Κυριαρχική

There are 204 posts filed in Κυριαρχική (this is page 10 of 21).

κομβικό έτος το 2014· Ουκρανία: όταν οι Υποτελείς θέλουν να συνδέσουν την τύχη τους με τον ισχυρό Κύριο· μέσο και σκοπός η κατάκτηση της δυτικής Ουκρανίας

η ασπιδα του Αχιλλεα (της Αποστολίας)

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα    

    Εάν κομβικό έτος είναι το έτος στο οποίο συγκλίνουν και συμπίπτουν εξελίξεις, που αλληλοκαθορίζονται και αλληλοενισχύονται με αποτέλεσμα να αποκλίνουν, να εκρέουν, να παράγονται εξελίξεις, οι οποίες θα καθορίσουν το μέλλον για πολλές δεκαετίες ή και αιώνες, το 2014 ενδέχεται να είναι ένα κομβικό έτος. Αν δεν είναι το 2014, θα είναι κάποιο από τα επόμενα. Η προϊούσα συρρίκνωση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, η οποία εμφανίζεται ως παρατεταμένη (από το 1973 – κομβικό έτος άλλου επιπέδου) επιβράδυνση του ρυθμού επέκτασής του, επιτείνει και οξύνει τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό αλλά και επιταχύνει την εφαρμογή της τεχνοεπιστήμης στην παραγωγή με αποτέλεσμα αφενός την εξόντωση του αδύναμου κεφαλαίου και αφετέρου την αύξηση του αριθμού των ανέργων. Να σας θυμίσω ότι ο καπιταλισμός, η εμπορευματοποίηση,  από το 1945 μέχρι το 1975 επεκτείνονταν κάθε χρόνο 5%!  Από το 1975 μέχρι σήμερα συνεχίζει να επεκτείνεται αλλά ολοένα και με μικρότερο ρυθμό – την πενταετία 2015-2020 θα κατακλύσει στο 1% – 0%!  Ο φίλος Φιλίστωρ διατύπωσε την εκτίμηση ότι φέτος [2014] θα σκάσει η φούσκα της Κίνας – συμφωνώ.  Κι αν δεν σκάσει φέτος, θα σκάσει του χρόνου. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε το 1% – 0% θα αποδειχτεί ότι είναι μια πολύ γενναιόδωρη εκτίμηση.     

     Θεωρώ ότι από δω και πέρα η ύφεση του παγκόσμιου καπιταλισμού θα είναι διαρκής, με συντομότατες μόνο περιόδους ισχνής ανάπτυξης: λόγου χάριν,  το -3% να γίνει -1%! Τον πούτσο κλαίγανε που το μουνί παντρεύανε! Όση όμως και να είναι η ύφεση, όσο μακροχρόνια και να είναι, οι ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες  δεν θα πάψουν ποτέ να χρειάζονται πρώτες ύλες, ενέργεια και τροφή. Ας εξετάσουμε το παρακάτω υπόθετο εργασίας. Τί θα συμβεί εάν, λόγω μιας παγκόσμιας κοινωνικής αναταραχής,  οι πρώτες ύλες, η ενέργεια και η τροφή δεν φτάνουν σε επαρκείς ποσότητες σε αυτές τις κοινωνίες (ΗΠΑ, Δυτικοβορειοκεντρική Ευρώπη, Καναδάς, Ιαπωνία, Αυστραλία); Εάν δηλαδή οι παραγωγοί των αναπτυσσόμενων και καθυστερημένων καπιταλιστικών κοινωνιών κρατήσουν ένα μεγάλο μέρος του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου (ή και όλον) για τον εαυτό τους, για να μη λιμοκτονήσουν; Θα παραθέσω ένα παράδειγμα: το μεγαλύτερο μέρος της παραγόμενης τροφής στην Τουρκία πάει Γερμανία και Γαλλία· εάν ένα στρέμμα παράγει 100 και παραπάνω λίτρα  ηλιέλαιο, ο τούρκος παραγωγός παίρνει ένα τενεκέ, 17 λίτρα! Τέτοια υπερεκμετάλλευση δεν υπήρχε στον φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής ούτε στις χειρότερες μέρες του!  Όπου ακούμε και διαβάζουμε ότι υπάρχει φτώχεια, εκεί υπάρχει ανηλεής υπερεκμετἀλλευση, ανοικτίρμων και αδίστακτη υπεραρπαγή του συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου. Μεγάλη φτώχεια, υπερεκμετάλλευση δηλαδή,  υπάρχει και στην Ουκρανία, σε όλη την Ουκρανία, από την ανατολή ώς τη δύση! 

