1. Υποστηρίζω ότι η γέννηση της νέας Αριστεράς, της Αριστεράς της εποχής της συρρίκνωσης του καπιταλισμού, θα γίνει με την σαφή και απλή συνόψιση της πολιτικής της φιλοσοφίας σε σύνθημα με τη μορφή διλήμματος : Ή ΘΑ ΜΑΣ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ ΟΛΟΥΣ Ή ΘΑ ΕΡΓΑΖΌΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. Γιατί όμως δίλημμα; Γιατί αυτό το δίλημμα; Γιατί τόση υπερβολή;
2. Το δίλημμα καταγράφει δύο αντικρουόμενες επιθυμίες, του Κυρίου (καπιταλιστή) και των Υποτελών (εργαζομένων, ανέργων, αέργων, νέων, γέρων), αναγνωρίζει δηλαδή την ύπαρξη του κοινωνικού πολέμου, που παράγεται από την ίδια την κυριαρχική σχέση, στην οποία ο ένας διατάσσει, με βασικό περιεχόμενο της διαταγής την αρπαγή και καταστροφή του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, και ο άλλος εκτελεί,υπακούει και υφίσταται τις συνέπειες της αρπαγής και της καταστροφής.
3. Αυτό το δίλημμα: καταγράφει την επιθυμία και την στρατηγική του Κυρίου: την με παντοίους τρόπους εξόντωσή μας διότι είμαστε άχρηστοι ως παραγωγοί και καταναλωτές, είμαστε πολλοί, περιττοί, επικίνδυνοι πλεονάζοντες πληθυσμοί – εξόντωση και εξουδετέρωση με την ανεργία, την πείνα, τη πρέζα, τις ασθένειες, που δεν είναι παρά πολιτισμικές επιδημίες (καρκίνος, καρδιά, εγκεφαλικά κ.α.), τα ίδια τα φάρμακα, τους θανάτους του εμφυλίου οδικού πολέμου (25.000 κάθε χρόνο στην Ευρώπη), τους μεταξύ των φτωχών φόνους. Όσο περνάει ο καιρός οι Υποτελείς συνειδητοποιούν αυτή την στρατηγική επιθυμία του Κυρίου ημών.