δεν οδηγούν – άλλοι οδηγούν γι΄ αυτούς, επαγγελματίες οδηγοί, σοφέρ γαλλιστί. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών που έχουν και χρησιμοποιούν αυτοκίνητο, οδηγούν. Ποιοι δεν οδηγούν; Το γνωρίζουμε καλά: οι πλουσιότεροι και οι ισχυρότεροι άνδρες, και γυναίκες: βιομήχανοι, τραπεζίτες, έμποροι, στρατιωτικοί, παπάδες, πολιτικοί. Είναι πολύ λίγοι, ίσως ένας στους εκατό χιλιάδες (1/100.000), μάλλον πολύ λιγότεροι. Ας προσέξουμε αυτό: τα παιδιά, αρσενικά, των πλουσιότερων και ισχυρότερων ανδρών και γυναικών οδηγούν ενώ θα μπορούσαν να μην οδηγούν. Περίεργο!

ΝΑ λοιπόν που εγείρονται μερικά κομβικής σημασίας ερωτήματα. Γιατί οι ισχυρότεροι και πλουσιότεροι άνδρες (και γυναίκες) δεν οδηγούν; Δεν έχουν χέρια; Δεν τους αρέσει; Γιατί τα παιδιά τους οδηγούν; Αυτοί και αυτές που οδηγούν, θα ήθελαν να μην οδηγούν; Τους αρέσει να οδηγούν; Σε αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσουμε σήμερα, φίλες και φίλοι.

Continue reading

αλκοόλ, πρέζα, κόκα, χασίσι και οδήγηση αυτοκινήτου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΙ κάνουμε όταν οδηγούμε;  Στο ερώτημα αυτό υπάρχουν δύο απαντήσεις. Διευθύνουμε ένα όχημα ελέγχοντας τη μηχανή του και πάμε από το σημείο Α στο σημείο Β. Εάν κατά τη διάρκεια της μετακίνησης τρακάρουμε ή μας τρακάρουν ή πέσουμε σε γκρεμό, τότε έχουμε ατύχημα ή δυστύχημα. Που οφείλεται το ατύχημα;  Στην κακή σήμανση, στην κακή κατάσταση του οδοστρώματος, στην ταχύτητα και σε άλλες δευτερεύουσας σημασίας αιτίες. Αυτονόητα όλα αυτά, έτσι δεν είναι;

ΔΕΝ είναι, φίλες και φίλοι. Διότι υπάρχει κι άλλη μία απάντηση στο ερώτημα τι κάνουμε όταν οδηγούμε. Όταν οδηγούμε δεν διευθύνουμε όχημα ελέγχοντας τη μηχανή του αλλά διευθύνουμε ένα βλήμα ελέγχοντας τον μηχανισμό εκτόξευσής του. Το αυτοκίνητο δεν είναι όχημα –  όχημα είναι αυτό που σύρεται, που έλκεται, όπως είναι η άμαξα με τα βόδια ή τα άλογα. Το αυτοκίνητο δεν σύρεται από ζώα αλλά εκτοξεύεται, εκσφενδονίζεται από έναν μηχανισμό, ο οποίος έχει κατασκευαστεί με πρότυπο το κανόνι, λειτουργεί όπως το μεσαιωνικό κανόνι. Η έκρηξη μέσα στο θάλαμο καύσης εκτοξεύει, βάλλει όχι μια οβίδα αλλά ένα πιστόνι, το οποίο επιστρέφει στη θέση του για να βληθεί και πάλι, κοκ. Εκτοξευόμενο το πιστόνι μεταδίδει κίνηση και επιστρέφει στη θέση του με έναν μηχανισμό (στρόφαλος και μπιέλα).

Continue reading

αι βουλαί του Κυρίου είναι επιθυμίες ή σκέψεις;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΓΙΑ να γράψω μια μελέτη με αντικείμενο τη γέννηση της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, μελετώ τα λεξιλόγια της ισχύος, της επιθυμίας και της σκέψης στην Ιλιάδα – και δευτερευόντως στην Οδύσσεια. Η Ιλιάδα είναι το κλειδί για την κατανόηση αυτής της γέννησης, όπως και της ιστορίας και της τραγωδίας. Τα λεξιλόγια αυτά θα τα παρουσιάσω στο μέλλον – έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Σήμερα θα περιοριστώ να εκθέσω κάποια γενικά χαρακτηριστικά.