 

Continue reading →

τους εκλέγουμε (και) για να τους βρίζουμε: το βρίσιμο είναι υγεία, το βρίσιμο είναι ελευθερία

Η εκλειψη του ήλιου και οι τρεις δεινόσαυροι (της Αποστολίας)

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα    

     Μπορεί να βρίσει ο συνταγματάρχης τον λοχία;  Μπορεί. Ο λοχίας τον  συνταγματάρχη;  Όχι. Τί θα γίνει εάν τον βρίσει;  Θα τιμωρηθεί. Γιατί;  Διότι θα εκληφθεί ως ανυπακοή, ως απειθαρχία, ως έλλειψη σεβασμού: ο  ισχυρός  βρίζει τον ανίσχυρο, όχι ο ανίσχυρος τον ισχυρό. Γιατί ο ισχυρός  βρίζει τον ανίσχυρο;  Για να εκφράσει την περιφρόνησή του, για να τον υποτιμήσει, να τον υποβιβάσει, για να τον κάνει ακόμα πιο ανίσχυρο, για να ενισχύσει, για να αναπαραγάγει την Κυριαρχία Του. Γιατί ο ανίσχυρος βρίζει τον ισχυρό;  Για να περιφρονήσει την ισχύη, το κύρος του ισχυρού, για να τον υποτιμήσει, για να γίνει αυτός ο ισχυρός και ο ισχυρός να γίνει ανίσχυρος. Εκφράζοντας την περιφρόνηση τους, ισχυρός και ανίσχυρος, ξεφορτώνουν ψυχικά μπάζα, αποβάλλουν ποσότητες άγχους, στέρησης και ματαίωσης,  κι έτσι νιώθουν καλύτερα.    

   [ Βρίζω. Βρίζω ακατάσχετα· προσπαθώ να συγκρατηθώ να μην βρίζω όταν γράφω αλλά δεν τα καταφέρνω· δεν ζητή συγγνώμη· μαθαίνω στα παιδιά μου να βρίζουν (που, πότε, ποιον, πως), τα ενθαρρύνω, ενθαρρύνω και τους φίλους και τις φίλες –  τα μπινελίκια, οι χριστοπαναγίες και τα γαμοσταυρίδια  είναι  ένα έξοχο αντικαρκινικό φάρμακο, σας παρακαλώ, σας ικετεύω, μην το ξεχνάτε]

     Μπορεί να με βρίσει ο Θεός;  Όχι. Εγώ, εμείς μπορούμε να τον βρίσουμε;  Ασφαλώς και μπορούμε. Εμείς μπορούμε να μιλήσουμε στον Θεό, προσευχόμαστε και τον βρίζουμε, ο Θεός δεν μπορεί να μας μιλήσει. Αυτούς που ισχυρίζονται ότι τους μίλησε ο Θεός, ότι άκουσαν την φωνή του Κυρίου, τους κλείνουν στο ψυχιατρείο. Μπορεί να με βρίσει ο Σαμαράς;  Όχι, δεν με γνωρίζει. Εγώ μπορώ να τον βρίσω;  Ναι, εγώ τον  γνωρίζω, μπορώ να τον βρίσω. Μπορώ να τον βρίσω στο σπίτι μου αλλά στο καφενείο μπορεί να φάω ξύλο από κάνα νεοδημοκράτη. Αν τον βρίσω στο λεωφορείο ή σε άλλον δημόσιο χώρο, διατρέχω τον κίνδυνο να μου κάνουν μήνυση για εξύβριση. Το βρίσιμο θεωρείται αδίκημα και αν δεν έχεις εβρά να εξαγοράσεις την ποινή σου μέχρι και στη στενή σε χώνουν.

