Εξοντωτική

There are 41 posts filed in Εξοντωτική (this is page 3 of 5).

από την Κρίση του αδίστακτου Κυρίου Θεού στην Κρίση του αδίστακτου Κυρίου καπιταλιστή: λίγοι θα πάτε στον Παράδεισο, όλοι οι άλλοι στην Κόλαση.-

θαλασσινο τοπιο (της Αποστολίας)

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα 

    ‘Αυτό το αφήνω στη κρίση σου’, λέμε και εννοούμε ότι εσύ θα αποφασίσεις· απόφαση, αυτή ήταν η αρχική σημασία της λέξης κρίση,  η οποία και επιβιώνει ακόμα. Κι ενώ διαβάζουμε το ρήμα κρίνω ήδη στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια (χωρίζω, ξεχωρίζω, ξεδιαλέγω), το όνομα κρίσις απαντάται για πρώτη φορά στο πρώτο μισό του 5ου π. Χ. αιώνα – στον Πίνδαρο, στον τρίτο Ολυμπιόνικο, στ. 21 ( και μεγάλων αέθλων αγνάν κρίσιν)· μετά το 450 η λέξη εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά –  τη διαβάζουμε στον Ηρόδοτο, στον Θουκυδίδη, στους αττικούς ρήτορες, στον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη – μέχρι στις μέρες μας. Η βασική της σημασιολογική εξέλιξη ήταν η εξής: ενώ αρχικά δήλωνε την απόφαση που στηριζόταν σε μια αξιολόγηση, κατέληξε να δηλώνει αφενός την αιφνίδια και βίαιη επιδείνωση μιας χρόνιας πάθησης και αφετέτου τις περιστάσεις, τη χρονική περίοδο κατά την οποία, λόγω της επιδείνωσης, υπάρχει  εκτροπή, υπάρχει  εξαίρεση από τη θεωρούμενη ως  φυσιολογική, κανονική  κατάσταση της προηγούμενης περιόδου.     

    Όταν στη Θεολογία λέμε Κρίση εννοούμε τη Δευτέρα Παρουσία του Θεού κατά την οποία ο Θεός κρίναι ζώντας και νεκρούς– , θα κρίνει, θα ξεχωρίσει τους δίκαιους (χρήσιμους, πιστούς, αφοσιωμένους, υπάκουους Υποτελείς) από τους  άδικους (άχρηστους, περιττούς, άπιστους, απείθαρχους, ανυπάκουους Υποτελείς), θα αποφασίσει ποιοι θα πάνε στον Παράδεισο και ποιοι στην Κόλαση. Αυτό θα γίνει κάποτε στο μέλλον – είναι η μέλλουσα Κρίση, η μέλλουσα Απόφαση του Θεού, είναι η ώρα, η ημέρα της Κρίσεως·  είναι η ώρα, η ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας.       

    Οι χριστιανοί και οι χριστιανές θα περιμένουν να δούνε τον Θεό για δεύτερη φορά και θα περιμένουν για πολύ – την πρώτη φορά σταυρώθηκε, τη δεύτερη θα μας γαμήσει. Εγώ δεν τον περιμένω, τον βλέπω·  εγώ ζω τη Δευτέρα Παρουσία, ζω την ώρα και την ημέρα της Κρίσεως. Και τη ζω γιατί ζω τη γένεση του θεού, ζω τη γένεση του πανίσχυρου Κυρίου καπιταλιστή. Δεν ζω όμως τη γένεση του Θεού, δεν ζω τη γένεση του αθάνατου και αήττητου Κυρίου καπιταλιστή.

 

Continue reading →

ο φασίστας νομίζει ότι είναι ο Κύριος : αλλαγή ηγεσίας στην Χρυσή Αυγή

    φίλες και φίλοι, καλό σας βράδυ

    Ο Θεός είναι και αγαθός (καλός, δίκαιος) και εξοντωτής· άρα, και ο Κύριος. Εφόσον είναι και αγαθός και εξοντωτής, θα είναι και ελεήμων, οικτίρμων, φιλάνθρωπος. Και ο Κύριος είναι ελεήμων: θέλω και μπορώ να σε σφάξω αλλά δεν το κάνω. Ο διαιτητής είναι μια μορφή του ελεήμονος. Ο Κύριος είναι και διαιτητής. Δεν αμφιβάλλουμε ότι ο διαιτητής είναι Κύριος – το βλέπουμε στα γήπεδα. 

     Ο διαιτητής είναι προληπτικός σωτήρας, προστάτης. Σώζει και προστατεύει με την πρόληψη, με την αποτροπή της κλιμάκωσης της βίας· όσο πιο υψηλό είναι το επίπεδο της κλιμάκωσης, τόσο πιο Μεγάλος και Σοφός Διαιτητής, Προστάτης και Σωτήρας εμφανίζεται.

