φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΟΙ τρεις λέξεις που θα μελετήσουμε σήμερα ανήκουν στην κατηγορία των αρχαιοτάτων λέξεων της αρχαίας και νέας ελληνικής γλώσσας. Ανήκουν επίσης στην κατηγορία των λέξεων που θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε ως ιστορική πηγή. Μας δίνουν πληροφορίες για μια περίοδο της αρχαίας ελληνικής ιστορίας για την οποία τα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα, εκτός από το ότι είναι δυσεξήγητα, δεν αρκούν για να σχηματίσουμε μια ευκρινή εικόνα, αποδεκτή από όλους. Καταφεύγουμε λοιπόν στην προφορική ηρωική ποίηση, τη μυθολογία, τη θρησκεία και τη γλώσσα. Πρόκειται για τους σκοτεινούς αιώνες (1100-900 π. Χ. ) που ακολούθησαν την κατάρρευση των μυκηναϊκών βασιλείων και την παρακμή και εξαφάνιση του μυκηναϊκού πολιτισμού (1200-1100).
ΔΕΝ μπορούμε να διαμορφώσουμε μια ευκρινή εικόνα γιατί ενώ έχουν ανασκαφεί πολλοί τόποι αυτό που βρίσκουν οι αρχαιολόγοι είναι τάφοι αλλά όχι οικισμοί. Είναι η μόνη περίοδος της αρχαίας ελληνικής ιστορίας που αντιπροσωπεύεται με τόσο λίγους οικισμούς, μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού. Έχει προταθεί μια εξήγηση, την οποία και θα παραθέσω, τη δέχομαι και εγώ, αλλά δεν γίνεται από όλους αποδεκτή. Όσο περνάνε όμως τα χρόνια τα επιχειρήματα που προτάσσονται και πολλά είναι και στέρεα. Ένα από αυτά τα επιχειρήματα είναι η μελέτη της κατηγορίας των λέξεων που έχουν αξία και ως ιστορική πηγή.