      Δεν βρίζω μόνο εγώ τον Θεό και τον Σαμαρά –  τον Θεό και τους πολιτικούς ηγέτες τους βρίζουν από την μια άκρη του πλανήτη στην άλλη. Γιατί τους βρίζουμε; Γιατί οι Υποτελείς βρίζουν τους Κυρίους τους, Επουράνιο και Επίγειο; 

 

Continue reading →

ξεχείλισε ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ της πολιτικής μαλακίας, βλακείας, απάτης, μεγαλομανίας: τ΄ αρχίδια μας θα πάρεις, Σταύρο Θεοδωράκη!

Η διασταυρωση (της Αποστολίας)

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα    

     Με τα χέρια στις τσέπες ανακοίνωσε στους μετόχους και τους συνεργάτες του protagon.gr την ίδρυση του κόμματος ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ο δημοσιογράφος του megaλου καναλιού  Σταύρος Θεοδωράκης. Σε κείμενό του, με τον τίτλο ΞΕΚΙΝΑΜΕ, παρουσίασε τους λόγους της ίδρυσης του νέου κόμματος αλλά και το πρόγραμμά του.  Κάθε φορά που βλέπω άνθρωπο με τα χέρια στις τσέπες θυμάμαι ένα ποίημα αλλά δεν γνωρίζω ποιος το έγραψε (το άκουσα πριν το 2000 μ. Χ.,  μόλις άνοιξα το  ραδιόφωνο,  αφού ο παραγωγός της εκπομπής [Κώστας Τριπολίτης]  είχε  ήδη πει το όνομά του – πολύ θα ήθελα να το μάθω): 

    Τόσα κορμιά περιμένουν να χαϊδευτούν /  τόσοι στίχοι να γραφτούν /  κι εσύ περπατάς με τα χέρια στις τσέπες;     

    Κι εσύ, Σταύρο Θεοδωράκη, ανακοινώνεις την ίδρυση κόμματος που θα επιλύσει, επιτέλους, τα προβλήματα όλων (των ανέργων, των εργαζομένων, των αυταπασχολουμένων, των μικροεπιχειρηματιών, των μεγάλων καπιταλιστών) με τα χέρια στις τσέπες;  Τί θέλεις να μας πεις, αλλά δεν το συνειδητοποιείς, όταν μας μιλάς με τα χέρια στις τσέπες; Τί είναι πιο σημαντικό, φίλες και φίλοι; Το κείμενο της ανακοίνωσης της ίδρυσης και του προγράμματος του κόμματος ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ  ή ο όρθιος πολιτικός ρήτορας Σταύρος Θεοδωράκης με τα χέρια στις τσέπες; Η γλώσσα του σώματος μας λέει πολύ περισσότερα και διαυγέστερα!  Μα και το όνομα του κόμματος μας λέει πολύ περισσότερα; Τί μας λένε;

    Βάζουμε τα χέρια μας στις τσέπες όταν θέλουμε να κρύψουμε κάτι – κι όταν θέλουμε να κρύψουμε κάτι είμαστε σε αμηχανία. Εικάζω ότι οι τσέπες του Στ. Θεοδωράκη δεν είναι τρύπιες, ότι δηλαδή δεν θέλει να πιάσει τον πούτσο του και τ’ αρχίδια του και μας το κρύβει. Κάτι άλλο θέλει να κρύψει.