    Αυτό είναι ένα σχόλιο πάνω στη θεωρία των δύο άκρων: η στρατηγική του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος είναι να εμφανιστεί ως διαιτητής, σωτήρας και προστάτης. Το Κράτος είναι ένα από τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει.

  Θα κάνω άλλα δύο σχόλια που θα απαντούν σε δύο ερωτήματα που με απασχολούν. Εφόσον ο Κύριος είναι και καλός και πανάγαθος και καταστροφέας και εξοντωτής, πώς τα καταφέρνει και συμβιβάζει αυτές τις δύο ασύμβατες πλευρές Του; Ο ένας τρόπος είναι να εμφανίζεται ως σωτήρας, προστάτης και διαιτητής. Να ένας άλλος: να κρύβει επιμελώς και με μαεστρία την καταστροφική/εξοντωτική πτυχή του. Υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος: να μεταβιβάζει την καταστροφική/εξοντωτική πτυχή της ύπαρξής Του σε άλλα πρόσωπα και σε άλλους μηχανισμούς – άλλοι θα βγάλουν το καταστροφικό/εξοντωτικό φίδι από τη τρύπα για να μη λερωθούν τα πεντακάθαρα και δίκαια και αγνά χέρια του Κράτους. Αυτοί οι άλλοι είναι κάποιοι υπηρέτες Του: οι φασίστες/ναζιστές.

Continue reading →

Παγκόσμια Ιστορία και παραγωγή τροφής: η τροφή ως μέσον αρπαγής, καταστροφής και εξόντωσης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Εδώ και καμιά εξακοσαριά χρόνια, ο αριθμός των παραγωγών τροφής μειώνεται συνεχώς. Ουδέποτε άλλοτε πάνω στη Γη παράγονταν τόσο μεγάλες ποσότητες τροφίμων όσο σήμερα, ικανές να εξασφαλίσουν την διατροφή ενός πληθυσμού που αγγίζει τα 7 δισ.· κι ουδέποτε άλλοτε η γη ανήκε σε τόσο λίγους ιδιοκτήτες όσο σήμερα – κι αν αποκαλέσουμε ‘παραγωγούς’  τους μισθωτούς της πρωτογενούς παραγωγής, μας επιτρέπετε να αποφανθούμε ότι ουδέποτε άλλοτε παράγονταν τόση τροφή από τόσο λίγους παραγωγούς. 

    Όλα δείχνουν ότι η τάση αυτή συνεχίζεται σήμερα και θα συνεχίζεται και στο μέλλον. Είμαστε βέβαιοι ότι η τάση αυτή είναι υπαρκτή στην Ελλάδα: σε δέκα, είκοσι χρόνια η καλλιεργήσιμη γη θα ανήκει σε ένα πολύ μικρό αριθμό γαιοκτημόνων, τσιφλικάδων. Γνωρίζω προσωπικά έναν γαιοκτήμονα σε χωριό των Σερρών που έχει (δικά του και νοικιάζει) και καλλιεργεί, όχι μόνος του βέβαια, 6.000  στρέμματα.  Κάποια μέρα όμως η τάση αυτή θα εξαντλήσει τη δυναμική της. Σε αυτή την περίπτωση, ποιά κατάσταση θα διαμορφωθεί;  

    Δεν μπορούμε να διατυπώσουμε μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα, εάν δεν απαντήσουμε πρώτα στο παρακάτω: γιατί εδώ και 6οο χρόνια η γη συγκεντρώνεται σε ολοένα και λιγότερα χέρια, γιατί η τροφή παράγεται από ολοένα και μικρότερο αριθμό παραγωγών;  Τι συνέβαινε πριν εξακόσια χρόνια;

    Να και κάποια άλλα: θα υπάρχει τροφή για όλους; Κι αν δεν υπάρχει; Υπάρχει το ενδεχόμενο της αντικατάστασης της φυτικής και ζωικής τροφής με την χημική διατροφή; Θα γίνουμε φυτά; Ή θα πεθάνουμε από τη πείνα λόγω έλλειψης τροφής; Μήπως θα υπάρχει τροφή αλλά δεν θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτήν;

Continue reading →

ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (η Παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση) μπορεί ν΄ αρχίσει ανά πάσα στιγμή

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σπεύδω να συμπληρώσω και να εξηγηθώ: ανά πάσα στιγμή του 21ου αιώνα.