Continue reading

η επιθυμία αύξησης της Ισχύος και η δυτική φιλοσοφία

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η επιθυμία αύξησης της Ισχύος είναι το εντονότερο, το κομβικό, το καθοριστικό χαρακτηριστικό του δυτικού πολιτισμού, είναι αυτό που μας βοηθάει όχι μόνο να ξαναδιαβάσουμε την Ιστορία του, όχι μόνο να κατανοήσουμε γιατί ο πολιτισμός αυτός επικράτησε παγκόσμια – μόνο στον πολιτισμό μας υπάρχει αυτή η επιθυμία – αλλά και να διατυπώσουμε κάποιες γενικές μεν αλλά ασφαλείς προγνώσεις για το μέλλον του. Πριν την παρουσιάσουμε, ας δούμε τι εννοούμε, τι εννοώ μάλλον, όταν λέω ‘δυτικός πολιτισμός’.

Continue reading

σύγκριση μπάσκετ και ποδοσφαίρου: ομοιότητες και διαφορές

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η απειλή ‘θα σας γαμήσουμε απόψε (αύριο)’, η κραυγή ‘έτσι γαμάει ο Πει-ραι-άς’ και η θριαμβολογία ‘σας ξεσκίσαμε’ που ακούγονται μεταξύ οπαδών ομάδων του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου πριν, κατά και μετά τη  λήξη του αγώνα μας επιτρέπει να συσχετίσουμε το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο με το γαμήσι. Εάν το γαμήσι είναι η επιβολή της κυριαρχικής σχέσης από τον άντρα σε γυναίκα ή άντρα κατά τη διάρκεια της ερωτικής συνεύρεσης (και ουχί πράξης) μέσω της επιθετικής διείσδυσης του πέους, τότε, λογικά σκεπτόμενοι, η επιβολή της κυριαρχικής σχέσης θα είναι αυτό που διακυβεύεται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου. Ο αγώνας αυτός μοιάζει πολύ με το γαμήσι, αλλά δεν είναι γαμήσι, κυριολεκτικά μιλώντας. Συμβολικά, ναι.

Continue reading

οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου ως πλούσιο και ισχυρό ποιμενικό γένος

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΙΧΑ μάθει στο σχολείο ότι η θεά Δήμητρα και ο θεός Διόνυσος (Δημήτηρ και Διώνυσος στην Ιλιάδα) δεν συγκαταλέγονταν μεταξύ των δώδεκα θεών του Ολύμπου. Πριν λίγα λεπτά της ώρας ψάχνοντας στο διαδίκτυο είδα με έκπληξη ότι η θεά Δήμητρα είναι μία των δώδεκα θεών. Μεγάλο, αδιανόητο ατόπημα. Γιατί είναι ατόπημα; Ποιος θεός απομακρύνθηκε και τη θέση του πήρε η Δήμητρα; Γιατί αυτή και όχι ο Διόνυσος;

ΓΙΑΤΙ είναι ατόπημα; Οι θεοί του Ολύμπου είναι όλοι συγγενείς μεταξύ τους. Όποιος κι όποια δεν είναι συγγενής με αυτούς, δεν ανήκει σε αυτούς, είναι ξένος ή ξένη (ή εχθρός ή φιλοξενούμενος). Η Δήμητρα δεν έχει την παραμικρή συγγενική σχέση με τους θεούς του Ολύμπου. Ο Διόνυσος όμως έχει – κι όμως, προτιμήθηκε η Δήμητρα όχι ο Διόνυσος! Όπως δημιουργήθηκε συγγενική σχέση του Διονύσου με τον Δία, επινόηση ασφαλώς, κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να δημιουργηθεί και για την Δήμητρα. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε.

ΕΑΝ ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στις συγγενικές σχέσεις των θεών του Ολύμπου, θα παρατηρήσουμε ότι οι περισσότερες συγγενικές  σχέσεις είναι επινοήσεις. Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου είναι μια διευρυμένη οικογένεια. Πριν εξετάσουμε προσεκτικά τις σχέσεις μέσα σε αυτήν την οικογένεια, ας θέσουμε τα παρακάτω ερωτήματα. Πότε διαμορφώθηκε, πότε ολοκληρώθηκε η διαμόρφωση αυτής της οικογένειας; Από ποιους έγινε; Ποιες είναι οι πηγές μας; Ποιοι λάτρευαν τους δώδεκα θεούς; Και τι σημαίνει αυτή η λατρεία;

Continue reading