 

Continue reading →

από την Κρίση του αδίστακτου Κυρίου Θεού στην Κρίση του αδίστακτου Κυρίου καπιταλιστή: λίγοι θα πάτε στον Παράδεισο, όλοι οι άλλοι στην Κόλαση.-

θαλασσινο τοπιο (της Αποστολίας)

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα 

    ‘Αυτό το αφήνω στη κρίση σου’, λέμε και εννοούμε ότι εσύ θα αποφασίσεις· απόφαση, αυτή ήταν η αρχική σημασία της λέξης κρίση,  η οποία και επιβιώνει ακόμα. Κι ενώ διαβάζουμε το ρήμα κρίνω ήδη στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια (χωρίζω, ξεχωρίζω, ξεδιαλέγω), το όνομα κρίσις απαντάται για πρώτη φορά στο πρώτο μισό του 5ου π. Χ. αιώνα – στον Πίνδαρο, στον τρίτο Ολυμπιόνικο, στ. 21 ( και μεγάλων αέθλων αγνάν κρίσιν)· μετά το 450 η λέξη εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά –  τη διαβάζουμε στον Ηρόδοτο, στον Θουκυδίδη, στους αττικούς ρήτορες, στον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη – μέχρι στις μέρες μας. Η βασική της σημασιολογική εξέλιξη ήταν η εξής: ενώ αρχικά δήλωνε την απόφαση που στηριζόταν σε μια αξιολόγηση, κατέληξε να δηλώνει αφενός την αιφνίδια και βίαιη επιδείνωση μιας χρόνιας πάθησης και αφετέτου τις περιστάσεις, τη χρονική περίοδο κατά την οποία, λόγω της επιδείνωσης, υπάρχει  εκτροπή, υπάρχει  εξαίρεση από τη θεωρούμενη ως  φυσιολογική, κανονική  κατάσταση της προηγούμενης περιόδου.     

    Όταν στη Θεολογία λέμε Κρίση εννοούμε τη Δευτέρα Παρουσία του Θεού κατά την οποία ο Θεός κρίναι ζώντας και νεκρούς– , θα κρίνει, θα ξεχωρίσει τους δίκαιους (χρήσιμους, πιστούς, αφοσιωμένους, υπάκουους Υποτελείς) από τους  άδικους (άχρηστους, περιττούς, άπιστους, απείθαρχους, ανυπάκουους Υποτελείς), θα αποφασίσει ποιοι θα πάνε στον Παράδεισο και ποιοι στην Κόλαση. Αυτό θα γίνει κάποτε στο μέλλον – είναι η μέλλουσα Κρίση, η μέλλουσα Απόφαση του Θεού, είναι η ώρα, η ημέρα της Κρίσεως·  είναι η ώρα, η ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας.       

    Οι χριστιανοί και οι χριστιανές θα περιμένουν να δούνε τον Θεό για δεύτερη φορά και θα περιμένουν για πολύ – την πρώτη φορά σταυρώθηκε, τη δεύτερη θα μας γαμήσει. Εγώ δεν τον περιμένω, τον βλέπω·  εγώ ζω τη Δευτέρα Παρουσία, ζω την ώρα και την ημέρα της Κρίσεως. Και τη ζω γιατί ζω τη γένεση του θεού, ζω τη γένεση του πανίσχυρου Κυρίου καπιταλιστή. Δεν ζω όμως τη γένεση του Θεού, δεν ζω τη γένεση του αθάνατου και αήττητου Κυρίου καπιταλιστή.

 

Continue reading →

από την απόσπαση της Ουκρανίας στην κατάκτηση της Σιβηρίας (2)

Το τερας με τα δυο μυτερα δόντια (της Αποστολίας)

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα· βρέχει      

Υποστήριξα στο προηγούμενο σημείωμα ότι δεν νοείται Κυριαρχία χωρίς αρπαγή αλλότριου κοινωνικού πλούτου· όσα πιο πολλά αρπάζει ο δυτικός Κύριος καπιταλιστής, απόγονος των ηρώων ποιμένων,  τόσα πιο πολλά χρειάζεται, τόσο πιο πολύ ένας ισχυρός ενδεής γίνεται, τόσα πιο πολλά είναι αναγκασμένος να αρπάζει. Ας μην ξεχνάμε ότι η λέξη πραγματικότητα σημαίνει αρπακτικότητα – η αρχική σημασία του ρήματος πράττω ήταν αρπάζω με εισβολή – τί κάνει ο εισπράκτωρ; Ο πράκτωρ (007) δεν είναι άρπαγας πληροφοριών; Λόγω του πεπερασμένου οικοσυστήματος της Γης, θα έρθει μια μέρα που δεν θα μπορεί να αρπάζει όσα χρειάζεται για να αναπαραχθούν οι δυτικές αρπακτικές καπιταλιστικές κοινωνίες.  Και θα αρχίσει το ξέφτισμα της πραγματικότητας, της αρπακτικότητας δηλαδή, θα αρχίσει η Αποκάλυψη του Κυρίου.