Λαμβάνοντας υπόψη μας ότι  το ψύχος που επιπίπτει σε ολοένα και ευρύτερες περιοχές στη Βόρεια Ευρώπη, περιλαμβανομένης και της  Ρωσίας, γίνεται ολοένα και πιο δριμύ και διαρκεί ολοένα και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα,  με αποτέλεσμα ο αριθμός των νεκρών να αυξάνει κάθε χρόνο, μας επιτρέπεται όχι μόνο να εικἀσουμε ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί και θα παροξυνθεί αλλά και να διατυπώσουμε την άποψη ότι  θα υπάρξει ένας χειμώνας με  εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

Continue reading →

αφηρωισμός και μεταλλάξεις του ηρωικού στοιχείου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Οφείλω μια εξήγηση. Τα σημειώματα που προαναγγέλλω με τους τίτλους θα τα γράψω. Ξεκινώ με τη πρόθεση να το κάνω, γνωρίζοντας όμως τί χάνω μένοντας πιστός, δεν το κάνω.  Και δεν το κάνω για δύο λόγους. Σκέφτομαι κάτι πιο ενδιαφέρον, για μένα, βάζει το χεράκι της και η πλανεύτρα η επικαιρότητα, και το πιο ενδιαφέρον με ξελογιάζει. Και, δεύτερον, θεωρώ ότι για να το γράψω αυτό, πρέπει πρώτα να γράψω ένα άλλο. Ήμουν έτοιμος να γράψω για τον επαναστατικό μηδενισμό, να επανεξετάσω και να επανανοηματοδοτήσω την έννοια, αντιλήφθηκα όμως ότι πρέπει πρώτα να γράψω για τον επαναστατικό ηρωισμό. Πριν όμως από αυτό, έκρινα ότι πρέπει να γράψω γενικά για τον ηρωισμό και τον αφηρωισμό στον δυτικό πολιτισμό. Θα το κάνω σήμερα, έχοντας κατά νου τον περίφημο στίχο (1286, De litteris, syllabis et metris) του λατίνου γραμματικού Τερεντιανού (Terentianus Maurus, 2ος μ. Χ. αιώνας): pro captu lectoris habent sua fata libelli, από τις τις ικανότητες των αναγνωστών εξαρτάται το μέλλον, η τύχη ενός βιβλίου. . .

Continue reading →

σκοτώνω το χρόνο μου· περνάει, χάνεται, κερδίζεται ο χρόνος;

φίλες και φίλοι, καλό σήμερα –  και καλό αύριο (basta)

Λίλα, καλημέραααα!

Μπαμπά, τι είναι το μέλλον; με ρωτάει η οχτάχρονη Αποστολία. Μπαμπά, παρελθόν είναι αυτό που έγινε ή αυτό που θα γίνει; με ρωτάει ο δεκάχρονος Πάυλος. Εάν με ρωτούσαν μόνο μία φορά τα τελευταία  τέσσερα χρόνια, δεν θα το σκεφτόμουν· με ρωτάνε όμως και με ξαναρωτάνε. Δυσκολεύονται να το αντιληφθούν. Εάν θέλεις να πεις σε ένα τετράχρονο παιδί ‘σε τρεις μέρες’,

Continue reading →

ορθός λόγος, ναζισμός, εξόντωση

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η σημασία των λέξεων  ‘σύλλογος’ και ‘συλλέγω’  (συλλογή, συλλέκτης, συλλεκτικός, κ.α.) παραπέμπει στην πρωταρχική σημασία του αρχαιοελληνικού ρήματος λέγω/λέγομαι: συγκεντρώνω, συναθροίζω. Κατά την αρχαϊκή εποχή (700-500 π. Χ.), το ρήμα απέκτησε τη σημασία που έχει σήμερα και με την παρέλευση του χρόνου αντικατέστησε έναν μεγάλο αριθμό ρημάτων που είχαν την ίδια ή παρεμφερή σημασία· την ίδια εποχή, όπως επιβεβαιώνει η Ιλιάδα, εμφανίζεται η λέξη λόγος με τη σημασία της αφήγησης, της ομιλίας. Η διαδικασία της σημασιολογικής εξέλιξης του ρήματος παρουσιάζει ομοιότητες με αυτήν των λέξεων όμιλος, ομιλώ και αγορά, αγορεύω. Οι λέξεις που δήλωναν αρχικά τη συγκέντρωση ανθρώπων απόκτησαν τη

Continue reading →

who are thou, my Lord?