     Το πρώτο αλλά και έσχατο μέσο αρπαγής είναι τα όπλα, με το (δυτικό) χρήμα να είναι μια μετεξέλιξή τους – το χρήμα είναι (και) μέσο αρπαγής. Στον ποιμενικό τρόπο παραγωγής, τα όπλα είναι το μοναδικό μέσο αρπαγής· κατά τη διάρκεια της γένεσης του δουλοκτητικού τρόπου παραγωγής επινοήθηκε το εμπόρευμα και το χρήμα και χρησιμοποιήθηκε ως μέσον αρπαγής υπό τη σκιά των όπλων (ο πολεμιστής έγινε [και] έμπορος – ο έμπορος είναι παραλλαγμένος πολεμιστής) · στον φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής η αρπαγή του κοινωνικού πλούτου γίνεται με εξωοικονομική βία, δηλαδή με τα όπλα·  η αποσύνθεσή του άρχισε όταν οι ανίσχυροι στρατιωτικά αστοί έμποροι μπόρεσαν να επεκτείνουν την αρπαγή μέσω του εμπορεύματος/χρήματος κάτω από τα άγρυπνα βλέμματα του απολυταρχικού Κράτους, που συγκροτήθηκε ως άμυνα των φεουδαρχών στην προϊούσα κρίση της φεουδαρχίας, οφειλόμενη τόσο στην αδυναμία εξεύρεσης νέων καλλιεργήσιμων εδαφών όσο και στην εξάντληση των ήδη  καλλιεργούμενων. Το απολυταρχικό Κράτος επέβαλε φόρο σε χρήμα για την συγκρότηση του στρατού και, επομένως, της  αρπακτικής/διοικητικής γραφειοκρατίας, πρακτική την οποία υιοθέτησαν και οι φεουδάρχες, εκτοπίζοντας έτσι την πρόσοδο σε είδος. Το περιβάλλον για την γένεση και επέκταση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είχε  δημιουργηθεί και ήταν έργο των αστών εμπόρων/πολεμιστών.      Όσο επεκτεινόταν ο καπιταλισμός, το χρήμα προκρίνεται έναντι των όπλων, τα οποία ασφαλώς ουδέποτε σιγούν. Τώρα, με την προϊούσα συρρίκνωση του καπιταλισμού, τα όπλα θα έχουν τον πρώτο λόγο: εάν τα κέρδη, η λεία του χρήματος ως μέσον αρπαγής, περιοριστούν, η στρατιωτική και πολεμική ισχύς θα πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο. Όσο περνάνε τα χρόνια η μετατόπιση από τα κέρδη (χρήμα) στην ισχύη θα γίνεται ολοένα και πιο σαφής – θα δούμε, λόγου χάριν, μια πολύ ισχυρή στρατιωτικά Γερμανία.  Θα γίνουμε όμως μάρτυρες και μιας άλλης μετατόπισης: της μετατόπισης του άξονα Βορράς-Νότος. Ο κομβικός άξονας της γεωπολιτικής του 21ου αιώνα θα είναι ο άξονας Δύση-Ανατολή. Κι αυτό διότι η κομβική, η άκρως ζωτική γεωπολιτική επιδίωξη είναι η κατάκτησης της Σιβηρίας από τον συνασπισμένο δυτικό καπιταλιστικό σύμπαν. Επιδιώκει όμως πράγματι η Δύση να κατακτήσει τη Σιβηρία; Πώς θα το κάνει;  Μέχρι πότε πρέπει να την κατακτήσει; Θα τα καταφέρει; Τί θα γίνει αν τα καταφέρει, τί θα γίνει αν δεν τα καταφέρει; 

  Continue reading →

η ανεργία θα αυξηθεί με την ανάπτυξη, δεν θα μειωθεί!

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

     Έχω υποστηρίξει, το επαναλαμβάνω και σήμερα, ότι μέχρι το 2021 η  ανεργία θα πλησιάσει και θα ξεπεράσει το 40% – σήμερα ξεπερνάει το 30%.  Θα φτάσουμε σε αυτό ποσοστό ακόμα κι αν υπάρξει ανάπτυξη –  υποστηρίζω μάλιστα ότι όσο πιο μεγάλη θα είναι η ανάπτυξη τόσο πιο πολύ θα αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων. Οι απόψεις αυτές είναι παντελώς διαφορετικές με αυτές που υποστηρίζει τόσο ο Κύριος καπιταλιστής της παραγωγής και του χρήματος όσο και οι μικροαστικής και μεσοαστικής καταγωγής μικροί  Κύριοι της ιστορικής Αριστεράς που θέλουν να γίνουν μεγάλοι. Τί υποστηρίζουν όλοι αυτοί;  Υποστηρίζουν ότι η θα υπάρξει ανάπτυξη και ότι η ανάπτυξη αυτή θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και έτσι θα μειωθεί η ανεργία. Εγώ όμως ως τρισμέγιστη πουτάνα οφείλω να αναρωτηθώ: τα πιστεύουν αυτά που υποστηρίζουν. Και απαντώ πως όχι, δεν τα πιστεύουν. Και γιατί τα λένε;  Μα για να εξαπατήσουν τους Υποτελείς. Κάτι άλλο λοιπόν έχουν στο μυαλό τους! Ακριβώς, κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους. Τί έχουν; Έχουν αυτό που υποστηρίζω εγώ εδώ πέρα αλλά και πολλοί άλλοι και πολλές άλλες:  όσο πιο μεγάλη ανάπτυξη, τόσο πιο μεγάλη ανεργία.

Continue reading →

ο πολιτικός σχεδιασμός του Κυρίου

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Θα ήθελα σήμερα να επαναλάβω τις απόψεις που έχω διατυπώσει τα τελευταία χρόνια σχετικά με την οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση, τις τάσεις του παρόντος και τις μελλοντικές εξελίξεις  για να δω εάν  ισχύουν ακόμα, για να τις επανεξετάσω και να τις αναθεωρήσω, εάν χρειαστεί, να τις ξανασκεφτώ, να τις εμπλουτίσω. 

     1. Το πρώτο ερώτημα που με απασχολεί είναι το εξής: ποιός είναι ο οικονομικός σχεδιασμός του Κυρίου καπιταλιστή, την υλοποίηση του οποίου έχει αναλάβει το πολιτικό, δικαστικό και δημοσιογραφικό υπηρετικό προσωπικό Του;  Ας διευκρινίσουμε ότι στη προκειμένη περίπτωση  Κύριος καπιταλιστής είναι ο πιο ισχυρός καπιταλιστής, οι μεγάλες εξαγωγικές βιομηχανίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνω το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τις μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις. Από τη στιγμή που δεν μπορούν να επεκταθούν περαιτέρω, οι  μόνοι τρόποι για να αυξηθεί η κερδοφορία τους είναι αφενός το κλείσιμο,  η καταστροφή των αυταπασχολούμενων, των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και αφετέρου η μείωση του μεροκάματου/μισθού.  Για να πραγματοποιηθούν αυτές οι δύο επιδιώξεις απαιτείται η κρατική φορολογία, η έλλειψη χρήματος, η λιτότητα  και η ανεργία. Απαιτείται ασφαλώς και χρόνος, απαιτείται βεβαίως και πολιτική σταθερότητα για να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικότητα και με γνώμονα την ενίσχυση της καπιταλιστικής Κυριαρχίας οι οδυνηρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, η εξαθλίωση δήλα δή ενός πολύ μεγάλου μέρους των μικροαστικών στρωμάτων (των μικρών επιχειρήσεων) και του μεγαλύτερου τμήματος των Υποτελών Παραγωγών, όλων των ηλικιών. Θεωρώ ότι η επίθεση του Κυρίου και η διαχείριση των συνεπειών της θα ολοκληρωθεί μέσα στα επόμενα οχτώ με δέκα χρόνια, μέχρι το 2022-4.