φίλες και φίλοι, πολλές καλημέρες

Στη Γραμματικοποίηση της Ιστορίας επιχειρώ να δείξω ότι η Γραμματική (φωνητική, μορφολογία, σύνταξη, σημασιολογία) είναι μια ιστορική πηγή μεγάλης σπουδαιότητας που δεν έχει εκτιμηθεί και χρησιμοποιηθεί από τους ιστορικούς. Πριν καταπιαστούμε με το αντικείμενο του σημερινού σημειώματος, θα ήθελα να παραθέσω μερικά  παραδείγματα, η κατανόηση των οποίων θα μας βοηθήσει να προσεγγίσουμε το θέμα μας με περισσότερη χάρη και χαρά.

Οι φθόγγοι β, γ και δ στην πρωτοελληνική, ήτοι στην προδιαλεκτική αρχαία ελληνική, δεν προφέρονταν όπως σήμερα (τριβόμενοι)  αλλά ως b (μπ), g (γκ) και d (ντ), ήταν δηλαδή ηχηροί κλειστοί. Είμαστε βέβαιοι ότι δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς άρχισε αυτή η φωνητική  αλλαγή· πληθώρα ενδείξεων μας επιτρέπει να εικάσουμε ότι είχε ολοκληρωθεί τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. Γιατί τότε και όχι κατά την κλασική εποχή; Να ένα ερώτημα!

Την ίδια εποχή, μάλλον λίγο αργότερα, μετά τον 6ο μ. Χ. αιώνα, όταν άρχισε να διαμορφώνεται η νέα ελληνική, μια διαδικασία που η διάρκειά της ξεπερνάει τους 5-6 αιώνες, η ονομαστική πληθυντικού του θηλυκού άρθρου (αι γυναίκες) αντικαταστάθηκε από αυτήν του αρσενικού: οι γυναίκες!  Γιατί τότε και για ποιό λόγο;

Η Ιλιάδα μας επιτρέπει να εικάσουμε ότι η καθ΄ υπόταξη σύνταξη (μια δευτερεύουσα, εξαρτημένη  πρόταση που εξαρτάται από μια κύρια) ήταν ένα περιθωριακό φαινόμενο, κατά συνέπεια άγνωστο στο παρελθόν, που γενικεύθηκε κατά την γεωμετρική και αρχαϊκή εποχή. Οι λεγόμενες δευτερεύουσες προτάσεις ήταν κάποτε ανεξάρτητες, αυτοτελείς, αυτόνομες, έχασαν όμως την αυτονομία τους.   Γιατί την έχασαν; Τι εικασίες μπορούμε να διατυπώσουμε για την προέλευση αυτού του συντακτικού φαινομένου; Γιατί οι περισσότερες γλώσσες που μιλήθηκαν και μιλιούνται αγνοούν την καθ’ υπόταξη σύνταξη; Γιατί εμφανίζεται στις κλιτικές γλώσσες και δη στις ινδοευρωπαϊκές;

Ας δούμε τώρα κι ένα παράδειγμα από τη σημασιολογία. Η λέξη ‘αγρός’ δήλωνε αρχικά τον λειμώνα, τον βοσκότοπο, το λιβάδι. Πότε, και γιατί,  απέκτησε τη σημασία της καλλιεργήσιμης γης;

 Πότε πλάστηκε και τι σήμαινε αρχικά η λέξη Lord, Κύριος;

Continue reading →

το ανέφικτο της ανάκαμψης, το μέλλον της ανεργίας και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Έχω διατυπώσει την πρόγνωση ότι οδεύουμε ολοταχώς προς ένα ποσοστό ανεργίας γύρω στο 40-50%, σε λίγα χρόνια, όχι πάνω από δέκα, και όχι μόνο εντώ, στο Ελλάντα.  Στα τέλη του 2014, σε δυο χρόνια, το ποσοστό της ανεργίας θα κυμαίνεται μεταξύ του 30-35%. Θα ήθελα σήμερα να επιχειρηματολογήσω υπέρ αυτής της θέσης και να διατυπώσω κάποια ερωτήματα που αβίαστα εγείρονται και χρήζουν κάποιας απάντησης. 

Πρώτα θα αναρωτηθώ εάν θα συμφωνούσε ο Κύριος με αυτή την πρόγνωση. Και απαντώ: όχι απλά συμφωνεί αλλά είναι περισσότερο βέβαιος από εμἀς, από όσους και όσες εκ των Υποτελών την διατυπώνουν και την υποστηρίζουν.  Πως όμως ο Κύριος και εμείς φτάνουμε σε αυτή την βάσιμη εικασία; Πιθανόν να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Τολμώ να απαντήσω,  ΝΑΙ! Από δω και πέρα όμως, εμείς συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε μαρξιστικά, ο Κύριος όμως εγκαταλείπει τον Μαρξ και στρέφεται προς τον εξοντωτικό ναζισμό, όπως θα υποστηρίξουμε στη συνέχεια.

Continue reading →