      2. Η διαδικασία της καταστροφής δεν πρέπει να διακοπεί, κι αν διακοπεί, το διάλειμμα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν συντομότερο. Όταν η κυβέρνηση της Πασοκονεοδημοκρατίας  λέει και επαναλαμβάνει κάθε τόσο ότι οι βουλευτικές εκλογές θα γίνουν τον Ιούνιο του 2016, το εννοεί με τον πιο αποφασιστικό τρόπο. Και βέβαια το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό του Κυρίου καπιταλιστή θα επιδιώξει να νικήσει γι άλλη μια φορά. Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο βουλευτικές εκλογές να γίνουν νωρίτερα; Πώς θα επιχειρήσει να εξασφαλίσει τη νίκη, όποτε κι αν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές, για να συγκροτήσει και πάλι κυβέρνηση;

     Ασφαλώς και υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνουν εκλογές νωρίτερα – αν και, επαναμβάνω, θα κάνει το κάθε τί για να μην γίνουν. Είτε γίνουν όμως νωρίτερα είτε στην ώρα τους, το βασικό μέλημα του Πολιτικού Προσωπικού είναι η νίκη και ο σχηματισμός  νέας κυβέρνησης που θα συνεχίσει την επίθεση και θα διαχειριστεί τις συνέπειες της νίκης. Πριν δούμε πως σχεδιάζει να τα καταφέρει και να νικήσει και πάλι, ας δούμε πως ο Κύριος καλύπτει τα νώτα του με τόσο αποτελεσματικό τρόπο σε αυτόν τον  κοινωνικό πόλεμο, πως δηλαδή έχει βγάλει νοκ άουτ τον πιο ισχυρό κοινωνικό αντίπαλό Του. 

    3. Αναρωτιέμαι: ποιός θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στον Κύριο, ποιός θα μπορούσε να ανακόψει την επέλασή Του, να σταματήσει τη διαδικασία καταστροφής των μικρομεσαίων καπιταλιστικών  επιχειρήσεων, να αποτρέψει τη μείωση του μισθού και των συντάξεων, ποιός θα μπορούσε και να τον νικήσει ακόμα; Μα το προλεταριάτο των μεγάλων εξαγωγικών βιομηχανιών, ποιός άλλος; Θα το κάνει;

ΟΧΙ, σε καμιά περίπτωση·  δεν το έκανε, δεν το κάνει και δεν θα το κάνει.

Μα γιατί; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Το εν λόγω βιομηχανικό

Continue reading →

2021

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Σήμερα θα σκιαγραφήσω αδρομερώς το όραμα του Κυρίου για μετά το 2021, αν και έχει αρχίσει  ήδη, για το πως δηλαδή θα ζουν οι Υποτελείς Παραγωγοί:  δύο πράγματα θα κάνουμε στη ζωή μας: ή μόνο θα δουλεύουμε και θα κοιμόμαστε ή το μόνο που θα μας απασχολεί θα είναι η αναζήτηση δουλείάς, κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα.  Αυτή είναι η νεοδουλεία, αυτός είναι νεοφιλελευθερισμός, αυτή είναι η προληπτική αντεπανάσταση, αυτή είναι η καταστροφή των δυνατοτήτων της εποχής μας, αυτός είναι το εργασιακό Νταχάου: ως ανεπτυγμένη χώρα οφείλουμε να γίνουμε ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία –  κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση.  

  Continue reading →